Περισσότερα από πέντε εκατομμύρια κρούσματα έχουν καταγραφεί στον πλανήτη από τον νέο κορωνοϊό. Ο φονικός ιός καταγράφηκε για πρώτη φορά στην Κίνα τέλη Δεκεμβρίου και από τότε έχει διαδοθεί με μεγάλη ταχύτητα σε όλον τον πλανήτη.
Πολλές χώρες σε όλον τον πλανήτη πλήττονται σημαντικά από την κρίση του κορωνοϊού. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ΗΠΑ καταγράφουν πάνω από ένα εκατομμύριο και 94 χιλιάδες θανάτους. Η καθυστέρηση στη λήψη μέτρων έχει δημιουργήσει τεράστιες αντιδράσεις σε όλον τον κόσμο.
Υπάρχουν βέβαια και χώρες που αποτελούν πρότυπο ση διαχείριση της κρίσης της πανδημίας του κορωνοϊού. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του Βιετνάμ. Η χώρα της Ασίας που έχει πληθυσμό πάνω από 97 εκατομμύρια και έχει καταγράψει 324 κρούσματα και κανέναν θάνατο.
Παρά το γεγονός ότι συνορεύει με την Κίνα, η χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας κατάφερε να καταγράψει ιστορικό χαμηλό όσον αφορά τα κρούσματα και τους θανάτους. «Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις τέτοιου είδους καταστάσεις με άγνωστες παραμέτρους είναι καλύτερο να αντιδράς υπερβολικά» σημείωσε στο BBC ο Τοντ Πόλακ, σύμβουλος του Χάρβαρντ για την πρόοδο της υγείας στο Βιετνάμ.
Αναγνωρίζοντας ότι το ιατρικό σύστημα της χώρας σύντομα θα κατακλύζεται από ακόμη και ήπια εξάπλωση του ιού, το Βιετνάμ επέλεξε την πρόληψη νωρίς και σε μαζική κλίμακα. Μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου, προτού καταγραφούν κρούσματα, η κυβέρνηση του Βιετνάμ πήρε δραστικά μέτρα για να προετοιμαστεί για αυτήν τη μυστηριώδη νέα πνευμονία που είχε τότε σκοτώσει δύο ανθρώπους στη Γουχάν της Κίνας.
Όταν επιβεβαιώθηκε το πρώτο κρούσμα στις 23 Ιανουαρίου – ένας άνδρας που είχε ταξιδέψει από το Γουχάν για να επισκεφτεί τον γιο του στην πόλη Χο Τσι Μινχ – το σχέδιο έκτακτης ανάγκης του Βιετνάμ ήταν ήδη σε εφαρμογή.
«Πολύ, πολύ γρήγορα ενήργησε με τρόπους που φαινόταν να ήταν πολύ ακραίοι εκείνη την εποχή, αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι ήταν αρκετά λογικοί», λέει ο καθηγητής Γκάι Θέιτς, διευθυντής της μονάδας κλινικής έρευνας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (OUCRU) στην πόλη Χο Τσι Μινχ, η οποία συνεργάζεται με την κυβέρνηση για τα προγράμματα μολυσματικών ασθενειών. Το Βιετνάμ επέβαλλε περιορισμούς στα ταξίδια, στενή παρακολούθηση και τελικά κλείσιμο των συνόρων με την Κίνα και αύξηση των υγειονομικών ελέγχων στα σύνορα και σε άλλα ευάλωτα μέρη.
Τα σχολεία έκλεισαν για τις διακοπές της Σεληνιακής Πρωτοχρονιάς στα τέλη Ιανουαρίου και παρέμειναν κλειστά μέχρι τα μέσα Μαΐου. Ξεκίνησε μια τεράστια και έντονη εργασία ανίχνευσης επαφών.
«Αυτή είναι μια χώρα που έχει αντιμετωπίσει πολλές επιδημίες στο παρελθόν», εξηγεί ο καθηγητής Θέιτς, από τους Sars το 2003 έως τη γρίπη των πτηνών το 2010 και μεγάλες εκδηλώσεις ιλαράς και δάγκειου πυρετού.
Μέχρι τα μέσα Μαρτίου, το Βιετνάμ έστειλε όλους όσους εισήλθαν στη χώρα – και οποιονδήποτε εντός της χώρας που είχε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα – σε κέντρα καραντίνας για 14 ημέρες.
Το κόστος καλύφθηκε κυρίως από την κυβέρνηση. Ο καθηγητής Θέιτς ανέφερε ότι η καραντίνα σε τόσο μεγάλη κλίμακα είναι το κλειδί, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι το ήμισυ όλων των μολυσμένων ατόμων είναι ασυμπτωματικοί.
Οι εγκαταστάσεις δεν ήταν πάντα πολυτελείς αλλά κρατούσαν δυνητικά μολυσμένους ανθρώπους μακριά από το ευρύ κοινό. Όλοι σε καραντίνα ελέγχθηκαν, άρρωστοι ή όχι, και το 40% των επιβεβαιωμένων περιπτώσεων του Βιετνάμ δεν είχαν ιδέα ότι είναι φορείς του ιού
«Εάν έχετε αυτό το επίπεδο [ασυμπτωματικών φορέων], το μόνο πράγμα που μπορείτε να κάνετε για να το ελέγξετε είναι αυτό που έκανε το Βιετνάμ», ανέφερε ο Θέιτς. «Αν δεν περιορίσετε αυτούς τους ανθρώπους, θα βοηθήσουν στη διάδοση της λοίμωξης».
Αυτό βοηθά επίσης στην εξήγηση της απουσίας θανάτων.
Καθώς οι περισσότεροι από τους Βιετνάμ που επέστρεψαν ήταν φοιτητές, τουρίστες ή ταξιδιώτες επαγγελματίες, τείνουν να είναι νεότεροι και υγιέστεροι. Είχαν τις καλύτερες πιθανότητες να καταπολεμήσουν οι ίδιοι τον ιό, και δεν μπόρεσαν ποτέ να θέσουν σε κίνδυνο, για παράδειγμα, ηλικιωμένους συγγενείς σε κίνδυνο, πράγμα που σήμαινε ότι το ιατρικό σύστημα θα μπορούσε να εστιάσει τους πόρους του σε λίγες κρίσιμες περιπτώσεις.