Του Θύμιου Λυμπερόπουλου
Υπάρχει ακόμη ελπίδα…Ο τυφώνας της παγκοσμιοποίησης και της διαπλοκής μπορεί να χτυπά αλύπητα την ανθρωπότητα, υπάρχουν όμως κάποιοι, που παραμένουν πιστοί στις αξίες της δημοκρατίας, της ισονομίας και της δικαιοσύνης.
Η δημοσίευση των προτάσεων του Γενικού Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την Uber, επεφύλλασε δυσάρεστες εκπλήξεις στους απανταχού συνεργάτες και φίλους της πολυεθνικής εταιρίας. Η ηλεκτρονική πλατφόρμα της Uber είναι υποχρεωμένη να τηρεί την νομοθεσία περί επιβατικών μεταφορών κάθε χώρας στην οποία ασκεί δραστηριότητα.Ο Εισαγγελέας απορρίπτει τους ισχυρισμούς της Uber περί αρχής της ελεύθερης παροχής των υπηρεσιών που διασφαλίζει το κοινοτικό δίκαιο, για υπηρεσίες της κοινωνίας της πληροφορίας, θεωρώντας ότι η εταιρία παρέχει υπηρεσίες αστικής μεταφοράς. Δύο χρόνια τώρα όλη η Ευρώπη φώναζε το αυτονόητο. Η Uber δεν έκανε τίποτα άλλο, από το να ‘’νοθεύει’’ την ισχύουσα νομοθεσία, να κλέβει μεταφορικό έργο και να δημιουργεί αδήλωτο πλούτο που τον μετέφερε σε φορολογικούς παραδείσους. Με το ίδιο σκεπτικό λειτουργούν και πολλές τουριστικές επιχειρήσεις και εταιρίες ενοικιαζομένων με οδηγό, που βρήκαν τρόπο να δημιουργούν έξοδα(μισθούς οδηγών, καύσιμα, αγορά αυτοκινήτων κ.λ.π.) χωρίς όμως να δηλώνουν έσοδα (διαδρομές χωρίς 6ωρη σύμβαση και χωρίς αποδείξεις είσπραξης).
Η πρόταση του Εισαγγελέα είναι ένα ηχηρό χαστούκι στην παραβατικότητα. Απλώνει δε, ένα δίχτυ προστασίας στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. σε ότι αφορά τις αποφάσεις που θα πάρουν και τους νόμους που θα ψηφίσουν. Στην ουσία κάθε χώρα μπορεί από μόνη της να κρίνει, αν θα ανέχεται την παραβατικότητα, αν θα την διαφημίζει (όπως έκανε η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Κυρανάκης) αν θα την εντάσει σε ειδικό νομοθετικό πλαίσιο (όπως δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης) ή αν θα την απομονώνει με την δημιουργία δίκαιων κανόνων για όλους, όπως κάνει σήμερα το Υπουργείο Μεταφορών.
Όπως ανακοινώθηκε ήδη , από τους Χρήστο Σπίρτζη και Νίκο Μαυραγάνη, είναι έτοιμο και θα κατατεθεί σύντομα, ένα νομοσχέδιο που θα ανταποκρίνεται πλήρως στην δίκαιη και σωστή λειτουργία της αγοράς των επιβατικών μεταφορών.
Το κουβάρι της αλήθειας
Για να φτάσουμε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, μεσολάβησαν τραγικά γεγονότα που επηρέασαν το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων όχι μόνο την τελευταία επταετία, αλλά και τα επόμενα χρόνια. Το ποιος έστρωσε το δρόμο στην Uber και σε άλλους διεθνείς και εγχώριους οικονομικούς νταβατζήδες , το ποιος παζάρεψε τον εθνικό μας πλούτο και το μέλλον αυτής της χώρας, το ποιος υπέγραψε ‘’Συμβόλαιο θανάτου’’ (πρώτο και δεύτερο μνημόνιο) είναι πλέον γνωστό. Αρκεί να γυρίσουμε στο 2010 και το κουβάρι της αλήθειας θα ξετυλιχτεί μόνο του. Η εθνική προδοσία, με δούρειο ίππο την αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ για το έλλειμα, η υπογραφή του πρώτου μνημονίου που αλυσόδεσε τη χώρα και την οικονομία της, ήταν η αρχή των δεινών που συνοδεύουν την ελληνική κοινωνία μέχρι και σήμερα. Κι όμως ούτε το πολιτικό σύστημα, ούτε ο Τύπος, ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε άλλος φορέας εξουσίας αντιμετώπισαν αυτό το έγκλημα με τον τρόπο που θα έπρεπε.
