Γραφει ο Γιώργος Βενετσανος
Πόλεμος, καταστροφή, προσφυγιά, θάνατος, σε μια τέτοια περίπτωση δεν μπορείς παρά να είσαι με το μέρος αυτών που τρώνε τις βόμβες. Είναι όμως βασικό να δούμε ποιοι ευθύνονται για όλο αυτό το χάος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν δυο υπεύθυνοι, αυτός που ώθησε τον άλλο να πάρει το μαχαίρι (ο ηθικός αυτουργός) και ο άλλος που μαχαίρωσε, στα τωρινά γεγονότα, μεταφράζεται ΝΑΤΟ και ΡΩΣΙΑ.
Όταν διαλύθηκε η πρώην ΕΣΣΔ, η δέσμευση που είχε πάρει το ΝΑΤΟ απέναντι στην Ρωσική ομοσπονδία ήταν ότι δεν θα επεκταθεί ανατολικά, το έκανε; Ας δούμε λοιπόν πόσο τηρήθηκε ο λόγος τους απέναντι στην 2η παγκόσμια δύναμη:
· Αλβανία.
· Βουλγαρία.
· Εσθονία.
· Κροατία.
· Λετονία.
· Λιθουανία.
· Πολωνία.
· Ρουμανία.
· Σλοβακία.
· Σλοβενία.
· Τσεχία.
· Ουγγαρία.
· Μαυροβούνιο.
· Северна Македонија, (Βόρεια Μακεδονία)
Τουλάχιστον 10 χώρες είναι η επέκταση του δυτικού συνασπισμού προς ανατολή, δηλαδή όχι μόνο πέταξαν τον λόγο τους στον κάλαθο των αχρήστων, αλλά επιχείρησαν να μπουν στην ρωσική αυλή. Όση εμπιστοσύνη έχουμε εμείς στην Τουρκία με αυτά που κάνει, άλλο τόσο έχει και η Ρωσική Ομοσπονδία απέναντι στους νατοϊκούς. Αλήθεια μήπως θυμούνται στο ΝΑΤΟ πως αντέδρασαν οι ΗΠΑ στην κρίση της Κούβας, όταν οι τότε σοβιετικοί ήθελαν να βάλουν πυραύλους στην δική τους αυλή (Κούβα); Ενώ θα μείνουν στην ιστορία της γερουσίας των ΗΠΑ τα λόγια του Αμερικάνου γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς αναφερόμενος στην Ουκρανία που τους είπε: «Πιστεύετε ότι τα μέλη του κογκρέσου θα σηκώνονταν και θα λέγανε, λοιπόν το Μεξικό είναι μία ανεξάρτητη χώρα, έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει;» διερωτήθηκε και συμπλήρωσε με νόημα «έχω πολλές αμφιβολίες γι’ αυτό».
Λοιπόν επειδή τα πράγματα δεν είναι ούτε άσπρα, ούτε μαύρα, βλέπουμε ότι η ευθύνη βαραίνει δυστυχώς εξ ίσου και τις δυο πλευρές και φυσικά αυτοί που κίνησαν τα πιόνια μένουν όχι αμέτοχοι, αλλά ασφαλείς στην υπερατλαντική τους χώρα, ενώ οι ευρωπαίοι καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο για άλλη μια φορά.
