Ένας κόσμος όπου η αύξηση της παραγωγικότητας παραμένει χαμηλή δεν βοηθά κανέναν εν ενεργεία ηγέτη που υπόσχεται ένα φωτεινότερο μέλλον…
Σε σοκ τελεί o γνωστός γόνος και θιασώτης των ηττημένων Δημοκρατικών στις ΗΠΑ Alex Soros, τώρα που η καθεστηκυία πολιτική τάξη σε όλο τον κόσμο… συντρίβεται
Να σημειώσουμε πως επρόκειτο για μια πολυάσχολη χρονιά σε πολιτικό επίπεδο.
Μεταξύ άλλων ζήσαμε: τις εκλογές στην Ταϊβάν τον Ιανουάριο του 2024, τις εκλογές στην Ινδία τον Απρίλιο/Μάιο, τις ευρωεκλογές τον Ιούνιο, τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο.
Με τα κύρια γεγονότα να έχουν πλέον παρέλθει, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι αυτή ήταν μια καταστροφική χρονιά για τους εν ενεργεία ηγέτες στις εκλογές.
Και όχι μόνο στις ΗΠΑ, όπου οι Δημοκρατικοί έχουν χάσει έδαφος σε σύγκριση με τέσσερα χρόνια πριν, αλλά οι εν ενεργεία ηγέτες έχουν χάσει έδαφος επίσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, την Ινδία, την Ιαπωνία και τη Νότια Αφρική φέτος.
Ακόμη χειρότερα: ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό στατιστικό στοιχείο προέρχεται από τους Financial Times, οι οποίοι αναφέρουν ότι κάθε κυβερνών κόμμα που αντιμετώπισε εκλογές σε ανεπτυγμένη χώρα φέτος έχασε ποσοστό ψήφων – για πρώτη φορά που συνέβη ποτέ αυτό!
Σύμφωνα με την Deutsche Bank, είναι επίσης η πρώτη φορά από τα τέλη του 1800 που το κυβερνών κόμμα στον Λευκό Οίκο χάνει τρεις συνεχόμενες προεδρικές εκλογικές αναμετρήσεις.
Αν μη τι άλλο, πρόκειται για συναρπαστικό στατιστικό. Γιατί, λοιπόν, συμβαίνει αυτό σε όλο τον κόσμο; Σύμφωνα με τον Jim Reid, υπάρχουν τέσσερις κύριοι λόγοι:
1. Η οικονομία είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τις περισσότερες, αν όχι όλες τις χώρες, και η ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτό έχει απογοητεύσει τους ψηφοφόρους, καθώς δεν έχουν δει βελτίωση στο βιοτικό τους επίπεδο, όπως είχαν συνηθίσει στο παρελθόν. Παρόλο που η ανάπτυξη είναι ισχυρότερη στις ΗΠΑ, οι ψηφοφόροι δεν το αναφέρουν αυτό στις δημοσκοπήσεις και σαφώς αναδεικνύουν τον πληθωρισμό και το κόστος διαβίωσης ως μεγάλα προβλήματα.
2. Μετανάστευση. Πολλοί ψηφοφόροι ανησυχούν ότι οι εν ενεργεία ηγέτες δεν έχουν λύση στις ανησυχίες τους για τη μετανάστευση.
3. Καταγγελίες για κακή διαχείριση και σκάνδαλα εσωτερικής πολιτικής. Αυτό δεν ισχύει παντού, αλλά έχει κοστίσει σε εν ενεργεία ηγέτες σε αρκετές χώρες.
4. Οι ψηφοφόροι, γενικά, είναι πλέον πολύ πιο πρόθυμοι να αλλάξουν την ψήφο τους από εκλογή σε εκλογή. Ένα μικρότερο ποσοστό του εκλογικού σώματος ψηφίζει σταθερά τον ίδιο τρόπο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι ευκολότερο να υπάρξουν μεγάλες διακυμάνσεις από εκλογή σε εκλογή, καθώς πλέον υπάρχουν περισσότεροι ταλαντευόμενοι ψηφοφόροι διαθέσιμοι.
Συνολικά, φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι αγνόησαν τις εξαιρετικά γενναίες παροχές μετά την Covid, που τελικά προκάλεσαν το μεγαλύτερο κύμα πληθωρισμού των τελευταίων 40 χρόνων, και αντ’ αυτού επικεντρώθηκαν στο κόστος αυτών, με κύριο κόστος τον πληθωρισμό.
Παρόλο που ο πληθωρισμός έχει μειωθεί, οι ψηφοφόροι τον βιώνουν σε συσσωρευμένη βάση, και όχι σε βάση 12 μηνών, όπως συχνά αναλύουν οι οικονομολόγοι.
Το ενδιαφέρον ερώτημα είναι αν αυτή η τάση θα συνεχιστεί. Το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά εδώ και πάνω από 120 χρόνια που το κυβερνών κόμμα στις ΗΠΑ χάνει τρεις φορές στη σειρά ίσως υποδεικνύει ένα δομικό πρόβλημα: ότι δηλαδή οι πολιτικοί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες σε έναν κόσμο χαμηλότερης ανάπτυξης και τακτικών κρίσεων.
«Είναι η οικονομία, ηλίθιε»
Ίσως, όπως καταλήγει ο Jim Reid, το «Είναι η οικονομία, ηλίθιε» του James Carville παραμένει το κλειδί.
Ένας κόσμος όπου η αύξηση της παραγωγικότητας παραμένει χαμηλή δεν βοηθά κανέναν εν ενεργεία ηγέτη που υπόσχεται ένα φωτεινότερο μέλλον.
Έτσι, αν στο μέλλον υπάρξει κάποιο θαύμα παραγωγικότητας από την τεχνητή νοημοσύνη, τότε ίσως οι υποσχέσεις να εκπληρωθούν.
Από την άλλη πλευρά, το να υποθέσουμε ότι μια σειρά από «woke» chatbot μπορεί να επαναστατήσει κατά του τρόπου ζωής και εργασίας μας μπορεί να είναι πιο αφελές από το να πιστεύουμε ότι η Kamala Harris θα μπορούσε να νικήσει τον Donald Trump.
Ένα πράγμα είναι βέβαιο: το πολιτικό φαινόμενο που σόκαρε ακόμη και τον Alex Soros, ο οποίος σπατάλησε 1 δισεκατομμύριο δολάρια στηρίζοντας την Kamala Harris, και έχει οδηγήσει σε απόγνωση τους ηγέτες που βάζουν τις παγκοσμιοποιητικές ατζέντες πάνω από τους πολίτες τους, σίγουρα είναι καλό.
www.bankingnews.gr