Τα αμερικανικά ΜΜΕ χρειάστηκε να ανατρέξουν στα αραχνιασμένα αρχεία του 1856 για να βρουν κάτι ανάλογο. Τότε είχαν χρειαστεί 133 ψηφοφορίες επί δίμηνο μέχρι να αναδειχθεί πρόεδρος στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Τελευταία φορά που συνέβη παρόμοια «δυσλειτουργία» ήταν το 1923. Εκατό χρόνια μετά και στην Ουάσινγκτον επιβεβαιώνεται ότι το Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων αναζητεί τη συνοχή του.
- του Βασίλη Γαλούπη
Οι πρώτες 13 αποτυχημένες ψηφοφορίες για την εκλογή Μακάρθι στη θέση του προέδρου της Βουλής, την οποία κατείχε η Νάνσι Πελόζι, προκάλεσαν αρχικά θεσμική ανησυχία. Στην συνέχεια κατέληξαν να θυμίζουν μαύρη κωμωδία σε μια σουρεαλιστική προσπάθεια. Ο Κέβιν Μακάρθι έδειχνε αποκαμωμένος την Πέμπτη: «Θα μπούμε εδώ μέσα, θα ξαναψηφίσουμε και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει».
Για το φαινόμενο ειπώθηκαν διάφορες ερμηνείες. Μια άποψη είναι ότι βρισκόμαστε εν μέσω ασυνήθιστων γεγονότων, με συνέπεια να βγαίνουν στην επιφάνεια ξανά τα χάσματα ολόκληρης της Αμερικής. Πανδημία, πληθωρισμός, Ουκρανία. Σε τέτοιες συνθήκες, όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, οι κυβερνητικές διαδικασίες μπορεί να καταρρεύσουν.
Μια άλλη θεώρηση είναι ότι Ρεπουμπλικανικό Κόμμα βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής, εξ ου και οι διασπάσεις. Ο ίδιος ο Τραμπ είπε ότι οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Μακάρθι θα πρέπει να έρθουν σε συμφωνία και να τον ψηφίσουν, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έγινε. Ο αμερικανικός Τύπος το ερμηνεύει ως απόδειξη ότι οι υποστηρικτές του Τραμπ στο κόμμα είτε γίνονται ακόμα πιο σκληροπυρηνικοί είτε απομακρύνονται από αυτόν. Οπως και να έχει, εκπρόσωπος των Δημοκρατικών το συνόψισε λέγοντας: «Στο χάος όλα είναι πιθανά, ειδικά σε τέτοια εποχή».
Ο Μακάρθι πάλευε επί μια δεκαετία για να εξασφαλίσει τη θέση. «Εχει φιλήσει έναν ολόκληρο στρατό βατράχια, συμπεριλαμβανομένων διάφορων λόμπι και δωρητών, για να τον υποστηρίξουν» έγραψε ο «Economist». Ομως 20 ρεπουμπλικάνοι τού γυρίζουν την πλάτη κατηγορώντας τον για απιστία. Θεωρούν τον Μακάρθι νερωμένα συντηρητικό. «Μια δεκαετία ξεπουλάει μετοχές του εαυτού του» έχει πει ο Ματ Γκάετζ, από τους 20 ρεπουμπλικάνους που αντιτίθενται. Αυτές τις μέρες ο Γκάετζ έγραψε επιστολή στον αρχιτέκτονα του Καπιτωλίου, παραπονούμενος ότι «κάποιος τύπος που ονομάζεται Κέβιν έχει μεταφέρει το γραφείο του στο γραφείο του Προέδρου της Βουλής και θα πρέπει να απομακρυνθεί αμέσως».
Για τους ρεπουμπλικάνους που τον μπλοκάρουν από την προεδρία της Βουλής ο Μακάρθι κρίνεται γιαλαντζί συντηρητικός και υπερβολικά πρόθυμος να υποκύπτει σε πιέσεις. Αυτοί ήταν οι βασικοί λόγοι που δεν το έκαναν πρόεδρο και το 2015. Στις 6 Ιανουαρίου 2021, όταν οπαδοί του Τραμπ εισέβαλαν στο Καπιτώλιο, ο Μακάρθι διαφώνησε και καβγάδισε με τον απερχόμενο πρόεδρο, ο οποίος μέχρι τότε τον αποκαλούσε «ο Κέβιν μου». Μία εβδομάδα μετά ο Μακάρθι δήλωνε ότι αν και δεν τάχθηκε υπέρ της παραπομπής Τραμπ, υποστήριξε «μια επίσημη μομφή του προέδρου».