Το σίγουρο από αυτό τον πόλεμο πάντως είναι ένα, ότι οι μεγαλοκαρχαρίες ένθεν κακείθεν, θα πέσουν να σκυλεύσουν πάνω στην ρημαγμένη Ουκρανία αβγατίζοντας έτι περισσότερο τα εκατομμύρια τους, οι μεν από την ανοικοδόμηση οι δε από την πώληση όπλων. Εδώ να σημειώσουμε ότι Οι ΗΠΑ για να ενισχύσουν την πολεμική τους βιομηχανία είχαν κατασκευάσει «τρομοκράτες» (γνώστες και δημοσιευμένες οι σχέσεις οπού οι «φίλοι» έγιναν «εχθροί»), φαίνεται όμως αυτή η τακτική δεν απέδωσε τα αναμενόμενα, επομένως έπρεπε να εφεύρουν έναν εχθρό και το κατάφεραν, βάζοντας τους ευρωπαίους στο βρακί τους και αδειάζοντας τους τις τσέπες για εξοπλισμούς, που θα ήταν άχρηστοι αν δεν είχαν προβοκάρει την Ρωσία. Μια χώρα που νίκησε το ναζισμό και της οποίας η στάση της απέναντι στην Ουκρανία αποκάρδιωσε πάρα πολλούς σε όλο τον κόσμο. Όπως είπαμε όμως η ευθύνη δεν ανήκει αποκλειστικά στην Ρωσία, μοιράζεται εξ ίσου και στο ΝΑΤΟ (ΗΠΑ), το οποίο έκανε ότι ήταν δυνατό να φτάσουν τα πράγματα στην σημερινή κατάσταση.
Η Ουκρανία έκανε ένα μεγάλο λάθος, όταν είδε ότι υπάρχουν αντιρρήσεις ακόμη και απειλές για τις επιλογές της (ένταξη σε ΝΑΤΟ), έπρεπε να τραβήξει ένα ουδέτερη χώρα και άντε πνιγείτε όλοι σας. Αντί όμως να κάνει αυτό η ηγεσία της που θα της εξασφάλιζε ακεραιότητα και ευημερία, έκανε ανοήτως τα εντελώς αντίθετα, τα αποτελέσματα; Ολέθρια για την χώρα και τον λαό της.
Όσο για την πατρίδα μας, μόνο θλίψη προκαλούν οι πρακτικές της, πάει να εμφανιστεί πιο νατοϊκή από το ΝΑΤΟ. Η σημερινή ηγεσία δεν έχει πάρει διδάγματα πολιτικού θάρρους και πυγμής, ούτε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που το 1974 με εντολή του βγήκε η χώρα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (λόγο εισβολής στην Κύπρο και μη αντίδρασης του), αλλά ούτε και από έναν Ανδρέα Παπανδρέου, που το Μάρτιο του 1987 κήρυξε επιστράτευση, με αποτέλεσμα η Τουρκία να παρατήσει άρον, άρον τις έρευνες του Πιρί Ρείς εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, ούτε όμως και από τα γεγονότα της 18ης Οκτωβρίου του 2018 (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), συγκεκριμένα:
Όταν το «Μπαρμπαρός» εισέβαλε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, η ελληνική φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» του στέλνει το σήμα: «καλείσαι να εξέλθεις αυτή τη στιγμή από την περιοχή. Δεν διαθέτεις άδεια για την διεξαγωγή ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα». Το τουρκικό ερευνητικό αρνείται να υποχωρήσει απαντώντας μέσω ασυρμάτου ότι: «δεν αποχωρούμε. Βρισκόμαστε εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδας». Στις συνεχόμενες κλήσεις των Ελλήνων η απάντηση ήταν μηδενική, τότε ο κυβερνήτης της φρεγάτας και έχοντας απελευθερωμένους κανόνες εμπλοκής από πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, πλησιάζει στο ελάχιστο το τουρκικό πλοίο, στην διάρκεια αυτής της μανούβρας με κάποιο τρόπο κόβονται τα ερευνητικά καλώδια του «Μπαρμπαρός» (η ανακοίνωση των τούρκων «κόπηκαν λες και ήταν φτιαγμένα από βούτυρο» το επιβεβαιώνει), με αποτέλεσμα να τα μαζέψει και να αποχωρήσει. Μιλάμε δηλαδή για κινήσεις αποκατάστασης της εθνικής πατριωτικής αξιοπρέπειας και παράλληλα εξύψωσης του διεθνοπολιτικού μας κύρος και αναστήματος. Δυστυχώς όμως έκτοτε είμαστε «προβλέψιμοι» και για το ΝΑΤΟ και για την ΕΕ και για την Τουρκία.