Οι Γερμανοί συμμαχούν με τους τούρκους γιατί δεν μπορούν αντικρίσουν την ιστορία των φρικτών τους εγκλημάτων

Δεν προκαλεί σε κανέναν εντύπωση η συνεχιζόμενη στήριξη της Γερμανίας στην Τουρκία παρά τις συνεχιζόμενες θηριωδίες και τα εγκλήματα των τούρκων σε πολλαπλά μέτωπα. Οι απαράδεκτες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων που προσπαθούν να παρουσιάσουν την Τουρκία ως θύμα, η συνεχιζόμενη οικονομική βοήθεια, η αδιάλειπτη παροχή όπλων και πυρομαχικών, οι πλάτες προκειμένου η Τουρκία να εμφανίζεται ως συνομιλητής σε επίλυση προβλημάτων που η ίδια έχει δημιουργήσει όπως η Λιβύη, έχει σαφέστατη ιστορική εξήγηση.

Η Γερμανία και η Τουρκία είναι δύο κράτη που βαρύνονται με τα μέγιστα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Το ολοκαύτωμα και οι τουρκικές γενοκτονίες. Αυτή η φρικτή εγκληματική τους δράση έχει δημιουργήσει έναν διαχρονικό δεσμό, διότι τόσο Γερμανία όσο και η Τουρκία αδυνατούν να αντικρίσουν την ιστορία υπό το βάρος των εγκλημάτων τους.Η ιστορία όμως είναι αμείλικτος κριτής: Οι ομοιότητες της εγκληματικής δράσης της Τουρκίας και των ναζί δεν μπορούν να διαγραφούν.

Θ. Μαλκίδης

Ο Κεμαλισμός, αποτελεί το ανώτατο στάδιο του ρατσιστικού και φασιστικού κινήματος της Επιτροπής «Ένωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων. Ο Κεμαλισμός, ανέδειξε, μεταξύ των άλλων το φασισμό της εξόντωσης με τις εθνοκτόνες διαδικασίες που υλοποίησε εναντίων των Ελλήνων, των Αρμενίων και των άλλων λαών. Το τουρκικό δηλαδή κράτος που δημιουργήθηκε από τον φασίστα Μουσταφά Κεμάλ, έγινε στη βάση της εξαφάνισης κάθε ίχνους «ανεπιθύμητης» παρουσίας, στην κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό.

Την ίδια τακτική, φρασεολογία και πράξη χρησιμοποίησε και το είδωλο του Κεμαλισμού, ο Ναζισμός, ο οποίος δεν ήταν παρά η αντιγραφή και η εξέλιξη του Κεμαλικού μοντέλου.

Το βιβλίο διερευνά το Δάσκαλο και το Μαθητή, το Μουσταφά Κεμάλ και τον Αδόλφο Χίτλερ, οι οποίοι συνιστούν τον ίδιο ολοκληρωτισμό και αυταρχισμό, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός αποτελούν την έκφανση του φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα.
Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για την καταδίκη και την αποκαθήλωση των πιο ολοκληρωτικών καθεστώτων και ιδεολογιών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Το βιβλίο αναλύει και συγκρίνει τις δύο όψεις του ίδιου φασισμού και ολοκληρωτισμού: τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι και τα δύο αυτά εγκληματικά κινήματα συνιστούν την ίδια φασιστική, εθνικιστική και ρατσιστική ιδεολογία, η οποία εκφρασμένη με την πιο ακραία βαρβαρότητα, στέρησε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Επιπλέον το βιβλίο προβάλλει την πρόταση του Μιχ. Χαραλαμπίδη που αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού και συνδέεται με την ανακήρυξη της 19^ης Μαΐου ως παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου).

Είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του Φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.

Υ.Γ. Η κυκλοφορία του βιβλίου για τις ομοιότητες του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, γίνεται συμβολικά σήμερα 2 Σεπτεμβρίου, ημέρα που κορυφώθηκε η καταστροφή της Σμύρνης το 1922 και ημέρα του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος του 1944 στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης. Το 1922 οι Κεμαλικοί έκαψαν τους Έλληνες, το 1944 οι μαθητές των Κεμαλικών, Γερμανοί Ναζί, έκαψαν, πυροβόλησαν ή έσφαξαν 146 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 109 ήταν γυναίκες. Οι περισσότεροι από τους δολοφονηθέντες κάηκαν ζωντανοί στο φούρνο του χωριού.

Η αλήθεια είναι ότι τα εγκλήματα που τέλεσαν οι Ναζί στην Ελλάδα ( και όχι μόνο) συνιστούν αντιγραφή των αντίστοιχων Κεμαλικών (π.χ στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές σφαγές, εγκλεισμός γυναικοπαίδων σε σχολεία και εκκλησίες και εμπρησμός, σύληση ιερών ναών, βιασμοί, περιύβριση νεκρών, καταναγκαστικά έργα που οδηγούσαν στη δολοφονία ή στο θάνατο, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κάψιμο σε φούρνους, οστά που πηγαίνουν για «βιομηχανική» χρήση, κ.ά).
Τα εγκλήματα που άρχισαν στην Τραπεζούντα και τη Σμύρνη, συνεχίστηκαν στο Χορτιάτη, στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στους Πύργους, στο Μεσόβουνο, και στους άλλους μαρτυρικούς τόπους.