Η άτακτη υποχώρηση της εταιρείας e-food, που μετατρέπει πλέον τις συμβάσεις των διανομέων που λήγουν σε αορίστου χρόνου, αποτελεί νίκη της κοινωνίας των ενεργών πολιτών όπως εκφράστηκε στα social media υπέρ των πιο ευάλωτων εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα.
Ένας επιχειρηματικός κολοσσός που γιγαντώθηκε τον καιρό της πανδημίας και πέρασε από την παντοδυναμία στη εργοδοτική ασυδοσία ηττήθηκε από τη λαϊκή κατακραυγή και το κύμα συμπαράστασης στα θύματα του αυταρχισμού και της αυθαιρεσίας της.
Το πλήγμα δεν ήταν μόνο ηθικό, ήταν και οικονομικό, γι αυτό και αποδείχτηκε συντριπτικό. Το. κίνημα για την ακύρωση της εφαρμογής της στα κινητά είχε τεράστια συμμετοχή με αποτέλεσμα η εταιρεία να αντιμετωπίσει κίνδυνο σοβαρού κλονισμού και απώλειας εδάφους έναντι των ανταγωνιστών της.
Η νίκη ανήκει επίσης στον συνδικαλιστικό αγώνα των διανομέων που δίνεται με μαχητικότητα και φαντασία, μακριά από κόμματα και συντεχνιακούς αναχρονισμούς.
Το αισιόδοξο συμπέρασμα είναι ότι σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο σκληρός για τους “κάτω”, μπορεί να κερδηθούν μικρές και μεγάλες μάχες εφόσον υπάρχει δίκιο, αποφασιστικότητα και ευρηματικότητα στη διεξαγωγή τους.
Η ήττα της e-food δεν θα ερχόταν αν στην προσπάθεια πρωταγωνιστούσαν κόμματα, επαγγελματίες της κοινωνικής ευαισθησίας και φθαρμένο προσωπικό του πολιτικομιντιακού συστήματος. Ηρθε γιατί πατήθηκε το delete ταυτόχρονα από χιλιάδες μαθητές, φοιτητές, ανέργους, υποαπασχολούμενους, χαμηλόμισθους, προοδευτικούς πολίτες ανεξαρτήτως κοινωνικής καταγωγής και οικονομικής δύναμης που ενώθηκαν από τη συμπάθεια για τα “παιδιά” που τους φέρνουν την παραγγελία και μπορεί να είναι μεσήλικες.
Είναι φανερό ότι στα έγκατα της κοινωνίας φωλιάζει μεγάλος θυμός, αγανάκτηση και κούραση από τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις, ματαιώσεις και την αβεβαιότητα της τελευταίας δεκαετίας.
Η τεχνητή κανονικότητα που κατασκευάζεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν αρκεί για να εξαφανιστεί η κοινωνική πραγματικότητα που αγνοείται από τις ελίτ και όσους τις υπηρετούν εθελοντικά ή για ίδιον όφελος.
Προέκυψε ένα σημαντικό πολιτικό και κοινωνικό γεγονός εκτός σχεδίου και προβλέψεων από τα κομματικά επιτελεία και αυτό το κάνει ακόμη πιο σημαντικό και ίσως ενδεικτικό της φύσης των ανατροπών του μέλλοντος.
Δεν χρειάζονται πια ούτε συγκεντρωσιάρχες ούτε ειδικοί στις καμπάνιες για να φουσκώσει το ποτάμι της οργής. Χρειάζεται ένα δίκαιο αίτημα, η δυνατότητα άμεσου αποτελέσματος και κάτι αυθεντικό.