Πάει, ξεχάστηκε και το Μακεδονικό!

Και δεν ευθύνονται γι’ αυτή τη λήθη, που μοιάζει με “θάψιμο”, του Μακεδονικού, ούτε ο κορωνοϊός, ούτε οι προκλήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο.

Μάλλον σ’ αυτή την Πατρίδα έχουμε κοντή μνήμη. Και οι πολιτικοί και οι πολίτες.

Από εκεί, που αρνούμασταν επί δεκαετίες ως χώρα και ως λαός κάθε ονομασία των Σκοπίων, που θα περιείχε το όνομα Μακεδονία, φτάσαμε στο άλλο άκρο, να αδιαφορούμε ακόμη και για την καταπάτηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, που ούτως ή άλλως είναι ευνοϊκή για τα Σκόπια, αφού, όπως είχε αναφερθεί την περίοδο της υπογραφής της, ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού (κακού συμβιβασμού κατά τη γνώμη πολλών) και υποχωρήσεων, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν αναγκαίες!

Τι δείχνουν τα πράγματα σήμερα; Οι αρχές των Σκοπίων όχι απλώς δεν εφαρμόζουν τους όρους αυτής της συμφωνίας, η οποία τους “βολεύει” στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη, αλλά τους αγνοούν επιδεικτικά.

Οι Σκοπιανοί, και μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, εξακολουθούν ευρέως να αποκαλούν το κράτος τους “Μακεδονία” και τους εαυτούς τους “Μακεδόνες. ”

Δεν άλλαξε τίποτε επί της ουσίας. Το ζήτημα του αυτοπροσδιορισμού τους ως “Μακεδόνων” δεν το έλυσε η Συμφωνία των Πρεσπών ή καλύτερα δεν το άγγιξε καν.

Δηλαδή, όχι μόνο δεν καταπολεμήθηκε το ιδεολόγημα του “Μακεδονισμού” και του “μακεδονικού έθνους” (σύμφωνα με το οποίο ανυπόστατα και ανιστόρητα υποστηρίζεται ότι υπάρχει ένας μακεδονικός λαός σε τρία κράτη), που κατασκευάστηκε πολύ πριν την ίδρυση του κρατιδίου των Σκοπίων το 1991, αλλά, αντίθετα, ενισχύθηκε.

Τα Σκόπια συνεχίζουν να χρησιμοποιούν τον ήλιο της Βεργίνας και τη λέξη «μακεδονικό» στα προϊόντα τους και όχι μόνο.

Και άλλη μια σημαντική πτυχή, που μπορεί να διατηρήσει ζωντανές και στο μέλλον τις διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδας, είναι ότι οι µαθητές των σχολείων των Σκοπίων, μέσω των αλυτρωτικών αναφορών στα σχολικά εγχειρίδια, εξακολουθούν να διδάσκονται για τη «χαµένη πατρίδα», που δεν έπαυσε να εµφανίζεται σε χάρτες των βιβλίων τους να εκτείνεται µέχρι και τη ∆υτική Ελλάδα και φυσικά να βρέχεται από το Αιγαίο.

Έτσι εδραιώνεται η εσφαλμένη και επικίνδυνη άποψη στις νέες γενιές των Σκοπίων ότι η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική, παρότι η ίδια η ιστορία φωνάζει δυνατά για το αντίθετο.

Υπάρχουν νηφάλιες φωνές και στη γειτονική χώρα, αλλά δυστυχώς δεν αρκούν για να αναχαιτίσουν τη διαστρέβλωση και την παραποίηση.

Μια από αυτές είναι και του πρώην πρωθυπουργού Λιούµπτσο Γκεοργκιέφσκι, που από το 2009 προειδοποιούσε ότι τα Σκόπια “δεν µπορούν να επικαλούνται ότι είναι κληρονόµος των αρχαίων Μακεδόνων. Το κράτος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου ήταν στα όρια της Ελλάδας. Όταν ήρθαν οι Σλάβοι, στους χώρους µας ζούσαν οι σημερινοί Βλάχοι και Έλληνες’’.

Παρ’ όλο, λοιπόν, που δεν έχουν αλλάξει τα Σκόπια τη στάση τους, διεκδικούν, με την παρότρυνση και την υποστήριξη της Γερμανίας, να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και τα προσκόμματα, μέχρι στιγμής, προβάλλονται όχι από την ελληνική πλευρά, αλλά από τη Βουλγαρία, για τους δικούς της εθνικιστικούς λόγους και όχι φυσικά για το συμφέρον της Ελλάδας.

