Στην κρίση των μελών του κόμματος έθεσαν και επίσημα τις υποψηφιότητες τους οι 5 διεκδικητές της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ, Έφη Αχτσιόγλου, Νίκος Παππάς, Στέφανος Κασσελάκης, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Στέφανος Τζουμάκας.
Οι ομιλίες των υποψηφίων:
Οι υποψηφιότητες κατατέθηκαν και εγκρίθηκαν ως ενιαία πρόταση ομόφωνα κατά τη διάρκεια του Διαρκούς Συνεδρίου. Οι 5 υποψήφιοι κάθισαν δίπλα δίπλα και εμφανίστηκαν χαμογελαστοί μπροστά στις κάμερες και τους φωτογράφους. Ωστόσο φαίνεται ότι το κλίμα είναι τεταμένο αφού από το βήμα του σημερινού Διαρκούς Συνεδρίου άφησαν ξεκάθαρες αιχμές για κάποιους «συντρόφους» τους. Ιδιαίτερος σχολιασμός έγινε και για την ηχηρή απουσία του πρώην προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα που έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να αναμειχθεί στην εσωτερική κούρσα διαδοχής ούτε να στηρίξει κάποιον υποψήφιο.
Η εκλογή του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα διεξαχθεί στις 10 Σεπτεμβρίου και εφόσον υπάρξει δεύτερος γύρος αυτός θα γίνει στις 16 Σεπτεμβρίου. Δικαίωμα ψήφου έχουν τα μέλη του κόμματος και όσοι-ες γίνουν μέλη του κόμματος την ημέρα της πρώτης εκλογικής διαδικασίας, δηλαδή στις 10 Σεπτεμβρίου.
Αχτσιόγλου: Απογοητεύτηκα από την ποιότητα του εσωτερικού μας διαλόγου
Η Έφη Αχτσιόγλου ήταν η πρώτη από τους 5 διεκδικητές της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ, που μίλησε από το βήμα του Διαρκούς Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Η απόφαση ήταν οι 5 υποψήφιοι να μιλήσουν αλφαβητικά.
Στην αρχή της ομιλίας της αναφέρθηκε στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος απουσίαζε. «Γιατί εκεί που άλλοι έβλεπαν αδιέξοδα, ο Αλέξης Τσίπρας έβλεπε δυνατότητες. Και έτσι κατάφερε να ηγηθεί σε ένα ρεύμα που πέτυχε το ιστορικά αδιανόητο. Την Αριστερά στην κυβέρνηση» είπε χαρακτηριστικά.
«Όπως δεν θα σας κρύψω ότι πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα απογοητεύτηκα από την ποιότητα του εσωτερικού μας διαλόγου. Αλλά καμία έκρηξη τοξικής αρρενωπότητας, καμία μα καμία συκοφαντία, καμία θλιβερή εν τέλει προσπάθεια να με εμφανίσουν συγκεκριμένα μιντιακά και σοσιαλμιντιακά κέντρα, δυστυχώς και με συνδέσεις στο κόμμα μας, ως φωνή του «συστήματος» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν με έκανε να ξανασκεφτώ την αρχική μου απόφαση. Γιατί πίστεψα και πιστεύω σε αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Ότι έχει έρθει η ώρα για το νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ» σημείωσε σε άλλο σημείο της ομιλίας της.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία της Έφης Αχτσιόγλου
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ετοιμάζοντας την ομιλία αυτή θυμήθηκα την πρώτη φορά που μίλησα δημόσια σε μια διαδικασία του κόμματός μας. Ήταν το 2007 στη Θεσσαλονίκη των φοιτητικών μου χρόνων, μέσα στον ενθουσιασμό της μάχης -μιας μάχης εμβληματικής για τη γενιά μου- απέναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Και μια μάχη που θα χρειαστεί τώρα να ξαναδώσουμε.
Το 2007 όμως ήταν το χρονικό μεταίχμιο της μεγάλης αλλαγής που καθόρισε την πορεία της χώρας: το τέλος της εποχής της φαινομενικής ευημερίας και ο προάγγελος της επικείμενης οικονομικής κρίσης.
Το 2010 η χώρα μας χρεοκόπησε.
Και τότε εμείς, ένα μικρό τότε, αλλά δυναμικό, κόμμα της αριστεράς εγκαινιάσαμε μια συγκλονιστική πορεία που οδήγησε στην ιστορική αλλαγή του 2015.
Και όλες και όλοι ξέρουμε ότι αυτή η συναρπαστική διαδρομή είχε και θα έχει για πάντα τη σφραγίδα του Αλέξη Τσίπρα.
Γιατί ήταν αυτός που έθεσε πρώτος και ξεκάθαρα το στόχο για την κυβέρνηση της Αριστεράς σε πείσμα πολλών που μας έλεγαν ότι ο δικός μας ρόλος εξαντλείται στη διαμαρτυρία.
Γιατί εκεί που άλλοι έβλεπαν αδιέξοδα, ο Αλέξης Τσίπρας έβλεπε δυνατότητες.
Και έτσι κατάφερε να ηγηθεί σε ένα ρεύμα που πέτυχε το ιστορικά αδιανόητο.
Την Αριστερά στην κυβέρνηση.
Το παλιό πολιτικό και οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα θορυβήθηκε. Όπως και οι ιδεολογικοί μας αντίπαλοι εντός και εκτός της χώρας.
Και από εκείνη τη μέρα έχουν έναν και μόνο στόχο: να μην επιτρέψουν ξανά να βρεθούμε στην κυβέρνηση.
Γιατί εκεί συμπυκνώνεται η ιδεολογική μάχη της εποχής μας.
Έκαναν τα πάντα: μίλησαν για αριστερή παρένθεση, κάλεσαν την Τρόικα να επιβάλει πιο αυστηρά μέτρα, διακίνησαν ασύστολες συκοφαντίες και οργάνωσαν ένα υπόγειο σύστημα διαβολής και διασποράς fake news.
Και συνεχίζουν στο ίδιο τέμπο.
Αυτό που βιώνουμε και βιώσαμε και πριν τις εκλογές είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια στρατηγική φθοράς που υπηρετεί μια και μόνη επιδίωξη: την εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ, την περιθωριοποίηση του, τη διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση θα ανήκει πάντα στους «νόμιμους» και παραδοσιακούς ιδιοκτήτες της χώρας.
Αντέξαμε και αντέχουμε.
Και σήμερα στέλνουμε μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.
Μην περιμένετε να μετανιώσουμε για όσα πετύχαμε.
Είμαστε περήφανοι και περήφανες για τη διαδρομή μας.
Ναι υπήρξαν αδυναμίες, κενά, ολιγωρίες. Γιατί αυτό συμβαίνει όταν αναλαμβάνεις την ευθύνη.
Ναι υπήρξαν συμβιβασμοί, υπήρξαν ήττες.
Πάνω απ όλα όμως υπήρξε η μεγάλη νίκη: η απελευθέρωση της χώρας μας από τα μνημόνια, η ανάκτηση της πολιτικής κυριαρχίας της πατρίδας μας.
Πάνω απ’ όλα υπήρξε η σταθερή ευθυγράμμισή μας με τη σωστή πλευρά της ιστορίας:
με τους πολλούς και για τους πολλούς.
Με ρωτούν : τι εννοείτε όταν λέτε ότι είμαστε με τους πολλούς; Δεν είμαστε με όλους;
Τους απαντώ: θέλουμε να εκφράσουμε την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία: τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τους ανέργους, τους νέους, την αγροτική τάξη, τους επαγγελματίες και τους μικρούς επιχειρηματίες.
Να εκφράζουμε τις πραγματικές τους ανάγκες, τις προσδοκίες τους, τις αγωνίες τους.
Όχι δεν θέλουμε να εκφράζουμε την οικονομική ολιγαρχία, την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, τους λίγους των πολιτικών τζακιών και των ελίτ.
Ήμασταν και είμαστε με τους πολλούς και για τους πολλούς.
Είμαστε περήφανες και περήφανοι για τη διαδρομή μας.
Γιατί ήταν γεμάτη αγώνες που δόθηκαν με το λαό για το λαό. Και έτσι θα συνεχίσουμε.
Με την περηφάνεια, αλλά όχι την έπαρση.
Με την ανιδιοτέλεια, αλλά όχι την αφέλεια.
Με την αγωνιστικότητα, αλλά όχι τον δογματισμό.
Με τη βεβαιότητα ότι έχουμε μια και μόνο υποχρέωση: να εμπνεύσουμε, να σχεδιάσουμε, να οργανώσουμε μια νέα εποχή για τη χώρα μας.
Μαζί, ενωτικά και συλλογικά.
Αποφασιστικά και αγωνιστικά.
Γιατί πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει μέσα στα χρόνια, αλλά κάτι παραμένει ατόφιο:
το ασίγαστο πάθος που μοιραζόμαστε συντρόφισσες και σύντροφοι για κοινωνική δικαιοσύνη, ριζοσπαστικές αλλαγές, και μια νέα εποχή για τη χώρα μας που θα εκφράζει τις αγωνίες, και θα δίνει υπόσταση στις προσδοκίες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Εκλογικό αποτέλεσμα
Είμαστε εδώ σήμερα υπό το βάρος μιας μεγάλης εκλογικής ήττας.
Μια ήττα που δεν αφορά μόνο εμάς.
Αφορά την ποιότητα της ελληνικής δημοκρατίας.
Ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη σε μια κυβέρνηση που πορεύτηκε με έπαρση, προώθησε αντικοινωνικά μέτρα και καταπάτησε τους θεσμούς της χώρας.
Είναι όντως ψήφος ανοχής και όχι ενθουσιασμού. Αλλά ακόμα και έτσι, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας στο προφανές.
Την ίδια στιγμή το κοινοβούλιο φιλοξενεί πλέον την αναγεννημένη άκρα δεξιά και μια ευρεία γκάμα ανορθολογικού και αντιπολιτικού λόγου.
Σύγχρονες εκδοχές του ρατσισμού, της συνωμοσιολογίας, του ανορθολογισμού.
Όλα αυτά πρέπει να μας αφυπνίσουν. Και να συζητήσουμε ουσιαστικά και παραγωγικά για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Όχι για να δικαιώσουμε ο καθένας αναδρομικά την άποψή του, αλλά για να διορθώσουμε τα λάθη στη στρατηγική και στην τακτική μας.
Είναι μια συζήτηση που πρέπει να ολοκληρωθεί στο τακτικό μας συνέδριο.
Προς το παρόν περιορίζομαι σε δύο διαπιστώσεις.
Πρώτη: δεν συλλάβαμε έγκαιρα και ουσιαστικά ότι η αντίθεση μνημόνιο/αντιμνημόνιο που σφράγισε την δική μας εμπειρία, άρχισε να φθίνει και να υποχωρεί οριστικά από το 2018.
