Της Σόνιας Χαϊμαντά. Δημοσιογράφος, μέλος Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
Θα ήταν οξύμωρο ένα ριάλιτι ζωντανό, φρέσκο σε concept, με «διάσημους» και «μαχητές» με καλοχτισμένα κορμιά, ίντριγκες, πλοκή, σασπένς, ταπεινά ελατήρια, καυγάδες, κυρίως ένα ριάλιτι που έχει στο DNA του την επιβίωση, που επιπλέον το λένε και «Survivor», να μην κυριαρχεί στην TV…
Ποιος νοήμων αναρωτιέται γιατί το πρόγραμμα χτυπάει «60άρια» σε μια ψυχορραγούσα και non survivor κοινωνία; Το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί από δημοσιογράφο. Πρέπει να επιστρατευτούν πολιτικοί επιστήμονες, επικοινωνιολόγοι, ινστρούχτορες της κοινωνικής ψυχανάλυσης…
Το βέβαιο είναι ότι ένα απλό ψυχογράφημα το χρειάζονται όσοι αφήνουν τον «άγονο» αγώνα της επιβίωσής τους για να δουν μαχητές και διάσημους να παλεύουν για ένα πιάτο ρύζι αφού περάσουν των παθών τους τον τάραχο.
«Είναι ένας καλός τρόπος για να χαλαρώνεις», «Δίνει μια ευκαιρία για συγκεντρώσεις στο σπίτι όπως κάνουμε με το ματς ή τη Eurovision», «Είναι μια φρέσκια, ακριβή παραγωγή, σε εξωτικό περιβάλλον», «Ο Τανιμανίδης είναι εξαιρετικός περιγράφοντας σαν σε ντέρμπι», «Μ’ αρέσει να βλέπω τον χορτασμένο σεξουαλικά Σπαλιάρα να πεθαίνει της πείνας», «Εχει τον προαιώνιο αγώνα μεταξύ διάσημων και θνητών», «Γουστάρω που πασχίζουν για έπαθλο υποβιβάζοντας την αξιοπρέπειά τους», «Τρελαίνομαι για την ταπείνωση του Αγγελόπουλου για ένα κρουασάν!». Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ατάκες φίλων στην ερώτηση «Μα γιατί βλέπετε “Survivor”;».
Η προσωπική μου γνώμη;
•Το «Survivor» είναι άλλο ένα τηλεοπτικό «Κολοσσαίο», μετεξέλιξη του κλειστοφοβικού «Big Brother», με το συγκριτικό πλεονέκτημα της εξωτικής εσάνς του Αγίου Δομίνικου και των εκτεθειμένων σε δημόσια θέα χαρισματικών οπισθίων μιας μαχήτριας.
Σε μια Ελλάδα με πολίτες σε ανθρωποφαγική διάθεση, είναι ηλίου φαεινότερον ότι μια κρίσιμη μάζα, που έχει στο παρελθόν «ποντάρει» στο χρήμα μάλλον και όχι σε άυλες αξίες, έχει κάπου στον δρόμο χάσει μέσα στα μνημόνια τα αντανακλαστικά του survivor που της είχαν απομείνει.
Ετσι, του Ελληνα του κάθεται καλά να κοιτάζει από την κλειδαρότρυπα ανθρώπους που περνούν δοκιμασίες -προσέξτε!- όχι σκληρότερες από αυτές στις οποίες ο ίδιος υποβάλλεται στην πραγματική ζωή (πείνα, φτώχεια, ανεργία, αναξιοπρέπεια, μοναξιά, προδοσία). Ενα σοβαρό ελαφρυντικό είναι ότι πιθανόν ο τηλεθεατής να επιχειρεί (επιτέλους) να ξαναβρεί τη χαμένη φόρμα τού πάλαι «αγανακτισμένου» survivor για να σηκωθεί και να ανασυνταχθεί.
•Σημαντική παράμετρος της επιτυχίας είναι τα social media σε ένα προϊόν καλοδουλεμένο που ανήκει σε ένα μοντέλο τηλεόρασης το οποίο ακούει ήδη τον επιθανάτιο ρόγχο του. Αρα η παρέμβαση του τηλεθεατή και η αλληλοδιάδραση συνιστούν στοιχείο της συνταγής της επιτυχίας του φαινομένου. Και σε αυτό ο ΣΚΑΪ ξέρει να δουλεύει πολύ καλά.
•Η κυρίαρχη αιτία όμως της επιτυχίας του «Survivor» υπακούει στη λογική «ο μονόφθαλμος βασιλεύει μέσα στους τυφλούς». Πώς είναι δυνατόν να μη «σαρώνει» ένα πρόγραμμα φρέσκο ανάμεσα σε κονσέρβες άλλων καναλιών που μυρίζουν μούχλα, που κοροϊδεύουν με την ένδειά τους; Πώς είναι δυνατόν το «Survivor» να μην πατάει επί των τηλεοπτικών πτωμάτων των άλλων;