Σε περίοδο πολιτικής περιδίνησης δείχνει να μπαίνει η Γαλλία, ύστερα από το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής (07-07), με την αβεβαιότητα να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της.
Και μπορεί οι κάλπες της Κυριακής να χαρακτηρίστηκαν από ρεκόρ συμμετοχής, που παρόμοιο είχε να καταγραφεί από το 1997, με 28.869.464 πολίτες να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, το τελικό αποτέλεσμα ωστόσο δείχνει να ναρκοθετεί την επόμενη μέρα.
Οι Γάλλοι εκλογείς απέτρεψαν με την ψήφο τους την επικράτηση του ακροδεξιού κόμματος της Μαρίν Λεπέν, όμως οι συσχετισμοί που προέκυψαν δημιουργούν ένα εύθραυστο πολιτικό σκηνικό, που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς. Παρ’ ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων βρίσκεται στα χέρια του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, η τελική έκβαση των εξελίξεων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη στάση του Αριστερού Νέου Λαϊκού Μετώπου, το οποίο είναι ο κερδισμένος των εκλογών, δίχως όμως να εξασφαλίζει την πολυπόθητη πλειοψηφία στο σώμα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ώστε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι ήδη την επομένη των εκλογών φυγόκεντρες τάσεις εμφανίστηκαν στους κόλπους του Αριστερού Νέου Λαϊκού Μετώπου με μεγάλο μέρος των βουλευτών να διαχωρίζουν και επίσημα την θέση τους ως προς μια ενδεχόμενη πρωθυπουργία από τον Ζαν Λικ Μελανσόν.
Η έλλειψη κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ των πολιτικών σχηματισμών στην Γαλλία, με αποτέλεσμα να καθίσταται δύσκολη έως ανέφικτη η δημιουργία κυβερνητικών σχηματισμών, αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι του δυσεπίλυτου παζλ που καλείται να αντιμετωπίσει το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Αδιαμφισβήτητα, η απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει βουλευτικές εκλογές ύστερα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών λειτούργησε ως θρυαλλίδα για τις σημερινές εξελίξεις. Πλέον, η χώρα καλείται να δώσει λύση στο ζήτημα του σχηματισμού κυβέρνησης υπό τη Δαμόκλειο σπάθη του διπόλου από τη μια της Μαρίν Λεπέν κι από την άλλη όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων.
Η «ακτινογραφία» της ψήφου του γαλλικού εκλογικού σώματος
Ενδεικτικό των τάσεων που επικράτησαν στους Γάλλους εκλογείς είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι (23,3 εκατομμύρια) ψήφισαν υπέρ των βασικών κομμάτων και σχηματισμών αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. Σε επίπεδο ψήφων, η Λεπέν πήρε τις περισσότερες.
- 10 εκατ. υπέρ της ακροδεξιάς Λεπέν
- 7 εκατ. υπέρ του μπλοκ της Αριστεράς
- 6,3 εκατ. υπέρ της πολιτικής συμμαχίας του προέδρου Μακρόν,
Σημειώνεται, ωστόσο, ότι οι ψήφοι δεν αποτυπώνονται σε έδρες στη νέα Εθνοσυνέλευση, όπου ήρθε πρώτο το Αριστερό Μέτωπο, δεύτερο το κεντρώο μπλόκ του Μακρόν και τρίτη η ακροδεξιά Λεπέν.
Αυτό συνέβη επειδή το εκλογικό σύστημα είναι πλειοψηφικό – μονοεδρικό και οι κάλπες στήνονται σε 2 γύρους, γεγονός που ευνόησε το δημοκρατικό μέτωπο, τις συμμαχίες δηλαδή των κομμάτων που ένωσαν δυνάμεις μετά την πρώτη κάλπη, μόνο και μόνο για να εμποδίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς στην εξουσία. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε, ψηφίζοντας όχι με βάση την ιδεολογία, αλλά με βάση αυτόν τον απώτερο σκοπό.
