Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Τουρκία παίζει πάντα ένα ύπουλο παιγνίδι. Δεν διαπραγματεύεται ποτέ έντιμα και δίκαια. Βασικά κάνει αυτό που ξέρει, διότι αρκετές φορές δεν έχει απέναντι της κανένα να την αντιμετωπίσει. Γνωρίζει ότι και η Ουάσιγκτον και η Μόσχα ακόμα την καλύπτουν…
Ευρισκόμενη σε δύσκολη θέση αναφορικά με τα ενεργειακά πράγματα της Μεσογείου, καθώς δεν συμμετέχει σε κανένα σχήμα, οπότε περιορίζεται στο ρόλο του «μεσάζοντα» για να περνούν από το έδαφος της μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου από την Ευρω-Ασία, εισέβαλε στην κυπριακή ΑΟΖ, όχι με βασικό στόχο να ανακαλύψει φυσικό αέριο, αλλά για να σταματήσει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ποιο είναι το σχέδιο της; Να συζητηθούν τα ενεργειακά μετά τη διευθέτηση του Κυπριακού και αφού έχει κερδίσει τον έλεγχο του νησιού, να ελέγχει και το φυσικό της αέριο και τον αγωγό Eats Med, όταν κατασκευαστεί. Οι Τούρκοι δεν σκέφτονται πολύπλοκα. Σκέφτονται …φωναχτά.
Τι λένε στις ξένες πρωτεύουσες; Να πείσετε τους Ελληνοκύπριους να τερματίσουν το ενεργειακό τους πρόγραμμα μέχρι τη λύση, και εμείς θα αποσυρθούμε από την κυπριακή ΑΟΖ. Χωρίς αμφιβολία είναι μία …«σέξι» πρόταση, που δεν θα την υλοποιήσουν ποτέ. Στο μεταξύ η Λευκωσία θα συμμορφωθεί με κίνδυνο να ανατραπούν όλες οι συμφωνίες που έκανε με την αμερικανική ExxonMobil, τη γαλλική TOTAL, την ιταλική ΕΝΙ, την εταιρεία πετρελαίου του Κατάρ και άλλες εταιρείες, ενώ η Τουρκία θα συνεχίσει να στέλνει τα ερευνητικά και τα γεωτρύπανα της και να κάνει τη δουλειά της.
Η Τουρκία αν ήταν μία χώρα όπως όλες τις άλλες στη Μεσόγειο, με τις οποίες γίνονται συμφωνίες και τηρούνται, θα ήταν μέρος του ενεργειακού παιγνιδιού, έστω και αν έχει την ατυχία να μην διαθέτει στο έδαφος της και στις θάλασσες της φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Αν είχε θα το είχε βρει μέχρι τώρα. Οπότε αποφάσισε να μετατραπεί στον ταραξία «κάου-μπόι» της περιοχής και χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκύπριους, τους οποίους στην πραγματικότητα καταπιέζει, να κλέψει τα ενεργειακά αποθέματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι ο άβουλος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες και οι Βρετανοί ανέλαβαν ως «πλασιέ» να μεταφέρουν την «πρόταση» των Τούρκων για τερματισμό του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου και την (δήθεν) ταυτόχρονη αποχώρηση των τουρκικών πλοίων από την κυπριακή ΑΟΖ.
Δεν γνωρίζω πως θα απαντήσει η κυπριακή κυβέρνηση και η Αθήνα, η οποία δρα και αντιδρά με βάση το φοβικό σύνδρομο που την κυριαρχεί. Αλλά, αν δεχθεί την τουρκική ύπουλη εισήγηση, μπορεί να βρεθεί και ενώπιον της πολύ δυσάρεστης θέσης να πληρώσει πολλά εκατομμύρια σε αποζημιώσεις στους ξένους κολοσσούς, που με τη σειρά τους πλήρωσαν ήδη πολλά έξοδα για τις έρευνές τους. Στην ουσία η Λευκωσία είναι σαν να ευνουχίζεται με ευθύνη της.
Εάν η τουρκική πρόταση κατατεθεί επίσημα, ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης θα δεχθεί αφόρητες πιέσεις. Δεν ξέρω αν θα μπορέσει να αντέξει. Αν δεχθεί θα ξεκινήσει μία ερμαφρόδιτη διαπραγματευτική διαδικασία για λύση εξπρές, από την οποία θα κερδίσει μόνο η Τουρκία.
Το εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου δεν είναι και το πιο ισχυρό. Ο κ. Αναστασιάδης βάλλεται και για τα θέματα της διαφθοράς. Η αντιπολίτευση τον κατηγορεί ότι τον αγγίζουν τα σκάνδαλα. Ως γνωστό, κανένας συνετός ηγέτης δεν πάει σε συνομιλίες υπό εκβιασμό.
Στο νησί είναι διχασμένοι. Πιστεύω ότι η πλειοψηφία δεν θέλει την «επανένωση» που προτείνει η Τουρκία και φοβάμαι ότι προτιμά είτε διχοτόμηση, είτε δύο κράτη. Δεν έχει να κάνει τίποτα αυτό με τους Τουρκοκύπριους, αλλά με την Τουρκία. Ουδείς μπορεί να εμπιστευθεί τους ισλαμιστές της Άγκυρας.
Το Κυπριακό θα πρέπει να ιδωθεί μέσα από το γεωπολιτικό παιγνίδι και σε σχέση με τις ευρύτερες συμμαχίες. Ως γνωστό, εάν η Τουρκία κερδίσει την Κύπρο, οι συμμαχίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ διαλύονται επί τόπου.