Πόσο μπορεί η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από τη Γαλλία να σηματοδοτήσει μια σημαντική μετατόπιση στην πολιτική της Ε.Ε. για τη Γάζα
Του Βασίλη Γαλούπη
O Μακρόν το υπονοούσε επί μήνες. Στις 21 Μαΐου, όπως είχαμε επισημάνει και τότε από τη στήλη, ο υπουργός των Εξωτερικών του, Ζαν Νοέλ Μπαρό, το δήλωσε ανοιχτά: «Είμαστε αποφασισμένοι να αναγνωρίσουμε το κράτος της Παλαιστίνης».
Χθες ο Μακρόν το ανακοίνωσε. «Αποφάσισα ότι η Γαλλία θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Θα κάνω την επίσημη ανακοίνωση στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον ερχόμενο Σεπτέμβριο» είπε και πρόσθεσε: «Επείγουσα προτεραιότητα σήμερα είναι να τερματιστεί ο πόλεμος στη Γάζα και να σωθεί ο άμαχος πληθυσμός». Δεν ανέφερε στη βάση ποιων συνόρων θα γίνει η αναγνώριση, αν θα είναι αυτά του 1967 ή όχι.
Δεν είναι μια εύκολη απόφαση για τον Μακρόν, ούτε σημαίνει πως είναι διασφαλισμένη η εφαρμογή της. Η Αμερική, το Ισραήλ και ισχυροί σύμμαχοι της Γαλλίας, όπως ο Καναδάς, του ασκούσαν, και προφανώς θα συνεχίσουν να του ασκούν, διαρκείς πιέσεις να μην προχωρήσει σε αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης. Οι Ισραηλινοί είχαν απειλήσει τη Γαλλία ότι τυχόν τέτοια απόφαση θα ισοδυναμεί με «πυρηνική βόμβα» για τις διμερείς σχέσεις τους. Τώρα επιχειρείται αλλαγή κλίματος και στη Βρετανία, με τον Στάρμερ να πιέζεται έντονα από χθες να ακολουθήσει το παράδειγμα του Μακρόν. Η κατάσταση, ωστόσο, παραμένει ρευστή.
Η Παλαιστίνη, σύμφωνα τόσο με το Διεθνές Δίκαιο όσο και με την ιστορική ηθική, έχει το ίδιο δικαίωμα στη διεθνή αναγνώριση όσο και το κράτος του Ισραήλ και όλα τα υπόλοιπα κράτη. Γι’ αυτό τα περισσότερα έθνη του κόσμου αναγνωρίζουν την παλαιστινιακή κρατική υπόσταση, αλλά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν το κάνουν. Εκτός από το Ισραήλ και το μεγαλύτερο μέρος της Δύσης, τα 3/4 των κρατών του ΟΗΕ υποστηρίζουν το παλαιστινιακό κράτος. Από τα 193 μέλη του ΟΗΕ, τουλάχιστον τα 142 έχουν πλέον αναγνωρίσει ή σχεδιάζουν να το αναγνωρίσουν. Ισραήλ και ΗΠΑ αντιτίθενται σθεναρά στην αναγνώριση.
Άλλα ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Νορβηγία, αναγνώρισαν παλαιστινιακό κράτος πέρυσι, όμως η απόφαση του Μακρόν είναι διαφορετικής βαρύτητας. Ασφαλώς πολύ μεγαλύτερης.
Η Γαλλία είναι η μοναδική πυρηνική δύναμη και το μόνο μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τυχόν υλοποίηση της αναγνώρισης από την ισχυρή Γαλλία πιέζει τώρα κι άλλες μεγάλες δυνάμεις, όπως η Βρετανία και η «σιωπηλή» Γερμανία, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Μακρόν.
Η Ευρώπη, σύμμαχος του Ισραήλ, όλο αυτό το διάστημα τηρεί μια συνολική αφωνία που λειτουργεί υπέρ της τερατώδους κλιμάκωσης από τον Νετανιάχου με τις σφαγές στη Γάζα, καταλήγοντας πια σε απροκάλυπτη κτηνώδη γενοκτονία. Σήμερα, όσοι Παλαιστίνιοι παραμένουν ζωντανοί αντιμετωπίζουν τη λιμοκτονία. «Οι άνθρωποι στη Γάζα μοιάζουν με κινούμενα πτώματα» δήλωσε προχθές η υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για την Παλαιστίνη, με 900.000 παιδιά να υποφέρουν από πείνα και τουλάχιστον 70.000 ακόμα να έχουν ήδη υποστεί σοβαρό υποσιτισμό.