Ο γρίφος της επιλογής του επόμενου πρωθυπουργού, το πολιτικό αδιέξοδο και τα 4 σενάρια για την επόμενη μέρα
Η απόφαση του προέδρου της χώρας, Εμανουέλ Μακρόν, να μην κάνει αποδεκτή την παραίτηση του Γκαμπριέλ Ατάλ, διατηρώντας τον προς ώρας και χάριν της πολιτικής σταθερότητας στην θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, αλλά και η δημόσια υπόμνηση ότι η επιλογή του μελλοντικού πρωθυπουργού ανήκει επίσημα στον πρόεδρο της Γαλλίας, είναι ενδεικτικά του κλίματος σκεπτικισμού που κυριαρχεί στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Εξάλλου, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Γαλλικού Συντάγματος, η αρμοδιότητα της επιλογής του νέου πρωθυπουργού μπορεί να ανήκει αποκλειστικά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ωστόσο η Εθνοσυνέλευση έχει την δυνατότητα να απορρίψει τον προτεινόμενο πρωθυπουργό, αν η απόλυτη πλειοψηφία των μελών της υπερψηφίσει πρόταση μομφής σε βάρος του.
Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα λάβει τις αποφάσεις του αφού ολοκληρωθεί η «δόμηση» της νέας Εθνοσυνέλευσης και μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, στις οποίες μεταβαίνει αύριο για να λάβει μέρος στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Επί της ουσίας, ωστόσο, όλα δείχνουν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν, για πρώτη φορά από το 2017 που ήρθε στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, θα υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση στην άσκηση της εξουσίας με πολιτικό πρόσωπο μη προερχόμενο από το στενό πολιτικό του περιβάλλον.
Σε ανάλογη συγκατοίκηση είχαν άλλωστε υποχρεωθεί κατά το παρελθόν και οι άλλοι δύο πρόεδροι, (ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ζακ Σιράκ) που, όπως ο Μακρόν, έκαναν δυο θητείες στο Ελιζέ. Με μία θεμελιώδη διαφορά ωστόσο: Οι Μιτεράν και Σιράκ γνώριζαν ότι όφειλαν, θέλοντας και μη, να ορίσουν πρωθυπουργό και να δώσουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον επικεφαλής του κόμματος που προηγουμένως είχε κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές και είχε αποκτήσει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σήμερα όμως η πρώτη σε κοινοβουλευτική δύναμη συμπαράταξη στη Γαλλία είναι το Νέο Λαϊκό Μέτωπο των κομμάτων της αριστεράς, το οποίο δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, ούτε προς το παρόν έχει κοινής αποδοχής αρχηγό.
Το «θρίλερ» για την επόμενη μέρα επιτείνουν οι δηλώσεις του επικεφαλής του Νέου Λαϊκού Μετώπου, Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος κάλεσε τον Εμανουέλ Μακρόν «να αποδεχθεί την παραίτηση Ατάλ και να καλέσει την Αριστερά να κυβερνήσει».
Το τοπίο που διαμορφώνεται στη νέα Εθνοσυνέλευση
Η νέα Εθνοσυνέλευση εμφανίζεται να έχει τέσσερις βασικούς πολιτικούς σχηματισμούς, εντός των οποίων όμως λειτουργούν ετερόκλητες συχνά συνιστώσες. Αναλυτικότερα και με βάση τα τελικά αποτελέσματα το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς εξέλεξε 182 βουλευτές, η προεδρική παράταξη του Μακρόν 168 βουλευτές, ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν 143 βουλευτές και οι Ρεπουμπλικάνοι 68 βουλευτές. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν 14 ανεξάρτητοι βουλευτές προσκείμενοι στην δεξιά, 13 προσκείμενοι στην αριστερά, 6 κεντρώοι και 5 βουλευτές περιφερειακών συμφερόντων. Σε ό,τι αφορά το Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν έχει 75 βουλευτές, το Σοσιαλιστικό κόμμα 65 βουλευτές, οι Οικολόγοι 33 βουλευτές και το Κομμουνιστικό Κόμμα 9 βουλευτές. Στην κυβερνώσα παράταξη, το κόμμα του Μακρόν «Αναγέννηση» διαθέτει 99 βουλευτές, ενώ οι δύο κεντροδεξιές συνιστώσες του έχουν 59 βουλευτές.
