Ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας, η εκστρατεία χωρίς τέλος που ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια από τον Τζορτζ Μπους, αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Τη Δευτέρα, η δίκη του Σουηδού Bherlin Gildo στο Λονδίνο, κατηγορούμενου για τρομοκρατία στη Συρία, κατέρρευσε, οταν αποκαλύφθηκε οτι συμμετείχε στις ίδιες ομάδες ανταρτών που εξόπλιζαν οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες.
Η εισαγγελία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη δίκη, προφανώς για να αποφευχθεί η αμηχανία των υπηρεσιών πληροφοριών. Η υπεράσπιση υποστήριξε ότι η συνέχιση της δίκης θα αποτελούσε «προσβολή της δικαιοσύνης» αφου υπάρχουν πολλά αποδεικτικά στοιχεία ότι το βρετανικό κράτος παρείχε «ευρεία υποστήριξη» στην ένοπλη συριακή αντιπολίτευση.
Αυτό δεν περιλάμβανε μόνο τη «μη θανατηφόρα βοήθεια» που παρείχε η κυβέρνηση (περιλαμβανομένων εξοπλισμών θωράκισης σώματος και στρατιωτικών οχημάτων), αλλά εκπαίδευση, υλικοτεχνική υποστήριξη και μυστική παροχή «όπλων μαζικής κλίμακας». Παρουσιάστηκαν αναφορές ότι η ΜΙ6 είχε συνεργαστεί με τη CIA για τη μεταφορά όπλων από λιβυκά αποθέματα στους συριακούς επαναστάτες το 2012 μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι.
Είναι προφανής ο παραλογισμός του να στέλνεις κάποιον στη φυλακή επειδή κάνει ό, τι οι υπουργοί και οι αξιωματούχοι ασφαλείας της κυβέρνησης. τους ήταν για τον εαυτό τους έγινε υπερβολικός.
Τις τελευταίες ημέρες, η εκστρατεία Βρετανών και Αμερικανών δεν πηγαίνει καλά. Οι αντάρτες του ISIS ανακατέλαβαν τις πόλεις Ramadi και Παλμύρα στο Ιράκ, ενώ σημαντικό έδαφος κερδίζει η Nusra στη Συρία.
Το πως φτάσαμε ως εδώ, περιγράφει μια πρόσφατα αποχαρακτηρισμένη μυστική έκθεση των αμερικανικών πληροφοριών, από τον Αύγουστο του 2012, η οποία προβλέπει – και χαιρετίζει – την προοπτική ενός «βασιλείου του Σαλαφιστών» στην ανατολική Συρία και ένα κράτος ελεγχόμενο από την al-Qaida στη Συρία και το Ιράκ. Σε απόλυτη αντίθεση με τις δυτικές διεκδικήσεις εκείνη τη στιγμή, το έγγραφο του Οργανισμού Άμυνας Πληροφοριών προσδιορίζει την Αλ Κάιντα στο Ιράκ (που έγινε ISIS) και τους συνεργάτες Σαλαφιστές ως «τις μεγάλες δυνάμεις που οδηγούν τις εξεγέρσεις στη Συρία» – και δηλώνει ότι «οι δυτικές χώρες, τα κράτη του Κόλπου και η Τουρκία «υποστήριζαν τις προσπάθειες της αντιπολίτευσης να αναλάβει τον έλεγχο της ανατολικής Συρίας, απομονώνοντας το συριακό καθεστώς, που θεωρείται το στρατηγικό βάθος των Σιιτών (Ιράκ και Ιράν)
Αναπτύσσοντας τη «δυνατότητα δημιουργίας ενός δηλωμένου ή αδήλωτου πριγκιπάτου του Salafist», συνεχίζει η έκθεση του Πεντάγωνου, «ακριβώς αυτό είναι αυτό που οι υποστηρικτικές δυνάμεις στην αντιπολίτευση θέλουν, προκειμένου να απομονώσουν το συριακό καθεστώς και την επικράτηση των Σιιτών σε Ιράκ και Ιράν».
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δημιούργησαν την Isis, φυσικά, αν και μερικοί από τους συμμάχους του στον Κόλπο έπαιξαν σίγουρα κάποιο ρόλο σε αυτό – όπως αναγνώρισε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, πέρυσι. Αλλά δεν υπήρχε αλ-Κάιντα στο Ιράκ μέχρι να εισβάλλουν οι ΗΠΑ και η Βρετανία.
Στην πραγματικότητα, η αμερικανική και η δυτική πολιτική στην φλεγόμενη Μέση Ανατολή βρίσκεται στο κλασικό καλούπι του «διαίρει και βασίλευε». Οι αμερικανικές δυνάμεις βομβαρδίζουν ένα μέρος ανταρτών υποστηρίζοντας ένα άλλο στη Συρία, διεξάγοντας κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις με το Ιράν ενάντια στον ISIS στο Ιράκ υποστηρίζοντας παράλληλα τη στρατιωτική εκστρατεία της Σαουδικής Αραβίας ενάντια στις υποστηριζόμενες από το Ιράν δυνάμεις των Χούτι στην Υεμένη. Σε αυτό το μοντέλο, τα αδύναμα διαιρεμένο κράτη του Ιράκ και της Συρίας, ταιριάζουν απόλυτα.
Πηγή: theguardian