Μια πρόσφατη έκθεση της διεθνούς οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Open Doors έρχεται να επιβεβαιώσει πως ο Χριστιανισμός παραμένει η θρησκεία που υφίσταται τις περισσότερες διώξεις παγκοσμίως.
Η ετήσια έκθεση «World Watch 2025», που δημοσιεύεται από την Open Doors, καταγράφει ότι περισσότεροι από 380 εκατομμύρια Χριστιανοί αντιμετωπίζουν υψηλά επίπεδα διώξεων και διακρίσεων λόγω της πίστης τους.
Σύμφωνα με τη λίστα, η Βόρεια Κορέα παραμένει στην κορυφή των χωρών με τις χειρότερες διώξεις κατά Χριστιανών, εξαιτίας της πολιτικής καταπίεσης από το κομμουνιστικό καθεστώς. Ωστόσο, στις υπόλοιπες χώρες της δεκάδας η κύρια πηγή διώξεων είναι η ισλαμική καταπίεση. Σομαλία, Υεμένη, Λιβύη, Σουδάν, Ερυθραία, Νιγηρία, Πακιστάν, Ιράν, Συρία και Αφγανιστάν συμπληρώνουν τη λίστα με τις δέκα πιο επικίνδυνες χώρες για Χριστιανούς.
Christian persecution is at an all-time high.
In 2024, Open Doors’ World Watch List reported that over 380 million Christians worldwide face high levels of persecution and discrimination.
This includes 4,476 Christians killed for their faith, with 70% of those deaths occurring… pic.twitter.com/Bop2eHVT8c
— Trad West (@trad_west_) May 28, 2025
Η Σομαλία, δεύτερη στη λίστα, χαρακτηρίζεται ως ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους αποσύνθεσης από το 1991, όταν κατέρρευσε το καθεστώς του Μοχάμεντ Σιάντ Μπαρέ. Η χώρα κυριαρχείται από πολέμαρχους, τοπικές πολιτοφυλακές και την τρομοκρατική ομάδα Αλ-Σαμπάμπ, η οποία έχει βάλει στο στόχαστρό της τους Χριστιανούς. Το Σύνταγμα του 2012 αναγνωρίζει ως κρατική θρησκεία το Ισλάμ και επιβάλλει τον νόμο της Σαρία, με αποτέλεσμα οι Χριστιανοί να ζουν υπό συνεχή κίνδυνο, ειδικά οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν βιασμούς, εξαναγκαστικούς γάμους και δολοφονίες.
Η Υεμένη, στην τρίτη θέση, βιώνει έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο από το 2015, με διάφορες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των Χούθι, της Αλ Κάιντα και του ISIS, να μάχονται για τον έλεγχο. Η μικρή χριστιανική κοινότητα δέχεται βία, φυλακίσεις και βασανιστήρια, ενώ απαγορεύεται αυστηρά κάθε χριστιανική δραστηριότητα ή συμβολισμός.
Στη Λιβύη, τέταρτη στη λίστα, η κατάσταση παραμένει ιδιαίτερα τεταμένη μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι. Η χώρα είναι διαιρεμένη μεταξύ δύο κυβερνήσεων και αποτελεί θέατρο διεθνών συγκρούσεων. Οι Χριστιανοί, ιδιαίτερα οι ξένοι από την Αφρική, στοχοποιούνται από ισλαμικές εξτρεμιστικές και εγκληματικές ομάδες.
Το Σουδάν βρίσκεται στην πέμπτη θέση λόγω του εμφυλίου πολέμου μεταξύ των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων και των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης. Περίπου 4,1% του πληθυσμού της χώρας είναι Χριστιανοί και υφίστανται έντονη βία, με επιθέσεις σε εκκλησίες, κατασχέσεις περιουσιών και διακρίσεις στην ανθρωπιστική βοήθεια.
Η Ερυθραία, έκτη στη λίστα, διοικείται αυταρχικά από τον Πρόεδρο Ισαΐας Αφουέρκι, με εκατοντάδες Χριστιανούς να βρίσκονται φυλακισμένοι. Η κρατική καταστολή περιλαμβάνει συνεχή παρακολούθηση, βίαιες συλλήψεις και εξαναγκαστική στράτευση, οδηγώντας πολλούς να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Η Νιγηρία, έβδομη, είναι αντιμέτωπη με μια ανελέητη επίθεση από τρομοκρατικές ομάδες όπως η Μπόκο Χαράμ και η ISWAP, αλλά και από μαχητές της φυλής Φουλάνι. Οι χριστιανικές κοινότητες δέχονται δολοφονικές επιθέσεις, απαγωγές, βιασμούς και εξαναγκαστικούς γάμους.
