Η Ανατολική Μεσόγειος μετατρέπεται σε πεδίο αντιπαράθεσης των μεγάλων παικτών της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής, και η απουσία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αισθητή, παρά το γεγονός ότι το αμερικανικό Πεντάγωνο κάνει τα πάντα για να δηλώνει την απόφαση των στρατιωτικών να προστατεύσουν τα συμφέροντα της υπερδύναμης στην ευρύτερη «γειτονιά».
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μία άνευ προηγουμένου κινητικότητα, σε στρατιωτικό επίπεδο, από την Ουάσιγκτον, τη Μόσχα, το Παρίσι και την Άγκυρα.
Μαζεύονται ο ένας μετά τον άλλο οι παγκόσμιοι παίκτες την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή είναι μία πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
Διότι, βλέπουμε να ξυπνά ξανά το Ισραήλ, αλλά και να κινητοποιείται και η Γαλλία. Και οι δύο αυτές χώρες έχουν μεγαλύτερα και πιο ισχυρά συμφέροντα από την Αμερική και τη Ρωσία, που άλλωστε είναι και μίλια μακριά από τη Μεσόγειο.
- Μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης ενότητας, το Εβραϊκό Κράτος επιστρέφει στη Μεσόγειο και μάλιστα μας έκανε μεγάλη εντύπωση ένα δημοσίευμα του πρακτορείου Μπλούμπεργκ που αναφέρεται στην περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεων με τη σημερινή Τουρκία. Είναι άσχημα τα πράγματα.
Οι χώρες της Μεσογείου βρίσκονται απέναντι στην Τουρκία, όμως οι πρόεδροι της Ρωσίας και των ΗΠΑ, διατηρούν στενή σχέση με τον Ταγίπ Ερντογάν και καλύπτουν όλες τις παρανομίες. Γενικά είμαστε ενώπιον μίας άσχημης κατάστασης, την οποία δημιούργησε η Τουρκία. Όλη η αναταραχή προκλήθηκε από τον Ερντογάν και υπάρχει κίνδυνος πολέμου επειδή οι ισλαμιστές της Άγκυρας αποφάσισαν να «ιδρύσουν» τη «Μεγάλη Τουρκία».
Αλλά το μείζον είναι αυτό, όπως το περιγράφει το αμερικανικό πρακτορείο:
Το κύριο ενδιαφέρον του Ισραήλ για τη Μεσόγειο είναι να στηριχθούν οι συμμαχίες με την Ελλάδα και την Κύπρο που έχουν ενισχυθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό συνάδει, σημειώνεται, με τα συμφέροντα της Αιγύπτου και της Γαλλίας, που μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ανησυχούν επίσης για τη στρατιωτική συμμετοχή της Τουρκίας στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, και γενικά, προσθέτω, για τη δράση της κατοχικής δύναμης στη Μεσόγειο.
Αν μελετήσουμε τον χάρτη της ευρύτερης γειτονιάς μας, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι στην ανατολική Μεσόγειο η Τουρκία είναι μόνη της εναντίον όλων, αλλά επειδή οι αντίπαλοι της δεν ασχολούνται, με την παραβατικότητά της, αυτή μέχρι στιγμής κυριαρχεί. Κατά τη γνώμη μου θα ωθήσει τα πράγματα ένα βήμα πριν το γκρεμό, για να εξασφαλίσει ότι απαιτεί στο Αιγαίο και την Κύπρο.
- Η Ρωσία έχει ισχυρή παρουσία, και αντιλαμβάνομαι από αυτά που μετέδωσε στο OPEN ο συνάδελφος Θανάσης Αυγερινός, θα αυξήσει αυτή την παρουσία της με πολεμικά πλοία.
Η Αμερική κάνει αυτές τις μέρες επίδειξη με το Άιζενχάουερ, αλλά η παρουσία της είναι προβληματική. Θα πρέπει να ομιλούμε για απουσία. Η πολιτική του προέδρου Τραμπ για την ευρύτερη γειτονιά είναι αλλοπρόσαλλη. Παρέδωσε τη Συρία στον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ερντογάν, και ουσιαστικά δεν έχει πολιτική για τη Μεσόγειο. Το τελευταίο διάστημα, ο κ. Τραμπ δεν ασχολείται καν, όχι ότι ασχολείτο πριν. Έχει «πνιγεί» στα εσωτερικά προβλήματα του.
Πρόσφατα στη διάρκεια ενημέρωσης του Στέιτ Ντιπάρτμεν, μας είπαν ότι «είμαστε στη Μεσόγειο και δεν αποχωρούμε». Αλλά, φοβάμαι, πως ο πρόεδρος Τραμπ πάλι θα τους τα χαλάσει. Οι σοβαροί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο θέλουν να κτίσουν πάνω στις συνεργασίες του Ισραήλ και της Αιγύπτου, ο κ. Τραμπ υπέγραψε και το νόμο EastMed, αλλά αμφιβάλλω και αν κατάλαβε τι σημαίνει στρατηγικά αυτό που υπέγραψε. Παραμένει θαυμαστής της ισλαμικής Τουρκίας και του Ερντογάν. Δυστυχώς.
Οι αναλυτές και οι διπλωμάτες εκφράζουν φόβους ότι η Αμερική του κ. Τραμπ αφήνει ανοικτό ένα πεδίο δράσης της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Είναι σκληρό το παιγνίδι κυριαρχίας στη στρατηγική αυτή περιοχή. Η Μόσχα εισέρχεται δυνατά και η Αμερική του κ. Τραμπ δεν υποστηρίζει καν τα στρατηγικά της συμφέροντα.
Η διαφορά από άλλες περιοχές που εγκατέλειψε ο κ. Τραμπ, είναι ότι στη Μεσόγειο υπάρχει και ο μεγάλος παίκτης, που καθημερινά μάχεται για την ύπαρξη του. Και αυτός είναι το Ισραήλ. Στην Ιερουσαλήμ πιστεύουν πιά, για πρώτη φορά, ότι η Τουρκία αποτελεί απειλή για το Εβραϊκό Κράτος.
- Η Γαλλία διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις και με το Ισραήλ, και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν, ότι πάμε σε ευρύτερη συνεργασία στην περιοχή.
Θα απουσιάσει από αυτή τη συνεργασία η Αμερική; Είναι δυνατόν να σκέφτεται ο κ. Τραμπ τόσο κοντόφθαλμα και οι σύμβουλοι του να μην βγάζουν φωνή μεγάλη;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο Χένρι Κίσιγκερ, την εποχή της παντοδυναμίας του, έλεγε στους συνεργάτες του ότι όποιος ελέγχει τη Μεσόγειο, ορίζει τον κόσμο όλο… Να το θυμόμαστε λοιπόν…