Του Strange Attractor
Ή αλλιώς: Τι ομάδα είσαι ρε;
Μπορεί να τσιγαριζόμαστε καθημερινά με την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας, να γκρινιάζουμε για την ακρίβεια, τον ΦΠΑ, την ανεργία, τον Σκυλακάκη, τις μάσκες, την «αριστεία» που αποδείχθηκε ένα ακόμη φούμαρο, κλπ. κλπ.
Μπορεί να συζητάμε επί ώρες για το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας, τις προοπτικές του ΚΙΝΑΛ, τις επενδύσεις, την πολυπόθητη ανάπτυξη, την πανδημία, το άνοιγμα της μουσικής, το μετρό Θεσσαλονίκης, κ.ο.κ.
Υπάρχουν όμως κι άλλα πράγματα της επικαιρότητας, που εμένα τουλάχιστον με γονατίζουν ψυχολογικά βυθίζοντάς με σε κατάθλιψη.
Πράγματα που καθιστούν όλα τα άλλα ανούσια, και που υπογραμμίζουν τη ματαιότητα της ύπαρξής μας.
Αναφέρομαι κυρίως στην προχθεσινή αναίτια δολοφονία ενός 19χρονου φοιτητή, που «βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος ώρα».
Δεν το χωράει ο νους…
Να μεγαλώνεις ένα παιδί, να το εμφυσάς με αρχές, να φτάνεις να το καμαρώνεις φοιτητή… και να έρχονται δέκα τσογλάνια και να του αφαιρούν τη ζωή, σφάζοντάς το σαν αρνί.
Όχι στο γήπεδο, όχι σε συμπλοκές φανατισμένων οπαδών μέσα ή έξω από αυτό… ούτε καν σε κάποια απομονωμένη περιοχή ή σε κάποιο προσυμφωνηθέν ραντεβού θανάτου.
Όχι… αλλά σε μια πυκνοκατοικημένη γειτονιά, στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας.
Ένα αθώο θύμα μιας καταδρομικής ενέργειας κάποιων εγκληματιών, που με πρόσχημα τον «οπαδισμό» βγάζουν στην επιφάνεια την άρρωστη σαδιστική τους φύση, προβαίνοντας συστηματικά σε επιθέσεις, ξυλοδαρμούς, ακόμη και μαχαιρώματα ανυποψίαστων παιδιών.
Στην Αμερική, που δεν έχει οπαδική βία, αυτού του είδους οι φύσει παραβατικοί εντάσσονται σε άλλου είδους συμμορίες, π.χ. bikers, όπου με πρόσχημα την «αγάπη» για τις μηχανές βρίσκουν την ευκαιρία να «ανήκουν» κάπου, να αισθάνονται «καλυμμένοι», και έτσι να προβαίνουν σε διάφορες εγκληματικές πράξεις, π.χ. εμπόριο ναρκωτικών, μαστροπεία, κλπ.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη χώρα μας εδώ και 30 τουλάχιστον χρόνια, οπότε και η βία στα γήπεδα αυξήθηκε κατακόρυφα, με τους συνδέσμους «οπαδών» να μετατρέπονται σε εγκληματικές οργανώσεις, αναγκάζοντας εμένα (και πολλούς άλλους) να κόψω μαχαίρι το ποδόσφαιρο, αφού το να πας εθελοντής στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας ήταν πιο ασφαλές από το να πας στην Τούμπα να δεις τον ΠΑΟΚ.
Θυμάμαι στα μέσα της δεκαετίας του ’90 που ρώτησα φίλο ΜΑΤατζή, «μα καλά γιατί δεν τους βαράτε στο ψαχνό να στρώσουν;».
Ακόμη θυμάμαι την απάντηση: «Πλάκα κάνεις; Έρχονται μπροστά σου γυμνοί και σε παρακαλάνε βάρα με κι άλλο αφεντικό… γουστάρω… χαπακωμένοι και μαστουρωμένοι όλοι τους»…
Αυτά τότε μέσα και γύρω από τα γήπεδα. Σήμερα όμως κινδυνεύεις ακόμη και έξω από το σπίτι σου.
Κινδυνεύεις διότι υπάρχουν μπουμπούκια που κάνουν κανονικές περιπολίες θανάτου, για να βρουν ένα θύμα και να ικανοποιήσουν την εγκληματική τους φύση. Με την κάλυψη του μέλους… συνδέσμου «φιλάθλων».
Ενθαρρυμένοι από τη θεσμοθετημένη ατιμωρησία.
Διάβαζα χθες πως μόνο τον τελευταίο χρόνο σημειώθηκαν 15 επιθέσεις με μαχαίρι στη Θεσσαλονίκη, και μάλιστα με στόχο τον μηρό του θύματος.
Και όλες με το ίδιο modus operandi. Τι ομάδα είσαι ρε; Και μετά επίθεση…
Μάλιστα, μια μέρα πριν τη δολοφονία του φοιτητή, δέκα κουκουλοφόροι σάπισαν στο ξύλο 14χρονο(!!!!) στην παραλία της Θεσσαλονίκης, αφού πρώτα τον ρώτησαν τι ομάδα είναι. Ο μικρός σώθηκε από παρέμβαση πολιτών, αλλιώς μπορεί να ήταν νεκρός.
Σε λίγο θα δέρνουν και θα μαχαιρώνουν ακόμη και μπροστά στα αστυνομικά τμήματα.
Ποιος θα τους ελέγξει και ποιος θα τους τιμωρήσει;
Και να τους πιάσει η αστυνομία, οι δικαστικές αρχές τους αφήνουν ελεύθερους.