Στο Πακιστάν, όγδοη στη λίστα, η ισλαμική νομοθεσία περί βλασφημίας χρησιμοποιείται συχνά για να διώξει και να στοχοποιήσει τους Χριστιανούς, οι οποίοι συχνά υφίστανται βίαιες επιθέσεις από όχλους. Ιδιαίτερα οι γυναίκες και τα κορίτσια αντιμετωπίζουν απαγωγές και εξαναγκαστικές αλλαγές θρησκείας.
Το Ιράν, στην ένατη θέση, θεωρεί τους μουσουλμάνους που προσηλυτίζονται στον Χριστιανισμό ως απειλή για την κρατική ασφάλεια. Οι αναγνωρισμένες χριστιανικές μειονότητες, όπως οι Αρμένιοι και Ασσύριοι, θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας και αντιμετωπίζουν διακρίσεις.
Στο Αφγανιστάν, δέκατο στη λίστα, οι Ταλιμπάν έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο κατά των Χριστιανών, με πολλές εκκλησίες να έχουν διαλυθεί και Χριστιανούς να βασανίζονται ή να δολοφονούνται. Οι πιστοί ζουν υπό διαρκή απειλή θανάτου.
Η Συρία, από όπου προέρχονται πολλοί μετανάστες στην Ελλάδα, βρίσκεται στην 18η θέση. Οι Χριστιανοί υφίστανται απαγωγές, διακρίσεις και σεξουαλική βία, ενώ ιδιαίτερα οι γυναίκες κινδυνεύουν από ενδοοικογενειακή βία και εγκλήματα τιμής.
Στο Μαρόκο, οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν διώξεις από τις οικογένειές τους και συχνά συλλαμβάνονται για κατοχή Βίβλου. Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες λόγω του στίγματος της σεξουαλικής κακοποίησης.
Τέλος, η Τουρκία, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, είναι στην 45η θέση με τους Χριστιανούς να αντιμετωπίζουν κοινωνικές διακρίσεις και γραφειοκρατικά εμπόδια στην άσκηση της πίστης τους, εξαιτίας ενός εντεινόμενου ισλαμικού εθνικισμού.
Είτε πρόκειται για τη Μέση Ανατολή, την Ασία είτε την Αφρική, υπάρχει ένα σαφές μοτίβο όσον αφορά την αντιμετώπιση των Χριστιανών από τους Μουσουλμάνους. Σε κάθε περίπτωση, οι Χριστιανοί και άλλοι μη Μουσουλμάνοι καταπιέζονται, εκτίθενται σε βία ή την απειλή βίας και υφίστανται διακρίσεις σε χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία. Και η πηγή των διώξεων σε αυτές τις χώρες δεν είναι μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ευρύτερη μουσουλμανική κοινότητα είναι επίσης εχθρική προς τους μη Μουσουλμάνους – συμπεριλαμβανομένων εκείνων των Μουσουλμάνων που έχουν ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Υπάρχει ελάχιστη έως καθόλου θρησκευτική ελευθερία, ή ακόμα και βασική αξιοπρεπής διαβίωση, για τους μη Μουσουλμάνους που προσπαθούν να επιβιώσουν υπό το Ισλάμ.
Η Ευρώπη πρέπει να το λάβει υπόψη της, να απαγορεύσει εντελώς τον νόμο της Σαρία στα εδάφη της και να αναδιαμορφώσει την πολιτική της για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έχοντας κατά νου την τυραννική φύση του Ισλάμ.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, θα ήταν καλό τέτοιες εκθέσεις να μοιραστούν σε όλα τα πολιτικά κόμματα και κυρίως στα Υπουργεία που συνδιαμορφώνουν τη μεταναστευτική πολιτική τη χώρας με ένα βασικό ερώτημα. Αν τελικά επιτευχθεί ο στόχος της λύσης του δημογραφικού μέσα από αθρόες ελληνοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομμυρίων μουσουλμάνους από αυτές τις χώρες, σε τι είδους χώρα θα έχει μετατραπεί η Ελλάδα; Εγγυάται κάποιος από τους κυβερνώντες των τελευταίων 20 ετών που ακολουθούν την ίδια ανθελληνική μεταναστευτική πολιτική ότι δεν θα καταλήξουν οι Έλληνες μειοψηφία υπο διωγμόν σε λίγα χρόνια μέσα στην Ελλάδα;