Οι εικόνες των σκελετωμένων κατοίκων της Γάζας, με πιο σοκαριστικές αυτές των παιδιών και μωρών, που κάνουν τον γύρο του κόσμου αυτές τις μέρες σε όλα τα ΜΜΕ του κόσμου πια, δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις ανατριχιαστικές εικόνες των δύστυχων ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Ευρώπη, αηδιασμένη, εκδίδει έως τώρα ανώδυνες ανακοινώσεις καταδικάζοντας τις «εξωφρενικές ενέργειες» του Ισραήλ, αλλά διστάζει να λάβει συγκεκριμένη δράση.
Η απόφαση Μακρόν μπορεί να αλλάξει το σκηνικό και να σηματοδοτήσει μια σημαντική μετατόπιση στην πολιτική μιας από τις ισχυρότερες, αν όχι την ισχυρότερη, χώρας της Ε.Ε. Ο Γάλλος πρόεδρος επιχειρεί να αποστασιοποιηθεί από τις ΗΠΑ και να ανακοινώσει ένα αμιγώς ευρωπαϊκό σχέδιο για τη Μέση Ανατολή.
Η Αμερική αντέδρασε θυμωμένα μόλις γνωστοποιήθηκε ότι η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα των ισχυρών του G7 που θα αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, δήλωσε στο X ότι οι ΗΠΑ απορρίπτουν κατηγορηματικά το σχέδιο του Μακρόν. Ο Νετανιάχου έκανε δηλώσεις οργής εναντίον του Μακρόν. Τίποτα δεν φαίνεται να έχει κριθεί ακόμα.
Όσο η κατακραυγή κατά του Νετανιάχου μεγάλωνε σε ολόκληρο τον πλανήτη, οι ΗΠΑ δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν τις σφαγές στη Γάζα. Αντίθετα, ο Τραμπ ανακοίνωνε ένα απάνθρωπο και παράνομο σχέδιο για μετατόπιση τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων, ώστε να μετατραπεί η ισοπεδωμένη Γάζα σε «Ριβιέρα».
Ο Νετανιάχου, που έχει βασικό σκοπό όλης της πολιτικής του καριέρας το να μην υπάρξει ποτέ παλαιστινιακό κράτος, προχωρούσε σε μαζικές εκκαθαρίσεις βιομηχανικής κλίμακας στη Γάζα, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, θυμίζοντας τις πιο σκοτεινές ώρες της ανθρωπότητας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Μακρόν είναι ο μόνος ισχυρός ηγέτης της Δύσης που, έστω και στα λόγια προς το παρόν, έσπασε τη σιωπηρή ανοχή στη γενοκτονία που διαπράττουν οι Ισραηλινοί. Αρχικά υποστήριξε σθεναρά τα αντίποινα του Ισραήλ για την 7η Οκτωβρίου με την κτηνώδη τρομοκρατία της Χαμάς. Στην πράξη η απόφαση του αποδυναμωμένου πλέον Μακρόν για τους Παλαιστινίους που λιμοκτονούν και σφάζονται αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να προσφέρει άμεση λύτρωση. Στέλνει απλώς ένα μήνυμα σε ΗΠΑ και Ισραήλ ότι στο εξής δεν θα μπορούν πια να καθιστούν αδύνατη τη λύση των δύο κρατών, δίχως κανείς να αντιδρά. Η πραγματική λύση, ωστόσο, φαίνεται να απέχει ακόμα πολύ…
ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ – Γάλλος πρόεδρος – ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε το 1977 στην Αμιάν της Γαλλίας από γονείς γιατρούς. Σπούδασε διεθνή πολιτική και δημόσιες υπηρεσίες στο Sciences Po, απ’ όπου έλαβε μεταπτυχιακό. Ξεκίνησε την πολιτική σταδιοδρομία του το 2004 ως οικονομικός επιθεωρητής στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών της Γαλλίας. Το 2008 εντάχθηκε στην τράπεζα Rothschild στον κλάδο επενδύσεων. Τον Απρίλιο του 2016 ανακοίνωσε τη δημιουργία του κόμματός του En Marche! («Εμπρός!»), μια συγχώνευση λαϊκισμού και νεοφιλελευθερισμού. Το 2017 εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας, ο νεότερος αρχηγός της χώρας από τον Ναπολέοντα Α’. Επανεξελέγη το 2022.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»