Ο Trump προσπάθησε να βάλει ανάχωμα στην κινέζικη επιρροή στη Λιβύη , τo Ισραήλ ρίχτηκε στη… μάχη για τον Eaastmed και η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση
Πιο συγκεκριμένα, το γεωπολιτικό παιχνίδι της κυβέρνησης της Βεγγάζης με την Ελλάδα φαίνεται να έχει εξοργίσει την Κίνα, αφού το Πεκίνο θεωρεί ότι η ένταξη της Λιβύης στους ενεργειακούς, στρατηγικούς της Δύσης συνιστά σοβαρό εμπόδιο για το Εγχείρημα Belt and Road.
Παράλληλα, η κινέζικη διπλωματία φέρεται αποφασισμένη να ματαιώσει την ένταξη της Λιβύης στα σχέδια για τον αγωγό Eastmed, στον οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων Ελλάδα και Ισραήλ.
Και αυτό διότι το Πεκίνο ερμηνεύει τις πρωτοβουλίες της Ελλάδας και του Ισραήλ ως κινήσεις που εντάσσονται στο ευρύτερο εγχείρημα του Imec – ενός (αμερικανικής έμπνευσης) εμπορικού διαδρόμου που ξεκινά από την Ινδία, περνάει από τη Μέση Ανατολή, καταλήγει στην Ευρώπη και θεωρείται εξόχως ανταγωνιστικός απέναντι στον κινεζικό «δρόμο του Μεταξιού».
Η Λιβύη στο επίκεντρο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου
Στην ευρύτερη γειτονιά μας, περισσότερες από 700 ημέρες γενοκτονίας στη Λωρίδα της Γάζας έχουν περάσει, αλλά το μόνο που προσέφερε η διεθνής κοινότητα είναι μια ακόμα φιλότιμη προσπάθεια αποστολής ενός ακόμη πλοίου με ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα.
Αυτή η ντροπή είναι ορατή στον ισλαμικό κόσμο, όπου, εκτός από την παλαιστινιακή αντίσταση και τους περιφερειακούς συμμάχους της από τον Άξονα Αντίστασης, δεν υπάρχει καμία άλλη δραστηριότητα υπέρ των Παλαιστινίων.
Εν τω μεταξύ, έρχονται ειδήσεις από τη Λιβύη που συμβολίζουν την αρχή ενός νέου Ψυχρού Πολέμου στην περιοχή.
Αρχικά, αρκετοί πολιτικοί από την Τρίπολη προσπαθούν να κατευνάσουν τον Trump και το Ισραήλ, έπειτα οι πρώην εχθροί συναντιούνται για να βάλουν τέλος στη διαίρεση της Λιβύης, και τέλος οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις αποφασίζουν να κάνουν τη Λιβύη σημαντικό εφαλτήριο για τα μεγάλα τους σχέδια, κάτι που προμηνύει μελλοντικές συγκρούσεις στη Μεσόγειο…
Ο Trump προσπάθησε να βάλει ανάχωμα στην κινέζικη επιρροή στη Λιβύη – To Ισραήλ ρίχτηκε στη… μάχη για τον Eastmed
Εκτός από το τυπικό βήμα της «ικανοποίησης» των Ρεπουμπλικανών μέσω υπηρεσιών στο καθεστώς Netanyahu, οι πολιτοφυλακές της δυτικής Λιβύης αποφάσισαν να παρέχουν στους Αμερικανούς συμβόλαια για πετρέλαιο, ενώ ο γιος του Haftar αποφάσισε να κάνει το ίδιο στην ανατολική χώρα.
Αυτή η δραστηριότητα των Νεοσυντηρητικών συνδέεται με την προσπάθεια να μπει ένα ανάχωμα στην κινεζική επιρροή στη Λιβύη.