Διότι έτσι προβλέπει η νομοθεσία (και όχι, δεν έχουμε ακόμη τον Σύριζα στα πράγματα) που ψηφίζεται από τους «εθνοπατέρες» μας (οι οποίοι φυλάσσονται από αστυνομικούς 24 ώρες το 24ωρο)..
Π.χ., ο 23χρονος Αλβανός, που συνελήφθη για τη δολοφονία, λένε πως είχε διαπράξει το ίδιο αδίκημα πριν από λίγες μέρες, σε κοντινή απόσταση από εκεί που σκότωσε τον φοιτητή, ενώ πριν από 3 χρόνια συνελήφθη για μαχαίρωμα άλλου ενός νεαρού.
Η δίκη του ακόμη να γίνει, έχοντας πάρει μπόλικες αναβολές, οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος πως ο συγκεκριμένος δεν έχει τίποτα μα τίποτα να φοβηθεί, γράφοντας την κοινωνία, το κράτος, τους νόμους, την ανθρωπιά… εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Γελώντας με τα χάλια μας, και σφάζοντας όποιον γουστάρει.
Εγκληματίας δηλαδή με την ανοχή (αν όχι στήριξη) των επίσημων θεσμών μας.
Θεσμοί που ισχύουν μόνο για τους νομοταγείς.
Όπως π.χ. και η οπλοφορία, που απαγορεύεται για τους νομοταγείς, αλλά όχι για τους κακοποιούς, που όλοι τους οπλοφορούν.
Θυμίζοντάς μου τον Σάββα Ξηρό, που είχε πει ότι «αν λειτουργούσαν οι θεσμοί, δεν θα είχε λόγο ύπαρξης η 17Ν».
Αν λειτουργούσαν οι θεσμοί οι επτά καταδικασθέντες για τη δολοφονία Βούλγαρου φιλάθλου πριν από 2 χρόνια μπροστά στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης θα ήταν φυλακή.
Και όμως, αν και καταδικάστηκαν, είναι ήδη όλοι τους έξω. Ελεύθεροι κι ωραίοι.
Όπως ελεύθερος κι ωραίος θα είναι και ο νεαρός Αλβανός σε λίγα χρονάκια το πολύ.
Εκτός κι αν φάει ισόβια και άρα κάτσει τουλάχιστον 2-3 χρόνια μέσα…
Αυτή είναι η «ανθρωπιστική» μας νομοθεσία.
Που σε λίγο θα μας αναγκάσει να οργανωθούμε σε ομάδες vigilante, μπας και ικανοποιηθεί επιτέλους το περί δικαίου αίσθημα, διότι αν περιμένουμε τους θεσμούς…
Και αν πιστέψω τον συνήγορο της οικογένειας του θύματος Κούγια, ακούγοντάς τον στον Εισαγγελάτο, ο Αλβανός (φερόμενος ως ) δολοφόνος όχι μόνο αρνείται κάθε εμπλοκή, αλλά ήδη εξασφάλισε τη νομική υπεράσπιση γνωστού και πανάκριβου δικηγόρου της ερωτικής συμπρωτεύουσας!
Οι θεσμοί που λέγαμε.
Τροφή για σκέψη…
Εν τω μεταξύ, η ζωή συνεχίζεται, η Σάσα Μπάστα και η Αγγελική Ηλιάδη επέστρεψαν στη ΦΑΡΜΑ, το ΚΙΝΑΛ τσιμπάει δημοσκοπικά, ο Κυριάκος τουιτάρει για το πόσο ποιοτική είναι η ζωή στη χώρα μας, ο Δρ Σύψας προειδοποιεί για νέο κύμα κρουσμάτων, η ΠτΔ συνεχίζει τα αυστηρά μηνύματα προς την Τουρκία, ο Πολάκης συνεχίζει τους «πολακισμούς», ο Άδωνις τσιρίζει κάθε πρωί στα πάνελ, οι «κρατικοδίαιτοι» επιχειρηματίες προετοιμάζονται για νέες μάσες εν όψει πακέτων στήριξης, κάποιοι ακόμη πανηγυρίζουν για τα ΡΑΦΑΛ, και γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Κάτι σαν την Μπελ Επόκ της Αμερικής.
Μόνο που σαν την Αμερική, ή το Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης, ή το Ντιτρόιτ της ύφεσης, ή τη Νέα Υόρκη πριν από τον Τζουλιάνι, έτσι κι εμείς έχουμε κάθε ελευθερία να κάνουμε ό,τι θέλουμε, ακόμη και τα αγόρια να φοράνε φούστα στο σχολείο… εκτός από την ελευθερία να κυκλοφορούμε στους δρόμους, ή να καθόμαστε με τα φιλαράκια μας στα σκαλιά της πολυκατοικίας μας.
Ελεύθεροι πολιορκημένοι.
Στο έλεος του κάθε μαχαιροβγάλτη…
Ναι, αλλά έχουμε θεσμούς… χα χα χα…
ΥΓ-Ο Λιγνάδης και ο Φιλιππίδης είναι προφυλακισμένοι εν όψει της δίκης τους για αποπλάνηση και βιασμό, και μπράβο στους δικαστές.
Ο Αλβανός όμως υπόδικος μαχαιροβγάλτης κυκλοφορεί ελεύθερος 3 χρόνια τώρα εν όψει της δικής του δίκης, που μέχρι να γίνει θα παραγραφεί το αδίκημα. Τι παίζει;