Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
Πάει, πέρασε κι αυτό. Και πέρασε… ασκαρδαμυκτί, χωρίς να κουνήσει βλέφαρο δηλαδή η Ελλάδα. Συνελόντι ειπείν*, χωρίς να προβάλλει αντίσταση δια του πρωθυπουργού-εκπροσώπου της στις Βρυξέλλες, κατά τη συνάντησή του με το ”φόβητρο” της Ανατολικής Μεσογείου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Ένα χρόνο και τρεις μήνες μετά το ”έπος” του Έβρου πάνε κι οι δάφνες πάνε και οι παλικαρισμοί που επιδείξαμε τότε απέναντι στις ορδές των μεταναστών και προσφύγων που είχε εργαλειοποιήσει ο Τούρκος Πρόεδρος, για να αποδείξει το προσπελάσιμο των ελληνικών συνόρων στην ελληνοτουρκική μεθόριο της Θράκης.
Το ”καλάθι” του Κυριάκου Μητσοτάκη, απαλλαγμένο απ’ το άγχος της διαιώνισης της αντίστασης στα τουρκικά σχέδια αποσταθεροποίησης της Ελλάδας (που δεν έπαψαν να εξυφαίνονται από τον Τούρκο Πρόεδρο στο πλαίσιο της επιδιωκόμενης συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο με όρους νικητή προς ηττημένο), γέμισε με φύκια προς πώληση για μεταξωτές κορδέλες άμα τη επιστροφή του.
Και τα φύκια που άρχισε να μοσχοπουλά ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ”αποικία” Ελλάδα – δια του φίλα προσκείμενου στην κυβέρνηση Τύπου – είναι οι υποσχέσεις για νηνεμία στο Αιγαίο τις οποίες έδωσε (υποτίθεται) ο μεταμορφωμένος σε Αρσακειάδα νεοοθωμανός ”σουλτάνος”.
Υποσχέσεις που βάζουν κάτω από το χαλί της λήθης την πρότερη απόφασή του (σύμφωνα με αποκάλυψη του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, 11/3/20) να μη συναντήσει ούτε να φωτογραφηθεί στον ίδιο χώρο με τον (”βεζίρη”) πρωθυπουργό των Ελλήνων οι οποίοι ”βουλιάζουν τις βάρκες των μεταναστών”, αν δε μάθαινε πρώτα αυτός το Διεθνές Δίκαιο και δε διάβαζε την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (μειονοτικών, μεταναστών και προσφύγων) με βάση την τουρκική ερμηνεία.
Τα εκφοβιστικό ”κατηγορώ” του Ταγίπ Ερντογάν κατά των Ελλήνων ”Ναζί” — ”οι οποίοι έκλεισαν τα σύνορά τους με πανύψηλο τείχος” απέναντι στον μεταναστευτικό του στρατό — το πήρε και το σήκωσε ο αέρας σαν τα ”έπεα πτερόεντα” του Ομήρου, αφού και οι Τούρκοι (χωρίς να είναι ”Ναζί”) έκαναν κάτι παρόμοιο στα τουρκοσυριακά σύνορα εμποδίζοντας με ”τείχος ασφάλειας” 781 χλμ κάθε είσοδο απ’ την κουρδοκρατούμενη ΒΑ Συρία στην Τουρκία.
Έπειτα ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν ανακύκλωνε τον θυμό του Τούρκου Προέδρου για να του κρατάει κακία εκείνος, αφού πήγε να τον συναντήσει (14/6/’21) μεταφέροντας στο καλάθι του μόνο τις αγαθές του προθέσεις και τον άνευ όρων φιλειρηνισμό του που τον μετέφρασε ο συνομιλητής του ως ”πάση θυσία υποχωρητικότητα” στα όρια της εθνικής υποτέλειας. Όπερ σημαίνει ”διασφάλιση της ηρεμίας στο Αιγαίο” με οποιοδήποτε κόστος…
Έτσι γεφυρώθηκε… μπαλωματικά το χάσμα μεταξύ των δύο ανδρών στις Βρυξέλλες, έστω κι αν αυτό το γεφύρωμα ερμηνεύεται απ’ τους ψυλλιασμένους Έλληνες σαν συνέχιση του αδιέξοδου ελληνοτουρκικού διαλόγου (σε πολιτικό επίπεδο) με πενιχρό έως ανύπαρκτο εθνικό αποτέλεσμα, κατ’ ομολογία του ΥΠΕΞ μας (” Η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν ήταν για να «σπάσει ο πάγος» – Παραμένουν οι διαφορές”).
