Μια από τις πιο επίμονες απόψεις για το Έπος του ’40 είναι ότι η Ελλάδα ήταν απροετοίμαστη από υλικοτεχνικής υποδομής για να διεξάγει τον πόλεμο στο Αλβανικό Μέτωπο. Όμως, η άποψη αυτή αγνοεί ένα βασικό αξίωμα της στρατιωτικής επιστήμης. Η στρατιωτική ισχύς είναι ένα σχετικό και όχι απόλυτο μέγεθος και λαμβάνει υπόσταση ανάλογα με μια σειρά από παράγοντες. Ο πιο βασικός ίσως είναι το γεωγραφικό περιβάλλον.
Με γνώμονα, λοιπόν, το ορεινό και δύσβατο περιβάλλον, όπου κλήθηκαν να δράσουν οι Έλληνες στρατιώτες στα βουνά της Πίνδου, η Ελλάδα ήταν πολύ καλά προετοιμασμένη. Μεταξύ των άλλων, διέθετε σε μεγαλύτερους αριθμούς από τους Ιταλούς ένα κρίσιμης σημασίας οπλικό σύστημα για τα δεδομένα του συγκεκριμένου χώρου μάχης, το μουλάρι. Πράγματι, αναλογούσαν περίπου δύο μουλάρια ανά πέντε ή έξι Έλληνες στρατιώτες, επιτυγχάνοντας διπλάσια ή και μεγαλύτερη αναλογία από ό,τι ο Ιταλικός Στρατός.
Το γεγονός αυτό επέτρεπε στις ελληνικές δυνάμεις να επιτυγχάνουν πολύ καλύτερη τακτική κινητικότητα, αξιοποιώντας τα δύσβατα ορεινά μονοπάτια. Αξίζει να αναφερθεί ότι την τακτική αξία του μουλαριού είχε εκτιμήσει εκ νέου και ο Αμερικανικός Στρατός στο Αφγανιστάν το 2001, όταν ανακάλυψε ότι τα οχήματά Humvee, ή ακόμη και αγροτικά φορτηγάκια, δεν ήταν κατάλληλα για τα ορεινά εδάφη που κλήθηκαν να δράσουν οι στρατιώτες της 10ης Ορεινής Μεραρχίας.
Εν παραλλήλω, ο Ελληνικός Στρατός είχε επενδύσει σε μια αποκεντρωτική φιλοσοφία επιχειρήσεων, διασπώντας τους μεγάλους του σχηματισμούς σε μικρές αυτόνομες ομάδες καθοδηγούμενες από μικρούς ηγήτορες (κατώτερους αξιωματικούς ή και έφεδρους) που επέτυχαν γρήγορη προσαρμογή στα γεωγραφικά δεδομένα της σύγκρουσης, τα οποία δεν ευνοούσαν τη δράση μεγάλων μονάδων.
Ο Μεταξάς και η Ausftragstaktik
Το γεγονός αυτό δεν φαίνεται να είναι άσχετο με την στρατιωτική διάνοια του Ιωάννη Μεταξά και την στρατιωτική εκπαίδευση που είχε λάβει ως αξιωματικός στη Γερμανία, στην περίφημη Ακαδημία Πολέμου (Kriegsakademie). Εκεί είχε έρθει σε επαφή με τη γερμανική αντίληψη της Auftragstaktik, που στα αγγλικά αναφέρεται ως “Mission Command” και στα ελληνικά ως “Διοίκηση δια της Αποστολής”.