Χάρη στις προσπάθειες των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ, η εποπτεία είχε τελειώσει, το χρέος είχε ρυθμιστεί, τα αποθεματικά στο δημόσιο ταμείο ήταν σχετικά μεγάλα, οι εργασιακές σχέσεις είχαν βελτιωθεί σημαντικά, το κοινωνικό κράτος είχε αρχίσει να βρίσκει βηματισμό, η κοινωνία -αρχίζοντας από τα ευπαθέστερα κοινωνικά στρώματα- είχε αρχίσει να ανασαίνει.
Μετά το 2018 είχε διαμορφωθεί πια μια νέα συνθήκη.
Άλλα ήταν τα κοινωνικά αιτούμενα, άλλες ήταν οι προσδοκίες.
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ύστερα από τη μεγάλη δοκιμασία της κρίσης και των μνημονίων ήθελαν μια νέα εποχή.
Το 2019 αναγνώρισαν -εκ του αποτελέσματος- τη δική μας συμβολή στο τέλος της εποχής των μνημονίων και την προσπάθειά μας να κρατήσουμε την κοινωνία όρθια.
Ανάμεσα όμως στο 2019 και στο 2023 δεν αξιοποιήσαμε την πολιτική ευκαιρία που μας έδωσε ο λαός. Και η ευθύνη εδώ βαραίνει όλους μας.
Την πιο κρίσιμη στιγμή, όταν έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να βρεθεί παντού στην κοινωνία, να ανοίξει το βηματισμό του για την κοινωνική του διεύρυνση -και το τονίζω αυτό, όχι γενικά και αόριστα τη διεύρυνσή του, αλλά την κοινωνική του διεύρυνση, επικράτησε μια προβληματική εσωστρέφεια.
Διότι πέρα από όσα έχουν ήδη επισημανθεί και αφορούν την απλή αναλογική, την πολυφωνία και την συνεπαγόμενη απουσία καθαρού πολιτικού στίγματος που είναι όλα σωστά πρέπει να υπογραμμίσουμε και κάτι ακόμα:
Οι δεσμοί μας με την κοινωνία ασθένησαν.
το κόμμα μας αναλωνόταν σε μάχες χαρακωμάτων αντί να αφουγκράζεται, να συνομιλεί με το μοναδικό και πολύτιμο σύμμαχό μας: την ελληνική κοινωνία.
Όχι γενικά και αόριστα. με τις εργαζόμενες γυναίκες, με τους νέους, με τα δυναμικά στρώματα των επιστημόνων, με τους επαγγελματίες, και κυρίως με το αίτημα τους για ριζικές αλλαγές και βελτίωση στην ποιότητα της ζωής τους.
Και αυτό, αυτή η απόστασή μας καθόρισε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αντιπολίτευση
Πάνω σ αυτό το ζητούμενο πρέπει να αναδιοργανωθούμε.
Να βρεθούμε και να συνομιλήσουμε επί της ουσίας με τους ανθρώπους που παράγουν, που προσπαθούν, που δημιουργούν και να τους πείσουμε για κάτι πολύ απλό και πολύ δύσκολο ταυτόχρονα:
ότι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα.
Έχουν περάσει μόλις εκατό και κάτι μέρες από την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας.
Πυρκαγιές – εκφασισμός – βία – με συμμορίες ακροδεξιών να απαγάγουν μετανάστες στον Έβρο ή να δολοφονούν έξω από ένα γήπεδο – ακρίβεια
Ανασφάλεια, καταστροφή, βία, εκφασισμός. Αυτές ήταν οι πρώτες μέρες της κυβέρνησης της ΝΔ.
Η κοσμογονία του κυρίου Μητσοτάκη αποδεικνύεται μια δυστοπία.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πέσει σαν ώριμο φρούτο.
Χρειάζεται πολιτική πρωτοβουλία και πρόγραμμα.
Χρειάζεται κοινωνική διαθεσιμότητα.
Το επόμενο διάστημα έρχονται μεγάλες και στρατηγικές μάχες στις οποίες θα αναφερθώ και στη συνέχεια: για το κράτος, την παιδεία και την υγεία, για το ταμείο ανάκαμψης, για τα εργασιακά, για το περιβάλλον.
Σε κάθε μια από αυτές τις μάχες, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα είναι εκεί.
Εκεί όμως όχι απλά για να καταδείξει τις ανεπάρκειες και τις ευθύνες της κυβέρνησης. Αυτές τις ξέρει και τις βλέπει ο ελληνικός λαός. Από εμάς περιμένει και απαιτεί κάτι άλλο.
Να πείσουμε ότι η δυστοπία δεν μπορεί να είναι η νέα κανονικότητα.
Να δείξουμε ότι το μέλλον δεν μπορεί να είναι ταυτόσημο με μια καθημερινότητα μηδενικών προσδοκιών – «επιβιώνετε αρκεί».
Γιατί εκεί εδράζετε η νίκη της δεξιάς. Στην εμπέδωση στην ελληνική κοινωνία της πεποίθησης ότι αυτό που ζει είναι το καλύτερο που μπορεί να έχει , στην εμπέδωση του φόβου ότι οποιαδήποτε αλλαγή είναι κίνδυνος.
Πρέπει να σπάσουμε το φόβο.
Να αποδείξουμε, στην πράξη, ότι υπάρχει η ρεαλιστική δυνατότητα για μια άλλη, καλύτερη, ζωή.
Με ασφάλεια, δικαιοσύνη και ελευθερία.
Με ριζοσπαστικές τομές που οχυρώνουν τη χώρα μας σε μια εποχή μεγάλων κρίσεων και συναρπαστικών δυνατοτήτων.
Και αυτό απαιτεί μια από τα κάτω μεγάλη κινητοποίηση.
Να σημάνουμε έναν συναγερμό.
έναν αγώνα διαρκείας απέναντι στην κυβέρνηση της καθήλωσης και την ίδια στιγμή ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης.
Μια αντιπολίτευση δομική, μαχητική και την ίδια στιγμή ένα λόγο θετικό, ρεαλιστικό και ριζοσπαστικό ταυτόχρονα.
Μέσα και έξω από τη Βουλή.
Και αυτή είναι η δική μου πρόταση:
-όχι στην Ελλάδα των μηδενικών προσδοκιών
-Αξίζουμε, οφείλουμε και μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα.
Η Ελλάδα μπορεί καλύτερα.
Και θα το πετύχουμε.
Καταθέτω σήμερα την πρότασή μου για τα 4 στρατηγικά πεδία που πρέπει να παρέμβει και να πρωταγωνιστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το επόμενο διάστημα.
Όχι για να απαντήσει σε κάποια πρωτοβουλία της κυβέρνησης -αν και φυσικά και αυτό θα χρειαστεί-
αλλά κυρίως ως η δική μας πρόταση για το μέλλον της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θέτει τη γραμμή πάνω στα μεγάλα επίδικα της εποχής μας.
Δεν δίνουμε την μάχη κυνηγώντας από πίσω τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.
Δεν περιοριζόμαστε στη θέση του «καλού» ή απλά «ηθικού» διαχειριστή. Δεν πέφτουμε σε αυτή την παγίδα.
Εμείς προτάσσουμε τα στρατηγικά ερωτήματα και καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις και συγκεκριμένες λύσεις για αυτά.
Λύσεις και προτάσεις λαϊκά κατανοητές και κοινωνικά αναγκαίες.
Πρώτη μάχη: το κράτος της νέας εποχής
Σήμερα, ύστερα από την εμπειρία της πανδημίας και των διαδοχικών οικονομικών κρίσεων, το δίλημμα δεν είναι πλέον το περισσότερο ή λιγότερο κράτος.
Αυτό το απάντησε η ζωή και αποτυπώνεται στην παγκόσμια τάση ενίσχυσης του κρατικού παρεμβατισμού είτε σε υγιή κατεύθυνση, είτε σε προβληματική- όπως στην Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας με τη λίστα Πέτσα, την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, τις απευθείας αναθέσεις και την επιδότηση της ακρίβειας και της κερδοσκοπίας.
Το δίλημμα λοιπόν παίρνει νέα μορφή:
κράτος υπηρέτης συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων που τα επιδοτεί;
ή
κράτος στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου που σχεδιάζει και υλοποιεί δημόσιες πολιτικές;
Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα της επόμενης περιόδου. Και σε αυτό, εμείς έχουμε μια και μόνο θέση:
κράτος που έχει ως μόνη αρχή να ανταποκριθεί στις κοινωνικές ανάγκες
που ενισχύει τις κοινωνικές δομές ως απόλυτη προτεραιότητα
σχεδιάζει και υλοποιεί δημόσιες πολιτικές προς όφελος της θωράκισης και της βιωσιμότητας της χώρας
Το λέμε απλά. Γιατί αυτό που λέμε είναι κοινωνικά αναγκαίο:
Θέλουμε ένα κράτος-στρατηγό στην υπηρεσία των πολλών.
Με δημόσιες αξιόπιστες και καθολικές υπηρεσίες υγείας. Με ένα νέο ισχυρό Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Με δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, ποιοτική και δημοκρατική. Χωρίς διαχωρισμούς, που θα δίνει προοπτική και εφόδια σε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως από τις καταβολές τους, την καταγωγή τους, ή την οικονομική επιφάνεια των γονιών τους.
Ένα κράτος που θα προχωρήσει επιτέλους στις απαραίτητες τομές εκσυγχρονισμού: Εθνικό κτηματολόγιο, χρήσεις γης, χωροταξικά σχέδια. Απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που μένουν ημιτελείς προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων.
Αλλά και ένα κράτος διαφάνειας. Χωρίς ασυλίες για τους Τραπεζίτες, με ελεγκτικούς μηχανισμούς ισχυρούς και ανεξάρτητους αλλά και με δομές κοινωνικού ελέγχου.
Δεύτερη μάχη: το νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο
Ο πόλεμος και η γεωπολιτική αστάθεια, η πληθωριστική έκρηξη, η κλιματική κρίση είναι οι δυστοπικές όψεις της σύγχρονης πραγματικότητας.
Δείτε τα όλα αυτά σε μια εικόνα . Στο φετινό καλοκαίρι. Το μοντέλο της υπερτουριστικοποίησης που μετατρέπεται σε μια φούσκα που κινδυνεύει να σκάσει, την καταστροφή της φύσης με τις συνεχείς πυρκαγιές, την άνοδο των τιμών και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής. Όλα αυτά σχετίζονται στον πυρήνα τους με το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Και την ίδια στιγμή, νέες προκλήσεις ανοίγονται μπροστά μας: η τεχνητή νοημοσύνη, η ψηφιοποίηση της καθημερινότητας, η ενεργειακή μετάβαση.
Το δίλημμα λοιπόν είναι ένα:
Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο στο ίδιο παραγωγικό και αναπτυξιακό μονοπάτι; Να εισάγουμε για να καλύψουμε της ανάγκες του τουρισμού;
ή
Αλλάζουμε ριζικά το παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας.
Αν μείνουμε στο πρώτο, τότε η χώρα μας θα οδηγηθεί στα βράχια της χρεοκοπίας και θα έχει χάσει το τρένο των μεγάλων αλλαγών της εποχής μας.
Εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Αλλάζουμε ριζικά.
Αυτή είναι η μόνη εγγύηση για βιώσιμη καθημερινότητα στο σήμερα, για καλύτερη ποιότητα ζωής αύριο.
Αλλάζουμε ριζικά σημαίνει :
Διευρύνουμε την εγχώρια παραγωγική βάση, δίνοντας προτεραιότητα στον πρωτογενή τομέα, τη βιομηχανία, τις νέες τεχνολογίες, με την εμπλοκή στην παραγωγική δραστηριότητα χιλιάδων ΜμΕ,
Κατευθύνουμε τα χρηματοδοτικά εργαλεία κράτους εκεί, και η πολιτεία υποβοηθά την ποιοτική αναβάθμιση μέσα από την καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες.
Αξιοποιούμε το Ταμείο Ανάκαμψης για την υλοποίηση δημόσιων πολιτικών με έμφαση στην πολιτική προστασία, στις υποδομές,
σχεδιάζουμε την ενεργειακή μετάβαση δίνοντας προτεραιότητα στις ενεργειακές κοινότητες και όχι στην κερδοφορία εταιρικών κολοσσών
διευρύνουμε τα κοινά αγαθά. Τα αγαθά που ανήκουν σε όλους μας. Το νερό, ο αέρας, οι παραλίες αλλά και η επιστημονική γνώση: από τους αλγόριθμους μέχρι τα εμβόλια.
Γιατί αυτές είναι οι μάχες της νέας εποχής.
Και θέτουμε την ψηφιακή πρόοδο στην εξυπηρέτηση του πολίτη, όχι για να ψηφιοποιούμε τη γραφειοκρατία αλλά για να απαλλαχθούμε από αυτήν .
Τρίτη μάχη: ο κόσμος της εργασίας μπροστά
Σήμερα, στη χώρα μας, συγκρούονται δύο αντιλήψεις για τους εργαζόμενους.
Μία βαθιά οπισθοδρομική που την υλοποιεί η κυβέρνηση της δεξιάς και μία ουσιαστική προοδευτική.
Την ώρα που στην Ευρώπη κοινωνίες και επιχειρήσεις ανταγωνίζονται για να προσελκύσουν ανθρώπινο δυναμικό, η χώρα μας πυροβολεί τα πόδια της.
Η δεξιά κυβέρνηση απαξιώνει την εργασία, στερεί την προοπτική από τους νέους να προοδεύσουν μέσα από την δουλειά τους και δυσκολεύεται να τους κρατήσει.
Την ώρα που η τεχνητή νοημοσύνη, η δουλειά από το σπίτι θέτουν νέα δεδομένα στην αγορά εργασίας, εμείς βρισκόμαστε με ευθύνη της κυβέρνησης να συζητάμε αν είναι εντάξει να σερβίρει κάποιος κολυμπώντας ή να δουλεύει υπερωρίες χωρίς να πληρώνεται.
Το δίλημμα είναι ξεκάθαρο:
Φτηνή ανάπτυξη δίχως εργατικά δικαιώματα
Ή
Αναπτυξιακό άλμα με ισχυρό τον κόσμο της εργασίας
Η θέση μας ξεκάθαρη.
Αποστολή μας είναι να δώσουμε προοπτική στον κόσμο της εργασίας, να γράψουμε από την αρχή το τι σημαίνει να δουλεύεις στην Ελλάδα.
Η αλλαγή είναι εφικτή. Το κάναμε και είδαμε να φέρνει αποτελέσματα. Θα το κάνουμε ξανά.
Η δική μας πρόταση εκκινεί όχι από την υπεράσπιση του παλιού, αλλά από τη διεκδίκηση του νέου: τη διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων.
πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, επέκταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, σταθερές θέσεις εργασίας
μείωση του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση μισθών,
ενιαίοι κανόνες και δικαιώματα για τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως της μορφής εργασίας – τέλος στις κατασκευές εργολαβικών, ενοικιαζόμενων, δήθεν αυτοαπασχολούμενων εργαζομένων που το μόνο που κάνουν είναι να λειτουργούν ως προκάλυμμα κάθε είδους ασυδοσίας και παραβατικότητας εις βάρος του εισοδήματος και του χρόνου των εργαζομένων, εις βάρος τελικά της ίδιας τους της ζωής.
– έλεγχο των συνθηκών εργασίας, με ισχυρούς κρατικούς μηχανισμούς.
Τέταρτη μάχη: η μάχη για ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα
Είναι μια μάχη καθημερινή. Και δύσκολη. Γιατί αφορά αυτό που οι δυνάμεις της συντήρησης και της αντίδρασης προσπαθούν να παρουσιάσουν ως μια περιττή πολυτέλεια: το δικαίωμα των ανθρώπων στην ίδια τη ζωή, στην ασφάλεια, στον αυτοπροσδιορισμό.
Τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα δεν είναι πολυτέλειες. Είναι η βάση για κάθε πολιτική αλλαγή.
Αν οι πολίτες φοβούνται, αν σκιάζονται από την ανασφάλεια, αν το αντανακλαστικό σε κάθε αλλαγή είναι η ανησυχία ότι θα φέρει χειρότερες μέρες τότε δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν μπορούν να κερδίσουν.
Γιατί εμείς θέλουμε μια κοινωνία που οι άνθρωποι θα διεκδικούν, θα είναι ορατοί, θα θεωρούν αυτονόητο ότι οι ζωές όλων μας έχουν αξία.
Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα σε μια ουσιαστικά δημοκρατική πολιτεία, που θωρακίζει τους θεσμούς,
Μια πολιτεία που η δημοκρατία δεν είναι μια ρητορική επίκληση αλλά μια καθημερινή πρακτική.
Το δίλημμα αυτό αφορά τον αξιακό και ταξικό πυρήνα της εποχής μας:
Δικαιώματα των ισχυρών;
Ή
Δικαιώματα για όλους; Δικαιώματα για όλες; Δικαιώματα για όλ@;
Άνθρωποι και άτομα πρώτης, δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ή ανθρώπινη ζωή ως υπέρτατη αξία;
Και εκεί δεν υπάρχει χώρος συμβιβασμού.
Όποιος θεωρεί το αντίθετο, πιστεύω δεν έχει θέση στις γραμμές μας.
Είμαστε εμείς που δώσαμε ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών και είμαστε περήφανοι για τη μεταρρύθμιση αυτή.
Είμαστε εμείς το κόμμα του μαχητικού φεμινισμού, των μειονοτήτων, του καθολικού σεξουαλικού αυτοπροσδιορισμού.
Είμαστε το κόμμα που δώσαμε τη μάχη με την άκρα δεξιά.
Που θέλουμε και μπορούμε να οικοδομήσουμε μια Ελλάδα πολυπολιτισμική, με ασφάλεια και νόμους που θα ισχύουν για όλους, που θα εκπέμπει αυτοπεποίθηση και εξωστρέφεια.
Μια Ελλάδα που δεν υποτάσσεται παθητικά στους διεθνείς συσχετισμούς.
Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή συγγενής των μεγάλων δυνάμεων που ακροβατεί ανάμεσα στις εθνικιστικές αδράνειες και την υποχωρητικότητα.
Μπορεί να είναι κεντρικός πυλώνας στον Βαλκάνια και τη νοτιοανατολική μεσόγειο.
Δύναμη ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή.
Δύναμη που παίρνει πρωτοβουλίες και λύνει προβλήματα.
Με μια πολυδιάστατη και ενεργητική εξωτερική πολιτική. Με σαφείς κόκκινες γραμμές για την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου.
Και είναι σ’ αυτή τη γραμμή που αταλάντευτα θα κινούμαστε χωρίς να μετατρέψουμε ποτέ την εξωτερική πολιτική σε εργαλείο επικοινωνιακών σχεδιασμάτων και προπαγάνδας.
Για όλα αυτά συντρόφισσες και σύντροφοι, τα μεγάλα και τα μικρά, τα καθημερινά και τα μακροπρόθεσμα πρέπει να πείσουμε την κοινωνία.
Γιατί η κοινωνία δεν είναι στατική.
Άλλη η κοινωνία του 1990, άλλη αυτή του 2000, άλλη η κοινωνία της κρίσης και των μνημονίων άλλη κοινωνία η σημερινή.
Με διαφορετικούς πολιτικούς προσδιορισμούς και αυτοπροσδιορισμούς, με διαφορετικές ταυτότητες και ιδέες για τον κόσμο και τον εαυτό.
Η πολιτική δεν υπερίπταται της κοινωνίας.
Δεν πρέπει να βλέπουμε τους πολίτες ως να έχουν προκατασκευασμένες πολιτικές ταυτότητες όπου εμείς επιλέγουμε ποια θα εκφράσουμε.
Το ζήτημα δεν είναι να εκφράσουμε απλώς κάτι που βρίσκεται ήδη εκεί έξω και μας περιμένει.
Αλλά με το λόγο και τη δράση μας να διαμορφώσουμε.
Κι εδώ ευκολίες δεν υπάρχουν.
Πολιτική σημαίνει επιλογές και συγκρούσεις. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
Δεν μπορείς να μειώσεις τις οικονομικές ανισότητες, να αυξήσεις το εισόδημα των πολιτών και ταυτόχρονα να σωρεύονται δισεκατομμύρια κερδών σε ελαχίστους.
Δεν μπορείς να έχεις υψηλής ποιότητας δημόσια υγεία και παιδεία χωρίς χρηματοδότηση.
Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις την κλιματική κρίση χωρίς να συγκρουστείς με συμφέροντα που υπονομεύουν την περιβαλλοντική προστασία, χωρίς να συγκρουστείς με μια τουριστική ανάπτυξη που δεν σέβεται τα πολεοδομικά σχέδια.
Ευκολίες δεν υπάρχουν.
Μόνο έτσι θα πείσουμε ότι αυτά που λέμε τα εννοούμε και θα τα κάνουμε πράξη.
Γιατί έτσι θα δημιουργήσουμε το μεγάλο, πλειοψηφικό ρεύμα που θα αλλάξει τη χώρα.
Αυτό σημαίνει να πιστεύει κανείς στην παραγωγική δύναμη της πολιτικής. Και εμείς θέλουμε ακριβώς να δώσουμε ξανά προτεραιότητα στην πολιτική.
Και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε το κόμμα της νέας εποχής.
Έχω μιλήσει πολλές φορές για την πρόθεσή μου να οικοδομήσουμε ένα κόμμα δομών και όχι προσωπικοτήτων.
Αυτό σημαίνει ταυτόχρονα ένα κόμμα μελών και όχι στελεχών.
Πιστεύω στις δομές. Γιατί χάρη σε αυτές μπορεί ο καθένας και η καθεμία να βρει χώρο και αυτές είναι που εξασφαλίζουν συνέχεια. Αλλά και ουσιαστική, πραγματική δημοκρατική λειτουργία.
