Της Κρινιώς Καλογερίδου
Στην τελευταία επίσκεψη του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Ελλάδα (τέλη Μαΐου του τρέχοντος έτους) — την οποία η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να κρατήσει ”χαμηλά” ειδησεογραφικά για να δικαιολογήσει την ”ιδιωτικότητά” της — ήταν πολλά τα παραλειπόμενα με εθνική σημασία.
Παραλειπόμενα που δεν αφορούσαν μόνο τις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ όσον αφορά το καθεστώς της μουσουλμανικής μειονότητας (”… Στην Ελλάδα θα συναντήσω μέλη της τουρκικής μειονότητας Δ. Θράκης”), αλλά και τις επισκέψεις που επέλεξε να κάνει εκεί:
Επισκέψεις που είχαν όλες την εθνική σημασία τους, όπως η πρώτη στο ”Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής, η δεύτερη στο Μειονοτικό Γυμνάσιο-Λύκειο της πόλης, η τρίτη στο χωριό Θάμνα για γεύμα και η τέταρτη στον τάφο του γιατρού και πολιτικού Αχμέτ Σαδίκ (ιδρυτή του τουρκόφρονου ΚΙΕΦ [Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, που αποκαλείται τουρκιστί DEB]) συνοδευόμενος από τον επιχειρηματία Λεβέντ Σαδίκ, γιο του σκοτωμένου βουλευτή στο δυστύχημα της 14ης Ιουλίου του ’95.
Η αναφορά μου στο (τροχαίο) δυστύχημα του εθνικιστή βουλευτή Ροδόπης δεν είναι τυχαία, γιατί στις 24 Ιουλίου το ”Κόμμα της Άγκυρας ”DEB-ΚΙΕΦ (ιδρυτής του οποίου ήταν ο εκλιπών) από κοινού με την οικογένεια του και με τη στήριξη του Τουρκικού Προξενείου διοργανώνουν εκδήλωση μνήμης με αφορμή τη συμπλήρωση 26 χρόνων από τον θάνατό του.
Εκδήλωση μνήμης που θα έχει – λόγω της πανδημίας – συμβολικό χαρακτήρα, αλλά ταυτόχρονα και εθνεγερτικό, αν λάβουμε υπόψη μας το πνεύμα που επικρατούσε σε ανάλογες εκδηλώσεις του παρελθόντος και, κυρίως, το ”αναβράζον” κλίμα που υπάρχει σήμερα μεταξύ των τουρκόψυχων μουσουλμάνων της Θράκης.
Κλίμα που οφείλεται στην προηγηθείσα απόρριψη απ’ τον Άρειο Πάγο (τέλος Ιουνίου ’21) του αιτήματος της ”Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης” (ΤΕΞ), η οποία ζητούσενα νομιμοποιήσει τον όρο ”τουρκικός” στην ονομασία της, με τον αέρα προέγκρισης του ΕΣΔΑ (Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) του Μαρτίου του 2008.
Σίγουρα θα παραστούν, όπως και πέρυσι, υψηλόβαθμοι Αξιωματούχοι της Τουρκίας και – με αφορμή το γεύμα που είθισται να παραθέτει η οικογένεια του Σαδίκ – δε θα παραλείψουν να κάνουν προκλητικές δηλώσεις και να εκτοξεύσουν τα γνωστά υπονοούμενα κατά της Ελλάδας για τον τρόπο θανάτου του μειονοτικού πολιτικού.
Του πολιτικού ο οποίος – σημειωτέον – είχε καταδικαστείτον Ιανουάριο του 1990 για ”διατάραξη κοινής ειρήνης”, επειδή δημοσίευσε (κατά την προεκλογική εκστρατεία του 1989) στην εφημερίδα του ”Guven” διακηρύξεις περί ”τουρκικής” μειονότητας.
Μόνο που τα γνωστά υπονοούμενα λάσπης κατά της Ελλάδας περί συμμετοχής της στο (τροχαίο) δυστύχημα του Αχμέτ Σαδίκ(για τον θάνατο του οποίου κρίθηκε ένοχος ανθρωποκτονίας εξ αμελείαςο 62χρονος οδηγός Ζήσης Αραμπατζής, το τρακτέρ του οποίου συγκρούστηκε σε διασταύρωση με το αυτοκίνητο του μειονοτικού βουλευτή)έχουν αλλάξει κατεύθυνση σπιλώνοντας αυτούς που τα εκτόξευσαν.