Αν, όπως συνέβη στην προηγούμενη Εθνοσυνέλευση, όλες οι ανωτέρω πολιτικές οντότητες αποφασίσουν να έχουν και ξεχωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες, τότε η μεγαλύτερη σε αριθμό βουλευτών πολιτική ομάδα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης θα είναι ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν με 126 βουλευτές, που όμως είναι και το μόνο κόμμα που χωρίς αμφιβολία θα βρίσκεται για τα επόμενα τρία χρόνια στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτού όλοι οι άλλοι πολιτικοί χώροι της Γαλλίας βρίσκονται σε φάση διαβουλεύσεων.
Στον χώρο της αριστεράς καταβάλλονται προσπάθειες να βρεθεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα προταθεί για πρωθυπουργός στον πρόεδρο Μακρόν. Ωστόσο δεν είναι ακόμα σαφές αν αυτό το πρόσωπο θα πρέπει να προέρχεται από την πρώτη σε βουλευτές συνιστώσα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, την Ανυπότακτη Γαλλία, ή αν η κοινοβουλευτική ομάδα του Λαϊκού Μετώπου θα πρέπει κατά πλειοψηφία να αποφασίσει.
Τα 4 σενάρια για την επόμενη μέρα
Το αποτέλεσμα της κάλπης της Κυριακής ναρκοθετεί την επόμενη μέρα για την Γαλλική Δημοκρατία, καθώς για την εξασφάλιση της πολυπόθητης πλειοψηφίας θα πρέπει να συνεργαστούν τουλάχιστον δυο από τους τρεις μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς της νέας Εθνοσυνέλευσης.
Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώνονται 4 βασικά σενάρια:
- Το σενάριο μη καθαρής πλειοψηφίας θέλει τον επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας Ζαν-Λικ Μελανσόν υπέρ μιας κυβέρνησης χωρίς συνεργασία με το κόμμα του Μακρόν, άρα μειοψηφίας και με πρωθυπουργό που να προέρχεται από το ισχυρότερο σε βουλευτές κόμμα της αριστερής συμμαχίας, δηλαδή το δικό του. Ωστόσο, το κλίμα στο Λαϊκό Μέτωπο δεν δείχνει να είναι αρραγές, καθώς πληροφορίες θέλουν το κόμμα του Μελανσόν να αποκλείεται από τις διαπραγματεύσεις με την παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν.
- Το σενάριο καθαρής πλειοψηφίας που κατά κύριο λόγο προτάσσουν οι Σοσιαλιστές, υπό την δύσκολη προϋπόθεση συνεργασίας με τους κεντρώους του Μακρόν, χωρίς να αποκλείουν διάλυση της συμμαχίας με τον Μελανσόν. Προαπαιτούμενο για αυτό είναι η διεξαγωγή ψηφοφορίας στις τάξεις του Λαϊκού Μετώπου και η εξεύρεση ενός άλλου ονόματος που θα μπορούσε να ηγηθεί στη θέση του πρωθυπουργού. Σε αυτό το πλαίσιο «ακούγεται» έντονα το όνομα της δημοφιλούς επικεφαλής των Οικολόγων, Μαρίν Τοντελιέ, καθώς και του Φρανσουά Ολάντ. Την ίδια στιγμή, πολλοί από τους κεντρώους του Mακρόν έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν θα συνάψουν συμμαχία με την Ανυπόταχτη Γαλλία. Οι πρώτες εκτιμήσεις υποδεικνύουν ότι είναι πιθανό να συγκροτηθεί μια συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων του Μακρόν, του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Πρασίνων και μερικών άλλων.
- Το σενάριο για διαμόρφωση κυβέρνησης τεχνοκρατών, στα πρότυπα της Ιταλία
- Το σενάριο της διατήρησης της υπηρεσιακής κυβέρνησης έως τις προεδρικές εκλογές του 2025, με δεδομένη την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στις 26 Ιουλίου και προς αποφυγή της όποιας πολιτικής αποσταθεροποίησης. Στην περίπτωση αυτή, η υπηρεσιακή κυβέρνηση όλα δείχνουν ότι θα κληθεί να έρθει αντιμέτωπη με συνεχείς προτάσεις μομφής εντός της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, που επί της ουσίας θα στρέφονται κατά του ίδιου του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν.
Όσον αφορά στο στρατόπεδο του ακροδεξιού κόμματος, ο υποψήφιος Ζορντάν Μπαρντελά δήλωσε ότι η Γαλλία έπεσε στα χέρια της άκρας αριστεράς και ότι επικράτησε η συμμαχία της ατιμίας, ενώ η Μαρίν Λεπέν αρνήθηκε ότι πρόκειται για ήττα καθώς το ακροδεξιό κόμμα διπλασίασε τους βουλευτές του, φτάνοντας τους 142.
Σε κάθε περίπτωση, ο «γρίφος» που καλείται να λύσει ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν είναι άλλος από τον σχηματισμό μίας κυβέρνησης με την οποία θα μπορεί ο ίδιος να συνεργαστεί και που θα διαθέτει αυτοδυναμία. Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει ότι το Γαλλικό Σύνταγμα προσφέρει στον πρόεδρο της Δημοκρατίας εξαιρετικά μεγάλες εξουσίες, τις οποίες άλλωστε ο ίδιος ο Μακρόν αξιοποίησε, κυβερνώντας τα τελευταία δύο χρόνια και αλλάζοντας δυο πρωθυπουργούς χωρίς να έχει τον απόλυτο έλεγχο της Εθνοσυνέλευσης.
Ποιο το μέλλον της Ευρώπης στον απόηχο των Γαλλικών εκλογών;
Η αστάθεια και η αβεβαιότητα στην γαλλική πολιτική σκηνή αναμφίβολα θα ασκήσουν άμεση επίδραση συνολικά στην Ευρώπη, καθώς το γενικευμένο κλίμα αμφισβήτησης αποφάσεων σε διεθνή φόρα ενδέχεται να δίνει «πάτημα» στις ακροδεξιές αντισυστημικές δυνάμεις να συνεχίζουν τη διχαστική ρητορική τους.
Ιδιαίτερα στην μετά Covid περίοδο, που ανέδειξε μεγάλη ανέχεια, στεγαστικά προβλήματα, μεταναστευτικές προκλήσεις, έναν πόλεμο στην αυλή της Ευρώπης και μια απρόβλεπτη ενεργειακή κρίση, παρατηρούνται ακραίες μεταβολές και στην πολιτική έκφραση των ψηφοφόρων, φαινόμενο που είναι διεθνές. Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον ιδεολογικά στεγανά, επιζητούν άμεσες λύσεις σε ζητήματα της καθημερινότητας.
Politico: Ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός στην Γαλλία – Τα ονόματα που ακούγονται
Ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός στην Γαλλία; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτει το «Politico» σε άρθρο του μετά τον απροσδόκητο θρίαμβο της Αριστεράς στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών και το «μπλόκο» στην αναρρίχηση της Ακροδεξιάς στην εξουσία.
Το τοπίο είναι θολό δεδομένου του κατακερματισμού της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης σε τρία μέρη, κανένα εκ των οποίων δεν εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία.
Τον λόγο έχει ο πλέον ο Εμανουέλ Μακρόν, καθώς, σύμφωνα με το γαλλικό Σύνταγμα, ο διορισμός του πρωθυπουργού εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Προέδρου της χώρας, που μπορεί να το πράξει όποτε θελήσει, καθώς δεν υπάρχει προθεσμία.
Το θέμα είναι να επιλέξει έναν πρωθυπουργό που θα είναι ο εκφραστής της πλειοψηφίας, ειδάλλως η κυβέρνηση μπορεί να πέσει άμεσα με πρόταση μομφής.
