Η Τουρκία αγκαλιάζει τώρα και την Αλβανία. Τι προβλέπει η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας» που επεξεργάστηκαν Ερντογάν και Ράμα και υπογράφηκε στα Τίρανα. Η μεθοδική τουρκική παρέμβαση απέτρεψε (και συνεχίζει να αποτρέπει) την ελληνική διείσδυση στα Βαλκάνια.
Πριν από δεκατρείς ημέρες (3/8) ο πρόεδρος της Αλβανίας (και δήθεν πολιτικός αντίπαλος του πρωθυπουργού Ε. Ράμα) Ιλίρ Μέτα ενέκρινε το πρωτόκολλο εφαρμογής της πρόσφατα συνομολογηθείσης μεταξύ Αλβανίας και Τουρκίας συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας. Πρόκειται για «δουλειά» την οποία έστησαν οι Ράμα και Ερντογάν σε ένα από τα πολλά ραντεβού τους, στο πλαίσιο της αγαστής (και σε επιχειρηματικό επίπεδο) συνεργασίας τους…
Είναι η 26η συμφωνία-πρωτόκολλο-μνημόνιο στρατιωτικής συνεργασίας που οι δύο χώρες έχουν υπογράψει τα τελευταία 22 χρόνια. Μετά τη Λιβύη, η τουρκική περικύκλωση της Ελλάδας συμπεριλαμβάνει και την Αλβανία.
Το σχέδιο είναι γνωστό, αλλά «η Ελλάς καθεύδει…»!
Και ενώ η Αθήνα έχει στραμμένη την προσοχή της στην «αναχαίτιση» του (ανύπαρκτου) τουρκολιβυκού μνημονίου, η Άγκυρα υλοποιεί το σχέδιο μεθοδικά και χωρίς παλινωδίες. Η χώρα μας θα βρεθεί πολύ σύντομα περικυκλωμένη στρατιωτικά από την Τουρκία, χωρίς να το καταλάβει!
«Με αυτή τη συμφωνία γίνονται χρηματοδοτικές συνεισφορές για την αγορά υπηρεσιών και αγαθών για στρατιωτικούς σκοπούς. Στο πλαίσιο αυτό, αυξάνεται η διαλειτουργικότητα των ενόπλων δυνάμεων της Δημοκρατίας της Αλβανίας» ανέφερε σχετική ανακοίνωση της αλβανικής Προεδρίας, στην οποία επισημαίνεται ότι «η εφαρμογή της συμφωνίας πραγματοποιείται στο πλαίσιο της υπάρχουσας συνεργασίας με την Τουρκία και της περαιτέρω ενίσχυσης της στρατιωτικής συνεργασίας των δύο χωρών».
Το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu ορθά (για τα συμφέροντα της Τουρκίας) ανέδειξε, μεταξύ των άλλων πτυχών, την οικονομικοστρατιωτική διάσταση της συμφωνίας. Στο σχετικό τηλεγράφημα ανέφερε ότι «η εν λόγω συμφωνία αποσκοπεί στον καθορισμό των αρχών της οικονομικής βοήθειας προς την Αλβανία για αγορά προϊόντων που παράγονται 100% στην Τουρκία και διαφόρων υπηρεσιών για στρατιωτικούς σκοπούς».
Όποιο κενό αφήνει η Ελλάδα το καλύπτει η Τουρκία. Και ενώ η ελληνική εθνική μειονότητα τελεί υπό απηνή διωγμό από το τουρκοκρατούμενο πολιτικό καθεστώς της Αλβανίας, αποδυναμώνοντας την επιρροή της Αθήνας στον ζωτικό χώρο της βόρειας Βαλκανικής, η Τουρκία έχει καταφέρει να εισχωρήσει στους μηχανισμούς διαμόρφωσης της αλβανικής στρατηγικής και του διεθνούς προσανατολισμού της χώρας, επηρεάζοντας καταλυτικά τις εξελίξεις. Ο,τι ακριβώς, δηλαδή, πράττει και στη Λιβύη, στηρίζοντας την υπό προθεσμία κυβέρνηση της Τρίπολης, στα νώτα της Ελλάδας. Τώρα επεκτείνεται και δυτικά. Και με τις δύο χώρες η δραστήρια Άγκυρα έχει συμπράξει στρατιωτικές συμφωνίες.
