Η Τουρκία εκβιάζει το ΝΑΤΟ για να δικαιολογήσει την εισβολή της στη Συρία. Δεν τα λέμε εμείς ή κάποιος άλλος Ελληνας αναλυτής, τα λέει ένας Ισραηλινός αναλυτής, ο Seth Frantzman, στην εφημερίδα «The Jerusalem Post».
- Από τον Seth Frantzman/ Επιμέλεια: Σάββας Καλεντερίδης
Και δεν τα λέει για κανέναν άλλο λόγο, παρά για να υποστηρίξει τα συμφέροντα της χώρας του. Αυτά προς γνώσιν των Ελλήνων αναλυτών, οι οποίοι περί άλλα τυρβάζουν. Ας δούμε λοιπόν τι λέει ο Ισραηλινός αναλυτής, μπας και δώσει έμπνευση και στους δικούς μας:
«Η Τουρκία περίμενε να ξεσπάσει η κρίση που η ίδια δημιούργησε με το βέτο της στο ΝΑΤΟ, για να αρχίσει η συζήτηση για μια νέα εισβολή στη Συρία. Και αυτό δεν το κάνει πρώτη φορά. Αυτή είναι η στρατηγική της.
Η τελευταία εισβολή στο Αφρίν, το 2018, και αργότερα στο Sere Kaniye, το 2019, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αναγκάστηκαν να φύγουν και μειονότητες σε εθνοκάθαρση. Οι Κούρδοι, οι Γιαζίντι και οι χριστιανικές μειονότητες είναι οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας.
Η Τουρκία περίμενε μέχρι την κρίση με το ΝΑΤΟ, για να αρχίσει η συζήτηση για νέα εισβολή. Το έχει κάνει και στο παρελθόν. Το 2018 συνεργάστηκε στις ΗΠΑ και στην κυβέρνηση Τραμπ με φωνές υπέρ της Αγκυρας, για να πείσει τον Λευκό Οίκο να ανοίξει τις πύλες για εισβολές στη Συρία.
Η Τουρκία ξεκίνησε από το Αφρίν, λαμβάνοντας υποστήριξη από τη Ρωσία – η οποία υποστηρίζει το συριακό καθεστώς αλλά πουλά επίσης στην Τουρκία S-400. Έτσι η Μόσχα πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει τη Δαμασκό να θυσιάσει το Αφρίν, το οποίο ελεγχόταν από κουρδικές ομάδες, με αντάλλαγμα η Ρωσία να απομακρύνει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
Αυτό άρχισε έναν πόλεμο προσφορών για την υποστήριξη της Τουρκίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Η Αμερική σύντομα ενέκρινε σιωπηρά μια εισβολή το 2019 με την πεποίθηση ότι, εάν η Αγκυρα έπαιρνε αυτό που ήθελε στη Συρία, τότε θα μπορούσε να απομακρυνθεί από τη Μόσχα και να βοηθήσει τις ΗΠΑ στα ζητήματα του Ιράν.
Αντίθετα, η Τουρκία άρχισε να απειλεί το Ισραήλ, την Ελλάδα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα – και ο Λευκός Οίκος συνειδητοποίησε πολύ αργά ότι δεν είχε αποτρέψει αλλά είχε ενθαρρύνει έναν επιτιθέμενο.
Η Αγκυρα προσπάθησε να πιέσει την κυβέρνηση Μπάιντεν για νέες εισβολές το 2021, αλλά οι ΗΠΑ την απέτρεψαν. Τώρα η Τουρκία πιέζει ξανά τις ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία πήγε στη Μόσχα για να προσπαθήσει να δικαιολογήσει την εισβολή σε μια περιοχή της Συρίας κοντά στο Χαλέπι, όπου το συριακό καθεστώς έχει επιρροή. Ο πραγματικός έλεγχος στο έδαφος που θέλει να καταλάβει η Αγκυρα γίνεται γενικά μέσω ομάδων που συνδέονται με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Αυτές οι ομάδες, όπως το YPG ή το PYD, τείνουν να διοικούνται από Κούρδους και έχουν στις τάξεις τους επίσης αραβικά, χριστιανικά και άλλα στοιχεία. Ενώ το συριακό καθεστώς ελέγχει φαινομενικά αυτές τις περιοχές, αναθέτει τον έλεγχο στις ομάδες υπό την ηγεσία των Κούρδων.