Και οι διαφορές παραμένουν, υπερβαίνουν την αχλή της εικονικής νηνεμίας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και οδηγούν αργά αλλά σταθερά στις Πρέσπες Νο2 στο Αιγαίο, που είναι μια λύση απελπισίας και ας την έχουν περιβάλει – για λόγους κατ’ ευφημισμού – οι Ροζήκηδες και οι Ντόκοι της κυβέρνησης με τον συμφιλιωτικό όρο ”συνεκμετάλλευση”, σε μια προσπάθεια να ”καμουφλάρουν” την διχοτόμηση του Αιγαίου.
Ιδέα που βρίσκει – ως φαίνεται – σύμφωνο το κόμμα των Πρεσπομάχων της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι βουλευτές του οποίου συγκατανεύουν σιωπηλά, στοιχισμένοι πίσω απ’ τη θέση του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά ο οποίος μας είχε συμβουλέψει (Μάρτιο του 2019) ”να μην είμαστε μοναχοφάηδες στην Μεσόγειο”.
Συμβουλή που υιοθέτησαν κατά γράμμα τόσο ο διάδοχός του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος (”ασφαλώς βλέπουμε θετικά της συμμετοχή της Τουρκίας στη Μεσόγειο”), όσο και οι σύμβουλοι της νυν κυβέρνησης στο ΥΠΕΞ και το Μαξίμου Ροζάκης, Ντόκος και Σία, οι οποίοι ομνύουν στη ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου…
Τα δεδομένα αυτά – που μόνο δυσάρεστα προοιωνίζονται – επιβάρυναν περαιτέρω το υπάρχον κλίμα κορονοχάους, εργασιακού ”Αρμαγεδώνα” και εσωτερικού αναβρασμού στο κυβερνών κόμμα μετά την κατάρρευση (λόγω εμφάνισης της εθνικής των Σκοπίων στο Euro 2020 με φανέλες που είχαν τη φράση ”Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Μακεδονίας”) του αντεθνικού αφηγήματος των ”προθύμων” ότι ”με τη ”συμφωνία των Πρεσπών” αρχίζει μια νέα εποχή στις σχέσεις μας με τους Σκοπιανούς και μπαίνει ένα τέλος στον αλυτρωτισμό τους”.
Φευ!.. Όλα αυτά μαζί άναψαν μεγάλες φωτιές στο εσωτερικό και το μονίμως ανήσυχο ”περίβλημα” της ΝΔ που το απαρτίζουν οι παραγκωνισμένοι της λαϊκής δεξιάς και οι… ”Δημοκράτες” πρώην καλωδιωμένοι με την εξουσία οι οποίοι ψάχνουν αφορμή για να επιστρέψουν στο μέλι της δια των οικείων τους Μέσων.
Αστεία πράγματα και επικίνδυνα αφελή για όσους τα πιστεύουν, γιατί οι προθέσεις των περισσότερων εξ αυτών (πρώην βουλευτών ή πολιτευτών του κυβερνώντος κόμματος) που εξανίστανται κατά της κυβέρνησης εκμεταλλευόμενοι την αποκαρδιωτική απόδοσή της σε πολλούς τομείς και κυρίως στην Εξωτερική πολιτική , είναι – ως επί το πλείστον – τυχοδιωκτικές.
Δεν κινητροδοτούνται, δηλαδή, από αγαθές προθέσεις για την πατρίδα και την κοινωνία ούτε εδράζουν τον πολιτικό προσανατολισμό τους στην αφύπνιση του ανύπαρκτου εθνικού συναισθήματος στην πολιτική μας ζωή και την κοινωνία.
Στοχεύουν, δυστυχώς, στην πολιτική τους αποκατάσταση και την εκπλήρωση των προσωπικών φιλοδοξιών τους, οι οποίες δεν ευοδώθηκαν επί Σαμαρά και ψάχνουν να βρουν τρόπο να αποκατασταθούν με τις πλάτες πότε των καραμανλικών, πότε των συριζαίικων Μέσων και πότε των ευκολόπιστων σαμαρικών.
Των σαμαρικών οι οποίοι – έχοντας απηυδήσει απ’ την μετριότητα των… ”αρίστων” του ΚΜ (που διαιωνίζουν αποδεδειγμένα τον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ μεταφέροντας συμβουλευτικές… δεξιότητες της εποχής των Ιμίων) κι από την ακροβατούσα ιδεολογικά ΝΔ – εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε αυτούς.
