Την προηγούμενη εβδομάδα ο Ερντογάν, σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στον τουρκικό τύπο της Κυριακής, επαίνεσε τον ρόλο της κυβέρνησής του στην ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας αναφέροντας ότι η εγχώρια παραγωγή στον συγκεκριμένο τομέα έχει αγγίξει το 70% τα τελευταία χρόνια.
Σε εκείνο το σημείο ο σουλτάνος έριξε και τη «βόμβα»:
«Το μαχητικό αεροσκάφος μας, το οποίο θα παράγεται, σε κάθε στάδιο, στην Τουρκία θα πετάξει το 2023»!
Από τότε πολλές χώρες, σύμφωνα πάντα με τον φιλοκυβερνητικό τουρκικό τύπο, φαίνεται να βρήκαν το μαχητικό-όνειρο που θα τις υπερασπίζεται, με τις παραγγελίες να σπάνε τα ταμεία, όπως αναφέρει το onalert.gr/Ahval
Συνολικά έχουν παραγγελθεί περισσότερα από 400 μαχητικά TF-X επόμενης γενιάς, ανέφερε σε άρθρο της η εφημερίδα Yeni Şafak, επικαλούμενη Τούρκους αξιωματούχους.
«Υπήρξε αυξημένο ενδιαφέρον για τα αεροσκάφη μετά την επίδειξη της μακέτας στο Paris Air Show τον Ιούνιο και τις επακόλουθες διεθνείς συναντήσεις» ανέφερε η εφημερίδα.
Τώρα, πως μπορεί ένα μαχητικό που δεν έχει παραχθεί, που τα στοιχεία του παραμένουν μυστικά, να προκαλεί τέτοιον αγοραστικό πυρετό, μόνο οι Τούρκοι το ξέρουν…
Αν και η μακέτα του μαχητικού TF-X παρουσιάζει ομοιότητες με το F-22 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, κάτι που προϊδεάζει για τις λειτουργίες του, είναι αμφίβολο εάν θα ολοκληρωθεί ποτέ.
Η κατασκευή ενός μαχητικού stealth είναι δαπανηρή. Μόνο τρεις χώρες θεωρητικά μπορούν να την πραγματοποιήσουν χωρίς να βρεθούν σε κρίση: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και η Ρωσία.
Και μόνο δύο από αυτούς – η Αμερική και η Κίνα – το έχουν όντως πραγματοποιήσει. Το πρόγραμμα Su-57 της Ρωσίας παλεύει ακόμα για να παράξει έναν σημαντικό αριθμό αεροσκαφών.
Η Τουρκία, με την 17η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενταχθεί στο κλειστό αυτό κλαμπ.
Η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε για πρώτη φορά το πρόγραμμα TF-X, γνωστό και ως National Combat Aircraft, το οποίο συντόμευσε το MMU στα τουρκικά, το 2010. Η TAI κέρδισε το συμβόλαιο για την ανάπτυξη του αεροσκάφους το 2015.
Η τουρκική αεροπορία σχεδιάζουν να αντικαταστήσουν τελικά το μεγαλύτερο μέρος των αεριωθούμενων αεριωθούμενων αεροσκαφών Lockheed Martin F-16C / D της Αμερικής με αυτόν τον αυτόχθονα σχεδιασμό και ελπίζοντας να έχουν τα πρώτα παραδείγματα να λειτουργήσουν ήδη από το 2028.