Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Θα μπορούσε να είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Μια παραγωγή του… Netflix, ας πούμε, με τίτλο «Οι διαταραγμένοι». Ο ένας να τουϊτάρει την σχιζοειδή ελαφρότητά του («Ας προστατεύσει τους Κούρδους ο Ναπολέων – Εμείς είμαστε 7.000 μίλια μακριά»), κι ο άλλος να συνεχίζει ανενόχλητος την εν ψυχρώ γενοκτονία, ζητώντας από πάνω και τη συνδρομή του… ΝΑΤΟ: «Απειλούμαστε! Δεχόμαστε τρομοκρατική επίθεση!.. Τα μέλη του ΝΑΤΟ θα στηρίξουν τον σύμμαχό τους ή τους τρομοκράτες;»…
Ο πρώτος (ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ), με τη στάμπα του σχιζοφρενούς παρτάκια να τον συνοδεύει εντός και εκτός οβάλ γραφείου. Ο δεύτερος, ένας κατ’ ανομολόγητη διεθνή παραδοχή παρανοϊκός, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αυτός που, μόλις πέρσι τον Μάρτη, με το πρόσχημα εκείνης της αλλοπρόσαλλης και ανυπόγραφης «απόπειρας πραξικοπήματος», εδραιώθηκε και γιγαντώθηκε ως ο απόλυτος άρχων της «Νέας Τουρκίας», ένας «Κεμάλ» στη θέση του Κεμάλ.
Τώρα, καθώς κλιμακώνονται οι συγκρούσεις του τουρκικού στρατού με τους Κούρδους μαχητές ανατολικά του Ευφράτη, αξιωματούχοι των δεύτερων υποστηρίζουν ότι ο απώτερος στόχος «του παρανοϊκού Σουλτάνου» είναι η εθνοκάθαρση στο Κομπάνι: πέρα απ’ τους αμέτρητους σφαγιασθέντες ή εν ψυχρώ εκτελεσθέντες αμάχους, πάνω από 350.000 είναι μέχρι στιγμής οι ξεσπιτωμένοι (προκειμένου να γλιτώσουν από την τουρκική επίθεση), μετακινούμενοι προς το άγνωστο, υποψήφιοι πρόσφυγες. Με την Ευρώπη απλά να… ανησυχεί για επιδείνωση του προσφυγικού (του «μεταναστευτικού», όπως το λένε) φαινομένου, με διείσδυση ριζοσπαστικοποιημένων ισλαμιστών και κατάρρευση των hot spots.
*******
Αλλά πώς προέκυψε ο συριακός εμφύλιος και η έξοδος των μυρίων, τα μιλιούνια των προσφύγων (τους λένε «λαθρομετανάστες», οι άθλιοι) που διασχίζουν βουνά και θάλασσες για να αντικρύσουν τους φράκτες της ευρωπαϊκής καθαρότητας; Η πλέον αληθοφανής εκδοχή παραπέμπει στην ανισόρροπη αντίδραση ενός άλλου «διαταραγμένου» Aμερικανού προέδρου (του Τζορτζ Μπους Tζούνιορ) στο γεγονός που συγκλόνισε τον κόσμο του 21ου αιώνα, την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης: Κηρύσσω τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας – καλώ τους δυτικούς συμμάχους σε σταυροφορία για την εξάλειψη της, ήταν η αντίδραση…
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εγγράφεται στην παρέα των διαταραγμένων πολιτικών ηγετών που σπέρνουν «τρομοκρατία» για να θερίζουν Imperium
«Ήταν το “σύνδρομο George W. Bush Jr”, μια παρανοϊκή αντίδραση», υποστηρίζουν, έκτοτε, οι ιστορικοί αναλυτές, διαπορώντας: Αλήθεια, πώς διεξάγεται ένας πόλεμος ενάντια σε μια απρόσωπη έννοια όπως η τρομοκρατία – μια «σταυροφορία» για την εξάλειψή της;
Ωστόσο, ο ιμπεριαλιστής ηγεμών, ανισόρροπος ή μη, δεν κολλάει σε λογικά σχήματα. Εντοπίζει την τρομοκρατία κατά το επεκτατικό του δοκούν, ανακαλύπτει τους τρομοκράτες στις περιοχές των γεωπολιτικών πόθων του, διεγείρει την συμμαχία των «μεγάλων δυνάμεων», στρέφοντάς την κατά του κοινού εχθρού: εθνάρχες του… πολιτισμένου κόσμου γρηγορείτε!…
Περισσότερο από ανοησία ή αμετροέπεια, παραπάνω και από ατόπημα που οφείλεται στον ανισόρροπο ψυχισμό του, ο George W. Bush Jr φανέρωνε, τότε, μια προκατάληψη τόσο παλιά όσο η συνθήκη της Βεστφαλίας (1648): Το Κράτος είναι εχθρός της τρομοκρατίας, ο τρομοκράτης είναι εχθρός του Κράτους, άρα κανένα Κράτος δεν θα μπορούσε να είναι τρομοκράτης, άρα…
*******
Άρα, αφανίζοντας τα «μη κράτη», (τα κατ’ επιλογή και πρόφαση κράτη τρομοκράτες όπως το … Αφγανιστάν και το Ιράκ, ας πούμε) εξαφανίζουμε την τρομοκρατία: η τρομοκρατία είναι το πιο χρήσιμο γεωπολιτικό εργαλείο της νέας τάξης πραγμάτων, πιο χρήσιμο από… χίλιες πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου. Άρα, προσθέτουμε στη λίστα των υπόπτων για τρομοκρατία νέα κοιτασματούχα κράτη: το Πακιστάν που υποθάλπει την Αλ Κάϊντα, το Ιράν, τον Λίβανο, τη Συρία…
Τις μέρες αυτές, με τη συμβολή ενός ακόμα μέλους της παρέας των «διαταραγμένων» (του «παρανοϊκού» σουλτάνου Ερντογάν) το «σύνδρομο George W. Bush Jr» κανοναρχεί μια λωρίδα εδάφους που διασχίζει τα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, όπου είχαν βρει πατρίδα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μέλη ενός διάχυτου στην ευρύτερη περιοχή λαού, που συνιστούν μέρος ενός μη κράτους, ονόματι «Κουρδιστάν»: αμέτρητοι οι σφαγιασθέντες και εν ψυχρώ εκτελεσθέντες άμαχοι, πάνω από 350.000 οι ξεσπιτωμένοι. Που αφήνοντας την κόλαση του πολέμου πίσω τους, παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς…
Με τους Ευρωπαίους… «διαταραγμένους» απλά να ανησυχούν για επιδείνωση του προσφυγικού φαινομένου, με διείσδυση ριζοσπαστικοποιημένων ισλαμιστών και κατάρρευση των hot spots, τους πέραν του Ατλαντικού συμμάχους τους να τους καθησυχάζουν ότι στόχος του Τούρκου είναι να απωθήσει (!) τους Κούρδους από τα τουρκικά σύνορα προκειμένου να χρησιμοποιηθεί η περιοχή για την επανεγκατάσταση 2.000.000 περίπου Συρίων προσφύγων, και τους Κούρδους μαχητές να επιμένουν ότι ο απώτερος στόχος «του παρανοϊκού Σουλτάνου» είναι η εθνοκάθαρση στο Κομπάνι…. Σχιζοφρένεια ε;
ΥΓ: Και ξαφνικά, Πέμπτη απόγευμα, οι…διαταραγμένοι ανακοίνωσαν εκεχειρία. Να τούς πιστέψουμε;