Με τις δομές απαντώ στο βασικό πρόβλημα που μου θέτουν όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, σε όλη την Ελλάδα που περιοδεύω.
Δεν ακούτε τη γνώμη μας , μου λένε.
Είναι οι δομές που εξασφαλίζουν διαφάνεια, λογοδοσία, αποτελεσματικότητα.
Θέλουμε ένα κόμμα που τα μέλη του θα έχουν λόγο και ρόλο. Ένα κόμμα που θα είμαστε όλοι ίσοι, με τις ίδιες υποχρεώσεις και ίδια δικαιώματα.
Που οι κανόνες θα ισχύουν για όλους. Χωρίς αστερίσκους.
Γιατί αυτό είναι το κόμμα που θέλουμε.
Ένα κόμμα ευθύνης.
Κι εμείς αναλαμβάνουμε την ευθύνη:
Να πρωταγωνιστήσουμε ώστε με τους αγώνες μας, τις παρεμβάσεις μας, τον προγραμματικό μας λόγο, να δώσουμε την εναλλακτική λύση για τη χώρα.
Την προοδευτική, δημοκρατική αριστερή εναλλακτική λύση στο αδιέξοδο, την δυστοπία, την κοινωνία των μηδενικών προσδοκιών.
Αυτή την ευθύνη αναλαμβάνουμε.
Και αυτή την ευθύνη την αναλαμβάνουμε και για έναν ακόμη λόγο.
Διότι είμαστε εγγύηση για τη δημοκρατία και τη διαφάνεια.
Διότι σηκώνουμε ανάστημα απέναντι στη διαπλοκή, ανάστημα απέναντι στα εγκατεστημένα συμφέροντα που κατακερματίζουν τον προοδευτικό χώρο και αφήνουν συνειδητά περιθώριο στην ακροδεξιά.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και για μια μεγάλη συμμαχία των πολιτικών δυνάμεων της πληθυντικής Αριστεράς στην Ευρώπη.
Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε ένα ευρωπαϊκό ρεύμα αντίστασης στην άνοδο της ακροδεξιάς, στις πολιτικές της λιτότητας, στις ανησυχητικές γεωπολιτικές αναδιαρθρώσεις μετά τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία.
Για να επανέλθει το αίτημα της ειρήνης στην Ευρώπη που πλέον μετατρέπεται σε σκηνικό πολέμου.
Και ο πρώτος σταθμός για αυτό είναι οι ευρωεκλογές την άνοιξη του 2024.
Εκείνη η βραδιά θέλουμε να είναι μια βραδιά ανάτασης για τους προοδευτικούς πολίτες της χώρας μας.
Να είναι η βραδιά επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε κυβερνητική τροχιά.
Να είναι η βραδιά που θα δούμε χειροπιαστά τα αποτελέσματα της κοινωνικής μας διεύρυνσης, της αναγεννημένης σχέσης μας με τις λαϊκές διεκδικήσεις.
Για να είναι έτσι όμως αυτή η βραδιά –όπως τη θέλουμε- πρέπει να ξεκινήσουμε και να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας από αύριο.
Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.
Να βρεθούμε εκεί που ζει, εργάζεται, αναπνέει και αναζητά λύσεις η ελληνική κοινωνία συνδικάτα, στην αυτοδιοίκηση, στη φοιτητική νεολαία.
Για να σπάσουμε το φόβο.
Για να μιλήσουμε για μια κοινωνία με σαφείς κανόνες και παραγωγικές δομές.
Για να ανοίξουμε προοπτική εκεί που οι πολίτες βλέπουν αδιέξοδα.
Για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ανοιχτή, που διεκδικεί, που σχεδιάζει.
Μια κοινωνία υψηλών προσδοκιών.
Σήμερα καταθέτω εδώ και επίσημα την πρόθεσή μου να αναλάβω τη δική μου ευθύνη. Δεν χρειάζεται να σας κρύψω ότι είμαι συγκινημένη.
Όπως δεν θα σας κρύψω ότι πολλές φορές το προηγούμενο διάστημα απογοητεύτηκα από την ποιότητα του εσωτερικού μας διαλόγου.
Αλλά καμία έκρηξη τοξικής αρρενωπότητας, καμία μα καμία συκοφαντία, καμία θλιβερή εν τέλει προσπάθεια να με εμφανίσουν συγκεκριμένα μιντιακά και σοσιαλμιντιακά κέντρα, δυστυχώς και με συνδέσεις στο κόμμα μας, ως φωνή του «συστήματος» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν με έκανε να ξανασκεφτώ την αρχική μου απόφαση.
Γιατί πίστεψα και πιστεύω σε αυτό που είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ότι έχει έρθει η ώρα για το νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ανήκω οργανικά στη γενιά της κρίσης. Ανέλαβα το υπουργείο Εργασίας στις πιο αντίξοες συνθήκες και εκεί καταφέραμε πολλά- όπως καταφέραμε και σε άλλα υπουργεία όπου πρυτάνευσε η μαχητικότητα, η επιστημονική επάρκεια και η ιδεολογική σοβαρότητα.
Πιστεύω στη δημιουργικότητα και τις ικανότητες της γενιάς μου.
Πιστεύω στους ανθρώπους της γενιάς μου, ενηλικιωθήκαμε μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης, αλλά και της μεγάλης πρόκλησης της Αριστεράς στην κυβέρνηση.
Αυτή η εμπειρία, η κυβερνητική αλλά και η εμπειρία της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μάθημα.
Και το μάθημα είναι το εξής:
Η πολιτική είναι κάτι το εξαιρετικά σοβαρό.
Πολιτική είναι να συγκρούεσαι με την τρόικα, να χτίζεις δεσμούς στην Ευρώπη με υπουργούς προοδευτικών δυνάμεων, να νομοθετείς, να διαπραγματεύεσαι, να συζητάς, να αντιπαρατίθεσαι, να αναζητάς ισορροπίες να με τους κοινωνικούς εταίρους, να συναντάς τα επιμελητήρια όλης της χώρας, να παρεμβαίνεις στο κοινοβούλιο, να αντιπαρατίθεσαι με τους υπουργούς της δεξιάς σε εθνικά και υπερεθνικά φόρα, να βρίσκεις ισορροπίες μεταξύ ανταγωνιστικών αιτημάτων, να κινητοποιείς πολιτικές δυνάμεις στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά και κοινωνικές δυνάμεις στις γειτονιές.
Η πολιτική, λοιπόν, είναι κάτι το εξαιρετικά σοβαρό.
Γιατί η πολιτική επηρεάζει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε τολμηροί αλλά και ιδιαιτέρως προσεκτικοί.
Δεν παίζουμε με την πολιτική.
Κάνουμε πολιτική.
Σήμερα, σας ζητώ να κερδίσουμε τη μεγάλη μάχη της εποχής μας:
Την καθημερινή πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική μάχη που θα πείθει ότι μπορούμε να ζήσουμε με ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη.
Την καθημερινή πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική μάχη που θα πείθει ότι η δυστοπία δεν είναι η νέα κανονικότητα.
Την καθημερινή πολιτική, οργανωτική και ιδεολογική μάχη που θα πείθει για την Αριστερά και τις προοδευτικές δυνάμεις του 21ου αιώνα στην Κυβέρνηση.
Πιστεύω ότι μπορούμε να νικήσουμε.
Να νικήσουμε το φαινομενικά παντοδύναμο καθεστώς του κυρίου Μητσοτάκη,
που διαθέτει τις προνομιακές προσβάσεις στο οικονομικό και μιντιακό σύστημα της χώρας, που στηρίζεται στην έπαρση ότι η χώρα ανήκει σε αυτούς-στην τάξη τους και στην παράταξή τους.
Μπορούμε να νικήσουμε.
Γιατί οι δικές μας αφετηρίες είναι η ιστορία του κινήματός μας, οι αγώνες των πολλών,
η λάμψη των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων, της Αριστεράς, της Δημοκρατίας, της Προόδου.
Ερχόμαστε από πολύ μακριά.
Από τον αγώνα για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του ΕΑΜ,
απ’ το μέταλλο της αντίστασης,
τον συνταγματικό πατριωτισμό του 114,
τη δημοκρατική πανστρατιά ενάντια στη δικτατορία,
το ριζοσπαστικό φορτίο της μεταπολίτευσης.
Και σήμερα δημιουργούμε όλοι και όλες μαζί, συντρόφισσες και σύντροφοι από το ΚΚΕ, το ΚΚΕ εσωτερικού και το ρεύμα της κομμουνιστικής ανανέωσης, από τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, αγωνιστές και αγωνίστριες από το ΠΑΣΟΚ με τις διαφορετικές μας διαδρομές, τις διαφορετικές καταγωγές, τις διαφορετικές μας ιστορίες μια νέα πολιτική παράδοση.
Την πολιτική παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ.
Κρατώντας τα καλύτερα από τις πολλαπλές αγωνιστικές κληρονομιές που συναντιούνται σήμερα εδώ.
Και αυτή η συνάντηση θα στεριώσει.
Μπορούμε να νικήσουμε.
Γιατί το δικό μας παρόν το καθορίζουν οι αγωνίες, οι προσδοκίες και οι επιθυμίες της ελληνικής κοινωνίας για ασφάλεια, ελευθερία και δικαιοσύνη.
Μπορούμε να νικήσουμε.
Γιατί το δικό μας μέλλον είναι συνώνυμο με τον πιο μεγάλο, ευγενή και ουσιαστικό στόχο της ανθρωπότητας:
την κοινωνική ισότητα.
Κασσελάκης: Τα μεγάλα συμφέροντα έχουν λυσσάξει μαζί μου
«Θέτω υποψηφιότητα για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επειδή οι ψυχές αυτού του τόπου δικαιούνται την ευκαιρία να παλέψουν τους μηχανισμούς των συμφερόντων – και να τους κερδίσουν» τόνισε μεταξύ άλλων ο Στέφανος Κασσελάκης κατά την ομιλία του στο Διαρκές Συνέδριο.
Ο κ. Κασσελάκης είπε ακόμη ότι «τη φωνή του λαού ακούν τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας γι’ αυτό έχουν λυσσάξει μαζί μου».
Αναφέρθηκε στον Αλέξη Τσίπρα και υποστήριξε ότι «με τη βοήθεια της διαπλοκής και των ΜΜΕ έφτιαξαν την αντίστροφη εικόνα. Ο Αλέξης Τσίπρας που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια ήταν ο «καταστροφέας» και ο Μητσοτάκης με όσους την έβαλαν σε αυτά, ο «άριστος».
Είπε επίσης ότι «εγώ θα είμαι εδώ για να κάνω πράξη όσα δεν έγιναν από τον Αλέξη. Όσα δεν τον άφησαν. Όχι για να αποκαθηλώσω τον Αλέξη. Την επόμενη μέρα της εκλογής μου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το 41% τελειώνει. Ως άλλοθι και ως πραγματικότητα».
