Το Διεθνές Δίκαιο αποτελεί το σύνολο των κανόνων, συμφωνιών, συμβάσεων και συνθηκών που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών, διεθνών οργανισμών και άλλων διεθνών νομικών οντοτήτων.
Αυτοί οι κανόνες καλύπτουν ποικίλα πεδία, όπως η εδαφική κυριαρχία, το δίκαιο της θάλασσας, η προστασία του περιβάλλοντος, οι μεταφορές, οι διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις, ο πόλεμος, τα δικαιώματα των αμάχων και των προσφύγων, και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ άλλων.
Το Διεθνές Δίκαιο καθορίζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο επιλύονται οι διεθνείς διαφορές, τη διαδικασία ελέγχου της τήρησης των συμφωνιών και την επιβολή κυρώσεων σε περιπτώσεις παραβίασης των συνθηκών, υπό την προϋπόθεση ότι τα κράτη έχουν προσχωρήσει στις σχετικές συνθήκες. Η βάση του συστήματος των διεθνών συνθηκών καθορίστηκε το 1815 κατά το Συνέδριο της Βιέννης, και έκτοτε υπεγράφησαν χιλιάδες διεθνείς συμφωνίες, οι οποίες οδήγησαν στην ίδρυση σημαντικών διεθνών οργανισμών, όπως η Κοινωνία των Εθνών, η οποία αντικαταστάθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι.
Αυτοί οι οργανισμοί συνέβαλαν στη δημιουργία εξειδικευμένων φορέων που παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες, όπως ο Ερυθρός Σταυρός, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), η UNESCO, η UNICEF, κ.ά. Επίσης, ιδρύθηκαν διεθνή δικαστήρια, όπως το Διεθνές Δικαστήριο και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που εδρεύουν στη Χάγη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς και άλλα ειδικά δικαστήρια που συγκροτούνται ad hoc. Η συνολική δομή του Διεθνούς Δικαίου και των οργανισμών αυτών έχει συνεισφέρει σημαντικά στην προώθηση της παγκόσμιας αλληλεγγύης, στην καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, στην παγκοσμιοποίηση, και στην οικονομική, κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη του κόσμου. Έχει επίσης βελτιώσει τις συνθήκες υγιεινής και την προστασία του περιβάλλοντος και έχει προσφέρει ζωτικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια κρίσεων και φυσικών καταστροφών.
Η ιδρυτική δήλωση του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι οι λαοί που το υπογράφουν είναι αποφασισμένοι να προστατεύσουν τις επόμενες γενιές από τον πόλεμο, να διακηρύξουν την πίστη τους στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τα ίσα δικαιώματα όλων των εθνών. Επίσης, στοχεύουν στη δημιουργία ενός πλαισίου δικαιοσύνης και σεβασμού των υποχρεώσεων που προκύπτουν από τις διεθνείς συνθήκες.
Ωστόσο, ιδεολογικές, θρησκευτικές και πολιτικές διαφορές, καθώς και εθνικιστικές φιλοδοξίες για την ανασύσταση αυτοκρατοριών, δημιουργούν συχνά εντάσεις και συγκρούσεις, οι οποίες οδηγούν σε ένοπλες επεμβάσεις από ισχυρότερα κράτη με ποικίλες δικαιολογίες. Το αποτέλεσμα είναι η συχνή παράβιαση του διεθνούς δικαίου, η οποία προκαλεί την αποτυχία εφαρμογής των διεθνών κανόνων και έχει σοβαρές συνέπειες, ειδικά όταν συγκρούεται με ισχυρότερα συμφέροντα.
Παρά τις συχνές παραβιάσεις, η αξία και η χρησιμότητα του διεθνούς δικαίου δεν έχουν αμφισβητηθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν η παγκόσμια κοινή γνώμη δρα, κυρίως για ανθρωπιστικά ζητήματα, οι διεθνείς οργανισμοί προχωρούν σε παρεμβάσεις και εφαρμόζουν τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, ιδιαίτερα όταν η επικοινωνιακή κατάσταση ευνοεί την άσκηση πίεσης. Οι παραβιάσεις από ισχυρότερα κράτη δημιουργούν επικίνδυνα προηγούμενα για την νομιμοποίηση αυτών των πράξεων, υπό την επίκληση διάφορων όρων, όπως «ζωτικός χώρος», «ζώνη ασφαλείας» ή «ουδετεροποίηση» μικρότερων κρατών. Παράλληλα, όταν μια συνθήκη καταρτίζεται υπό απειλή ή ως αποτέλεσμα ήττας, είναι αναπόφευκτο ότι οι λαοί που την θεωρούν άδικη θα προσπαθήσουν να την ανατρέψουν όταν τους δοθεί η ευκαιρία.
Ο πόλεμος, ανεξαρτήτως του πως χαρακτηρίζεται, είτε ως «ειρηνευτική επιχείρηση» είτε ως «ειδική επιχείρηση», παραμένει ηθικά απαράδεκτος και καταδικαστέος. Από νομικής άποψης, οι πόλεμοι διακρίνονται σε αδίκους, δηλαδή επιθετικούς, και δίκαιους, δηλαδή αμυντικούς.
Στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο υπήρχε με πολλές εξαιρέσεις μέχρι την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, διαφαίνεται μια νέα κατεύθυνση. Η πολιτική του «Make America Great Again» (MAGA) και οι δηλώσεις του απειλούν να ανατρέψουν το σύστημα που χτίστηκε για πάνω από 200 χρόνια. Ο Τραμπ, με την υποστήριξη του αντιπροέδρου Μάικ Πενς και του Έλον Μασκ, φέρεται να επιδιώκει να αναθεωρήσει τους διεθνείς κανόνες και το καθεστώς του ΟΗΕ.
Με την ανάληψη της προεδρίας, ο Τραμπ υιοθέτησε τη στάση του «σερίφη» στον πλανήτη, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του υπεράνω του διεθνούς δικαίου. Στα σχέδιά του περιλαμβάνονται η κατάληψη του Καναδά, η αγορά της Γροιλανδίας και η εκμετάλλευση των σπάνιων γαιών της, αδιαφορώντας για την ανεξαρτησία αυτών των περιοχών και των παλαιών συμμάχων των ΗΠΑ.
Η μονομερής επιβολή δασμών σε χώρες όπως ο Καναδάς, το Μεξικό και η Κίνα, η παραβίαση διεθνών εμπορικών συμφωνιών και οι κινήσεις του για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, ενισχύουν την αίσθηση ότι ο Τραμπ θέλει να αναμορφώσει το παγκόσμιο σύστημα σύμφωνα με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.
Η πολιτική του Τραμπ μπορεί να μην καταφέρει να ανατρέψει το σύστημα του Διεθνούς Δικαίου εντελώς, αλλά σίγουρα θα προκαλέσει τη διαμόρφωση νέων κανόνων διεθνούς σχέσης που θα βασίζονται στη δύναμη και την επιρροή των ισχυρότερων κρατών.