Οι άνθρωποι που μένουν μόνοι στην Ινδία, έχουν μια επιλογή που τους γεμίζει ελπίδα. Τα ξενοδοχεία του θανάτου στο Βαρανάσι, μια από τις πιο ιερές πόλεις στον κόσμο για τους Ινδουιστές. Όσοι άνθρωποι αναζητούσαν την moksha (απελευθέρωση), πήγαιναν στο Βαρανάσι, το μέρος που θα συναντούσαν τον θάνατο.
Οι ινδουιστικές γραφές λένε ότι ο θάνατος σε αυτόν τον τόπο και η καύση των νεκρών στα ιερά κρεματόρια του Γάγγη, σπάει τον κύκλο της αναγέννησης και φέρνει τη σωτηρία. Οι φωτιές καίνε ασταμάτητα στα σκαλοπάτια που οδηγούν προς το ποταμό, του οποίου το νερό είναι γκρι από τις τέφρες των ανθρώπων, πιστεύεται ότι ξεπλένει τις αμαρτίες ακόμη και των χειρότερων αμαρτωλών.
Κάποια καταλύματα, γνωστά ως σπίτια σωτηρίας, έχουν δημιουργηθεί από φιλανθρωπικές οργανώσεις και επιχειρηματικές ομάδες, για να μείνουν εκεί οι Kashivasis, οι άνδρες και οι γυναίκες που πηγαίνουν στο Βαρανάσι για να ζήσουν – και να πεθάνουν- στον ιερό αυτό τόπο.
Το Mumukshu Bhawan είναι ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία του θανάτου, και 40 από τα 116 δωμάτιά του παραχωρούνται για αυτό τον σκοπό. «Έχουμε χιλιάδες αιτήσει κάθε χρόνο, αλλά λόγω του περιορισμένου αριθμού δωματίων, δεν μπορούμε να τους δεχτούμε όλους», εξηγεί στο BBC ο VK Aggarwal, υπεύθυνος του καταλύματος. «Δίνουμε προτεραιότητα σε εκείνους που έχουν περισσότερη ανάγκη, μπορούν να καλύψουν τα έξοδά τους και έχουν συγγενείς να φροντίζουν τις τελετουργίες για την καύση τους όταν πεθάνουν. Δεν δεχόμαστε κανέναν κάτω από την ηλικία των 60 ετών», εξηγεί.
Οι Kashivasis καταβάλλουν περίπου 100.000 ρούπια (περίπου 1.280 ευρώ) ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός, για ένα δωμάτιο όπου μπορούν να μείνουν μέχρι το θάνατό τους. Δεν παρέχεται φαγητό, αλλά αν κάποιος δεν έχει άλλα χρήματα, τον βοηθά η κοινότητα.
Ορισμένα δωμάτια είναι μεγαλύτερα από άλλα και είναι εξοπλισμένα με κλιματιστικά και χώρους για μαγείρεμα. Τα μπάνια είναι κοινόχρηστα και υπάρχουν κέντρα ομοιοπαθητικής και ιατρικής σε περίπτωση που κάποιος αρρωστήσει. Οι ημέρες περνούν με ψαλμωδίες και προσευχές, αλλά και συζητήσεις με τους άλλους κατοίκους του ξενοδοχείου.
Μέχρι την ώρα που θα πεθάνουν…
Το Mukti Bhawan είναι ένα ακόμα από αυτά τα καταλύματα. Αλλά δεν έχει φοβερές ανέσεις. «Οι άνθρωποι έρχονται εδώ για μετάνοια, δεν είναι ξενοδοχείο. Τι το θέλουν τον κλιματισμό;» λέει ο Narhari Shukla.
Το Mukti Bhawan επιτρέπει μάξιμουμ διαμονή 15 ημέρες. Εάν αυτό το όριο περάσει και ο επισκέπτης δεν πεθάνει, τότε του ζητάνε ευγενικά να φύγει.
Οι επισκέπτες πληρώνουν μόνο 20 ρούπια την ημέρα (0,26 ευρώ) για να καλύψουν τα έξοδα του ηλεκτρικού, και πρέπει να περνάνε την ημέρα τους λατρεύοντας τον Θεό. Απαγορεύονται τα παιχνίδια με χαρτιά, το σεξ, τα αυγά, το κρέας, το κρεμμύδι και το σκόρδο.
Η Gayatri Devi έχει περάσει πέντε χρόνια στο Βαρανάσι περιμένοντας τον θάνατο. Εχει έναν γιο και δύο κόρες αλλά δεν την επισκέπτονταν συχνά. «Τα πράγματα αλλάζουν όταν τα παιδιά παντρεύονται. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Όταν πεθάνω ελπίζω να έρθουν να με πάνε στη πυρά», λέει.
Λίγες εβδομάδες μετά το ταξίδι του BBC στο Βαρανάσι, η Gayatri πέθανε. Και μια από τις κόρες της ταξίδεψε στο Βαρανάσι για να την μεταφέρει στην νεκρική πυρά.