Στην εποχή μας, ο πόλεμος δεν είναι απλώς μια αιματηρή σύγκρουση με πολιτικές αιτίες και στρατηγικούς στόχους.
Γράφει ο Γιώργος Αθανασίου
Είναι οικονομικό εργαλείο, βιομηχανία και πολιτικό επιχείρημα. Και όπως κάθε οικονομία, έτσι και αυτή έχει κερδισμένους και χαμένους.
Ποιος τα κερδίζει:
-
Αμυντικές βιομηχανίες: Lockheed Martin, Raytheon, Elbit, BAE Systems – μετοχές σε άνοδο, συμβόλαια δισεκατομμυρίων, ασταμάτητες παραγγελίες.
-
Ενεργειακοί κολοσσοί: Οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου εκτοξεύονται με κάθε βόμβα. Exxon, Chevron, Gazprom, Saudi Aramco πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους.
-
Χρηματιστήρια “άμυνας”: Οι επενδυτές στρέφονται σε “ασφαλή” όπλα και εμπορεύματα. Το Χρηματιστήριο Πολέμου λειτουργεί αθόρυβα – αλλά πανίσχυρα.
-
Τεχνολογικές εταιρείες παρακολούθησης: Cybersecurity, AI drones, παρακολούθηση πληθυσμών και επικοινωνιών. Ο πόλεμος είναι πλέον ψηφιακός.
Ποιος τα πληρώνει:
-
Οι πολίτες των εμπόλεμων χωρών: Με αίμα, ερείπια, πείνα, προσφυγιά. Στο Ισραήλ, στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν.
-
Οι εργαζόμενοι στις ειρηνικές χώρες: Με ακρίβεια, πληθωρισμό, φορολογία, ενεργειακή ανασφάλεια. Ο λογαριασμός φτάνει και στα πιο απομακρυσμένα νοικοκυριά.
-
Οι κοινωνικές δαπάνες: Όταν αυξάνονται οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί, μειώνονται τα χρήματα για υγεία, παιδεία, πράσινη ανάπτυξη.
-
Το περιβάλλον: Ο στρατός είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές καυσίμων παγκοσμίως. Οι εκρήξεις, οι πυρκαγιές, οι εκτοπισμοί ανθρώπων αποσταθεροποιούν το κλίμα.
Πόλεμος: “επένδυση” ή κατάρα;
Όσο κι αν η λέξη “επένδυση” ακούγεται κυνική, είναι η αλήθεια: Ο πόλεμος παράγει χρήμα για λίγους και εξαθλιώνει τους πολλούς. Στη Γάζα, το κόστος ανοικοδόμησης φτάνει τα 50 δισ. Στην Ουκρανία, έχει ξεπεράσει τα 500 δισ. Και όλα αυτά, ενώ οι μετοχές των εμπόρων του πολέμου ακμάζουν.
Κάθε φορά που ένας πύραυλος εκτοξεύεται, κάποιος καταστρέφεται. Αλλά κάποιος άλλος πλουτίζει.
Ας μην ξεχνάμε ποιος έχει το δάχτυλο στη σκανδάλη – και ποιος έχει τα χέρια στα ταμεία.