Παράλληλα, ο Μακάρθι κατηγορείται και από αντιπάλους του Τραμπ στο κόμμα ότι υπονόμευσε και τις δικές τους προσπάθειες να απομακρύνουν τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο. Ο ίδιος ο Τραμπ πριν από λίγες μέρες δήλωσε ότι στηρίζει τον Μακάρθι, ώστε να υπάρξει πλειοψηφία των ρεπουμπλικάνων στη Βουλή, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Για τους τραμπικούς ο Μακάρθι είναι αυτός που ζητούσε μομφή κατά του προέδρου τους και δεν του το συγχωρούν.
Για την ανάδειξη προέδρου της Βουλής χρειαζόταν, τουλάχιστον τον τελευταίο αιώνα, μόνο ένας γύρος ψηφοφορίας. Χωρίς πρόεδρο καμία νομοθεσία δεν μπορεί να προχωρήσει και κανένα νέο μέλος δεν μπορεί να ορκιστεί. Οι Δημοκρατικοί, βλέποντας το πράγμα να τραβάει, πρότειναν στους αντιπάλους τους να καταλήξουν σε κάποιον «λογικό» ρεπουμπλικάνο υποψήφιο που θα στηρίξει και το δικό τους κόμμα στην ηγεσία της πλειοψηφίας μαζί και με μετριοπαθείς ρεπουμπλικάνους.
Συνταγματικά, δεν υπάρχει εμπόδιο που να αποτρέπει τους μετριοπαθείς και των δύο κομμάτων να αναλάβουν από κοινού τον έλεγχο της νομοθετικής ατζέντας, αφήνοντας στην απέξω τους πιο σκληροπυρηνικούς εκατέρωθεν. Στην πράξη, βέβαια, κάτι τέτοιο θεωρείται απίθανο να γίνει, λόγω κομματικής πειθαρχίας, άρα οι ρεπουμπλικάνοι είναι λογικό να αγωνιούν για την εκλογή προέδρου της Βουλής. Ομως, ένας αδύναμος πρόεδρος της Βουλής θα κάνει ακόμα πιο δύσκολο το να εγκρίνονται στο εξής αμφιλεγόμενες νομοθεσίες από το Κογκρέσο. Για παράδειγμα, στην αύξηση του ανώτατου ορίου χρέους ή στην παροχή πρόσθετης υποστήριξης στην Ουκρανία.
Ο Μακάρθι ήδη έχει υποσχεθεί ακόμα περισσότερες παραχωρήσεις στη σκληρή συντηρητική ομάδα των ρεπουμπλικάνων, με αντάλλαγμα ψήφους, δίνοντάς τους ουσιαστικά τη δυνατότητα να τον κρατάνε «όμηρο» των δικών τους αιτημάτων. Στις πυρετώδεις διαπραγματεύσεις πριν από τις ψηφοφορίες οι προσφορές από τον Μακάρθι αυξάνονται. Το ίδιο και οι συμβιβασμοί. Συμφώνησε ακόμα και στο να μπορεί να κινηθεί διαδικασία απομάκρυνσής του από το αξίωμα με αίτημα ενός μόνο βουλευτή!
«Ο Κέβιν Μακάρθι θα είναι ο πιο αδύναμος πρόεδρος της Βουλής» δήλωσε ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών στην Αριζόνα Ρούμπεν Γκαλέγκο: «Το πρόβλημα είναι ότι έχει επίσης αποδυναμώσει και τον ίδιο τον θεσμό. Και όλα αυτά επειδή θέλει τον ματαιόδοξο τίτλο. Δεν θα έχει, όμως, ούτε την εξουσία ούτε την ευθύνη της θέσης του».
Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1965 στην Καλιφόρνια. Εχει ιταλική και ιρλανδική καταγωγή. Ηταν ο πρώτος ρεπουμπλικάνος στην οικογένειά του, αφού οι γονείς του ήταν μέλη των Δημοκρατικών. Σπούδασε στο Μπέικερσφιλντ με μεταπτυχιακά στο μάρκετινγκ. Από το 1987 εργάστηκε στο επιτελείο του βουλευτή Μπιλ Τόμας και το 1999 έγινε πρόεδρος των Νέων Ρεπουμπλικάνων.
Στη Βουλή των Αντιπροσώπων εκλέχθηκε πρώτη φορά το 2006 και διανύει την 8η θητεία του στη Βουλή. Αν και υπήρξε σταθερός υποστηρικτής του Τραμπ, είχε κατηγορήσει τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ για την επίθεση στο Καπιτώλιο αμέσως μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές.