Ο κορονοϊός αποδεικνύεται ο καλύτερος σύμμαχος του ΣΕΒ και το ιδανικό όχημα για την κυβέρνηση για την ολοκληρωτική απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Η ΠΝΠ Βρούτση για τις απλήρωτες υπερωρίες εργαζομένων που έχουν τεθεί σε καραντίνα αποσύρεται προς αναμόρφωση μετά την θύελλα των αντιδράσεων, αποτελεί όμως την τελευταία μιας σειράς πολιτικών αποφάσεων που δείχνουν και την πραγματική τελική στόχευση της κυβέρνησης: την διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την πλήρη προσαρμογή τους στην ατζέντα των βιομηχάνων – σε ένα εργασιακό Μνημόνιο με υπογραφή ΣΕΒ.
Η κατεύθυνση που ακολουθεί και οι εντολές που εχει πάρει από το Μαξίμου ο υπουργός Εργασίας οδηγούν σε ένα ευρύ πακέτο αλλαγών στην αγορά εργασίας που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, αναμένεται να θεσμοθετηθεί εντός του φθινοπώρου και βασίζεται σε διπλό άξονα – στην περαιτέρω «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων και την μείωση του κόστους για τους εργοδότες κατ’ αρχάς μέσα από την μείωση του κόστους των υπερωριών.
Σ’ αυτό το τελευταίο σκέλος, όπως έγραψε την Κυριακή η «Καθημερινή», τα σχέδια που προωθούνται περιλαμβάνουν την αύξηση του αριθμού των υπερωριών στη βιομηχανία, τη μείωση του κόστους των υπερωριών, την προώθηση μεγαλύτερης ευελιξίας και μιας νέας διαδικασίας διευθέτησης των υπερωριών σε ετήσια ή εξαμηνιαία βάση, τη μείωση της γραφειοκρατίας στις διοικητικές διαδικασίες και τη θεσμοθέτηση κανονισμών για την αποτροπή εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες.
Στο πλαίσιο, δε, της ευελιξίας, μεταξύ των σεναρίων που έχουν κατατεθεί είναι η διευθέτηση του χρόνου των υπερωριών σε ετήσια βάση, η δυνατότητα εργοδότη και εργαζομένου να συμφωνούν την «κάλυψη» της υπέρβασης του χρόνου απασχόλησης μιας ημέρας με αντίστοιχη μείωση σε άλλη ημέρα, ρεπό, ή πρόσθετη άδεια κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου ή του εργοδότη, που ο αντισυμβαλλόμενος μπορεί να αρνηθεί μόνο για σοβαρό λόγο, καθώς και η θέσπιση συγκεκριμένων κριτηρίων για τον προσδιορισμό της έννοιας του διευθυντικού στελέχους που δεν θα δικαιούται υπερωρίες (έχει ελεύθερο ωράριο).
Πρόκειται για ένα μοντέλο το οποίο έχει ως «πυξίδα» το περίφημο πόρισμα της επιτροπής Πισαρίδη – ένα πόρισμα, που αποτελεί και την επιτομή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην αγορά εργασίας. Το «δόγμα» της επιτροπής για τις εργασιακές σχέσεις βασίζεται στο τρίπτυχο της διευκόλυνσης των απολύσεων, της μείωση της αμοιβής των υπερωριών, και της μείωση των παροχών για τους ανέργους, δηλαδή των επιδομάτων ανεργίας. Κατά τις πληροφορίες, το «ψαλίδι» στα επιδόματα ανεργίας θα είναι και το επόμενο πεδίο στο οποίο θα χτυπήσει ο Γιάννης Βρούτσης, ακολουθώντας πιστά το μοντέλο που υποδεικνύει η Επιτροπή.
Στο πόρισμα Πισαρίδη και στο κεφάλαιο 6 με τίτλο «Εργασία: ενθάρρυνση συμμετοχής, υποστήριξη κατάρτισης και κινητικότητας», τίθενται δυο προτεραιότητες επ’ αυτού: Η ριζική αναβάθμιση του συστήματος κατάρτισης για ανέργους και εργαζόμενους, η αναδιάρθρωση του ΟΑΕΔ, με στροφή προς «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης».
Η επιτροπή εκτιμά πως θα πρέπει να βελτιωθεί η στόχευση των κοινωνικών επιδομάτων, ώστε να μην λειτουργούν και ως «αντικίνητρο» για εργασία και ζητά «ριζική αναβάθμιση του συστήματος κατάρτισης για ανέργους και για εργαζόμενους». Προτείνει επίσης ευθυγράμμιση κινήτρων και επιβράβευση των παρόχων σε συνάρτηση με τα αποτελέσματα της κατάρτισης και «αναδιάρθρωση» του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού προς τον οποίο η κυβερνηση έχει ήδη περικόψει την χρηματοδότηση.
Όλα αυτά μπορεί να αιτιολογούν και την θέση Κυρανάκη περί «τεμπέληδων ανέργων». Και εντάσσονται σε μια λίστα αιτημάτων που εχει βάλει στο τραπέζι ο ΣΕΒ απο το 2010 αλλά καμία κυβέρνηση δεν τόλμησε να εφαρμόσει ακόμη και στις πιο σκληρές περιόδους των Μνημονίων.