Μνημονιο Συμφωνίας μεταξύ Ρώμης και Τρίπολης
Στις 18 Οκτωβρίου, στη Ρώμη, ενώσεις και ΜΚΟ, με επικεφαλής την οργάνωση Πρόσφυγες στη Λιβύη, η οποία συγκεντρώνει μετανάστες που έχουν περάσει από τις φυλακές της βορειοαφρικανικής χώρας, διαδήλωσαν λίγα μόλις βήματα από τη Γερουσία για να απαιτήσουν τη μη ανανέωση του Μνημονίου Συμφωνίας μεταξύ Ρώμης και Τρίπολης.
Σύμφωνα με την ιταλική Internazionale το μνημόνιο, που υπογράφηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2017, είχε ως στόχο τη μείωση των αφίξεων μεταναστών μέσω της κεντρικής μεσογειακής διαδρομής, η οποία εκείνη την εποχή ήταν η πιο δημοφιλής διαδρομή προς την Ευρώπη.
Εάν η κυβέρνηση δεν παρέμβει, η συμφωνία θα ανανεωθεί αυτόματα στις 2 Νοεμβρίου 2025, για άλλα τρία χρόνια. Έχει ήδη ανανεωθεί το 2020 και το 2022.
Καμία διαφάνεια στα εκατομμύρια Ευρώ
Το μνημόνιο υπογράφηκε από τον τότε πρωθυπουργό Πάολο Τζεντιλόνι, με την υποστήριξη του υπουργού Εσωτερικών Μάρκο Μινίτι, με τον Φαγιέζ αλ-Σάρατζ, τότε επικεφαλής της Λιβυκής Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA), η οποία ελέγχει την Τριπολιτανία.
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσα χρήματα διατέθηκαν για αυτό το σύμφωνο
Σύμφωνα με μια εκτίμηση, τα πρώτα τρία χρόνια, μεταξύ 2017 και 2020, η Ρώμη δαπάνησε 784,3 εκατομμύρια ευρώ στη Λιβύη, εκ των οποίων 213,9 εκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν σε στρατιωτικές αποστολές.
- Ωστόσο, δεν υπάρχει διαφάνεια σχετικά με τα κεφάλαια, σε τέτοιο βαθμό που πολλές έρευνες κατηγορούν την ιταλική κυβέρνηση ότι χρηματοδοτεί ένοπλες ομάδες και ότι αυτά τα χρήματα κατέληξαν στα χέρια των ίδιων διακινητών και πολιτοφυλακών που ουσιαστικά ελέγχουν το λιβυκό έδαφος.
Αυτές οι ομάδες αποτελούν μια από τις κύριες αιτίες της αστάθειας της χώρας, ξεκινώντας με την πτώση του δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι το 2011.
Η Λιβύη δεν αναγνωρίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα ούτε τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για τους Πρόσφυγες, και οποιοσδήποτε αλλοδαπός βρίσκεται στο έδαφός της μπορεί να κρατηθεί αδιακρίτως και αυθαίρετα .
Τι προβλέπει το μνημόνιο
Το μνημόνιο προβλέπει υποστήριξη, εκπαίδευση και χρηματοδότηση για την λεγόμενη λιβυκή ακτοφυλακή και τα κέντρα κράτησης, θεσπίζοντας έτσι μια δομημένη συνεργασία για τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων.
Στην πράξη, αυτό έχει οδηγήσει στην αυθαίρετη κράτηση χιλιάδων ανθρώπων και στην επαναπροώθηση 158.000 ατόμων στη Λιβύη, όπου βασανιστήρια, βία, κράτηση και εμπορία ανθρώπων έχουν καταγραφεί από τα Ηνωμένα Έθνη, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και πολυάριθμους ανεξάρτητους οργανισμούς, όπως η Διεθνής Αμνηστία και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.
Τον Μάρτιο του 2023, η διερευνητική αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη διαπίστωσε ότι είχαν διαπραχθεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη χώρα και ζήτησε να τερματιστεί κάθε υποστήριξη προς τους Λίβυους.
Πολλά ιταλικά δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου του Ακυρωτικού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), έχουν αποφανθεί ότι η Λιβύη δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλές λιμάνι για την αποβίβαση ανθρώπων που διασώζονται στη θάλασσα.
Παρά ταύτα, η συνεργασία της Ιταλίας με τη Λιβύη συνεχίζεται και από τις αρχές του 2025, περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι έχουν αναχαιτιστεί από Λίβυους και έχουν κρατηθεί σε κέντρα κράτησης.
Στις 15 Οκτωβρίου, ωστόσο , το ιταλικό κοινοβούλιο απέρριψε δύο προτάσεις που υπέβαλε η αντιπολίτευση, μία από το Δημοκρατικό Κόμμα και το AVS, και η άλλη από το Κίνημα Πέντε Αστέρων, οι οποίες ζητούσαν την τροποποίηση ή την ανάκληση του συμφώνου.
Αντ’ αυτού, ενέκρινε την πρόταση της κυβερνητικής πλειοψηφίας σχετικά με το υπόμνημα που παρουσίασε η Sara Kelany, βουλευτής και εκπρόσωπος μετανάστευσης του κόμματος Αδελφοί της Ιταλίας, το οποίο διατυπώνει την επιθυμία να συνεχιστεί «η εθνική στρατηγική για την καταπολέμηση των εμπόρων και την αποτροπή των αναχωρήσεων από τη Λιβύη με βάση το υπόμνημα του 2017 » . Ως εκ τούτου, το υπόμνημα θα ανανεωθεί.
Αυτό το άρθρο προέρχεται από το ενημερωτικό δελτίο της Frontiere.
—