«Η «νέα φορά» Αριστερά είναι στις δικές μας πλάτες. Και αυτή τη φορά δε θα ηττηθεί. Θα νικήσει. Πάμε να χτίσουμε τη Σύγχρονη Αριστερά. Πάμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι νικητή. Πάμε να κατακτήσουμε το Ελληνικό Όνειρο» κατέληξε ο κ. Κασσελάκης.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη
Κυρίες και κύριοι σύνεδροι, φίλες και φίλοι,
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Θέτω υποψηφιότητα για Πρόεδρος επειδή οι ψυχές αυτού του τόπου δικαιούνται την ευκαιρία να παλέψουν τους μηχανισμούς των συμφερόντων – και να τους κερδίσουν.
Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά το άτομο αυτό να προέρχεται από την Αριστερά!
Διότι ο μόνος τρόπος να γίνουμε από Πλουτοκρατία, Δημοκρατία, είναι με την μη αναστρέψιμη λαϊκή ετυμηγορία.
Τη φωνή του λαού ακούν τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας και γι’ αυτό έχουν λυσσάξει μαζί μου. Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς ένας άνθρωπος που επιφανειακά έπρεπε να ανήκει σε αυτούς, αποφασίζει να επιστρέψει από το Εξωτερικό για να τους εκθέσει και να τους κερδίσει.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι δεν κινητοποιούμαστε όλοι από το χρήμα. Υπάρχουν και άνθρωποι που κινητοποιούνται από τον συνάνθρωπό τους. Υπάρχουν και άνθρωποι που αναζητούν ψυχική αυτοπραγμάτωση μέσα από την κοινωνία και τη συλλογικότητα.
Κάθε φορά που ρωτάω τα μέλη μας, «Τι σημαίνει Αριστερά», η απάντηση είναι: ένας αξιακός κώδικας, μια στάση ζωής για δικαιοσύνη, ανεκτικότητα, και προστασία στον αδύναμο.
Αυτές οι Αξίες με εκφράζουν πλήρως. Είναι κυριολεκτικά η ιστορία της ζωής μου – μόνο που η ζωή μου εκτροχιάστηκε από τη διαπλοκή.
Και αντί το μέλλον μου να καταδικαστεί από τις παθογένειες της πατρίδας μου, είχα μια διέξοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες – σε αυτήν την χώρα με βαθιά ριζωμένες ανισότητες, με πολύ προβληματική ιστορία στην γεωπολιτική, με έλλειψη εθνικού αισθήματος πέρα από το Αμερικανικό Όνειρο του Πλουτισμού και του Ατομικισμού.
Και όμως, αυτή η προβληματική χώρα μου προσέφερε ένα πάτημα. Και μετά μου προσέφερε ευκαιρίες να αποδείξω τον εαυτό μου. Έδωσε σε έναν ακαδημαϊκό μετανάστη την ευκαιρία να αρχίσει από κάπου.
Αυτό ακριβώς είναι το κεντρικό πρόβλημα στην Ελλάδα. Δεν δίνουμε ευκαιρίες στους ανθρώπους της. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στους νέους να αρχίσουν από κάπου. Κι έτσι εκείνοι παίρνουν αναγκαστικά τον δρόμο της ξενιτιάς. Και έτσι χάνεται η ψυχή του τόπου που τόσο δύσκολα επιστρέφει.
Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον επιστήμονα να βρει δουλειά με το πτυχίο του. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον αυτοαπασχολούμενο να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του βάσει της αποδοτικότητας του. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον μισθωτό εργαζόμενο να ζήσει με τον μισθό που αντιστοιχεί στις ώρες εργασίας του. Δεν δίνουμε την ευκαιρία στον αγρότη να δει τον μόχθο του να καρποφορεί. Δεν δίνουμε τέλος την ευκαιρία στον έντιμο επιχειρηματία να ρισκάρει με τους ίδιους κανόνες.
Λέμε ότι η Ελλάδα είναι συντηρητική κοινωνία. Δεν ισχύει! Οι Έλληνες στο σύνολό τους είναι ανοιχτόκαρδοι άνθρωποι, με αγάπη για την ιστορία του τόπου τους και τον πλησίον.
Η Ελλάδα εντός των συνόρων είναι ψευτοσυντηρητική κοινωνία. Χρησιμοποιούμε την «Παράδοση» για να αναμοχλεύονται ένστινκτα διχασμού – και μαζί με την ατομικοποίηση της κοινωνίας λόγω τεχνολογίας – να προστατεύεται έτσι το οικονομικό κατεστημένο και ο νεποτισμός του.
Εννοείται ότι με αυτόν τον τρόπο κρατάνε έξω όλα τα απόδημα παιδιά. Που σιγά – σιγά φτιάχνουν οικογένειες και δύσκολα θα γυρίσουν στην πατρίδα τους.
Και έτσι η Δεξιά καταφέρνει να κάνει το πιο ανθελληνικό πράγμα – να ρημάζει έτσι διακριτικά και ύπουλα την ψυχική και πνευματική δεξαμενή του τόπου. Κρατώντας το ανθρώπινο δυναμικό μας έξω και ελέγχοντας ταυτόχρονα το εγχώριο ανθρώπινο δυναμικό μας.
Πρόκειται για κοινωνικές χειροπέδες που πρέπει κάπως να σπάσουν. Και εδώ, συντρόφισσες και σύντροφοι, έρχεται η στιγμή της ευθύνης.
Κατεβαίνω για Πρόεδρος της παράταξης μας γιατί οι Ελληνίδες και Έλληνες δικαιούνται μια ευκαιρία στο δικό τους Ελληνικό Όνειρο. Το Όνειρο της ατομικής αυτοπραγμάτωσης και της κοινωνικής απελευθέρωσης – πάντα με εντιμότητα.
Έχουμε απέναντί μας ένα σάπιο κράτος και ένα δεξιό παρακράτος. Έχουμε απέναντί μας μια Λερναία Ύδρα. Και όσο άλλοι χαϊδεύουν τα κεφάλια της, εμείς μπορούμε και πρέπει να κάψουμε το κτήνος. Τώρα!
Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο πατριωτικό από το να προστατεύεις τις ζωές στον τόπο σου. Και να τους δίνεις έμπρακτα ένα έντιμο, ξεκάθαρο μονοπάτι στο Ελληνικό Όνειρο.
Μόνον έτσι οι αγώνες της Αριστεράς θα μετουσιωθούν σε χειραφέτηση της κάθε Ελληνίδας, του κάθε Έλληνα.
Οι μηχανισμοί αυτοί, τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, είναι απέναντί μας παντού. Έχουμε ολιγοπώλιο στο ρεύμα, ακαταδίωκτο στους τραπεζίτες, κομματικά διορισμένους διοικητές στα νοσοκομεία, ρουσφέτια στους σταθμάρχες, predator στα τηλέφωνά μας, και καμένα δέντρα και ζώα στην αυλή μας.
Φτάνει πια!! Αυτό δεν είναι το ελληνικό όνειρο, είναι ο ελληνικός εφιάλτης.
Το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη αυτόν τον ρόλο επιτελεί, να κάνει τον κοινωνικό τροχονόμο, με διαφορετικά όρια ταχύτητας για τους πάνω και τους κάτω, με διαφορετικούς κώδικες κυκλοφορίας για τους πάνω και τους κάτω, με μετατροπή των δικαιωμάτων σε κάτι που δεν είναι αυτονόητο αλλά διαπραγματεύσιμο.
Εμείς θέλουμε προοδευτικές, ριζοσπαστικές, μαζικές λεωφόρους.
Θέλουμε να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις των έντιμων ανθρώπων αυτής της κοινωνίας και μέσα από τον βηματισμό τους -μικρότερο στην αρχή, μεγαλύτερο και γρηγορότερο στη συνέχεια- να εκπαιδευτεί και να μάθει η κοινωνία.
Αυτό είναι το δικό μου όραμα. Και σε αυτό το όραμα σας καλώ να συστρατευτούμε μαζί – ΜΕΣΑ από το κόμμα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει θέμα κανόνων – έχει θέμα εσωτερικής δημοκρατίας. Και η μεγαλύτερη τομή που θα κάνω ως Πρόεδρος θα είναι η άμεση επαφή με τα μέλη μας, με τις Ομάδες Μελών, οι οποίες θα γίνουν άμεσα εργοστάσια παραγωγής πολιτικής και αναμεταδότες πολιτικής σκέψης.
Αρχίζοντας από τα προκριματικά ψηφοδέλτια παντού – να είναι τα ίδια τα μέλη που θα αποφασίζουν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι βουλευτές, δήμαρχοι και περιφερειάρχες τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι το κόμμα του lobbying, το κόμμα των εσωκομματικών ανταγωνισμών, των προσωπικών εγωισμών, και θα γίνει το κόμμα της κοινωνίας παντού. Και σε αυτήν την πορεία θα είμαι μέσα στην κοινωνία, παροτρύνοντας και εξοπλίζοντας τα μέλη μας να συμμετέχουν στον κοινωνικό ιστό: στους συλλόγους, στις κοινότητες, στα επιμελητήρια, στα συνδικάτα, σε όλες τις οργανωμένες κοινωνικές δράσεις.
Τα μέλη του κόμματος θα αισθάνονται ότι έχουν έναν προσιτό μαχητή δίπλα τους, και θα το βλέπουν και στην πράξη. Θα επικοινωνούν και θα λαμβάνουν απάντηση από την ηγεσία του κόμματος. Έχει καταντήσει να είναι στίγμα το να είσαι Συριζαίος, αλλά σας δίνω το λόγο μου ότι αυτό θα αλλάξει άμεσα. Γιατί η Δεξιά της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου πρέπει να ηττηθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Πρέπει να βρει τον μάστορά της…
Εσείς θα μου δώσετε την εξουσιοδότηση. Εσείς θα μου δώσετε την δύναμη. Εσείς θα με ελέγχετε. Και εγώ, στο όνομα των λαϊκών αγώνων της Αριστεράς και του καινούριου λαϊκού αγώνα που ξεκινάμε τώρα ενάντια στους μηχανισμούς, δεν θα ανεχτώ καμία κηδεμονία και καμία υπονόμευση από κανέναν.
Τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον γνωρίζω από τα γεννοφάσκια μου.
Γνωρίζω όμως ότι την Ελλάδα τη χρεοκόπησαν τα κόμματα του άλλοτε κραταιού δικομματισμού.
Γνωρίζω επίσης ότι, όταν χρεοκόπησαν τη χώρα, συνεργάστηκαν αρμονικά για να εφαρμόσουν τις πιο παράλογες πολιτικές λιτότητας.
Και όταν απέτυχαν παταγωδώς, άφησαν στην Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και σε έναν νέο ηγέτη να διαχειριστούν τη χρεοκοπημένη χώρα.
Τους έστησαν την παγίδα της αριστερής παρένθεσης.
Όμως εκείνοι κατάφεραν να επιβιώσουν. Με τα λάθη και τις ολιγωρίες τους.