Η Νέα Δημοκρατία, όχι μόνο δεν καταδίκασε τον Γιώργο Παπανδρέου και τις καταστροφικές του επιλογές, όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε το παρελθόν της και την ιστορία της, αλλά συνεργάστηκε με το κόμμα του, συνκυβέρνησαν και συναποτελείωσαν την ελληνική κοινωνία. Αρωγοί σε αυτή τη διαδικασία ήταν οι βαρόνοι του Τύπου, που πίστεψαν ότι θα βγουν αλώβητοι από την επέλαση της παγκοσμιοποίησης. Χρησιμοποίησαν τις εφημερίδες και τα κανάλια τους όχι για να ενημερώσουν τους Έλληνες πολίτες ως όφειλαν, αλλά για να προπαγανδίσουν τις μνημονιακές μαχαιριές των πολιτικών συνεργατών τους. Τώρα, το ένα μετά το άλλο, τα εκδοτικά εργαλεία των μνημονίων, της παγκοσμιοποίησης και της διαπλοκής, σκουριασμένα από την πολλή χρήση, αποσύρονται, αφού δεν βρίσκεται κάποιο νεοφιλελεύθερο πολιτικό χέρι να τα χρηματοδοτήσει, να τα επιδιορθώσει και να τα ρίξει πάλι στην παραγωγή…
Η δικαιοσύνη ως άλλος Πόντιος Πιλάτος δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα σημαντικά. Περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο, απέφυγε να συγκρουστεί με τους νταβατζήδες, δίνοντας τους χρόνο να γιγαντώσουν. Όλες οι δικαστικές αρχές των χωρών της Ε.Ε έχουν εκδόσει καταδικαστικές αποφάσεις για την παράνομη δραστηριότητα της Uber. Στην Ελλάδα ακόμη περιμένουμε…
Πολυεθνική διαπλοκή
Η σημερινή κυβέρνηση καλείται να διορθώσει ΄΄τα αδιόρθωτα΄΄. Παρέλαβε μια αποικία πολυεθνικών, μια χώρα φυλακισμένη στα συμφέροντα οικονομικών νταβατζήδων, δεμένη πισθάγκονα από το πρώτο μνημόνιο που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να λύσει τα δεσμά της. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός που διέπει το μυαλό και την ψυχή της αντιπολίτευσης, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός αυτής της χώρας και ο πιο πιστός οπαδός της παγκοσμιοποίησης και της διαπλοκής. Η Uber είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πολυεθνικής διαπλοκής. Η κυριαρχία της, είναι κυριαρχία του ιδιωτικού μονοπωλίου. Καταλήγει σε ένα κόσμο, όπου ο άνθρωπος χάνει κάθε ιδιοκτησία, κάθε αξιοπρέπεια, κάθε πιθανότητα πρωτοβουλίας και ατομικής εξέλιξης και χωρίς να το καταλάβει, γίνεται ένα αναλώσιμο εξάρτημα μιας πολυεθνικής μηχανής.
Το γιατί η Νέα Δημοκρατία τείνει χέρι φιλίας και συνεργασίας στην Uber, δεν είναι ούτε συμπτωματικό, ούτε περίεργο. Ενταγμένοι και οι δύο στο άρμα της παγκοσμιοποίησης, έχουν άλλα κίνητρα και άλλη φιλοσοφία. Αυτό όμως που παραμένοι ερώτημα αναπάντητο, είναι η εκνευριστική αδράνεια της –ο θεός να την κάνει – ‘’Καραμανλικής’’ πλευράς της Νέας Δημοκρατίας, που αντί να οργώσει την Ελλάδα και να μεταλαμπαδεύσει τις αρχές και τις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού –που υποτίθεται ότι πιστεύει-, έγινε ΄΄επαγγελματίας΄΄ χειροκροτητής πρώτα του Αντώνη Σαμαρά και τώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο βουλευτικός μισθός και η πολιτική καριέρα υπερίσχυσαν.
‘’Καραμανλικός’’ είναι αυτός που υπερασπίζεται μέχρι θανάτου, τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό έτσι όπως τον δημιούργησε και τον καθιέρωσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Όποιος δεν αντέχει αυτή την δέσμευση, δεν έχει και το δικαίωμα να ζητά την ψήφο του κόσμου(της δεξιάς) που εξακολουθεί να είναι πιστός στις αρχές και στις αξίες του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού.
Κι όλα αυτά περί δικαιοσύνης στην οικονομία, περί δικαίωσης της εργασίας, περί θεμιτού κέρδους, έγιναν ιδεολογικά απομεινάρια, που απαγορεύεται να ξεστομίσεις, εκτός κι αν λέγεσαι Προκόπης Παυλόπουλος…