Του Απόστολου Αποστόλου
Ο νέος χρόνος που έρχεται μας κοιτάζει και σκέφτεται, αν θα κτυπήσει ποτέ το παλιό «σκουριασμένο» ρολόι των λογισμών αυτού του λαού και θα ξυπνήσει, ή αν για μια ακόμη φορά ο λήθαργος θα βγει νικητής;
Θα διεκδικήσει την αλλαγή το άβουλο άθυρμα; Ή θα περπατήσει και πάλι στο μονότονο υφάδι της κατασκευασμένης του πραγματικότητας και της θλιβερής συμβατικότητας του;
Ό,τι δεν ξεπερνιέται σαπίζει, ό,τι αράζει σκουριάζει, γι’ αυτό η έκρηξη των πραγμάτων είναι ο μεγάλος διορθωτής μας. Ή θα ζήσουμε και πάλι κρυμμένοι για να μη ξεπαγιάσουμε από το φύσημα της παραφροσύνης, ή θα στοιχηματίσουμε επιτέλους στα διαστήματα των εκπλήξεων.
Μήπως ήρθε ο καιρός να πάψουμε να φοβόμαστε τα στοιχειωμένα γεφύρια και να τολμήσουμε να ανοίξουμε τα άφεγγα παραθύρια;
Τι βλέπουμε μπροστά μας; Έναν πρωθυπουργό σταλμένο από τους σκοτεινούς μαύρους δρυμούς της παγκοσμιοποιημένης εξουσίας και κάποιες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις σαν αμλετικά φαντάσματα.
Είναι όλοι τους προσκυνημένοι στο ιησουίτικο δόγμα που ονομάζει ελευθερία το να λες ψέματα και ζωή τη συστηματική και υποχρεωτική κατάδοση και διάκριση.
Ας σταματήσουμε την εφίππεια πορεία της παρακμής μας, ας βάλουμε φρένο στα μυαλά των μαύρων κλόουν που διαχειρίζονται τις μοίρες μας. Τίποτε δεν μπορούν να λύσουν από τα προβλήματά μας έτσι και αλλιώς και εκείνο που μπορούν να κάνουν είναι να τα πολλαπλασιάσουν.
Ό,τι χειρίζονται το αναδεικνύουν σε Beffa (φάρσα). Το ζήσαμε με την πανδημία. Έδειξαν όλοι μαζί κυβέρνηση και αντιπολιτευόμενες δυνάμεις ότι κτυπάνε προσοχή στα παραγγέλματα της διεθνούς αβελτηρίας και στον αείρροο καταρράκτη της νέας κατεξουσιαστικής ανθρωπολογίας. Ζητώντας την ανθρώπινη αναβάθμιση και την απογύμνωση της ιδιότητας του πολίτη. Όλα αυτά επιδιώκουν οι πολιτικοί μας διορθωτές για να δείξουν ότι είναι τα καλά παιδιά του παγκόσμιου συστήματος. Και ως ξυπόλυτες παρελάσεις με ουρανοβάμονες πολιτικές κάνουν την προδοσία εθνική παντιέρα και τη δημοκρατία σύστημα διαφθοράς.
Από κοντά και τα διανοητικά αποχωρητήρια της βαλκάνιας επαρχίας μας που ως προοδευτικά βεγγαλικά επιδίδονται σε αντινατιβιστικό αγώνα. Αλλά και κάποιοι φασουλήδες του ενδιάμεσου και του «εν μέρει» («εν μέρει εθνικός και εν μέρει χριστιανίζων» έλεγε ο Κ. Καβάφης). Είναι εκείνοι που ο Καμύ τους αποκαλεί στο έργο του η «Πτώση» οι «περίπου», εκείνοι που μέσα από τη χαλαρότητα του «περίπου» οδηγούνται στη μιζέρια του «τίποτε» και του «μηδενός».
Δείτε τους κομπάρσους της πανδημικής όπερας και τραγωδίας και βγάλτε τα συμπεράσματά σας για τους «περίπου». Πότε τους βλέπουμε να στέκονται στο πλάι στης ιατρικοποίησης (medicalization) και της υπερθεραπείας (overtreatment) και πότε στην απεκνομίκευση της νόσου, κουβαλώντας έτσι νερό στο μύλο του πανδημικού θεάματος. Πήξαμε από σωτήρες της αντίφασης. Μόσιαλος ή Γάκης, Ιωαννίδης ή Γεροτζιάφας, Φαρσαλινός και Κούβελας ή Τσιόδρας και Γκάγκα.
Είμαστε βέβαιοι ότι το μπουφονικό γκροτέσκο των ιατρογνωμόνων θα πάει επιθεώρηση και το «κεραμεούν και φαύλο» των επιστημόνων της αναξιοπιστίας θα γραφεί στην ιστορία.
Σ’ αυτή τη νεοελληνική ταπετσαρία θα συμπεριληφθεί και η προσπάθεια του κ. πρωθυπουργού να στήσει τον παροξυσμό της μιμητικής βίας (όπως θα έλεγε ο Ρενέ Ζιράρ) να στρέψει τους εμβολιασμένους εναντίον των ανεμβολίαστων. Να όμως που πιάστηκε στη φάκα που εκείνος έστηνε. Η υποσχόμενη ελευθερία προς τους πολίτες με το εμβόλιο έγινε ψυχρολουσία, γιατί η νόσος φοράει κάθε φορά τα νέα πλουμιστά ρούχα της, δηλαδή τις μεταλλάξεις της.
Παρ’ όλα αυτά ο κ. πρωθυπουργός συνεχίζει να κυνηγάει «πουλιά με το λάστιχο», πάει και πάλι για νέα μέτρα. Ας του πει κάποιος ότι η αποτυχία του σε όλα κατεδαφίζει δίδυμους πύργους. Ασκεί πολιτική στον ίλιγγο των κατεστημένων συμφερόντων και μέσα στις καθαρές μορφές της πολιτικής του κενότητας.
Και επειδή οι πολιτικές εξάρσεις του θα έχουν και συνέχεια θα δούμε ότι και με τον άκαρπο ναρκισσισμό του και στα ζητήματα της οικονομίας θα έχουμε επίσης ανεπανόρθωτες ζημιές. Ποιος Μαρκήσιος Πόζα (στο έργο του Σίλλερ ο Μαρκήσιος Πόζα συμβούλευε τον Φίλιππο ΙΙ) συμβουλεύει τον κ. πρωθυπουργό να ασκεί μια αυτοχειριαστική πολιτική του θριαμβεύοντος τίποτε; Ποιοι τον έχουν πείσει να μοιάζει με μορφή μπάτλερ που ξέφυγε από κάποιο άλμπουμ του Καρόλου Μαρτέλ να λέει ναι, σε όλα τα αλλόκοτα συμφέροντα;
Και επειδή οι σειρήνες της καταστροφής θα εξακολουθούν να σφυρίζουν και σε εθνικά θέματα και στην οικονομία και στο μεταναστευτικό, ας κλείσουμε την αυλαία με τις θορυβώδεις πολιτικές μασκαράτες και ας αποφύγουμε τη διάλυση της δράσης μέσα στη ματαιοδοξία της δράσης. Το νέο έτος θα έχει πολλά να μας δείξει δε θα πλήξουμε και σίγουρα θα έχουμε ακόμη πολλά δελτία τρόμου και πολλά επεισόδια με ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ας μη ξεχνάμε εκείνο που έλεγε ο Όργουελ η ιστορία είναι ένα παλίμψηστο ξυσμένο και ξαναγραμμένο όσες φορές χρειαστεί.