Το μεγάλο ερώτημα είναι σε ποιον θα καταλήξει ο αριστερός συνασπισμός για το πόστο στο Ματινιόν, καθώς στη διάρκεια της προεκλογικής καμπάνιας το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν είχε χρίσει κάποιον υποψήφιο για την πρωθυπουργία, σε αντίθεση με την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση του Ζορντάν Μπαρντελά και το στρατόπεδο του Μακρόν υπό τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γκαμπριέλ Ατάλ, καθώς τα κόμματα που το απαρτίζουν δεν τα είχαν βρει ως προς το φλέγον αυτό θέμα.
Αλλά μετά οι δύο βασικές δυνάμεις του αριστερού συνασπισμού, η Ανυπότακτη Γαλλία του θαυμαστή του Ούγκο Τσάβεζ και του Φιντέλ Κάστρο Ζαν Λικ Μελανσόν την αιφνιδιαστική νίκη του Νέου Λαϊκού Μετώπου και οι Σοσιαλιστές αναμένεται, σύμφωνα με το Politico, να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στις επικείμενες διαβουλεύσεις, που θα μπορούσαν να αποκλείσουν από την κούρσα για την πρωθυπουργία την επικεφαλής των Πρασίνων, Μαρίν Τοντελιέ παρά την ισχυρή παρουσία της στην προεκλογική καμπάνια.
Ποιους θα προτείνει η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν
Το γεγονός ότι από τα κόμματα που αποτελούν στον συνασπισμό της Αριστεράς, το πιο ακραίο, δηλαδή η Ανυπότακτη Γαλλία του νεοκομμουνιστή Μελανσόν, εξασφαλίζει τον μεγαλύτερο αριθμό εδρών του δίνει επιχειρήματα να διεκδικήσει το πόστο του πρωθυπουργού.
Αν του δοθεί η ευκαιρία, η προφανέστερη επιλογή θα ήταν ο ίδιος ο 72χρονος Μελανσόν, αλλά με την προκλητική του στάση σε θέματα που ποικίλουν από την οικονομία μέχρι τον πόλεμο στη Γάζα απωθεί τους κεντρώους – κι ομολογουμένως πολλούς ακόμη και στο δικό του στρατόπεδο.
Άλλα ονόματα από την Ανυπότακτη Γαλλία που έχουν επίσης ακουστεί είναι εκείνα του Μανουέλ Μπομπάρ, της επικεφαλής της ΚΟ της στην Εθνοσυνέλευση, Ματίλντ Πανό, της ανερχόμενης και δημοφιλούς Κλεμένς Γκετέ και του Ερίκ Κοκελέρ, προέδρου της επιτροπής οικονομικών της Εθνοσυνέλευσης.
Πιθανότερος νικητής: Ζαν Λικ Μελανσόν
Οι αριστεροί αντίπαλοι του Μελανσόν
Η πρώτη πρόκληση για την ηγεσία του Μελανσόν και των συμμάχων του θα μπορούσε να προέλθει από βουλευτές που είχαν συμμαχήσει κάποτε με τον τρεις φορές υποψήφιο για την προεδρία, αλλά έκτοτε έκοψαν τους δεσμούς τους μαζί του. Τέτοιοι υποψήφιοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είναι ιδεολογικά εναρμονισμένοι με τον κυρίαρχο κλάδο του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ενώ θεωρούνται λιγότερο διχαστικοί από τον Μελανσόν, όπως ο πρώην δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Φρανσουά Ρουφέν, που έχει πάρει διαζύγιο από την Ανυπότακτη Γαλλία και κάλεσε να σχηματιστεί κυβέρνηση «με ευαισθησία για τους Γάλλους».
Την πρωθυπουργία θα μπορούσε να διεκδικήσει και η Κλεμαντίν Οτέν, βουλευτής της Ανυπόταχτης Γαλλίας, που ασκεί ολοένα και δριμύτερη κριτική στον Μελανσόν και τον περασμένο μήνα δήλωσε ότι «γνωρίζει » ότι περιλαμβάνεται «μεταξύ εκείνων που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν το τιμόνι της νέας κυβέρνησης σε περίπτωση νίκης»
Πιθανός νικητής: Φρανσουά Ρουφέν
Οι «αναστημένοι» Σοσιαλιστές
Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα βυθίστηκε στα τάρταρα στις προεδρικές εκλογές του 2022, αλλά έκτοτε ξεκίνησε μια απροσδόκητη ανάκαμψη, με αποκορύφωμα την ισχυρή του εμφάνιση στις ευρωεκλογές, όπου τερμάτισε πρώτο μεταξύ των αριστερών δυνάμεων με ποσοστό σχεδόν 14%.
