Η ανακρίτρια Μυτιλήνης αποφάσισε την αποφυλάκισή της με εγγύηση 5.000 ευρώ και δίχως να της υποβάλλει τους όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της παρουσίας στο αστυνομικό τμήμα. Το ίδιο αποφάσισε η ανακρίτρια και για τον Γερμανό υπήκοο που εμπλέκεται στην υπόθεση, καθώς επίσης και για ακόμη δύο εμπλεκόμενους με διαφορετικούς όμως όρους και την καταβολή μεγαλύτερης εγγυοδοσίας.
Η Σάρα Μαρντίνι και η αδερφή της είχαν προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση και ενδιαφέρον όταν τον Αύγουστο του 2015, ερχόμενες από την Τουρκία μαζί με άλλους πρόσφυγες πάνω σε μία λέμβο, βούτηξαν στα νερά του Αιγαίου και με κίνδυνο να πνιγούν κατάφεραν να σώσουν τη ζωή και των υπολοίπων επιβαινόντων. Η ίδια εδώ και μερικούς μήνες βρισκόταν στον Κορυδαλλό κατηγορούμενη για παράνομη διακίνηση μεταναστών στην υπόθεση με την ΜΚΟ Emergency Response Centre International (ERCI).
Η ίδια είχε μιλήσει μέσα από τη φυλακή στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη στο Documento, όπου και είχε αρνηθεί τις κατηγορίες. Όπως υποστηρίζε, δεν συμμετείχε σε καμιά συνομιλία, ενώ η εμπλοκή της συμπεραίνονταν μόνο και μόνο επειδή ήταν μέλος σε ομάδες στην εφαρμογή WhatsApp με εκατοντάδες συμμετέχοντες από δεκάδες οργανώσεις παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στο νησί. «Οι κατηγορίες δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο. Τόσο εγώ όσο και ο Σον βρισκόμασταν στο νησί σε μια μειοψηφία από τις ημερομηνίες που αναφέρονται στη δικογραφία» είχε τονίσει στο Documento.
Η Σύρια κολυμβήτρια απέδιδε μάλιστα την όλη εμπλοκή της στην υπόθεση σε μια προσπάθεια «πολιτικοποίησης και ποινικοποίησης της έρευνας και διάσωσης και της βοήθειας στην Ευρώπη».
Ο Ζαχαρίας Κεσσές ένας εκ των τριών δικηγόρων της Σύριας κολυμβήτριας εξέφρασε την ικανοποίησή του για την απόφαση της ανακρίτριας και δήλωσε στο Documento:
«Προσωπικές εσωτερικές αναπαραστάσεις, υποκειμενικές αντιλήψεις και αυθαίρετες συνεπαγωγές επιχειρησιακά μη έμπειρων αστυνομικών οργάνων δημιούργησαν μια εκτρωματική δικογραφία. Η Sarah Mardini πλήρωσε με 107 ημέρες εγκλεισμού στις φυλακές το τίμημα για την ανιδιοτελή παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Το κράτος δικαίου και οι δικαστικοί λειτουργοί που ανέλαβαν σε δεύτερο χρόνο την υπόθεση διέγνωσαν την πραγματική διάσταση της υπόθεσης και αποκατέστησαν μια αδικία. Υπήρξε μια τεράστια παγκόσμια κινητοποίηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέχρι Οργανισμούς όπως το Διεθνές Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Διεθνή Αμνηστία και από Πανεπιστήμια όπως το ΜΙΤ μέχρι τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία τα οποία επισήμαναν την παραδοξότητα της υπόθεσης και την επιχειρούμενη ποινικοποίηση της παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας»
…