Θέλει νά διεκδικήσει καί τό Προεδρικό αξίωμα
24 χρόνια μετά τήν επίθεση στούς Δίδυμους Πύργους, η Νέα Υόρκη εξέλεξε μουσουλμανο δήμαρχο. Μάλιστα τό πρόγραμμα του εκλεγέντος Ζοχράν Μαμντάνι εμπεριέχει στοιχεια καθαρως ισλαμιστικου προσανατολισμου. Προβάλλεται επί πλέον ως «ο χειρότερος εφιάλτης του Τράμπ» καί απευθύνεται στόν Πρόεδρο των ΗΠΑ μέ εμπρηστικό λεξιλόγιο, σέ πρωτο ενικό, σάν νά ειναι ο αυριανός του αντίπαλος. Ο επόμενος διεκδικητής της ανωτάτης ηγεσίας των ΗΠΑ.
Εφημεριδα Εστια
Στήν Νέα Υόρκη άλλως τε ανεδείχθη πρωτα ως υποψήφιος του κόμματος των Δημοκρατικων καί εν συνεχεία κατέκτησε, μέ σχετική ευκολία, τόν δημαρχιακό θωκο. Τό αποτέλεσμα πρέπει νά μας προβληματίσει, διότι δείχνει μιά δυναμική τήν οποία παίρνουν τά πράγματα, καθώς αναδεικνύονται πολιτικοί ικανοί νά προσελκύσουν τούς νέους καί εν γένει τό κοινό των απογοητευμένων, πού έχει «γυρίσει τήν πλάτη» στούς παραδοσιακούς πολιτικούς σχηματισμούς. Δέν ειναι τυχαιο ότι, βάσει της Εκλογικης Επιτροπης της Νέας Υόρκης, περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν στίς φετινές γενικές εκλογές, ενω τό 2021 η συμμετοχή ηταν λίγο κάτω από 1,15 εκατομμύρια.
Τό ζήτημα όμως ειναι ένα
Αυτό πού επέτρεψε στόν Μαμντάνι νά εκλεγει ειναι τό γεγονός ότι τά μεγάλα αμερικανικά κόμματα έχουν παύσει νά υπερασπίζονται τίς Δυτικές πολιτισμικές αξίες. Ειναι τό ίδιο ακριβως πού, πρίν λίγα χρόνια, κατέστησε τόν επίσης μουσουλμανο Σαντίκ Χάν δήμαρχο του Λονδίνου. Τό Ισλάμ προελαύνει εκει όπου οι Δυτικές αξίες εγκαταλείπονται καί αφήνονται νά φθαρουν. Ως… σοσιαλισμός
Καθίσταται λοιπόν τό Ισλάμ τό αντισυμβατικό, τό οποιο προσελκύει τούς απογοητευμένους, καί τουτο φαίνεται ξεκάθαρα τώρα στήν πόλη της Νέας Υόρκης, όπου οι αντιθέσεις καί οι χαώδεις αποστάσεις ανάμεσα στόν ανεξέλεγκτο πλουτο καί τήν απόλυτη φτώχεια διαμορφώνουν ένα αύριο πολύ διαφορετικό από τό χθές. Δέν ειναι τυχαιο ότι η Νέα Υόρκη ανέδειξε (οικονομικά) τόν Πρόεδρο Ντόναλντ Τράμπ, πού κατά κάποιον τρόπον ενσάρκωσε τό «αμερικανικό όνειρο». Καί τώρα, λιγώτερο από έναν χρόνο από τίς προεδρικές εκλογές, η ίδια πόλις αναδεικνύει τόν Ζοχράν Μαμντάνι, ο οποιος εκπροσωπει κάτι τελείως διαφορετικό. Ένα άλλο «όνειρο», των εγκαταλελειμμένων καί των αποκλήρων της κοινωνίας. Κάποιος θά μπορουσε νά πει ότι πρόκειται γιά ένα κοινό πολιτικά καί οικονομικά αναλφάβητο, πού πείθεται από τίς υποσχέσεις καί μιάν απατηλή προοπτική ευημερίας. Δέν ειναι όμως τόσο απλα τά πράγματα. Οι ισλαμιστές παίρνουν τήν μία μεγάλη πόλη του πλανήτη μετά τήν άλλη μέ εκλογές στίς οποιες ευρίσκουν συμπαραστάτες τούς σοσιαλιστές καί λοιπούς αριστερούς, διεμβολίζοντας τίς παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις. Τό θέμα ειναι γιατί ο πολιτικός χωρος πού εκφράζει τίς Δυτικές αξίες καί τήν λογική δέν μπορει νά πείσει τίς κοινωνίες.
Αλλοίωση του εκλογικου σώματος μέ τίς αθρόες πολιτογραφήσεις
Παίζει ρόλο τό γεγονός ότι υπάρχει τέτοια αλλοίωση του εκλογικου σώματος μέ τίς αθρόες πολιτογραφήσεις πού ειναι αναμενόμενα κάποια αποτελέσματα. Οι Δυτικές αξίες δέν ειναι κατανοητές σέ ανθρώπους πού μεγάλωσαν μέ άλλες αξίες. Καί αυτοί γίνονται όλο καί περισσότεροι. Πολλω δέ μαλλον πού τά «επιχειρήματα» των παλαιων σχηματισμων εξαντλουνται στίς υποσχέσεις της επίπλαστης ευημερίας των αριθμων. Οι ηγέτες της σήμερον έχουν διαστραφει από πολιτικούς σέ τεχνοκράτες. Έρχεται λοιπόν τό Ισλάμ, όπως παλαιότερα προβάλλονταν οι σοσιαλιστές, νά ομιλήσει γιά κοινωνική δικαιοσύνη καί ηθικές αξίες. Γιά πολλούς, αυτό ειναι πλέον τό ζητούμενο. Νομίζουν ότι στό Ισλάμ ευρίσκουν αυτό πού στερουνται όσο επικρατουν οι δυνάμεις πού κάποτε ησαν «παραδοσιακές» καί πλέον έχουν γίνει «συστημικές».
