H πτώση του ενός πυλώνα (ο άλλος είναι το Μπάκχμουτ) του κέντρου της ουκρανικής άμυνας στο Ντονμπάς, της μικρής αλλά απίστευτα «βαριάς» και οργανωμένης αμυντικής διάταξης των Ουκρανών στο Σόλενταρ, φαίνεται ότι ήταν προϊόν ενός εξαιρετικά παρακινδυνευμένου ρωσικού αεροκίνητου ελιγμού, του πρώτου μετά την επιχείρηση κατάληψης των δύο αεροδρομίων του Κιέβου, τον Φεβρουάριο του 2022.
Με μία διαφορά: Τότε επρόκειτο για μία 100% αιφνιδιαστική ενέργεια. Βαθιά στο εχθρικό έδαφος, αλλά αιφνιδιαστική.
Τώρα, έγινε στην μέση μιας σφοδρής μάχης που θύμιζε περισσότερο πόλεμο χαρακωμάτων σε Α’ΠΠ παρά οτιδήποτε άλλο «εξωτικό» από πλευράς επιπέδου ελιγμών.
Πριν συνεχίσουμε να πούμε ότι πλέον έχουν απαγκιστρωθεί από το Σόλενταρ και μεταφερθεί στο Μπάκχμουτ περισσότερες από 5.000 προσωπικού των Ρώσων, ενώ η πόλη δεν έχει εκκαθαριστεί εντελώς, αλλά πλέον το Σόλενταρ θυμίζει την Μαριούπολη: Απομονωμένοι υπερασπιστές, χωρίς τακτική διέξοδο και διαφυγή.
Και η μάχη στο Μπάκχμουτ εισέρχεται στην τρίτη και απ’ότι φαίνεται τελική της, φάση: Ή οι Ρώσοι θα το πάρουν και θα χαράξουν πορεία για Σλαβιάνσκ και Λίμαν δίνοντας τέλος στην μάχη του Ντονμπάς ή οι Ουκρανοί θα αντεπιτεθούν με επιτυχία (κάτι που έχουν ξανακάνει) και θα σπάσουν την ρωσική γραμμή, ανακαταλαμβάνοντας το Σεβεροντονέτσκ και ποιος ξέρει που θα φτάσουν μετά.
Η κατάσταση λοιπόν στο Μπάκχμουτ είναι η εξής: Ολική επίθεση και ανάπτυξη από τους Ρώσους από τα βορειοανατολικά μέχρι τα νοτιοδυτικά, άμυνα μέχρις εσχάτων από τους Ουκρανούς και φιλοδοξία να επαναλάβουν την εποποιία του Ιζίουμ και της Λίμαν του περασμένου φθινοπώρου.
Αλλά και της αμυντικής επιτυχία στο ίδιο το Μπάκχμουτ που στην πρώτη φάση και μέχρι το τέλος Νοεμβρίου κατάφεραν να απωθήσουν τους Ρώσους που είχαν εισέλθει στα ανατολικά προάστια.
Πώς όμως φτάσαμε στην «σφικτή» πολιορκία του Μπάκχμουτ (Σόλενταρ και Μπάκχμουτ είναι οι δύο πυλώνες της κεντρικής ουκρανικής άμυνας στο Ντονμπάς).
Το Σόλενταρ που οι Ουκρανοί ήλπιζαν να το κρατήσουν μέχρι να παγώσει το έδαφος και να αφιχθούν νέες μηχανοκίνητες δυνάμεις από το Κίεβο, έπεσε μέσα σε λίγες ώρες:
Ενώ οι δυνάμεις της εθελοντικής δύναμης της Wagner κρατούσαν καθηλωμένες τις ουκρανικές δυνάμεις, η ρωσική ανώτατη διοίκηση ενέκρινε ένα σχέδιο υψηλού ρίσκου: Ετοίμασαν στην Yakovlevka μια ισχυρή δύναμη αλεξιπτωτιsτών (VDV) και 30 μεταφορικά ελικόπτερα Mil Mi-8.
Kαι προχώρησαν σε κάθετη υπερκέραση της περιοχής που οι Ουκρανοί θεωρούσαν απόλυτα ασφαλισμένοι: Τα ρωσικά ελικόπτερα πέταξαν χαμηλά, σε «tree top level» (κάτω των 50 μέτρων), από το σημείο Α (Yakovlevka) στο σημείο Β, στα νώτα των Ουκρανών.
Ολόκληρη η άμυνα του Soledar ήταν προσανατολισμένη προς τα ανατολικά, βόρεια και νότια, σχεδόν σαν πέταλο, αλλά όταν προσγειώθηκαν με ασφάλεια στην ζώνη προσεδάφισης οι VDV, όλα είχαν τελειώσει:
Μέσα σε δύο ημέρες το μόνο που συνέβη ήταν η αύξηση των απωλειών των Ουκρανών.
https://twitter.com/Ivory_ZOV/status/1614355655388794890?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1614355655388794890%7Ctwgr%5E5631e9b528a8f24c4a5855562251b75c276b53c0%7Ctwcon%5Es1_c10&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.pronews.gr%2Famyna-asfaleia%2Fenoples-sygkroyseis%2Fmaxes-solentar-kai-mpakxmout-i-epistrofi-ton-roson-aleksiptotiston-kai-ta-didagmata-gia-ton-elliniko-strato%2F
Τώρα έχουν κυκλωθεί περίπου δύο λόχοι στο κέντρο της πόλης κι ένας άγνωστος αριθμός μαχητών στα ορυχεία άλατος.
Μια μάχη που πρέπει να μελετηθεί ο τρόπος διεξαγωγής της στην τελική φάση της από το ΓΕΣ: Οι αεροκίνητες επιχειρήσεις δυστυχώς είναι το «φόρτε» των τουρκικών δυνατοτήτων.
Ραντάρ έρευνας πεδίου και ASRAD με Stinger παντού, το μοναδικό αντίδοτο…
Και επικοινωνίες ανθεκτικές στον ηλεκτρονικό πόλεμο: Οι Ρώσοι σίγησαν με ΗΠ τις ουκρανικές επικοινωνίες αυτά τα λεπτά της απογείωσης, πτήσης και προσγείωσης των περίπου 300 Ρώσων αλεξιπτωτιστών.
Να θεωρήσουμε αυτονόητο ότι επειδή μιλάμε για αμυντική αγώνα η Εθνοφρουρά θα έχει αναπτυχθεί όπου πρέπει και με τις επικοινωνίες που πρέπει…
Αλλά όλες οι μονάδες πρέπει να έχουν πλήρη εικόνα μάχης σε τακτικό επίπεδο για τέτοιου τύπου αεροπορικές διεισδύσεις, όχι η Στρατιά ή το ΓΕΣ, αλλά οι Λόχοι. Ζήτημα ζωής και θανάτου…