Όπερ σημαίνει ότι εξακολουθεί να ισχύει ευτυχώς η λαϊκή ελληνική παροιμία ”ό,τι έσπειρες, θα θερίσεις”. Έτσι, μπορεί η τουρκική προπαγάνδα να έσπειρε τόνους αδικίας στα χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνο το φοβερό δυστύχημα (στο δρόμο Ξάνθης-Κομοτηνής, έξω από το χωριό ”Σώστης”), αλλά ”έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πανθ’ ορά”.
Και το λέω αυτό γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε να βγει στη δημοσιότητα– με αφορμή τις ανθελληνικές δηλώσεις τουαντιπρύτανη του Πολυτεχνείου Μαύρης Θάλασσας Δρ. Χικμέτ Οκσούζ ο οποίος χαρακτήρισε ”τουρκική” τη Θράκηκαι δολοφονία το αυτοκινητικό δυστύχημα του Σαδίκ (ιστοσελίδα haberler.com, Αύγουστος 2017) –η μαρτυρία του επιστήθιου φίλου του (συνταξιούχου ψυχίατρου και δημοσιογράφου) Ιμπράμ Ονσούνογλου.
Μια μαρτυρία που, ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγε ότι ήταν μεν δολοφονία το τροχαίο με τον (εθνικιστή) βουλευτή, αλλά την είχαν διαπράξει οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας (ΜΙΤ) και όχι της Ελλάδας (ΕΥΠ) για συγκεκριμένο λόγο:
-Η εκρηκτικότητα του Αχμέτ Σαδίκ και η αυξανόμενη αυτοπεποίθησή του τον έκαναν μη διαχειρίσιμο, με αποτέλεσμα η ”Μεγάλη Πύλη” να μην μπορεί από το 1990 και έπειτα να τον ελέγξει…, είχε πει χαρακτηριστικάμεταξύ άλλων ο αποθανών τον Μάιο του τρέχοντος έτους διευθυντής επί σειρά ετών τουΨυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, ο οποίος ανέδειξε πρώτος τα προβλήματα της μουσουλμανικής μειονότητας.
Σε όποιον ή όποιους τον αμφισβητούσαν, μάλιστα, δε δίσταζε να παρουσιάσει αποδείξεις με λεπτομέρειες από συνάντηση του ιδρυτή του ΚΙΕΦ στην Κωνσταντινούπολη, όπου – όπως αποκάλυψε – είχε απειληθεί η ζωή του και τη γλίτωσε παρά τρίχα.
Εννοείται ότι όλα αυτά που ακούγονταν περιοδικά απ’ τον επιστήθιο φίλο του Αχμέτ Σαδίκ αμφισβητήθηκαν άμεσα απ’ την οικογένεια του εκλιπόντος πολιτικού η οποία κατέθεσε αγωγή εναντίον του γιατρού-δημοσιογράφου.
Αγωγή η οποία εκδικάστηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου του ’20 με την κατηγορία της ”προσβολής μνήμης νεκρού”, γιατί – κατά τους ισχυρισμούς της – ”τα γραπτά κείμενα τουδημοσιογράφου εμπεριείχαν προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για τον άνθρωπό τους”.
Χαρακτηρισμούς που εξέπεμπε μέσα από τα 24 αυτοτελή άρθρα του (που παρουσιάζονταν σε συνέχειες και δημοσιεύοντανστην ιστοσελίδα tiken.net με τίτλο ”Τα βαθύτερα αίτια της πρώτης μαύρης λίστας”) ο εν λόγω συνταξιούχος γιατρός και δημοσιογράφος.
Άρθρα τα οποία – παρεμπιπτόντως – έχουν ιστορική αξία σήμερα, γιατί αφορούν μαρτυρίες από ταραχώδη γεγονότα με επίκεντρο τα τεκταινόμενα στην μουσουλμανική μειονότητα Θράκης κατά τη δεκαετία του ’80.
Ας σημειωθεί ότι σε όλα αυτά ο αποθανών πλέον Ιμπράμ Ονσούνογλου είχε μιλήσει απροκάλυπτα αποκαλύπτοντας ότι αναγκάστηκε να διακόψει βίαια τη σειρά των άρθρων του (τα οποία ξεκίνησε να αναρτά τον Ιανουάριο του ’18), μετά τις απανωτές μηνύσεις και αγωγές που κατατέθηκαν εναντίον του και εναντίον άλλων τεσσάρων.
-[…]Ήμασταν οι μοναδικοί ανεξάρτητοι μειονοτικοί δημοσιογραφούντες και αρθρογράφοι στα κοινωνικά δίκτυα, είχε πει ο τολμηρός δημοσιογράφος στο δικαστήριο, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν το θάρρος να αντιπολιτεύονται το καθεστώς Ερντογάν. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός. Όλα έδειχναν ότι ήταν οργανωμένη και καθοδηγούμενη ενέργεια η δίωξη εναντίον μας.
