Για την «ηλεκτρική καρέκλα» του πρωθυπουργού της Γαλλίας ο Εμανουέλ Μακρόν επέλεξε τελικά τον στενό σύμμαχο του και βετεράνο του κεντρώου χώρου, Φρανσουά Μπαϊρού.
Ο 73χρονος πολιτικός θα μετακομίσει άμεσα στην πρωθυπουργική κατοικία, το Μέγαρο Ματινιόν, και θα αρχίσει να αναζητεί τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τη νέα κυβέρνηση. Ο στόχος του θα είναι η δική του κυβέρνηση να μην έχει το άδοξο τέλος της κυβέρνησης Μπαρνιέ που κατέρρευσε στην πρόταση μομφής μόλις 3 μήνες μετά την ορκωμοσία της.
Ο Φρανσουά Μπαϊρού είναι ο τέταρτος πρωθυπουργός της χώρας για φέτος. Ο Εμανουέλ Μακρόν που βρίσκεται στο μέσον της προεδρικής θητείας του και έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί, προσπαθεί τώρα να πείσει τους Σοσιαλιστές, τους Κομμουνιστές και το Πράσινους, είτε να στηρίξουν την κυβέρνηση είτε να συμφωνήσουν ότι δεν θα την ρίξουν.
Ο Τόμας Καζενάβ, βουλευτής του κόμματος του Μακρόν, έχει περιγράψει τον Μπαϊρού ως έμπειρο πολιτικό που γνωρίζει «την τέχνη του συμβιβασμού».
Ωστόσο ο βετεράνος πολιτικός ρισκάρει να εκνευρίσει τόσο την Αριστερά εάν συνεχίσει κατά γράμμα τις πολιτικές του Μακρόν αλλά και την Δεξιά, αφού φέρεται να είναι προσωπικά αντιπαθής στον πρώην πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί με τον οποίο ήταν αντίπαλοι στην προεδρική κούρσα του 2007.
Ποιος είναι Φρανσουά Μπαϊρού
Ο 73χρονος πολιτικός είναι ο ηγέτης και ιδρυτής του Δημοκρατικού Κινήματος και στενός σύμμαχος και σύμβουλος του Μακρόν. Από το 2014 είναι δήμαρχος της πόλης Πο. Έχει υπηρετήσει ως υπουργός αλλά αποκαλεί τον εαυτό του «άνθρωπο της επαρχίας».
Γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Μπορντέρ στα Ατλαντικά Πυρηναία στην νοτιοδυτική Γαλλία. Ο πατέρας του, που εργαζόταν ως αγρότης και σκοτώθηκε σε ατύχημα με τρακτέρ, υπήρξε δήμαρχος του χωριού για έξι χρόνια.
Σπούδασε λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο και το 1971 παντρεύτηκε την Ελιζαμπέτ Περλάν με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά. Μεγάλωσε τα παιδιά του στο αγρόκτημα όπου γεννήθηκε και ο ίδιος και διέμενε έως σήμερα με την σύζυγό του. Έχει γράψει αρκετά βιβλία για την ιστορία και την πολιτική και το χόμπι του είναι η εκτροφή αλόγων.
Από το 1993 έως το 1997 είχε το πόστο του υπουργού Παιδείας σε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις. Το 2002, το 2007 και το 2012 ήταν υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 2017 υπήρξε έντονη φημολογία ότι θα είναι και πάλι υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας αλλά αποφάσισε να μείνει εκτός εκλογικής κούρσας και να στηρίξει τον Εμανουέλ Μακρόν.
Μετά την νίκη του Μακρόν στις εκλογές έγινε υπουργός Δικαιοσύνης και λίγο αργότερα παραιτήθηκε μετά από έρευνα σε βάρος του για απάτη. Αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες στις αρχές του έτους.