- της Ισιδώρας Πιτσόλη Ψυχολόγου/Ψυχοθεραπεύτριας
Ο οξύτερος χαρακτήρας της βίας στα σχολεία, τους χώρους διασκέδασης, τις πλατείες, αναδεικνύει μια σύνθετη κοινωνική πραγματικότητα. Η ανεπάρκεια της νεολαίας να αντιμετωπίσει σταθερά σημεία αναφοράς, ρίχνει φως σε ποικίλους παράγοντες. Η οικονομική ανισότητα, τα εκπαιδευτικά κενά, η ανεργία και η έλλειψη συμμετοχής των νέων στην κοινωνική λήψη αποφάσεων, είναι μερικοί από αυτούς, που συνδέονται στενά με την εμφάνιση κοινωνικής αναστάτωσης και αποτελούν κρίσιμες πτυχές για την κατανόηση και αποτελεσματικότερη προσέγγιση του ζητήματος.
Από τις δυσχέρειες που επιφέρουν οι κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις, μέχρι την απώλεια αξιών, η νεολαία αντιμετωπίζει μια παραβατική αναζήτηση ταυτότητας. Με την επιδείνωση της βίας, που εκδηλώνεται όχι μόνο σε διαμαρτυρίες, αλλά ακόμα και σε δολοφονικές επιθέσεις, απεικονίζεται το βαθιά ριζωμένο πρόβλημα στον ιστό της κοινωνίας. Η αποσύνθεση των παραδοσιακών θεσμών, όπως η οικογένεια, διευκολύνει την έκρηξη ακραίων συμπεριφορών. Ο επαναπροσδιορισμός αξιών και στόχων, απαιτεί διαλογική διαδικασία μεταξύ των γενεών και των νέων. Έχει χρέος η κοινωνία να προωθήσει τη δημιουργία χώρων συζήτησης και υποστήριξης, προκειμένου να αναδείξει ενδυναμωτικές ταυτότητες και να καταπολεμήσει τις προκλήσεις που προκύπτουν από την εξέλιξή της.
Η ανασυγκρότηση της κοινωνικής κρίσης, επιτάσσει ολοκληρωμένες μεθόδους που να εστιάζουν στην επαναφορά του ρόλου της οικογένειας, την ενίσχυση της εκπαίδευσης, την προώθηση βασικών αξιών και τη δημιουργία κοινού εγχειρήματος, ώστε να ενισχυθεί ο διάλογος και η αλληλεπίδραση. Οι λύσεις αυτές, πρέπει να επικεντρώνονται στη δημιουργία οικονομικών ευκαιριών για τους νέους, προωθώντας την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση.
Επιπλέον, η ανάπτυξη προγραμμάτων ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, μπορεί να βοηθήσει στα ψυχολογικά προβλήματα που προκύπτουν από τις κοινωνικές αναταραχές.
Ας αναρωτηθούμε όλοι, πώς μπορούμε να χαράξουμε μια πορεία προς την επούλωση των κοινωνικών πληγών; Μέσα από συλλογικές προσπάθειες και σεβασμό στις ανάγκες των άλλων, μπορούμε να καταπολεμήσουμε την κρίση και να οικοδομήσουμε ένα πιο ενωμένο και δίκαιο κοινωνικό σύστημα.