Λουκάς Καβακόπουλος
“Επικοινωνία” είναι να μπορείς να μεταδώσεις τη θέληση και τα μηνύματά σου, αποφεύγοντας τις παρεξηγήσεις.
Δεν είναι όμως “παιχνίδι με τις λέξεις” όπως νομίζουν μερικοί. Απαιτεί πρώτιστα να αντιλαμβάνεσαι το συνομιλητή σου, να μπορείς να μπεις στη θέση του, να μην παγιδεύεσαι στη δική σου οπτική.
Ο συνομιλητής σου είναι πολύ πιθανό να μην γνωρίζει τα ίδια πράγματα που γνωρίζεις εσύ, να μη πιστεύει τα ίδια πράγματα που πιστεύεις εσύ, να μην αντιλαμβάνεται τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνεσαι εσύ.
Αν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται τα παραπάνω, τείνει να κωδικοποιεί τα μηνύματά του μέσα από συγκεκριμένα φίλτρα, φρασεολογίες και παραδείγματα.
Το αποτέλεσμα είναι ο συνομιλητής του είτε να μην καταλαβαίνει τίποτε (όπως όταν εμείς βλέπουμε στην οθόνη ένα κωδικοποιημένο μήνυμα – μοιάζει “θόρυβος” στα μάτια μας και φυσικά αδιαφορούμε να το διαβάσουμε) – είτε να θεωρεί το μήνυμα “εχθρικό” και κάθετα αντίθετο με τις δικές του θέσεις, κάτι που τις περισσότερες φορές όμως είναι απλώς παρεξήγηση, γιατί όταν κάποιος προσπαθεί να επικοινωνήσει μια θέση, το κάνει με σκοπό επαφής, όχι το αντίθετο.
(“Κοινωνώ” σημαίνει “μοιράζομαι”, “συμμετέχω” και “επικοινωνώ” θα μπορούσε να σημαίνει “κάνω κάτι περισσότερο από το να μοιράζομαι” ή και “χτίζω πάνω στα κοινά μας θέματα”).
Οφείλεις λοιπόν να βρεις τα “κοινά πατήματα”, τις “κοινές συμβάσεις”, να “συμβαδίσεις” με το νου του συνομιλητή σου, να αποδεχτείς και να υιοθετήσεις και τους δικούς του κώδικες, αν θέλεις φυσικά να επικοινωνήσεις και να διευρύνεις την επαφή και την κατανόησή σου.
Το παραπάνω μήνυμα απευθύνεται σε φίλους “αριστερούς” και “δεξιούς” που αποτυγχάνουν πλήρως στους παραπάνω τομείς (άρα αποτυγχάνουν στην ουσία να κάνουν πραγματική “πολιτική”), αλλά φυσικά και στους περισσότερους συμπολίτες μου που κινούνται στο πλαίσιο τις “κοινωνίας” μας (το δεύτερο συνθετικό της “επι-κοινωνίας”).
Μπορώ να μπω σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες, αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερο να συμφωνήσουμε πρώτα σε κάποιες βασικές αρχές…