Γράφει ο
Δρ Ευάγγελος Στεργιούλης*
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο με ορίζοντα χρονικής διάρκειας μόλις μερικών ημερών, διέψευσε κάθε στρατιωτική πρόβλεψη και ανάλυση και ουδείς πλέον γνωρίζει πόσο ακόμη θα διαρκέσει ο πόλεμος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία και την ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου. Και η Ευρώπη συνεχίζει να παραμένει δεμένη στο άρμα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έχοντας εγκαταλείψει κάθε διαμεσολαβητική προσπάθεια για την κατάπαυση του πυρός και της συνεχιζόμενης αιματοχυσίας.
ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ, ωστόσο, γνωρίζουν ότι παρότι η Ρωσία απέτυχε να καταλάβει το Κίεβο και να αντικαταστήσει την ουκρανική κυβέρνηση με μία φιλορωσική, δεν πρόκειται ποτέ να εγκαταλείψει ούτε την Κριμαία ούτε τις ρωσόφωνες περιοχές Ντονέτσκ και Λουχάνσκ, Χερσώνα και Ζαπορίζια. Και τούτο προκύπτει ξεκάθαρα από την ειδική αναφορά που έκανε ο Ρώσος πρόεδρος στο πρόσφατο διάγγελμα του προς το ρωσικό λαό, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του στους κατοίκους αυτών των περιοχών που προσήλθαν στα δημοψηφίσματα για την ένταξη τους στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Εύλογα, λοιπόν, προβάλλουν κρίσιμα ερωτήματα που διαγράφουν ζοφερά τη μελλοντική εξέλιξη του πολέμου και τις πολύπλευρες συνέπειες του για την ασφάλεια της Ευρώπης και του ευρύτερου διεθνούς περιβάλλοντος:
-Πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη αν η κλιμακούμενη αποστολή οπλικών συστημάτων και αρμάτων μάχης στην Ουκρανία, προκαλέσει την αντίδραση και την ενεργό εμπλοκή ενός τρίτου πόλου ισχύος όπως είναι η Κίνα, η οποία εξ αρχής τηρεί υποστηρικτική στάση προς τη Ρωσία και παράλληλα διατηρεί ανοικτό το ζήτημα μιας στρατιωτικής εισβολής στην Ταϊβάν;
-Περισσότερο επιτακτικά ακόμη προβάλλει και το ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Ευρώπη σε περίπτωση χρήσης πυρηνικών όπλων από τις Ρωσικές δυνάμεις και ποιες θα είναι οι συνέπειες σε περίπτωση που δυτικές δυνάμεις απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο;
Τούτων δοθέντων, λοιπόν, μήπως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την Ευρώπη να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να υπάρξει σε πρώτη φάση μία κατάπαυση του πυρός, να σταματήσει η καθημερινή αιματοχυσία και εν συνέχεια να ακολουθήσει ένας διάλογος διαπραγμάτευσης; Μήπως ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, αντί να εντείνουν συνεχώς τις πολεμικές τους πρωτοβουλίες, πρέπει να λάβουν υπόψη τις συνέπειες των δικών τους τραγικών λαθών στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη και στη Γιουγκοσλαβία και να διερευνήσουν τρόπους για επίτευξη μιας ειρηνικής λύσης;
Στη ρωσική εισβολή στο Αφγανιστάν, το 1979, η οποία διήρκεσε εννέα χρόνια, οι ΗΠΑ έστελναν οπλισμό στους μουτζαχεντίν υποστηρίζοντας ότι ο πόλεμος ήταν προς όφελος τους, διότι χύνονταν ξένο αίμα χωρίς την παρουσία κανενός Αμερικανού στρατιώτη. Το ίδιο ακριβώς γίνεται και σήμερα στην περίπτωση της Ουκρανίας, με τη διαφορά όμως ότι η Ουκρανία δεν είναι στην κεντρική Ασία αλλά στην καρδιά της Ευρώπης.
Εν κατακλείδι, αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ένα ψυχρό πόλεμο μεταξύ των δύο ισχυρότερων δυνάμεων του πλανήτη, αλλά για ένα πραγματικό πόλεμο με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες που πρώτα θα υποστεί η Γηραιά Ήπειρος, η οποία δυστυχώς δεν έχει διδαχθεί τίποτε απολύτως από την ιστορία της.
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστήμιου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας.