Θυμάστε μήπως έναν παλαβό Αμερικανό στρατηγό με μάτι που γυάλιζε, ονόματι Ουέσλι Κλάρκ; Που βομβάρδιζε τους Σέρβους χωρίς έλεος και μετά μιλούσε για «παράπλευρες απώλειες»;
Αυτός ο τύπος που σήμερα κάνει χρυσές μπίζνες στο Κόσοβο και την Αλβανία ως επικεφαλής εταιρείας συμβούλων, πίσω στο 1999, παραλίγο να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ρώσοι είχαν αιφνιδιάσει την νεοσύστατη Νατοική «ΚFOR», καταλαμβάνοντας πρώτοι με τα τεθωρακισμένα τους το διεθνές αεροδρόμιο της Πρίστινα και ο αλήστου μνήμης Χαβιέ Σολάνα, προκάτοχος του σημερινού Στόλτενμπεργκ, είχε λυσσάξει.
Ο Κλάρκ, ανώτατος συμμαχικός διοικητής Ευρώπης τότε, πήρε το ζήτημα προσωπικά. Και διέταξε τον επικεφαλής της «KFOR», στρατηγό Μάικ Τζάκσον να αποκόψει τους Ρώσους με στρατιωτικά μέσα.
- Ευτυχώς ο τελευταίος ήταν ένας γνήσιος Βρετανός παλαιάς κοπής, όχι σαν τα σημερινά πολιτικά υποπροιόντα που άγονται και φέρονται πλειοδοτώντας σε Ατλαντισμό και υστερικούς αλαλαγμούς κατά του Πούτιν. Μόλις άκουσε την διαταγή είπε στον Κλάρκ: «Εγω δεν πρόκειται να ξεκινήσω τον Τρίτο Παγκόσμιο για χάρη σου». Και τον έστειλε διακριτικά στον διάολο.
Ο Κλάρκ όμως δεν εξαφανίστηκε ποτέ από το προσκήνιο ως αγαπημένο παιδί της συμμορίας των Κλίντον. Μάλιστα το 2004 επιχείρησε-χωρίς επιτυχία-να διεκδικήσει το προεδρικό χρίσμα(για λογαριασμό των Δημοκρατικών φυσικά).
Με την βοήθεια των πολιτικών του διασυνδέσεων έφτιαξε μια μικρή επενδυτική τράπεζα και ξαναγύρισε χωρίς αναστολές στον τόπο του εγκλήματος, τα πολύπαθα Βαλκάνια, για να δρέψει τους καρπούς των ανδραγαθημάτων του.
Ταυτόχρονα όμως δεν εγκατέλειψε τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Επιχείρησε να θέσει υποψηφιότητα και στις εκλογές του 2008, γρήγορα όμως έκανε πίσω δηλώνοντας την αφοσίωση του στην αγαπημένη του, Χίλαρι Κλίντον. Κι όταν η τελευταία αποσύρθηκε, στήριξε τον Ομπάμα.
Σήμερα ο Κλάρκ με συνεντεύξεις του στο CNN και την γερμανική Ντόιτσε Βέλε που προβάλει τις απόψεις του με φανατική προσήλωση, είναι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι ήρθε η ώρα να πάρουν οι Ρώσοι το μάθημα τους. Ανεξαρτήτως συνεπειών και κινδύνων παγκόσμιας ανάφλεξης.
Η σκέψη και μόνο ότι ένας ψυχασθενής σαν τον Κλαρκ θα μπορούσε να έχει εκλεγεί πρόεδρος με τις ευλογίες των Δημοκρατικών προκαλεί φρίκη. Ξεχνάμε όμως ποιοι κυβερνούν σήμερα τις ΗΠΑ. Τα μέλη της ίδιας παρέας.
Ενας πρόεδρος που ξεχνάει το όνομα του, διοικεί με…σκονάκια και πέφτει εν στάσει από το ποδήλατο, εμφανίζοντας πρώιμα συμπτώματα γεροντικής άνοιας, μια αντιπρόεδρος άχρωμη και άοσμη που θυμάται μόνο το ποιήμα της για την κλιματική αλλαγή και η 3η στην ιεραρχία Νάνσυ Πελόζι, μια ηλικιωμένη με ιδεοληψίες και γερή έφεση στο αλκοόλ, που λίγο έλειψε να προκαλέσει ένοπλη σύρραξη με την Κίνα.
- Η επίσκεψη της Πελόζι στην Ταιβάν, συναγωνιζόταν σε τρέλα μεγαλείου τα καμώματα του Κλάρκ. Δεν εξυπηρετούσε απολύτως τίποτα, πέραν της δικής της προσωπικής προβολής(σ.σ. η κυρία έχει βλέψεις και για τις εκλογές του 2024, όταν θα έχει πατήσει σχεδόν τα…85!)και φυσικά υπονόμευσε την θέση 24 εκατομμυρίων Κινέζων της Ταιβάν οι οποίοι θα υποστούν το μένος του 1,4 δις των ομοεθνών τους.