Έκαναν δύσκολους συμβιβασμούς και έπραξαν το πατριωτικό τους καθήκον.
Έβγαλαν τη χώρα από τα μνημόνια, ρύθμισαν το χρέος και άφησαν γεμάτα τα ταμεία που παρέλαβαν άδεια.
Δυστυχώς το παλιό πολιτικό σύστημα ανέκαμψε. Με τη βοήθεια της διαπλοκής και των ΜΜΕ έφτιαξαν την αντίστροφη εικόνα.
Ο Αλέξης Τσίπρας που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια ήταν ο «καταστροφέας» και ο Μητσοτάκης με όσους την έβαλαν σε αυτά, ο «άριστος».
Στα δύσκολα, μετά την πρώτη οδυνηρή ήττα, στάθηκα δίπλα στον Αλέξη. Αλωνίσαμε κάθε γωνιά της πατρίδας μας. Δώσαμε έναν συγκινητικό αγώνα.
Είδα από πρώτο χέρι ποιοι του στάθηκαν.
Και είδα ποιοι αντιδρούσαν στο άνοιγμα στην κοινωνία, θεωρώντας το «δεξιά απόκλιση».
Δεξιά απόκλιση θεωρούν οι ίδιοι σήμερα και τη δίκη μου υποψηφιότητα.
Εμένα τον ίδιο.
Είμαι όμως το ακριβώς αντίθετο.
Γιατί δεξιά απόκλιση είναι τελικά ό,τι συμφέρει τη δεξιά του κυρίου Μητσοτάκη.
Δεξιά απόκλιση είναι ό,τι θα κρατήσει τον Μητσοτάκη στην εξουσία και τον ΣΥΡΙΖΑ ακίνδυνο κομπάρσο.
Ακίνδυνο για το σύστημα.
Για την ολιγαρχία που κατέχει και ελέγχει τα ΜΜΕ.
Για την ηγεμονία Μητσοτάκη.
Και Αριστερή – ριζοσπαστική απόκλιση δεν είναι ό,τι εξυπηρετεί την ορθοδοξία της αριστεράς, αλλά ό,τι μπορεί να νικήσει τη δεξιά. Ιδεολογικά και πολιτικά.
Με κατηγορούν ότι είμαι στοιχείο της μεταπολιτικής, της εποχής της επικοινωνίας και ότι δεν έχω ουσία.
Δυο μήνες τώρα όμως, χωρίς εμένα να διεκδικώ την προεδρία, δεν άκουσα παρά ελάχιστα για την ουσία.
Η δίκη μου πολιτική ουσία λοιπόν είναι πρώτα από όλα ότι δεν έκανα καμία συμφωνία για να είμαι υποψήφιος Πρόεδρος. Με κανέναν.
Δεν με υποδέχθηκαν με ανοιχτές αγκαλιές. Για εμένα επιφύλαξαν άλλη υποδοχή.
Ότι είμαι πράκτορας των Αμερικάνων.
Ότι είμαι φυτευτός του καπιταλισμού.
Ότι είμαι εκπρόσωπος της μεταδημοκρατίας.
Για να τα λένε όλα αυτά, μάλλον κάτι φοβούνται.
Και αυτό που φοβούνται είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναστηθεί.
Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει ξανά τη δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ότι θα πάψει το μονότονο επιχείρημα των καταστροφέων: «Τι διαμαρτύρεστε; 41%…».
Και ότι εγώ θα είμαι εδώ για να κάνω πράξη όσα δεν έγιναν από τον Αλέξη. Όσα δεν τον άφησαν.
Όχι για να αποκαθηλώσω τον Αλέξη.
Την επόμενη μέρα της εκλογής μου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το 41% τελειώνει. Ως άλλοθι και ως πραγματικότητα.
Την επόμενη μέρα ξεκινάει ο ΣΥΡΙΖΑ της Σύγχρονης Αριστεράς.
Ανοιχτός στα μέλη του.
Στην κοινωνία.
Στη νέα γενιά.
Μέσα στα κινήματα.
Ενάντια στην αδικία και τις ανισότητες.
Για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων.
Για την βιώσιμη ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος.
Για τον κόσμο της εργασίας αλλά και της υγιούς επιχειρηματικότητας.
Για την υπεράσπιση της εθνικής ακεραιότητας, αλλά και των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με βάση το διεθνές δίκαιο.
Αν θέλετε να γυρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ασφαλές λιμάνι της αριστερής καθαρότητας, μάλλον δεν είμαι η κατάλληλη υποψηφιότητα.
Αν θέλετε ένα κόμμα που θα είναι μεταξύ 10% και 15% για να συνεργάζεται – προσφέροντας την αριστερή του καθαρότητα- με το κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ ώστε να φτιάξουμε μια δήθεν κεντρώα κυβέρνηση, μάλλον δεν είμαι εγώ ο καταλληλότερος.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις αυταπάτες.
Υπάρχει μόνο ο δρόμος της νίκης.
Της αυτοδύναμης νίκης.
Ο Αλέξης έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο, μιλώντας για κυβέρνηση της Αριστεράς, όταν όλοι γελάγανε.
Ίσως ούτε κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν το πίστευαν.
Και ίσως να μην το ήθελαν κιόλας.
Τώρα λοιπόν και πάλι πρέπει να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο.
Να μιλήσουμε για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Για Αυτοδύναμη Σύγχρονη ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Που θα καταλαμβάνει όλο το χώρο από την αριστερά ως το δημοκρατικό κέντρο.
Η «πρώτη φορά Αριστερά» έκανε το πρώτο βήμα. Συναντήθηκε με την Ιστορία, χτυπήθηκε λυσσαλέα, λαβώθηκε.
Η «νέα φορά» Αριστερά είναι στις δικές μας πλάτες. Και αυτή τη φορά δε θα ηττηθεί. Θα νικήσει.
Πάμε να χτίσουμε τη Σύγχρονη Αριστερά.
Πάμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ και πάλι νικητή.
Πάμε να κατακτήσουμε το Ελληνικό Όνειρο.
Νίκος Παππάς: «Να σηκώσουμε ένα τεράστιο κύμα συμμετοχής και δημοκρατίας στην παράταξη για να χτίσουμε μια καλύτερη Ελλάδα»
Την πρότασή του για το τι πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για να ξανακερδίσει την εξουσία ανέπτυξε μιλώντας στο Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο υποψήφιος για την προεδρία Νίκος Παππάς.
Ξεκίνησε αναφερόμενος στην κυβέρνηση της ΝΔ λέγοντας ότι «αποδεικνύει πολύ νωρίς ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί τον ολόπλευρο εκσυγχρονισμό, αλλά την ολόπλευρη κρίση. Και στην κοινωνία και στην οικονομία και στους θεσμούς και στο περιβάλλον. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό να έχει σύντομα πολιτική φθορά. Αυτό σημαίνει ότι αυτόματα θα κερδίζουμε εμείς; Κάθε άλλο. Δεν υπάρχει ώριμο φρούτο, ούτε αυτόματο πολιτικό εκκρεμές».
Οι προϋποθέσεις για την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ
Ακολούθως ανέπτυξε τις οργανωτικές και προγραμματικές προϋποθέσεις για να ανακάμψει και να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Πολιτικές προϋποθέσεις. Μεταξύ άλλων να διασφαλίσουμε πολιτική και κοινωνική ευρύτητα. Σήμερα πρέπει να επαναβεβαιώσουμε ότι είμαστε μια νέα μεγάλη αριστερή, δημοκρατική και προοδευτική παράταξη, μια νέα μεγάλη αριστερά, που θα ενσωματώνει τις θετικές εμπειρίες του παρελθόντος. Μία παράταξη που συσπειρώνει τον κόσμο από την αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο. Ένα μείγμα ρεαλισμού και ριζοσπαστισμού είναι αναγκαίο προς αυτή την κατεύθυνση. Μόνο έτσι θα αποκλείσουμε τα σενάρια που μας θέλουν συμπληρωματική δύναμη. Μόνο έτσι θα πείσουμε ότι είμαστε η μόνη ανταγωνιστική δύναμη στη Ν.Δ. του Μητσοτάκη».
Απάντησε στις αιτιάσεις για την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ: «Υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να εκφράζουμε μόνο τη ριζοσπαστική αριστερά. Ότι η στρατηγική της διεύρυνσης και του μετασχηματισμού ήταν ένας ασπόνδυλος πολυσυλλεκτισμός. Υπάρχει και η άποψη ότι δεν πρέπει να μιλάμε για παράταξη από την αριστερά ως το κέντρο γιατί αυτοί οι όροι είναι ξεπερασμένοι, είναι αδειανά πουκάμισα και μας αρκεί να λέμε ότι απευθυνόμαστε στους πολλούς. Οι έννοιες αριστερά, κέντρο και δεξιά δεν είναι έννοιες κενές. Είναι έννοιες που συγκροτούν ταυτότητες και νοηματοδοτούν ιστορικές διαδρομές και στρατηγικές για το μέλλον. Αν κάποιος θα ήθελε μια κοινωνία, ένα εκλογικό σώμα χωρίς πολιτικούς προσδιορισμούς, αυτός σίγουρα δεν είναι η παράταξη μας. Η βασική διαιρετική τομή στον άξονα «αριστερά- δεξιά» ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει».
Συνεχίζοντας υποστήριξε: «Για να κερδίσουμε λοιπόν τις εκλογές δεν πρέπει να στείλουμε σήμα αναδίπλωσης. Πρέπει να επαναβεβαιώσουμε και να ενισχύσουμε την ταυτότητα του σύγχρονου κόμματος της αριστερής προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Θα χτίσουμε την παράταξη της νίκης, την παράταξη που είναι ικανή να κερδίσει τις επόμενες εκλογές».
Επανασύνδεση με τη μεσαία τάξη
Για την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε: «Είναι μείζον ζήτημα να επανασυνδεθούμε, όχι μόνο με τη νεολαία, τα στρώματα της μισθωτής εργασίας και της επισφάλειας, αλλά και με τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους, με τη μεσαία τάξη. Δεν είμαστε απλά το κόμμα της μισθωτής εργασίας. Γιατί και οι αυτοαπασχολούμενοι και οι άνθρωποι των μικρών επιχειρήσεων είναι άνθρωποι πολλές φορές σκληρά εργαζόμενοι. Που ενδεχομένως δουλεύουν διπλό μεροκάματο, έχουν την αγωνία της επιβίωσης της επιχείρησης και πιθανότατα υφίστανται εκμετάλλευση από τους ισχυρούς της ενέργειας ή τα καρτέλ των προμηθευτών τους. Είναι άνθρωποι που αυτονόητα ανήκουν στην κοινωνική συμμαχία που πρέπει να χτίσουμε, για να βαδίσει η Ελλάδα στον δρόμο της δικαιοσύνης, της περιβαλλοντικής ισορροπίας, της δημοκρατίας και της ανάπτυξης. Δεν θα τους αφήσουμε στη Δεξιά η οποία οραματίζεται σχέδια Πισσαρίδη και δημιουργικές καταστροφές των μικρών επιχειρήσεων και, μάλιστα, σε ένα πλαίσιο μηδενικών δικαιωμάτων για τους μισθωτούς. Είναι αυτονόητο, ότι αν εξασφαλίσουμε συνθήκες βιωσιμότητας των μικρών επιχειρήσεων, μπορούμε ευκολότερα να προστατέψουμε και τη μισθωτή εργασία που ακουμπά κατά 80% με 85% σε αυτές τις επιχειρήσεις».
