Νέοι ορίζοντες διανοίγονται στις σχέσεις Ρωσίας και Κίνας, που προσπαθούν να θέσουν στο περιθώριο την παγκόσμια Δύση, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο γνωστός δημοσιογράφος Pepe Escobar…
Ειδικότερα, όπως λέει, στο τέλος της μεταξύ τους Συνόδου Κορυφής τους τον περασμένο Μάρτιο στη Μόσχα o πρόεδρος Xi Jinping είπε στον Ρώσο πρόεδρο Putin πως «στο εξής θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μεγάλες αλλαγές που δεν έχουμε δει εδώ και έναν αιώνα» – και αυτό είναι το πνεύμα που ζει και βασιλεύει σε όλη τη Heartland (όρος που χρησιμοποιεί ο Escobar για τις χώρες της Κεντρικής Ασίας).
Στη σύνοδο κορυφής Κίνας-Κεντρικής Ασίας την περασμένη εβδομάδα στην πόλη Xian, την πρώην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, ο Χi εκδήλωσε τα σχέδιά του για την επέκταση της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) από τη Δυτική Κίνα στο Xinjiang ως τους δυτικούς γείτονές της, και στη συνέχεια μέχρι το Ιράν, την Τουρκία και την Ανατολική Ευρώπη.
Ο Κινέζος ηγέτης, στο Xian, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις συμπληρωματικές πτυχές που συνοδεύουν τους συσχετισμούς που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των BRI (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία) και του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), υπονοώντας, για άλλη μια φορά, ότι και τα πέντε «Στάν» της Κεντρικής Ασίας, ενεργώντας μαζί, θα αντιμετωπίσουν παροιμιώδη εξωτερική παρέμβαση μέσω «τρομοκρατίας, αυτονομιστικών κινημάτων και εξτρεμισμού».
Το μήνυμα ήταν έντονο: αυτές οι υβριδικές πολεμικές στρατηγικές είναι όλες ενσωματωμένες στην προσπάθεια του Ηγεμόνα (σ.σ. ΗΠΑ) να συνεχίσει να ενθαρρύνει έγχρωμες επαναστάσεις.
Ωστόσο, οι «χορηγοί» της «διεθνούς τάξης που βασίζεται σε δυτικούς κανόνες», άφησε να εννοηθεί ο Xi, δεν θα εμποδίσουν τη συνεχιζόμενη ενσωμάτωση της Heartland.
Στην πραγματικότητα, οι συνήθεις ύποπτοι λένε ήδη ότι η Κεντρική Ασία έχει πέσει σε παγίδα, η οποία όμως έχει γίνει πλήρως αντιληπτή από το Πεκίνο.
Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που δεν θα επέτρεπε ποτέ η «πολυδιανυσματική διπλωματία» του Καζακστάν, που επινοήθηκε πολύ πίσω στα χρόνια του Nazarbayev.
Αυτό που αναπτύσσει το Πεκίνο, αντίθετα, είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση μέσω ενός «συμβουλίου» C+C5, με τουλάχιστον 19 ξεχωριστά κανάλια επικοινωνίας, αναφέρει ο Escobar.
Μεταφορά τεχνολογίας
Η καρδιά του θέματος είναι η φόρτιση της συνδεσιμότητας της Heartland μέσω του μεσαίου διαδρόμου των BRI.
Και αυτό, κυρίως, περιλαμβάνει τη μεταφορά τεχνολογίας.
Ως έχει, υπάρχουν δεκάδες προγράμματα βιομηχανικής μεταφοράς με το Καζακστάν, μια ντουζίνα στο Ουζμπεκιστάν και πολλά υπό συζήτηση με το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν.
Αυτά εκθειάζονται από το Πεκίνο ως μέρος των «αρμονικών Δρόμων του Μεταξιού».