Παρεμπιπτόντως, η Αθήνα εδέησε επιτέλους, με τα πολλά, να ανακοινώσει πρόσφατα την άρση της στήριξής της στην Κυβέρνηση της Τρίπολης του Φ. αλ Σάρατζ. Τη θέση αυτήν απέστειλε και στον ΟΗΕ, με επιστολή, στα μέσα Ιουλίου και την ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να αναχαιτίσει την τουρκική περικύκλωση…
Και όσοι επιχειρούν να υποβαθμίσουν το περιεχόμενο των διαφόρων, μέχρι τώρα, αλβανοτουρκικών συμφωνιών (ότι προωθούνται μόνο ελαφρά μέσα και υπηρεσίες) αγνοούν ότι μεθοδικά τουρκοποιείται ο αλβανικός στρατός.
Αυτό στη στρατιωτική γλώσσα (την οποία δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί) σημαίνει σε υποθετικό σενάριο συνολικής κρίσης στην περιοχή: Αλβανοί πολιτοφύλακες με άφθονο τουρκικό οπλισμό στον Βορρά της Ελλάδας… Όλα αυτά συμβαίνουν μόλις δύο δεκαετίες μετά την εποχή που η Ελλάδα είχε την Αλβανία «στο πιάτο»!
Επιχείριση- φρένο στην ελληνική διείσδυση στα Βαλκάνια
Η μεθοδική τουρκική παρέμβαση απέτρεψε (και συνεχίζει να αποτρέπει) την ελληνική διείσδυση στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα από πρωταγωνίστρια των βαλκανικών εξελίξεων τη δεκαετία του 1990 κατάφερε μόνη της τη στρατηγική συρρίκνωσή της.
Τουλάχιστον σε δύο κομβικές ιστορικές στιγμές – περιπτώσεις, η Άγκυρα έδρασε καταλυτικά: το 1996 και το 2009.
Όπως σημειώνει ο Αλβανός ιστορικός Σαλί Καμπάσι (Sali Kabashi), «η Τουρκία σταμάτησε ‘Ελληνική εισβολή’ το 1996-1997 στην Αλβανία». Γράφει ο Καμπάσι: «Όταν το 1997 (κατά τη διάρκεια της κρίσης στην Αλβανία) η Ελλάδα ήταν έτοιμη να στείλει στρατεύματα στο νότιο τμήμα της χώρας, δήθεν για την προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, τότε η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε στους Ελληνες ότι μια στρατιωτική επίθεση στην Αλβανία θα πρέπει να εξετασθεί από την τουρκική κυβέρνηση ως επίθεση στην Τουρκία, υποχρεώνοντας την ελληνική κυβέρνηση να δηλώσει δημόσια ότι δεν θα μπορούσε να στείλει στρατεύματα στην Αλβανία γιατί θα δεχόταν επίθεση από τον ιστορικό εχθρό της, την Τουρκία».
Πράγματι, στις ταραχές που ξέσπασαν τον Μάρτιο 1997 με την υπόθεση των πυραμίδων και ενώ η ευκαιρία ήταν προφανής, η δειλή Αθήνα τόλμησε να στείλει την Ελληνική Δύναμη Αλβανίας (ΕΛΔΑΛ) στο πλαίσιο πολυεθνικής επιχείρησης «για τη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας»! Η χώρα μας, με αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα, κατάφερε να παραχωρήσει τον ζωτικό χώρο της Αλβανίας στην Τουρκία.
Αργότερα, το 2009, η Άγκυρα μεθόδευσε την κατάρρευση της Ελληνοαλβανικής Συμφωνίας για την ΑΟΖ, την οποία είχε συνάψει η κυβέρνηση Καραμανλή. Η νέα στρατιωτική συμφωνία Αλβανίας – Τουρκίας αποτελεί σημαντικό βήμα στη μελλοντική απόλυτη εξάρτηση της Αλβανίας στον εξοπλισμό των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων. Προβλέπει την οικονομική στήριξη της Αλβανίας από την Τουρκία, με την υποχρέωση η Αλβανία «να αγοράζει αποκλειστικά τουρκικά όπλα».
Όποιος ξυπνήσει στην Αθήνα ας μας πει και εμάς τι να κάνουμε… Θα επανέλθουμε…