Οπως δείχνουν τα νέα από τη Μαδρίτη, η Τουρκία πήρε όλα όσα ήθελε να πάρει από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ηρε το βέτο για ένταξη τόσο της Σουηδίας όσο και της Φινλανδίας, καθώς οι συγκεκριμένες χώρες ικανοποίησαν όλους τους όρους της, αλλά, το σημαντικότερο, φαίνεται ότι εξασφάλισε από τις ΗΠΑ και τον εκσυγχρονισμό των F-16 που έχει στην κατοχή της, αλλά και την προοπτική για αγορά καινούργιων μαχητικών.
Το ερώτημα είναι τι ακριβώς πήρε η χώρα μας απ’ αυτή τη σύνοδο. Οι κυβερνητικές διαρροές επικεντρώθηκαν στο γεγονός της άρσης του βέτο για Σουηδία και Φινλανδία και στις λεπτομέρειες της εν λόγω συμφωνίας, τονίζοντας πως αυτό δεν επηρεάζει τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία και πως δεν έχει καμία σχέση με τα όσα συμβαίνουν στην ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Αλήθεια, αυτό ήταν το ζητούμενο;
Σε κάθε περίπτωση, το κυβερνητικό αφήγημα περί «απομονωμένης» Τουρκίας για άλλη μια φορά αποδείχτηκε εξαιρετικά αμήχανο, όσο και ανύπαρκτο στην ουσία των πραγμάτων. H Toυρκία ήταν και παραμένει ένας ισχυρός παίκτης, ένας βασικός πυλώνας εξυπηρέτησης συμφερόντων στην περιοχή και για τις ΗΠΑ και για τη Ρωσία. Με τη διαφορά ότι φροντίζει παράλληλα να εξυπηρετεί και τα δικά της συμφέροντα, με μεγάλη ομολογουμένως επιτυχία. Τσάμπα φαίνεται ότι πήγαν τα χειροκροτήματα στο Κογκρέσο και η προσπάθεια του Μαξίμου να πείσει την εγχώρια κοινή γνώμη για το γεγονός ότι έχει το πάνω χέρι. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το φιάσκο με το σήμα «Turkaegean», για το οποίο ο Αδωνις Γεωργιάδης θυμήθηκε μόλις χθες να κάνει… ΕΔΕ, πάλι καλά να λέμε που δεν έχει συμβεί και τίποτα χειρότερο.