Το κούρεμα υπό καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας αποτελεί τη μοναδική λύση για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, υποστηρίζουν οκτώ επιφανείς οικονομολόγοι.
Σε κοινή έκθεσή τους που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών Πέτερσον (ΡΙΙΕ), οι Jeromin Zettelmeyer, Emilios Avgouleas, Barry Eichengreen, Miguel Poiares Maduro, Ugo Panizza, Richard Portes, Beatrice Weder di Mauro και Charles Wyplosz, προειδοποιούν ότι, ακόμα και αν εφαρμοστούν πλήρως τα μέτρα ελάφρυνσης που έχει μέχρι στιγμής εισηγηθεί το Εurogroup, το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Οι οκτώ οικονομολόγοι εστιάζουν την ανάλυσή τους στη δομή των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας ώς το 2060, σε μια σειρά από σενάρια.
Διαπιστώνουν ότι, εάν η Ελλάδα βγει από το τρέχον πρόγραμμα μόνο με τα μέτρα του Eurogroup στα χέρια της, τότε στην καλύτερη περίπτωση θα έχει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ώς το 2022 ή 2023, ενώ μια μεγαλύτερη περίοδος ακραίας δημοσιονομικής πειθαρχίας, όπως τη φαντάζεται το Eurogroup, είναι απίθανη.
Αποτέλεσμα θα είναι, ώς τα τέλη της δεκαετίας του 2020, οι δυναμικές του ελληνικού χρέους να είναι ξανά μη διατηρήσιμες. Και τότε το κόστος αποκατάστασης της βιωσιμότητάς του θα είναι πολύ υψηλότερο απ’ ό,τι σήμερα, καθώς ένα μεγάλο μέρος αυτού θα αποτελείται από τα νέα, ακριβότερα δάνεια του ελληνικού Δημοσίου, μέσω των αγορών.
Αυτά τα νέα δάνεια από τον ιδιωτικό τομέα θα αρχίσουν να συσσωρεύονται και ή θα χρειαστεί να αναδιαρθρωθούν ξανά ή να αποπληρωθούν από τον επίσημο ευρωπαϊκό τομέα, καταλήγουν οι οικονομολόγοι. Στο χειρότερο σενάριο, τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν ακόμη πιο άσχημα και η νέα κρίση χρέους να έλθει νωρίτερα.
Σε περίπτωση πάλι που οι Ευρωπαίοι πιστωτές εκτός από τα μέτρα που περιγράφονται στο Eurogroup επιλέξουν να αναβάλουν την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές χρέους και συνεχίσουν να τη χρηματοδοτούν μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), οι οικονομολόγοι εκτιμούν ότι οι Ευρωπαίοι θα κληθούν να προσφέρουν μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους αργότερα (όταν και εάν τα μέτρα που μελετώνται σήμερα αποδειχθούν ανεπαρκή).
Αν πάλι Ελλάδα και πιστωτές δεν προχωρήσουν σε νέο χρηματοδοτούμενο από τον ESM πρόγραμμα, τότε η μόνη εναλλακτική για την αποφυγή της κρίσης είναι η δέσμευση σε επιπρόσθετη μείωση του χρέους στο τέλος του τρέχοντος προγράμματος.
Αυτή θα μπορούσε να έχει δύο μορφές: επέκταση της ωρίμασης των χρεών και αναβολή πληρωμής τόκων, κάτι όμως που υποδηλώνει αύξηση των χρεών της Ελλάδος στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για αρκετές δεκαετίες (πριν αρχίσουν να υποχωρούν) και αποπληρωμή τους πιθανότατα όχι πριν από τα τέλη του αιώνα.
Η καλύτερη προσέγγιση για τους «8» είναι το ανά έτος κούρεμα της ονομαστικής αξίας του χρέους με αντάλλαγμα πρωτογενές πλεόνασμα ονόματος (πάνω 1% και 2% του ΑΕΠ) στην περίοδο 2023-2037. Η ελάφρυνση του ονομαστικού χρέους θα μπορούσε έτσι να φθάσει τα 36 δισ. δολάρια, ενώ οι πιθανότητες βιωσιμότητάς του ανέρχονται σε 50%-60%.