Αν και μείζονος σημασίας, δεδομένων του θορύβου και των αντιδράσεων που προκάλεσε, λόγος για τον οποίο απασχόλησε έντονα την επικαιρότητα, η είδηση δεν απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης, πλην ελαχίστων, συμπεριλαμβανομένης της «Εφ.Συν.». Αποκρύφτηκε, λοιπόν, το γεγονός ότι ο πρόσφατος νόμος του Κωστή Χατζηδάκη για το περιβάλλον, αυτός που σύμφωνα με τον υπουργό «εκσυγχρονίζει την ελληνική περιβαλλοντική νομοθεσία με βάση τις σχετικές ευρωπαϊκές οδηγίες και τις καλές πρακτικές άλλων ευρωπαϊκών χωρών», βρίσκεται στο στόχαστρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία εξετάζει τη νομιμότητά του.
Το ζήτημα έγινε γνωστό από την απάντηση του αρμόδιου επιτρόπου για το Περιβάλλον, τους Ωκεανούς και την Αλιεία στην επιστολή-πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρου Κόκκαλη, της ευρωβουλευτή των Πρασίνων Γιούτα Πάολους και ακόμη 49 ευρωβουλευτών. Σύμφωνα με αυτήν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί πως δραστηριότητες όπως τα ορυχεία και η εξόρυξη υδρογονανθράκων δεν μπορούν να έχουν εκ προοιμίου εξαίρεση από τον έλεγχο περιβαλλοντικών επιπτώσεων στις περιοχές Natura 2000, όπως ψήφισε η κυβέρνηση. Επιπλέον, η Επιτροπή θα προχωρήσει σε περαιτέρω έλεγχο σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα του «νόμου Χατζηδάκη», σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές οδηγίες.
Ισως είναι σχεδόν «λογικό» το γεγονός ότι αυτή η είδηση αποσιωπήθηκε από τα μέσα ενημέρωσης, αφού δεν είναι λίγα εκείνα που υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από επίδοξους επενδυτές, στους οποίους η κυβέρνηση έδωσε γην και ύδωρ με τον περιβαλλοντοκτόνο νόμο. Ομως, ο λαλίστατος κ. Χατζηδάκης πού εξαφανίστηκε; Ούτε μια δήλωση, μια ανακοίνωση για ένα θέμα που μπορεί να παραπέμψει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;