Οι Σοσιαλιστές έχουν λιγότερους έδρες σε σύγκριση με την Ανυπότακτη Γαλλία, αλλά έχουν ενισχύσει την παρουσία τους στην Εθνοσυνέλευση μειώνοντας το χάσμα με το κόμμα του Μελανσόν. Σύμφωνα με το Politico θα μπορούσαν να ελπίζουν σε υποστήριξη από τους Πράσινους σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν την Ανυπότακτη Γαλλία να πάρει τον έλεγχο.
Πιθανοί υποψήφιοί τους θα μπορούσαν να προέλθουν από τη νέα γενιά των σοσιαλδημοκρατών, περιλαμβανομένου του νυν επικεφαλής τους, Ολιβιέ Φορ, του απερχόμενου αρχηγού της ΚΟ τους, του 48χρονου Μπορίς Βαλό, ενώ ίσως επιδιώξει ρόλο στις διαπραγματεύσεις και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, ο Σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ, που εξελέγη βουλευτής στην πρώην περιφέρειά του.
Ένα από τα ονόματα που ακούγονται είναι και εκείνο του Ραφαέλ Γκλικσμάν, συνιδρυτή του κεντροαριστερού κόμματος Place Publique, που συνεργάστηκε με τους Σοσιαλιστές στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Μετά την επιτυχημένη εκστρατεία του ο Γκλικσμάν εντάχθηκε στον αριστερό συνασπισμό ενόψει των βουλευτικών και θεωρείται πολιτικός με τον οποίο μπορεί να συνεργαστεί το κέντρο, αφού είναι φιλοευρωπαίος κι έχει απορρίψει τα πιο εμπρηστικά σημεία της ρητορικής του Μελανσόν. «Η πολιτική κουλτούρα πρέπει να αλλάξει», είπε χθες από τηλεοράσεως. «Πρέπει να ενεργήσουμε ως ενήλικες τώρα. Το κοινοβούλιο είναι διαιρεμένο», πρόσθεσε χωρίς να απαντήσει άμεσα στην ερώτηση αν θα είναι υποψήφιος για την πρωθυπουργία.
Ήδη ο Γκλικσμάν έχει έναν υποστηρικτή εκτός Γαλλίας, τον πρόεδρο της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Μπούντεσταγκα και μέλος των Σοσιαλδημοκρατών του Όλαφ Σολτς, Μίχαελ Ροθ, ο οποίος σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X ανέφερε ότι εναποθέτει τις ελπίδες του στον Γκλικσμάν απορρίπτοντας τον Μελανσόν ως «εθνικιστή, αντισημίτη λαϊκιστή».
Πιθανός νικητής: Μπορίς Βαλό
Οι… ακομμάτιστες επιλογές
Το Politico βλέπει και ως λύση την επιλογή ενός προσώπου εκτός πολιτικής σκηνής, για να κατευναστούν οι διαφωνίες που θα προκύψουν στην Αριστερά.
Ο σοσιαλδημοκράτης ευρωβουλευτής Glucksmann έθεσε αυτή την επιλογή στο τραπέζι τον περασμένο μήνα, προτείνοντας τον Laurent Berger (Λοράν Μπερζέ), πρώην ηγέτη του ρεφορμιστικού συνδικάτου CFDT.
Ο Berger είναι επίσης αναγνωρισμένος, τόσο στην Αριστερά όσο και στη Δεξιά, για την ικανότητά του να δημιουργεί συναίνεση και να γεφυρώνει χάσματα.
Για τον λόγο αυτό επικρατέστερος νικητής θεωρείται ο Laurent Berger.