Καί τώρα στήν Νέα Υόρκη η διαφορά ηταν οφθαλμοφανής
Από τήν μία ο Άντριου Κουόμο, «δοκιμασμένος», προερχόμενος από τούς Δημοκρατικούς καί αυτός, μιά αποστεωμένη φιγούρα ενός παρελθόντος μαλλον απεχθους, καί από τήν άλλη ο Μαμντάνι, πού έθεσε υποψηφιότητα μέ ένα προοδευτικό πρόγραμμα καί φιλόδοξες πολιτικές, πού ειναι βέβαιον ότι δέν θά ειναι οικονομικά εφικτές, όπως κρατικά παντοπωλεια, «γρήγορα καί δωρεάν» λεωφορεια καί πάγωμα στίς αυξήσεις των ενοικίων σέ ορισμένες κατοικίες. Ελάχιστα όμως ενδιαφέρει αυτό τούς ψηφοφόρους του. «Κερδίσαμε επειδή οι Νεοϋορκέζοι επέτρεψαν στόν εαυτό τους νά ελπίζουν ότι τό αδύνατο θά μπορουσε νά γίνει δυνατό», δήλωσε μετά τήν νίκη του ο Μαμντάνι καί τουτο αποτυπώνει τήν πραγματικότητα. Η νίκη του μάλιστα έρχεται μετά από έναν από τούς πιό έντονους προεκλογικούς αγωνες των τελευταίων ετων καί φαίνεται ότι θά έχει βαθιά επίδραση στήν εθνική πολιτική των ΗΠΑ. Όπως σημειώνει τό Bloomberg, μία από τίς πρωτες προκλήσεις πού θά αντιμετωπίσει ως δήμαρχος θά ειναι η διαχείρισις της σχέσεως της πόλεως μέ τόν Λευκό Οικο. Ο Τράμπ έχει επανειλημμένως επιτεθει στόν Μαμντάνι, αποκαλωντας τον «κομμουνιστή, τρελλό» καί απειλωντας νά διακόψει τήν χρηματοδότηση. «Ειναι ακράδαντη πεποίθησή μου ότι η Νέα Υόρκη θά ειναι μιά Πλήρης καί Ολική Οικονομική καί Κοινωνική Καταστροφή σέ περίπτωση πού κερδίσει ο Μαμντάνι», έγραψε ο Τράμπ
Από τήν άλλη, τό BBC καταγράφει τίς προκλήσεις μέ τίς οποιες έρχεται αντιμέτωπος ο Μαμντάνι
Όπως σχολιάζει, οι επιτυχίες καί οι αποτυχίες του θά ειναι στό μικροσκόπιο, καθώς η νίκη του βρίσκεται στό επίκεντρο των διεθνων Μέσων. Τό βρεταννικό Μέσον θυμίζει δέ καί άλλους Δημοκρατικούς, όπως τόν Μπίλ ντέ Μπλάσιο, πού ξεκίνησαν δυναμικά καί κατέληξαν αντιδημοφιλεις. Ο Ντέ Μπλάσιο κέρδισε τίς εκλογές γιά τήν θέση του δημάρχου μέ τήν υπόσχεση νά αντιμετωπίσει τίς οικονομικές καί κοινωνικές ανισότητες της Νέας Υόρκης. Όπως καί στήν περίπτωση του Μαμντάνι, οι Αμερικανοί της Αριστερας ειχαν μεγάλες ελπίδες ότι η διοίκησίς του θά αποτελέσει εθνικό παράδειγμα αποτελεσματικης διακυβερνήσεως. Ωστόσο, ο Ντέ Μπλάσιο αποχώρησε από τό αξίωμα, οκτώ χρόνια αργότερα, μέ χαμηλά ποσοστά δημοτικότητας καί μέ ανάμεικτα αποτελέσματα. Ο Μαμντάνι θά πρέπει νά αντιμετωπίσει τούς ίδιους περιορισμούς καί τίς ίδιες προσδοκίες. Αυτό πού ίσως διαφεύγει του Τράμπ ειναι ότι η εκ των προτέρων διατυπωθεισα αντίδρασίς του μέ τήν απειλή διακοπης της χρηματοδοτήσεως της Νέας Υόρκης θά ειναι καί η δικαιολογία του Μαμντάνι γιά τήν αποτυχία εφαρμογης του προγράμματός του. Κινδυνεύει δηλαδή ο Πρόεδρος των ΗΠΑ νά δει τίς δικές του αποφάσεις νά γυρίζουν εις βάρος του δίκην μπούμερανγκ.
Ο Μαμντάνι, κατά τήν εκστρατεία του, στράφηκε κατά των ελίτ των επιχειρήσεων καί των επιχειρηματιων πού έχουν τήν έδρα τους στήν Νέα Υόρκη καί έχουν μετατρέψει τό Μανχάτταν σέ παγκόσμια οικονομική πρωτεύουσα. Ωστόσο, γιά νά κυβερνήσει αποτελεσματικά, θά πρέπει νά συνάψει κάποια μορφή ειρήνης μέ αυτά τά συμφέροντα, μιά διαδικασία πού έχει ήδη ξεκινήσει τίς τελευταιες εβδομάδες.