Πρέπει να αποφευχθεί το μακελειό – Όλοι έχουν ευθύνη
Προς μακελειό στον πόλεμο της Ουκρανίας που όμοιο του έχει να συμβεί από τον Α’ Πόλεμο του Κόλπου το 1991 όταν οι Αμερικανοί είχαν εγκλωβίσει με κυκλωτική επιχείρηση «τανάλια» 150.000 Ιρακινούς στρατιώτες και σφαγίασαν τους 100.000 από αυτούς, οδεύει ο ουκρανικός Στρατός.
Για να γίνει αντιληπτό το αποτέλεσμα εκείνης της κυκλωτικής κίνησης των Αμερικανών στην οποία έχασαν την ζωή τους οι 100.000 Ιρακινοί, αναφέρουμε ότι οι συνολικές απώλειες του ιρακινού Στρατού το 1991 ήταν 120.000 νεκροί, ενώ υπήρξαν και 15.000 νεκροί Ιρακινοί πολίτες από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς των Αμερικανών και των συμμάχων τους.
Όταν κλείσει με τέτοια «τανάλια», ότι βρίσκεται μέσα καταστρέφεται.
Και ανεξάρτητα από το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο στην σύγκρουση αυτή που επανέφερε τον Ευρώπη τους εφιάλτες του Β’ΠΠ, η σφαγή αυτή πρέπει να αποφευχθεί: Οι Ουκρανοί δεν μπορούν να ξεφύγουν και οι Ρώσοι δεν φημίζονται για την «φιλανθρωπία» που επιδεικνύουν στους εχθρούς τους.
Αυτή την στιγμή μια τεράστια ρωσική «τανάλια» που ξεκινά από την Οδησσό και φτάνει μέχρι το Κίεβο με όλη την ανατολική και κεντρική Ουκρανία μέσα σε αυτήν και περί τους 100.000 Ουκρανούς στρατιώτες και παραστρατιωτικούς να «πνίγονται» από έναν «βρόγχο» που κάθε μέρα σφίγγεται όλο και περισσότερο.
Oι περιοχές που ελέγχονται από τους Ρώσους: Ήταν εκεί και μετά από τις δύο πρώτες ημέρες της επίθεσης, απλά τώρα ελέγχονται απόλυτα αυτές οι περιοχές:
Πυροβολικό, πυραυλικές επιθέσεις από το έδαφος, τον αέρα και την θάλασσα, επιθέσεις πάνω από 1000 αρμάτων μάχης, 5.000 ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ και περί των 200.000 Ρώσων στρατιωτών, μπήκαν στην τρίτη φάση της επιχείρησης, αποφασισμένοι να «τελειώσουν» τον αντίπαλό τους μέχρι το τέλος του Μαρτίου.
Ήδη οι ρωσικές δυνάμεις, βόρεια της Οδησσού, πήραν κατεύθυνση βορειοδυτικά προς το Λβιβ, όπου εδρεύει η ουκρανική κυβέρνηση και είναι η τελευταία περιοχή που ελέγχεται από το ουκρανικό καθεστώς. Θα κινηθούν προς την πόλη ή θα κλείσουν την λαβίδα στην κεντρική Ουκρανία;
Τα δυτικά κομβόι που έρχονται από την Πολωνία βομβαρδίζονται, οι δυτικοί μισθοφόροι εκτελούνται επί τόπου, εκτός και αν πρέπει να επιδειχθούν στις τηλεοπτικές κάμερες, όπως συνέβη με τους Βρετανούς στην Μαριούπολη.
Οι Ουκρανοί ακολουθούν τις τακτικές που διδάσκονταν οι Δυτικογερμανοί στον Ψυχρό Πόλεμο, αν υπήρχε σοβιετική εισβολή και εφαρμόστηκε επίσης αποτελεσματικά στον περσοϊρακινό πόλεμο το 198ο, όταν οι Φρουροί της Επανάστασης κατάφεραν και «απορρόφησαν» την ιρακινή επίθεση: Μικρές ομάδες διάσπαρτες σε όλο το μέτωπο, με πολλά μικρά αντιαρματικά όπλα, καταστρέφουν όσα απομονωμένες μηχανοκίνητες φάλαγγες του αντιπάλου και εν συνεχεία εξοντώνουν το προσωπικό.
Αλλά για να έχει νικηφόρο έκβαση αυτή η τακτική προϋποθέτει ότι τα μετόπισθεν κατέχονται από φίλιες δυνάμεις. Και υπάρχει ανεφοδιασμός, οδός διαφυγής, δυνατότητα υποχώρησης για εκ νέου αγκίστρωση κλπ.
Τώρα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά: Θύλακες αντίστασης, μικροί ή μεγάλοι, αλλά θύλακες, χωρίς μετόπισθεν, μέσα στην πλημμυρίδα των ρωσικών δυνάμεων.
Αν η λαβίδα κλείσει θα είναι αργά για παράδοση: Περί τους 100.000 Ουκρανούς θα σφαγιαστούν και αυτό πρέπει να αποφευχθεί. Είναι καθαρά θέμα ανθρωπισμού.
Και οι ΗΠΑ, ΕΕ θα έχουν τις ευθύνες τους γι’αυτό που θα συμβεί και η Ρωσία θα στιγματιστεί και θα έχει να αντιμετωπίσει τον πόνο των συγγενών τόσων χιλιάδων αντιπάλων τους την επόμενη ημέρα που η χώρα θα επανέλθει στην ρωσική σφαίρα επιρροής.
Η δήλωση του Bogdan Bezpalko, μέλος του Συμβουλίου Διεθνοτικών Σχέσεων υπό τον Πρόεδρο της Ρωσίας, είναι εξαιρετικά ανησυχητική για αυτό που θα ακολουθήσει: «Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα για να συμφωνήσουμε με τους Ουκρανούς».