Και συνέχισε καθηλώνοντας τους πάντες:
– […] Δυο χρόνια μετά την αρχή των διώξεων, άρχισε να ξαναπροβάλλεται η σειρά. Ξεκίνησα να γράφω το β’ μέρος. Ήδη έχουν δημοσιευτεί άλλα 5 άρθρα μου, ενώ η σειρά προβλέπεται να ολοκληρωθεί στα 40. Επίσης υπάρχει πρόταση να εκδοθούν σε βιβλίο όλα αυτά τόσο στα τουρκικά όσο και στα ελληνικάμε τίτλο ”Το βαθύ κράτος της Τουρκίας και η μαύρη λίστα της μειονότητας”…
Όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, ο νομοταγής Έλληνας μουσουλμάνος πολίτης Ιμπράμ Ονσούνογλου δεν πρόλαβε να δει να πραγματοποιείται η επιθυμία του: να κάνει, δηλαδή, παγκοίνως γνωστή την αλήθεια. Ότι, δηλαδή, το ”βαθύ κράτος” της Τουρκίας έχει από χρόνια απλώσει πλοκάμια στη Θράκη και στοχοποιεί πρωτίστως τους ”ανεπιθύμητους μειονοτικούς”.
Υπό το πρίσμα αυτής της διαπίστωσης, θα πρέπει να δούμε – ως ελληνικό κράτος – πώς θα αντιμετωπίσουμε την εκρηκτική προπαγάνδα που κατευθύνει ο ίδιος ο Ερντογάν με όχημα την παραγωγή κινηματογραφικών (”ιστορικών”) ταινιών της Τουρκίας.
Και ειδικά της τελευταίας ταινίας που μας ετοιμάζει με θέμα τη ζωή του Αχμέτ Σαδίκ, με σκοπό να ταράξει τα… λιμνάζοντα ύδατα της ειρήνης στη Θράκη. Στη Θράκη που εδώ και δεκαετίες η Τουρκία κάνει απέλπιδες προσπάθειες για να εργαλειοποιήσει τους μουσουλμάνους μειονοτικούς έναντι των χριστιανών, με στόχο να ματαιώσει τις προσπάθειες της ελληνικής Πολιτείας για δημιουργία ανοιχτής, συμφιλιωτικής κοινωνίας.
Κοινωνίας-πρότυπο μεσεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα (θρησκευτικά, μειονοτικά, ατομικά και συλλογικά), συμπεριλαμβανομένου του σεβασμού στις παραδόσεις και την ταυτότητα καθενός, όπως υπαγορεύει η διεθνής σύμβαση για τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό.
”Τοιουτοτρόπως εχόντων των πραγμάτων”, όπως είθισται να λένε οι καθαρευουσιάνοι, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών πρέπει να έχουν τα μάτια τους δεκατέσσερα πάνω στη Θράκη, όπου αιωρείται ένα θέμα προβληματισμού τελευταία γύρω απ’ τον Τούρκο Πρόξενο Μουράτ Ομέρογλου.
Ο προβληματισμός αφορά τους μειονοτικούς και έχει να κάνει με την φανερή αδυναμία του Προξένου να ελέγξει την μειονότητα. Αδυναμία η οποία αποδείχθηκε πανηγυρικά με αφορμή την ισχνή κινητοποίηση (300 ατόμων) της 10ης Ιουλίου που διοργάνωσε η ”Τουρκική” Ένωση Ξάνθης (σαν αντίδραση στην απόρριψη του αιτήματος μειονοτικών απ’ τον Άρειο Πάγο για τη χρήση του όρου ”τουρκικός” στην ονοματολογία των συλλόγων τους) με τη στήριξη του ίδιου και των ψευτομουφτήδων Ξάνθης και Κομοτηνής.
Αυτό το τελευταίο γεγονός, ειδικά, έχει πυροδοτήσει εντάσεις στη Θράκη και την Τουρκία οι οποίες ακόμα δεν κόπασαν και αναμένεται να βρουν διέξοδο την 24η Ιουλίου με αφορμή την 26η επέτειο από τον θάνατο του Αχμέτ Σαδίκ, ”ηγέτη του αγώνα για τα δικαιώματα και την ελευθερία των Τούρκων της Δυτικής Θράκης”, όπως τον αποκαλούν οι τουρκόφρονες της μουσουλμανικής μειονότητας και οι γείτονες που ενσπείρουν ζιζάνια εξ Ανατολών μας.
Γι’ αυτό,φύλακες γρηγορείτε, για να μη μας βγει το ”ήσυχο καλοκαίρι” ξινό…