Σε αυτούς που δεν εναρμόμισαν ποτέ τον ρυθμό της καρδιάς τους με το ”εμείς” των Ελλήνων, με τις ελπίδες, τις αγωνίες και το εθνικό φρόνημα του ελληνικού λαού. Παρά μόνο εργάζονταν ακατάπαυστα – διορισμένοι σε κυβερνητικά πόστα – για την προσωπική τους ευδοκίμηση και το ”Εγώ” τους…
Το λάθος με μας τους Έλληνες είναι ότι, ψάχνοντας κάθε φορά να βρούμε καλύτερο πρωθυπουργό απ’ τον προηγούμενο, πέφτουμε σε χειρότερο ή μια απ’ τα ίδια. Ο νυν πρωθυπουργός ανέβηκε στον πρωθυπουργικό θώκο υποσχόμενος ότι δεν θα ακολουθήσει τα εθνομηδενιστικά χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντ’ αυτού, υιοθέτησε – κατά τό μάλλον ή ήττον (όπως λένε κι οι καθαρευουσιάνοι) – την καταστροφική μεταναστευτική του πολιτική και την πολιτική της κωλοτούμπας στα εθνικά θέματα με πρώτο αυτό των Πρεσπών, που είναι μια ανοιχτή πληγή για τους Έλληνες πατριώτες σε όποιο κόμμα κι αν βρίσκονται αυτοί.
Μια πληγή που την γέννησε η ”εθνικά ασύμφορη” λιμνιαία συμφωνία (δήλωση Μητσοτάκη, Ιανουάριος 2019). Μια πληγή που την άφησε εκτεθειμένη η αλλαγή στάσης του νέου πρωθυπουργού μετά την νίκη του τον Ιούλιο του ’19 και τώρα την βαθαίνει οριστικά και αμετάκλητα η απόφασή του να ψηφίσει τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τα Σκόπια, την ώρα που αυτά ”κυκλοφορούν” διεθνώς – και σε αθλητικές διοργανώσεις ακόμα – με το όνομα της Μακεδονίας καρφιτσωμένο στο πέτο τους.
Μεγάλη πληγή, μεγάλη ντροπή για τους Έλληνες και, προπάντων, για το πολιτικό προσωπικό τους. Το προσωπικό που τους κυβέρνησε και τους κυβερνάει και είναι έτοιμο να βάλει την υπογραφή επικύρωσης της ”συμφωνίας” (το πρωτότυπο της οποίας μονογράφηκε από τον Νίκο Κοτζιά και τον Νίκολα Ντιμιτρόφ στους Ψαράδες Πρεσπών την 12η Ιουνίου του ’18).
Μιας επικύρωσης που ισοδυναμεί με τελική καταδίκη της Μακεδονίας κυρωμένη σε τρεις γλώσσες (αγγλική, ελληνική, ”μακεδονική”). Όπερ σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τον διαχωρισμού του όρου ”μακεδονικός” από τον όρο ”ελληνικός”.
Συνεπώς, συμμετέχουμε ως κυβέρνηση – με υπογραφή και των ”πατριωτών” βουλευτών και υπουργών του προδομένου Σαμαρισμού (τον οποίο κυνήγησαν λυσσωδώς οι εθνομηδενιστές του καιρού μας και κάποιοι συνοδοιπόροι τους της εθνολαϊκιστικής Δεξιάς) – στην αμετάκλητη ισχύ της προδοτικής λιμνιαίας ”συμφωνίας”.
Μεγάλη πληγή, ανοιχτή για τον ελληνικό λαό, που αιμορραγεί όλο και περισσότερο μες στην καρδιά του, γιατί επαληθεύονται με τον πιο σοκαριστικό τρόπο οι χειρότεροι φόβοι του για το μέλλον της Μακεδονίας.
Φόβοι στους οποίους προστίθεται η αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι στη Θράκη ( με δεδομένο το επαναλαμβανόμενο αίτημα Ερντογάν για αναγνώριση ”τουρκικής” μειονότητας) και η αγωνία για την τύχη του Αιγαίου (πιέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ-Γερμανίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, εκ παραλλήλου με κινήσεις θρασύτητας από τον γείτονα με σκοπό τη διαμόρφωση τετελεσμένων μέχρι να υποκύψουμε στις επιθυμίες του και να μοιράσουμε το Αιγαίο στα δύο με τη βούλα της Χάγης).
Και όλα αυτά την ώρα που οι πολιτικές ηγεσίες κυβέρνησης και Αξιωματικής αντιπολίτευσης αλληλοσυγχαίρονται για το… κλείσιμο του (ορθάνοιχτου) ”Μακεδονικού” και με σημαία την εθνική υποτέλεια ανοίγουν το δρόμο ολοταχώς για τις Πρέσπες Νο2 του Αιγαίου…
Λεξιλόγιο: * Συνελόντι ειπείν: συνοπτικά, με λίγα λόγια