Ο ίδιος ο Xi, ως μεταμοντέρνος προσκυνητής, εξήγησε τη εν λόγω συνδεσιμότητα στην κεντρική ομιλία του στο Xian:
«Ο αυτοκινητόδρομος Κίνας-Κιργιστάν-Ουζμπεκιστάν που διασχίζει τα βουνά Τιάν Σαν, ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας Κίνας-Τατζικιστάν, που αψηφά το οροπέδιο του Παμίρ και την Κίνα, ο αγωγός αργού πετρελαίου του Καζακστάν και ο αγωγός φυσικού αερίου Κίνας, Κεντρικής Ασίας που διασχίζουν την απέραντη έρημο, είναι ο σημερινός Δρόμος του Μεταξιού».
Η αναγέννηση του δρόμου του μεταξιού…
Η Κίνα του Xi αντανακλά για μια ακόμη φορά μαθήματα από την Ιστορία.
Αυτό που συμβαίνει τώρα μας επαναφέρει πίσω στο πρώτο μισό του πρώτου χιλιετούς π.Χ., όταν η περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών εδραιωνόταν ως το μεγαλύτερο κράτος, καθώς εκτεινόταν από την Ινδία στην ανατολή και την Κεντρική Ασία στα βορειοανατολικά, μέχρι την Ελλάδα στα δυτικά και την Αίγυπτο στα νοτιοδυτικά.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, ενοποιήθηκαν εδάφη που εκτείνονταν από την Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη, και αυτό οδήγησε σε μια ανθούσα εμπορική, πολιτιστική και εθνοτική αλληλεπίδραση (όπως ορίζει σήμερα το BRI).
Έτσι είχαμε για πρώτη φορά τον ελληνιστικό κόσμο να έρχεται σε επαφή με την Ινδία και την Κεντρική Ασία – καθώς έλαβαν χώρα οι πρώτες ελληνικές αποικίες στη Βακτριανή (στο σημερινό Αφγανιστάν).
Από το τέλος της πρώτης χιλιετηρίδας π.Χ. μέχρι την πρώτη χιλιετηρίδα μ.Χ., ένας τεράστιος χώρος από τον Ειρηνικό ως τον Ατλαντικό, που περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, την κινεζική αυτοκρατορία των Χαν, το βασίλειο των Κουσάνων, τους Πάρθους και τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δημιούργησε «μια συνεχή ζώνη κρατών και πολιτισμών», όπως περιγράφει ο καθηγητής Edvard Rtveladze της Ακαδημίας Επιστημών του Ουζμπεκιστάν.
Αυτό, συνοπτικά, βρίσκεται στην καρδιά της κινεζικής έννοιας “ζώνη” (belt) και “δρόμος” (δρόμος): η “ζώνη” αναφέρεται στο Κέντρο, ενώ ο “δρόμος” αναφέρεται στον Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού.
Πριν λίγο λιγότερο από 2.000 χρόνια, αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που τα σύνορα αρκετών κρατών και βασιλείων στάθηκαν δίπλα σε ένα μήκος 11.400 χλμ, από Ανατολή σε Δύση.
Δεν είναι παράξενο που ο μυθικός Αρχαίος Δρόμος του Μεταξιού, ουσιαστικά ένας λαβύρινθος από δρόμους, ήταν ο πρώτος οδικός άξονας που διέσχιζε την ασιατική ήπειρο εκείνη την εποχή.
Αυτό ήταν άμεση συνέπεια μιας σειράς πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών αναταραχών που έλαβαν χώρα μεταξύ των λαών της Ευρασίας.
Η Ιστορία, στον υψηλής ταχύτητας 21ου αιώνα, επαναλαμβάνει τώρα αυτά τα βήματα.
Η γεωγραφία, εξάλλου, είναι πεπρωμένο.
Η Κεντρική Ασία «είδε» αμέτρητες μεταναστεύσεις από τους λαούς της Μέσης Ανατολής, τους Ινδοευρωπαίους, των Ινδοϊρανούς και τα τουρκικά φύλα• ήταν επίκεντρο σοβαρής διαπολιτισμικής αλληλεπίδρασης (ιρανικός, ινδικός, τουρκικός, κινεζικός, ελληνιστικός πολιτισμός)• και διασταυρώθηκε με σχεδόν όλες τις μεγάλες θρησκείες (Βουδισμός, Ζωροαστρισμός, Μανιχαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλάμ).