Δεν δίνουμε συναίνεση σε εθνικές υποχωρήσεις
Αναφέρθηκε όμως και στα εθνικά θέματα: «Αν έρθει μία συμφωνία με την Τουρκία που αποδομεί όσα κατακτήσαμε την περίοδο 2015 – 2019, που υπονομεύει τα εθνικά συμφέροντα, που υπονομεύει τη σταθερότητα στην περιοχή, να μην περιμένουν καμία συναίνεση από τη δημοκρατική παράταξη και την Αριστερά. Δεν θα δώσουμε τέτοια συναίνεση. Το λέμε και ως Έλληνες πατριώτες και ως δημοκράτες αγωνιστές της ειρήνης στην περιοχή. Το υποσχόμαστε ως η νέα μεγάλη, πατριωτική αριστερά, μια παράταξη με ισχυρά πατριωτικά χαρακτηριστικά».
‘Αλμα δημοκρατίας
Ανέπτυξε και τις οργανωτικές προϋποθέσεις κάνοντας ταυτόχρονα αυτοκριτική: «δεν αξιοποιήσαμε το δάνειο του 32% του 2019. Αργήσαμε να εκλέξουμε την ηγεσία μας από τη βάση. Το βήμα μετασχηματισμού ήταν δειλό και μισό. Δεν αξιοποιήσαμε και δεν ενσωματώσαμε τα 110 χιλιάδες νέα μέλη.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πραγματική δημοκρατία στο κόμμα των μελών. Όχι ένα κόμμα δομών που θα καταστέλλει, θα ακυρώνει και θα αγνοεί τη βούληση των μελών. Αυτό το βήμα πρέπει να το ολοκληρώσουμε αλλά και να κάνουμε και άλλα βήματα για την αναβάθμιση της λειτουργίας ενός κόμματος των μελών. Να εκλέξουμε νομαρχιακές επιτροπές με καθολική συμμετοχή των μελών. Να εκλέξουμε νέα συντονιστικά. Να διαμορφώσουμε δίκτυα στην αυτοδιοίκηση, στο συνδικαλισμό, στον αγροτικό χώρο, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Να συγκροτήσουμε τις περιφερειακές μας οργανώσεις, που μεταξύ άλλων θα προετοίμαζαν το κόμμα για τις περιφερειακές εκλογές. Να δρομολογήσαμε δημοψηφίσματα. Να συγκροτούμε τα ψηφοδέλτιά μας με καθολική συμμετοχή των μελών στην επιλογή. Να αξιοποιήσουμε, επιτέλους, την κοινωνική και πολιτική διαθεσιμότητα απλών αγωνιστών και εκπροσώπων φορέων που ήρθαν να μας συνδράμουν. Το κόμμα μας έχει ανάγκη σήμερα ένα τεράστιο κύμα δημοκρατίας και συμμετοχής που θα έχει επί της ουσίας επανιδρυτικά χαρακτηριστικά του κόμματος των μελών. Ένα κύμα που θα παρασύρει κακές πρακτικές και κλειστές πόρτες. Ένα άλμα δημοκρατίας.
Η Ελλάδα αξίζει ένα καλύτερο μέλλον
Κλείνοντας ανέπτυξε το όραμά του για μία «καλύτερη Ελλάδα». Ο δικός μας δρόμος, ο δρόμος της αριστερής προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης οδηγεί σε ένα καλύτερο, φωτεινότερο μέλλον. Όπου κάθε πολίτης έχει την ευκαιρία να εκπληρώσει τις δυνατότητες και τις προσδοκίες για βελτίωση της ζωής του. Όχι πατώντας πάνω στην αποτυχία του διπλανού. Αλλά εκκινώντας από ένα περιβάλλον συλλογικής ασφάλειας και προστασίας: Όπου οι οικογένειες, οι εργαζόμενοι οι μικρές επιχειρήσεις τα βγάζουν πέρα χωρίς να υποθηκεύουν το μέλλον. Όπου η οικονομία δεν παραδίνεται στις προτεραιότητες των δυνάμεων της αγοράς. Θα οικοδομήσουμε μια χώρα όπου οι δυνατότητες του καθενός στη ζωή δεν καθορίζονται από τις συνθήκες γέννησης και της οικονομικής κατάστασης της οικογένειας του. Όπου κανείς δεν κινδυνεύει να μείνει χωρίς στέγη, χωρίς την πρώτη κατοικία του. Μια χώρα όπου ο κάθε άνθρωπος να αναπτύσσει ολόπλευρα και ελεύθερα τις δυνατότητες του. Χτίζουμε την παράταξη για τη νίκη. Χτίζουμε το μέλλον της δημοκρατίας της δικαιοσύνης και της ειρήνης για την Ελλάδα. Μια καλύτερη χώρα για όλους και όλες».
Τζουμάκας: Να προχωρήσουμε σε υπέρβαση, με ενότητα και στροφή σε πολιτικές αξιοπιστίας και εναλλακτικής λύσης
«Επιδίωξη όλων μας πρέπει να είναι όχι απλά να χάσει ο Μητσοτάκης -αυτός κάνει τη βάρδια του-, αλλά να οδηγήσουμε τη δεξιά πολιτική σε ήττα», είπε ο υποψήφιος για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Στέφανος Τζουμάκας, στην ομιλία του στο Διαρκές Συνέδριο του κόμματος. «Με γνώση, εντιμότητα και αξιοπιστία για την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ προς μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία. Εμπρός για ένα ρεύμα νίκης, στη στρατηγική κυβερνητικού κόμματος», τόνισε.
Ο κ. Τζουμάκας δήλωσε αισιόδοξος, είπε ότι «μπορούμε να προχωρήσουμε σε υπέρβαση, με ενότητα και στροφή σε πολιτικές αξιοπιστίας και εναλλακτικής λύσης, όλοι μαζί, με τη θέληση του λαού και της νεολαίας, μπορούμε να οδηγήσουμε τη χώρα σε μια προοδευτική στρατηγική εξόδου από τη κρίση». Πρόσθεσε ότι «είμαστε πολιτική δύναμη μαχόμενων ανθρώπων» κι ότι «μας εμπνέουν και μας κινητοποιούν οι ιδεολογικές και πολιτικές μας αρχές, οι πολιτικές μας δυνατότητες, η θέληση για συμμετοχή σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες». «Έχουμε θέσεις και σχέδιο, ήδη έχουμε ξεκινήσει την πολιτική μας κινητοποίηση σε πανελλαδική κλίμακα για να αποτελέσουμε την προοδευτική και δημοκρατική λύση στη χώρα», τόνισε.
Σημείωσε ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πολιτικές εκλογές σε εθνική κλίμακα, είναι «σπουδαία πολιτική μάχη και θα πρέπει να είμαστε όλοι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα για να δώσουμε το πρώτο δείγμα μιας δημοκρατικής νίκης και να οδηγήσουμε σε ήττα τη συντηρητική πλευρά». «Όχι για να πέσει -γιατί δεν είναι δέντρο ούτε τείχος- αλλά να τη ρίξουμε εμείς», σχολίασε. Υποστήριξε ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει νικηφόρα αποτελέσματα σε αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια σε αρκετές περιπτώσεις.
Ο κ. Τζουμάκας είπε ότι με την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ καθιερώθηκε στη συνείδηση των πολιτών και αποτέλεσε φορέα αλλαγής και προόδου, υπεράσπισης των λαϊκών και εθνικών συμφερόντων και πως τώρα «χρειάζεται να ορίσουμε πού θέλουμε να οδηγήσουμε τη χώρα». Τόνισε ότι δεν αρκεί ο αντικυβερνητισμός και πως μεγαλύτερη σημασία έχει ο αυτοπροσδιορισμός. Πρόσθεσε ότι οι πολιτικές επιλογές του κόμματος πρέπει να έχουν ιδεολογική βάση, αρχές και σχέδιο, να υπάρχουν πρωτοβουλίες και δημιουργία γεγονότων, όχι μόνο ανακοινώσεις. Υπογράμμισε ότι πρέπει να υπάρξει μεγάλη στροφή σε πολιτικές αξιοπιστίας και εναλλακτικής λύσης. Επιπλέον, επανέλαβε τη σταθερή θέση του ότι απαιτείται άμεσα μια εθνική συζήτηση για τα μεγάλα θέματα στην οικονομία, τις υποδομές, το ανθρώπινο και επιστημονικό δυναμικό. Σημείωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνδεθεί με τις παραγωγικές δυνάμεις και τα συνδικάτα, να είναι πολιτικό και λαϊκό κόμμα, όχι κόμμα μηχανισμών.
Είπε ότι το κρίσιμο θέμα στις ευρωεκλογές είναι η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία «έχει υποταχθεί σε στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ και της Ουάσιγκτον, διέρχεται κρίση πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ενεργειακή». Υποστήριξε ότι η ΕΕ πρέπει να αποκτήσει κρατική οντότητα, όπως οι ΗΠΑ, με ομοσπονδία, κεντρική κυβέρνηση, γερουσία και πολιτική αυτονομία. Να αποτελέσει ενδιάμεση δύναμη ειρήνης, συνεργασίας και ανάπτυξης και δύναμη αποτροπής της επερχόμενης αναμέτρησης ΗΠΑ-Κίνας, στη λογική του δεύτερου ψυχρού πολέμου που έχει ήδη ξεκινήσει, όπως είπε.
Ο κ. Τζουμάκας αναφέρθηκε εκτενώς και στο ζήτημα των πυρκαγιών, σημειώνοντας ότι «βιώνουμε σήμερα στον Έβρο τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή, με συνολική καμένη έκταση σχεδόν 1.000.000 στρέμματα». Είπε ότι η Ελλάδα είναι η πρώτη μεταξύ 20 χωρών της Μεσογείου σε καμένες εκτάσεις. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι δεν ανέλαβε τις ευθύνες της, προκαλώντας το κοινό αίσθημα. Υπογράμμισε ότι στις πυρκαγιές το κρίσιμο ζήτημα είναι οι αλλαγές της χρήσης γης. Σχολίασε πως όταν καίγεται μια έκταση, σύμφωνα με το Σύνταγμα, κηρύσσεται αναδασωτέα, όμως -τόνισε- το κρίσιμο είναι ότι δεν αναδασώνεται. Είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ζητήσει και να βρει συνολικά ποιες περιοχές έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες και δεν αναδασώθηκαν και έθεσε το ερώτημα αν οι πολιτικές δυνάμεις είναι διατεθειμένες να συμφωνήσουν σε μια νομοθετική ρύθμιση ότι δεν θα επιτρέπεται καμία εγκατάσταση σε καμένη περιοχή.
Ο κ. Τζουμάκας είπε ότι στις περιοδείες του κατά τις επαφές του με στελέχη της περιφέρειας έγινε δέκτης παραπόνων ότι οι προτάσεις τους δεν φτάνουν στην κορυφή του κόμματος, για να τονίσει ότι «χρειαζόμαστε να αναλάβουν τα πολιτικά τους δικαιώματα καταστατικά οι οργανώσεις, οι ΝΕ, οι περιφερειακές οργανώσεις, και να κάνει πολιτική όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι ένας τομέας και μερικοί σύντροφοι με δηλώσεις τους στα Μέσα». Πρόσθεσε ότι βασική αρχή του είναι η αυτονομία της πολιτικής έναντι της διαπλοκής, ότι είναι υπέρ της πολιτικής αυτονομίας και της δυνατότητας κάθε κόμματος να ορίζει την ταυτότητα του. «Είμαι υπέρ της πολιτικής ενότητας στη βάση αρχών». Χρειαζόμαστε προοδευτική στρατηγική εξόδου από την κρίση που να δημιουργεί βάσιμες προσδοκίες για εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών».
Τσακαλώτος: Να χτίσουμε την ηγεμονία στη κοινωνία, με το πρόγραμμα, τις ιδέες και τις αξίες της Αριστεράς
Τις θέσεις του για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καθώς και τους λόγους για τους οποίους διεκδικεί την προεδρία του κόμματος, ανέπτυξε στην τοποθέτησή του στο Διαρκές Συνέδριο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Στους λόγους για τους οποίους ζητά την ψήφο των συντρόφων του ανέφερε: «Πιστεύω ότι χρειάζεται ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο ανάκαμψης, που συμπεριλαμβάνει τον προγραμματικό λόγο και την πολιτική δράση του ΣΥΡΙΖΑ. Κατεβαίνω για να είμαι πρόεδρος ως πρώτος μεταξύ ίσων. Δεν πιστεύω ότι αν θέλεις μία κοινωνία με ισότητα και δημοκρατία μπορεί το κόμμα σου να είναι ιεραρχημένο. Επίσης δεν πιστεύω ότι μπορείς να έχεις αδιαμεσολάβητη σχέση με τον λαό, εγώ θα δίνω λόγο στα όργανα του κόμματος. Τέλος. Είτε κερδίσω είτε όχι, υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι μέλος μίας συλλογικής ηγεσίας. Θέλω να φέρω υπερηφάνεια στους ανθρώπους και αυτοπεποίθηση για τις ιδέες μας και για τις αξίες μας. Η επιθετική στάση είναι να προβάλλουμε ότι αυτοί είμαστε, αυτό θα προσπαθήσουμε με τις δικές μας ιδέες και τις δικές μας προτάσεις».
Αναπτύσσοντας τις θέσεις του για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε: «Πρέπει να βγούμε από την εκλογή αρχηγού και κυρίως από το έκτακτο συνέδριο, με σχέδιο για το 2026 για την ταυτότητά μας, τις επιλογές μας, για το πρόγραμμά μας. Λέω για το 2026 γιατί θέλει δουλειά, θέλει σχέδιο και απαιτεί χρόνο. Έτσι ώστε στις επόμενες εκλογές να πούμε ότι έχουμε ένα σχέδιο για την Ελλάδα, για το πώς θα είναι οι εργασιακές σχέσεις, για το ποιο θα είναι το παραγωγικό μοντέλο, για τον πολιτισμό. Θα πούμε στον κόσμο ότι θα είναι μέσα πολλά πράγματα που σας αρέσουν, αλλά και πράγματα που δεν θα σας αρέσουν. Γιατί πρέπει να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας, να λέμε αυτά που εννοούμε και να εννοούμε αυτά που λέμε. Δεν λέμε όλα για όλους. Οι αντίπαλοι έχουν το μπλοκ των δυνάμεων που τους στηρίζουν. Πρέπει να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας μπλοκ δυνάμεων. Αυτό δεν γίνεται με το να πούμε σε όλους ναι στα αιτήματά τους και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ναι σε όλα από την αρχή. Πρέπει να έχουμε προτεραιότητες και χρονοδιάγραμμα. Κάποια πράγματα θα γίνουν τον πρώτο χρόνο, κάποια τον δεύτερο».
Αναφερόμενος στη μεσαία τάξη και στην φορολόγηση, είπε: «Μέσα στο κόμμα έχουμε βασικές διαφορές που πρέπει να λύσουμε, όπως για τα μεσαία στρώματα. Πράγματι -όπως είπε ο Νίκος Παππάς- το σχέδιο Πισσαρίδη οδηγεί στην διάλυση των ΜμΕ. Μπορούμε να κάνουμε ένα σχέδιο για να ενισχύσουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Εγώ λέω μπορούμε, με ένα σχέδιο ενίσχυσής τους και πρόσβασής τους στον τραπεζικό δανεισμό. Αλλά, αν λέει η ΝΔ ότι θα τους μειώσουμε τους φόρους, πώς μπορούμε εμείς να πούμε ότι θα τους μειώσουμε περισσότερο; Η Αριστερά θέλει κοινωνικό κράτος που απαιτεί χρηματοδότηση και φορολογία. Θα την κάνουμε αυτή την συζήτηση;
Αναφέρθηκε και στην ηγεμονία στον κοινωνικό χώρο φέρνοντας σαν παράδειγμα το σύμφωνο συμβίωσης: «Όταν φέραμε το σύμφωνο συμβίωσης στην Βουλή, αν κάναμε δημοψήφισμα θα το κερδίζαμε; Όχι θα το χάναμε. Τώρα όμως αν κάναμε δημοψήφισμα θα το κερδίζαμε. Αυτό σημαίνει να χτίζεις ηγεμονία και να προωθείς το όριο του εφικτού. Στο έκτακτο συνέδριο να συζητήσουμε πού μπορούμε να σπρώξουμε τα όρια του εφικτού και στον οικονομικό τομέα». Μένοντας στο θέμα της αξιοπιστίας, ανέφερε: «Πιστεύω ότι ο κόσμος έχει ένστικτο και αντιλαμβάνονται εκείνους που λένε πράγματα γιατί τα πιστεύουν και τα αγαπάνε και εκείνους που λένε πράγματα για να κερδίσουν μόνο τις εκλογές».
Αναφέρθηκε όμως και στην αυτοπεποίθηση και την δικαίωση των ιδεών της Αριστεράς για την οποία, όπως είπε, «πρέπει να είμαστε περήφανοι»: «Επιτρέπεται να είμαι περήφανος για τις ιδέες και τις αναλύσεις της Αριστεράς; Όταν λέγανε οι φιλελεύθεροι ότι αν μειώσουμε τους φόρους στους πλούσιους θα φέρει επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη, οι αριστεροί οικονομολόγοι έλεγαν ότι αν μειώσεις τους φόρους απλά θα κάνεις τους πλούσιους πιο πλούσιους. Όταν έλεγαν ότι με την μείωση των μισθών θα ενισχυθούν οι επενδύσεις, εμείς λέγαμε ότι αντίθετα δεν θα κατευθυνθούν οι επιχειρήσεις σε τεχνολογικές επενδύσεις αλλά στην μείωση ή στην καθήλωση των μισθών. Δεν πρέπει να είμαστε περήφανοι που τα λέγαμε τότε και δικαιωθήκαμε;
Μίλησε ακόμη για «την αξία της συλλογικότητας και της ισότητας και πώς να τα μετατρέψουμε σε πολιτική» ενώ σημείωσε: «Αν δεν αλλάξουμε το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο, είναι κάποιος που πιστεύει ότι θα αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή; Απλά με κάποιες επιδοτήσεις στους πλούσιους για το πώς θα κάνουν τα σπίτια τους οικολογικά;». Γενικεύοντας σημείωσε: «Οι πολιτικές που προτείνει ο κ. Μητσοτάκης δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο; Έχουν. Εγώ πιστεύω ότι αν δεν δίνεις τις ιδεολογικές μάχες δεν μπορείς να κερδίσεις την ηγεμονία. Οι κυρίαρχες ιδέες, όπως έλεγε ο Μαρξ, είναι οι ιδέες της άρχουσας τάξης, αν δεν πολεμήσεις για την ηγεμονία με τις δικές σου προτάσεις και ιδέες, ό,τι προτείνεις θα ενσωματώνεται στην ηγεμονία του αντιπάλου».
Απάντησε όμως και σε κάποιες εναντίον του αιτιάσεις: «Λένε: ο Ευκλείδης δεν είναι πολύ της διεύρυνσης, θέλει ένα κλειστό κόμμα. Αντίθετα, από τις προηγούμενες εκλογές έλεγα ότι δεν μπορεί να υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στον πολιτικό και τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά είπα επίσης ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από πάνω. Είπα ότι πρέπει να γειωθούμε με κοινωνικές ομάδες».
Για την τοπική αυτοδιοίκηση: «Έχουμε πολλά καλά σχήματα -θα κάνουμε το παν για να υποστηρίξουμε τον Κώστα Ζαχαριάδη- έχουμε καλά σχήματα σε πολλές περιοχές. Από την επόμενη ημέρα των αυτοδιοικητικών εκλογών θα πρέπει να δουλέψουμε το πρόγραμμα και τα πρόσωπα για την επόμενη τετραετία με δουλειά μυρμηγκιού».
Αναφέρθηκε και στο πώς πρέπει να αναδιοργανωθεί η δουλειά στο κόμμα και στα όργανα, οι Οργανώσεις Μελών και η νεολαία να μιλάνε και να καταθέτουν προτάσεις. Υποστήριξε ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος δουλειάς της Κεντρικής Επιτροπής με θεματικές συζητήσεις στις συνεδριάσεις. Αναφέρθηκε τέλος στα ιδεολογικά ρεύματα: «Από την διεθνή εμπειρία μου ξέρω ότι σε όποιο κόμμα δεν υπάρχουν ιδεολογικά ρεύματα που συζητούν υπάρχει ο μηχανισμός της ηγεσίας. Ωστόσο πρέπει να υπάρχει σεβασμός στην αντιπαράθεση των ιδεών για την λήψη της τελικής απόφασης». Ακολούθως μίλησε για τη συνείδηση ΣΥΡΙΖΑ: «Αυτό που λέω συνείδηση ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα ιδεολογικά ρεύματα έχουν συμμετοχή στην συζήτηση και στις αποφάσεις που θα ληφθούν. Αλλά όταν πρέπει να αποφασίσουμε για πρόσωπα πρέπει να αποφασίσουμε για τους καλύτερους».
Με την ομιλία του κ. Τσακαλώτου ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Διαρκούς Συνεδρίου, το οποίο στο ξεκίνημά του ενέκρινε τις πέντε υποψηφιότητες για την ηγεσία.