Σε νέα εποχή δείχνει να μπαίνει η βομβαρδισμένη Γάζα
Ο Μοχάμεντ Χασάν, φοιτητής ιατρικής, στεκόταν στην είσοδο του Πανεπιστημίου Αλ-Αζχάρ της Γάζας με τα οδοντιατρικά του εργαλεία τυλιγμένα σε μια μικρή πλαστική σακούλα, κοιτάζοντας μια πανεπιστημιούπολη που μόλις και μετά βίας αναγνώριζε πια.
Δύο χρόνια νωρίτερα, είχε περάσει τρέχοντας από τις ίδιες πύλες με φίλους, αστειευόμενος για εξετάσεις και κλινικές συνεδρίες.
Τώρα, μεγάλο μέρος του κτιρίου είχε μετατραπεί σε ραγισμένους πυλώνες και σπασμένα παράθυρα από τις ισραηλινές επιθέσεις, με σκόνη να κατακάθεται ακόμα στα ερείπια των οδοντιατρικών εργαστηρίων στα οποία κάποτε εκπαιδεύτηκε.
«Όταν μπήκα μέσα, ένιωσα κάτι ανάμεσα σε θλίψη και νίκη. Σπούδαζα σε σκηνές και καταφύγια όλο αυτό το διάστημα.
Το μόνο που στεκόμουν εδώ ξανά με έκανε να νιώσω ότι ένα μικρό κομμάτι της ζωής μου επέζησε», είπε στο The New Arab.
Για τον Χασάν και αμέτρητους άλλους Παλαιστίνιους φοιτητές, δεν πρόκειται απλώς για την επαναλειτουργία ενός πανεπιστημίου, μάλλον, είναι η αργή, εύθραυστη αναγέννηση μιας ολόκληρης ακαδημαϊκής κοινότητας που ο πόλεμος του Ισραήλ προσπάθησε να σβήσει.
Δύο χρόνια νωρίτερα, είχε περάσει τρέχοντας από τις ίδιες πύλες με φίλους, αστειευόμενος για εξετάσεις και κλινικές συνεδρίες.
Τώρα, μεγάλο μέρος του κτιρίου είχε μετατραπεί σε ραγισμένους πυλώνες και σπασμένα παράθυρα από τις ισραηλινές επιθέσεις, με σκόνη να κατακάθεται ακόμα στα ερείπια των οδοντιατρικών εργαστηρίων στα οποία κάποτε εκπαιδεύτηκε.
«Όταν μπήκα μέσα, ένιωσα κάτι ανάμεσα σε θλίψη και νίκη. Σπούδαζα σε σκηνές και καταφύγια όλο αυτό το διάστημα.
Το μόνο που στεκόμουν εδώ ξανά με έκανε να νιώσω ότι ένα μικρό κομμάτι της ζωής μου επέζησε», είπε στο The New Arab.
Για τον Χασάν και αμέτρητους άλλους Παλαιστίνιους φοιτητές, δεν πρόκειται απλώς για την επαναλειτουργία ενός πανεπιστημίου, μάλλον, είναι η αργή, εύθραυστη αναγέννηση μιας ολόκληρης ακαδημαϊκής κοινότητας που ο πόλεμος του Ισραήλ προσπάθησε να σβήσει.