Σημειώνεται πως ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών, υπό την ηγεσία της Τουρκίας, ασχολείται με την ανασυγκρότηση της τουρκικής ταυτότητας στον πυρήνα της ήπειρου – ένα διάνυσμα που θα αναπτύσσεται παράλληλα με την επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας.
Η μεγαλύτερη ευρασιατική σχέση
«Σε αυτό το πλαίσιο, η Ρωσία διαμορφώνει το δικό της μονοπάτι.
Ένα σημαντικό συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Valdai Club για τη Μεγαλύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση (όσον αφορά την αλληλεπίδραση μεταξύ της Ρωσίας και του Πυρήνα της Ήπειρου, των γειτόνων Κίνας, Ινδίας και Ιράν).
Η Μόσχα θεωρεί τον όρο «Μεγαλύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση» ως το βασικό πλαίσιο για την επίτευξη της πολυπόθητης “πολιτικής συνοχής” στον μετασοβιετικό χώρο – υπό τον απαραίτητο όρο της περιφερειακής ασφάλειας.
Αυτό σημαίνει, για μια ακόμα φορά, μέγιστη προσοχή στις διαδοχικές προσπάθειες για έγχρωμες επαναστάσεις σε όλον τον πυρήνα της Ήπειρου.
Όπως και στο Πεκίνο, στη Μόσχα δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι η συλλογική Δύση δεν θα προσπαθήσει να κρατήσει αιχμάλωτες τις χώρες της Κεντρικής Ασίας.
Εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο, η Ουάσινγκτον μιλά για τον Πυρήνα της Ήπειρου ως απειλή που επισείει δευτερογενείς κυρώσεις και απερίσκεπτα απειλητικά υπονοούμενα.
Έτσι, η Κεντρική Ασία έχει σημασία μόνο ως πεδίο εξέλιξης ενός υβριδικού πολέμου – και ενάντια στη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας – κανένα εμπορικό δρόμο μέσω των Νέων Δρόμων Μεταξιού, καμία Μεγάλη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση, κανένα διατλαντικό οργανισμό ασφάλειας όπως ο STO, κανένα μηχανισμό οικονομικής συνεργασίας όπως η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU).
Και ο τρόπος που επιτυγχάνονται τα παραπάνω είναι πάντα ένας: πόλεμος δι’ αντιπροσώπων.
Η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά τα υψηλά διακυβεύματα.
Για παράδειγμα, επί ενάμιση χρόνο σχεδόν κάθε μήνα μια ρωσική αντιπροσωπεία ήταν στο Τατζικιστάν για να εφαρμόσει, στην πράξη, το «pivot to East», προωθώντας έργα στη γεωργία, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, την επιστήμη και τον τουρισμό.
Η Κεντρική Ασία θα πρέπει να έχει ηγετικό ρόλο στην επέκταση των BRICS+ – κάτι που υποστηρίζεται από τους ηγέτες των BRICS, Ρωσία και Κίνα.
Η ιδέα μιας συμμαχίας των BRICS και της Κεντρικής Ασίας προωθείται σοβαρά από την Τασκένδη στο Αλμάτι.
Αυτό θα συνεπαγόταν τη δημιουργία μιας στρατηγικής συνέχειας από τη Ρωσία και την Κίνα έως την Κεντρική Ασία, τη Νότια Ασία, τη Δυτική Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Το Πεκίνο και η Μόσχα θέτουν ήδη το πλαίσιο για να είναι βιώσιμο αυτό το φιλόδοξο γεωοικονομικό έργο: το Heartland ξανά σε δράση ως πρωταγωνιστής, στην πρώτη γραμμή της Ιστορίας, όπως αυτά τα βασίλεια, οι έμποροι και προσκυνητές πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια» καταλήγει ο Escobar.
www.bankingnews.gr