Το γεγονός ότι μέχρι τώρα η Λαική Δημοκρατία της Κίνας επιδεικνύει σχετική αυτοσυγκράτηση απέναντι στις ΗΠΑ(σ.σ. άλλο τι θα κάνει τελικά στην Ταιβάν), δεν είναι στοιχείο φόβου, αλλά σωφροσύνης. Και αποδεικνύει, παρά την αντιθέτου καλλιεργούμενη παραφιλολογία ποιος είναι η συνετή δύναμη του πλανήτη και ποιος είναι ο ανεύθυνος τζογαδόρος, η συμμορία των παλαβών «ιλουμινάτι» της παγκοσμιοποίησης που ρισκάρει ένα παγκόσμιο αιματοκύλισμα.
Δεν χρειάζεται να είσαι βαθύς γνώστης της διεθνούς γεωστρατηγικής ισορροπίας για να αντιληφθείς ότι η πρωτοβουλία της Πελόζι που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και στις ΗΠΑ, αλλά έγινε ασφαλώς με τις πλάτες του Μπάιντεν, ξέφευγε από την πάγια διπλωματική πρακτική των περισσότερων δυτικών κυβερνήσεων που αναγνωρίζουν το «αδιαίρετο» της Κίνας,
Αυτό δηλαδή που το Πεκίνο ονομάζει «Μία Κίνα» και οριοθετεί ως απαράβατη κόκκινη γραμμή τις επίσημες σχέσεις με 180 και πλέον χώρες του κόσμου! Γι αυτό ακόμη και το άλλο σκέλος της «συμμορίας» στην Ευρώπη, οι Γερμανοί και η νομενκλατούρα των Βρυξελλών, απέφυγαν να στηρίξουν την επίσκεψη Πελόζι στην Ταιπέϊ. Μπροστά σε ένα τέτοιο αβασάνιστο ρίσκο ακόμη και αυτοί έκαναν πίσω, προτιμώντας να σφυρίζουν αδιάφορα.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν φτάσει να αθετούν διεθνείς δεσμεύσεις τους, όπως αυτή που είχαν δώσει στον Πούτιν για την μη επέκταση του ΝΑΤΟ στον αυλόγυρο του, ή αυτή που είχαν δώσει στους Κινέζους για αποφυγή νομιμοποίησης της Ταιβάν ως κρατικής οντότητας με επισκέψεις επίσημες υψηλόβαθμων Αμερικανών αξιωματούχων, είναι από μόνο του εξαιρετικά επικίνδυνο.
Ακόμη πιο επικίνδυνο είναι ότι η συμμορία των γκλομπαλιστών που νομίζει ότι κυβερνά τον πλανήτη απαιτεί διεθνείς χειροκροτητές σε κάθε παλαβομάρα ή ζαριά που επιχειρεί, ισχυριζόμενη μάλιστα ότι όλα γίνονται στο όνομα της Δημοκρατίας.
Η μάχη μεταξύ τρέλας και σωφροσύνης θα είναι σκληρή. Στην Ευρώπη αναφύονται πρόθυμοι «χειροκροτητές» όπως εσχάτως η Βρετανία που οδηγείται στην απόλυτη παρακμή και απαξίωση με μελλοντική πρωθυπουργό μία αξιοθρήνητη πολιτική «δευτεράντζα».
- Την…πανέλαφρη Λίζ Τρας που υπόσχεται ότι μόλις αναλάβει καθήκοντα θα στείλει τους Ρώσους στο καναβάτσο! Υπάρχουν όμως και εστίες αντίστασης όπως η «ανυπότακτη» Ιταλία που ξεφορτώθηκε έναν πρωθυπουργό-τραπεζίτη, υπάλληλο της παγκοσμιοποίησης, και τον Σεπτέμβριο…πάει για άλλα με την «φασίστρια», όπως προκαταβολικά την έχει χρίσει η Ντόιτσε Βέλε, Τζώρτζια Μελόνι .
Το έγκλημα της Μελόνι, του Σαλβίνι και της αντισυστημικής δεξιάς στην Ιταλία είναι ότι αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία των Γερμανών στην Ευρωπαική Ενωση. Και κατ΄επέκταση της «Ιερής Συμμαχίας» με την κυβέρνηση των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ και όλο το λόμπι της παγκοσμιοποίησης.
Ας ελπίσουμε ότι ο Σεπτέμβρης θα φέρει χαρμόσυνες ειδήσεις στην Ιταλία και αλλού. Πολιτικές ηγεσίες που θα μπορούν να θέτουν φραγμό στην τρέλα και την μισαλλοδοξία όσων θέλουν να καταστήσουν τον πλανήτη τσιφλίκι τους, απαιτώντας μεθαύριο να βάλουν και την…Ταιβάν στο ΝΑΤΟ! Μέχρι τότε…καλές βουτιές.