Η Βουλγαρία, σημειωτέον, ήταν η πρώτη χώρα, στις αρχές του 1992, που αναγνώρισε τα Σκόπια με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Δεν αποδέχθηκε, όμως, ποτέ και μακεδονική ταυτότητα στο κράτος αυτό, γιατί η βουλγαρική αντίληψη και προπαγάνδα στηρίζεται στο ότι ο όρος «Μακεδόνας» δεν συνδέεται φυσικά με τους Σκοπιανούς, αλλά με τους “υποδουλωμένους Βούλγαρους”, που δεν εντάχθηκαν στο ελεύθερο βουλγαρικό κράτος!

Επίσης υποστηρίζει ότι η «μακεδονική» διάλεκτος είναι τμήμα της βουλγαρικής γλώσσας!

Και αν και πιέζεται ασφυκτικά από τους Γερμανούς, αρνείται να δώσει τη συγκατάθεσή της και τη συναίνεσή της για την πορεία προς την Ευρώπη των Σκοπίων.

Όποιες εξελίξεις και να υπάρξουν, όποιοι ισχυρισμοί και αν διαδοθούν, όποιες ιστορικές βεβηλώσεις και αν επιχειρηθούν η πραγματικότητα δεν αλλάζει.

Η Μακεδονία είναι ανέκαθεν τόπος ελληνικός. Τόπος μαρτύρων και ηρώων. Και αυτό δεν είναι διακήρυξη πατριωτικής έξαρσης, αλλά επιστέγασμα της ίδιας της ιστορίας, την οποία οφείλουμε να μην ξεχνάμε και να μην προσπερνάμε.

Κατά τη διαδρομή αιώνων και χιλιετιών η Μακεδονία δέχθηκε επιθέσεις από εχθρούς, πυρπολήθηκε, λεηλατήθηκε, αιχμαλωτίστηκαν και φονεύθηκαν μυριάδες Έλληνες Μακεδόνες, αλλά ο Ελληνισμός άντεξε τις φοβερές δυσκολίες και δεν ξεριζώθηκε.

Πάει, ξεχάστηκε και το Μακεδονικό!

Στη διάρκεια των χρόνων, ούτε η βία και η τρομοκρατία, ούτε η προπαγάνδα, κατόρθωσαν να αφελληνίσουν τη Μακεδονία και να αλλοιώσουν τον ελληνικό της χαρακτήρα.

Πριν 34 ολόκληρα χρόνια μια δικαστική απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ιωαννίνων, με πρόεδρο τον τότε πρωτοδίκη Δημήτριο Ρίζο, μετά την εκδίκαση υπόθεσης ενός τροχαίου ατυχήματος με κατηγορούμενο έναν Έλληνα οδηγό και θύμα έναν Σκοπιανό, επεσήμανε τα εθνικά μας δίκαια.

Δεν έγιναν δεκτά έγγραφα, βάσει των οποίων ζητούνταν η ποινική δίωξη του οδηγού γιατί στέλνονταν από την τότε “Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας” και ήταν γραμμέννα στη “μακεδονική γλώσσα”.

“Είναι ιστορικώς, εθνολογικώς και γλωσσολογικώς βεβαιωμένο ότι δεν υφίσταται μακεδονική γλώσσα, ούτε μακεδονικό έθνος, αλλά οι Μακεδόνες ήταν πάντοτε Έλληνες και ομιλούσαν την ελληνική γλώσσα…”, επισημαινόταν στην μνημειώδη απόφαση.

Η Ελλάδα, κάτω από όλες τις κυβερνήσεις της, αντιδρά ηπιότατα ή δεν αντιδρά καθόλου στις παραχαράξεις και στις μεθοδευμένες επιδιώξεις.

Ορθή, βέβαια, είναι η πάγια τακτική για διατήρηση και αναβάθμιση των καλών σχέσεων με τα Σκόπια και τις άλλες γειτονικές χώρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει με κάθε τρόπο να υπερασπιζόμαστε τα κατοχυρωμένα διεθνώς δικαιώματά μας, όταν αυτά καταπατώνται.

Η ηθελημένη σύγχυση, που προκαλείται κατά καιρούς γύρω από το Σκοπιανό, αποδίδει στο εξωτερικό καρπούς σε βάρος της ελληνικής Μακεδονίας.

Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, ώστε σε ορισμένες χώρες, αλλά και σε ξένα Πανεπιστήμια και στη βιβλιογραφία, μερικές φορές ακόμη και στη διπλωματία, οι όροι “Μακεδονία” και “Μακεδόνες” να ταυτίζονται με τα Σκόπια και οι Έλληνες Μακεδόνες με τους Σλάβους!!!

Είναι απαίτηση των καιρών τα υπεύθυνα πρόσωπα να διαχειριστούν τα εθνικά θέματα με γνώση και οξυδέρκεια.