Αυτό δημιουργεί ένα συνονθύλευμα ζητημάτων, τα οποία εκμεταλλεύεται η Τουρκία. Για παράδειγμα, εκδίωξε περίπου 160.000 Κούρδους από το Αφρίν το 2018, πολλοί από τους οποίους πήγαν στο Τιλ Ριφάτ. Στη συνέχεια βομβάρδισε τους καταυλισμούς εκτοπισμένων, ισχυριζόμενη ότι στόχευε “τρομοκράτες”.
Οι άμαχοι σε αυτές τις περιοχές δεν έχουν τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν για τις ατελείωτες εισβολές και τους πολέμους που έχει εξαπολύσει η Αγκυρα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι Σύροι μόλις αναρρώνουν έπειτα από 10 χρόνια εμφυλίου πολέμου. Το ISIS είχε καταλάβει μεγάλες περιοχές της Συρίας. Τότε οι ΗΠΑ βοήθησαν τους Κούρδους, που ηγούνται των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF), να νικήσουν την παγκόσμια τζιχαντιστική οργάνωση το 2017. Αλλά η Τουρκία κινητοποίησε επίσης ομάδες ανταρτών της Συρίας, τις οποίες επέλεξε για τους δικούς της σκοπούς, χρησιμοποιώντας τες για να πολεμήσει τους Κούρδους. Αυτή η περίεργη κατάσταση σήμαινε ότι οι ΗΠΑ βοήθησαν τους SDF να καταλάβουν την ανατολική Συρία και να νικήσουν το ISIS, ενώ η Τουρκία παγίωσε τον έλεγχο με κυρίως Αραβες και Τουρκμένους μαχητές στη βορειοδυτική Συρία.
Το συριακό καθεστώς, το Ιράν και η Ρωσία επωφελήθηκαν από όλα αυτά, και μέχρι το 2018 το καθεστώς είχε πάρει πίσω ένα τμήμα της χώρας. Οι κατεχόμενες από τους Τούρκους περιοχές της Συρίας έγιναν το σπίτι των εξτρεμιστών, καθώς και πολλών εκτοπισμένων. Οι εξτρεμιστές λεηλατούν τους ντόπιους, τους απάγουν και τους βιάζουν και τους αναγκάζουν να πληρώσουν δωροδοκίες. Οι ΗΠΑ έχουν βάλει στόχο το ISIS και την Αλ Κάιντα σε περιοχές που ελέγχονται από την Τουρκία.
Αυτό μας φέρνει στο 2022. Η Τουρκία λέει στη Ρωσία ότι θέλει να εισβάλει σε μια νέα περιοχή και ότι η Μόσχα πρέπει να το αποδεχθεί για να λάβει την υποστήριξη της Αγκυρας για τον πόλεμό της στην Ουκρανία. Την ίδια στιγμή, η ίδια Τουρκία λέει στο ΝΑΤΟ ότι πρέπει να παραμείνει ήσυχο και να μην αντιδράσει στην επιχειρούμενη εισβολή, διαφορετικά η Αγκυρα θα κρατήσει έξω τη Φινλανδία και τη Σουηδία.
Στη συνέχεια κινητοποιεί τους λομπίστες της στην Ουάσινγκτον για να διαδώσουν ιστορίες στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης – και η Άγκυρα αποκτά πρόσβαση σε δημοσιεύσεις όπως του “Economist” για να πουλήσει την αυταρχική της ατζέντα μέσω ενός “δοκιμίου φιλοξενούμενου” του προέδρου της Ερντογάν αυτήν την εβδομάδα. Προσπαθεί ακόμη και να προσεγγίσει το Ισραήλ και τις φιλοϊσραηλινές φωνές, ώστε να μετριάσει τις αρνητικές γι’ αυτήν φωνές»