Όσον αφορά το Ισραήλ, παρά την ισχυρή του επιθυμία να εκδιώξει βίαια τους Παλαιστινίους από τη γη τους και να τους στείλουν στην έρημο της Λιβύης, η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης Netanyahu είναι να εξασφαλίσει τον αγωγό EastMed στο πλαίσιο του Ινδικού Οικονομικού Διαδρόμου (αποκαλούμενου και ως IMEC).
Επομένως, η στρατιωτική παρουσία των Τούρκων στη Λιβύη και η οικονομική δραστηριότητα των Κινέζων συνιστούν πραγματική πρόκληση για τις φιλοδοξίες του Ισραήλ.
Το κινέζικο Belt and Road, οι δομικές αντιφάσεις της Λιβύης και η ΑΟΖ με την Ελλάδα
Μετά τη συνάντηση του Haftar με τον İbrahim Kalın, μπορεί να ειπωθεί ότι οι Αμερικανοί και οι σιωνιστές έχασαν τη μάχη για τη Λιβύη από τους Κινέζους και τους Τούρκους, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν παράγοντες που στηρίζουν τους Νεοσυντηρητικούς και θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν τη Λιβύη, καθυστερώντας έτσι την κατασκευή υποδομών από τους Κινέζους στο πλαίσιο του έργου One Belt, One Road.
Έπειτα, ακολούθησε μία ακόμη ανατροπή με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Γιώργο Γεραπετρίτη να αναγγέλει έναρξη νέων διαδικασιών για τη χάραξη ΑΟΖ με την Λιβύη, ενώ είχε πρηγηθεί και η συνάντησή του με τον γιο του Haftar.
Επιπλέον, προκύπτουν και άλλες αντιφάσεις στην περίπτωση της Λιβύης, όπως οι εσωτερικές συγκρούσεις, η δραστηριότητα του ISIS και οι φιλοδοξίες των πολιτικών.
Ωστόσο, γενικά, η διαδικασία ενσωμάτωσης μιας ενιαίας Λιβύης στον Σινο-Τουρκικό άξονα έχει ξεκινήσει και οι πλευρές κινούνται αργά προς μια στρατηγική συμμαχία, που θέτουν σοβαρά εμπόδια τόσο στα σχεδια του Ισραήλ, όσο και της συμμάχου του, Ελλάδας, στην ευρύτερη περιοχή.
Οι αντιφάσεις στη Λιβύη δείχνουν… γεωπολιτική θύελλα στην Ανατολική Μεσόγειο
Παρ’ όλα αυτά, οι Λίβυοι θα πρέπει να περάσουν από πολλά και δύσκολα στάδια μέχρι να βρουν μία οριστική πολιτική διέξοδο από τα δεινά που τους μαστίζουν, τόσο στη Δύση όσο και στην Ανατολή της χώρας.
Η διαίρεση εντός των ενόπλων δυνάμεων της Τρίπολης σε φατριές εξακολουθεί να δημιουργεί χάος στον τομέα της ασφάλειας.
Ταυτόχρονα, δύσκολα η δικτατορία των στρατιωτικών θα λάβει λαϊκή νομιμοποίηση, όπως επιθυμεί ο Haftar εδώ και καιρό.
Μην ξεχνάμε την εξωτερική επιρροή, για παράδειγμα από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία δεν ενδιαφέρονται για την ενίσχυση της Τουρκίας και ταυτόχρονα δεν θέλουν να εξυπηρετήσουν το Ισραήλ, πυροδοτώντας μια νέα σύγκρουση στη Λιβύη.
Με λίγα λόγια, νέες προκλήσεις περιμένουν τους Λίβυους, αλλά ο δρόμος της χώρας φαίνεται να έχει καθοριστεί ήδη, στο πλαίσιο της στρατηγικής της Κίνας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι το τι θέση θα κρατήσει η Ελλάδα, όταν ξεσπάσει η μεγάλη γεωπολιτική θύελλα με επίκεντρο τη χώρα της Βόρειας Αφρικής…
Πόσο βαθιά θα εμπλακεί η ελληνική διπλωματία και με το μέρος ποιας πλευράς…