Βαδίζοντας στα χνάρια του Ιουλίου Καίσαρος, είπε κι ελόγου του δια μίαν εισέτι φοράν το «veni, vidi, vici»…
Ηλθον (από τη μακρινή Κίνα), είδον και ενίκησα!
Το ταξίδι από τη Χανγκτσού στην Αθήνα και από εκεί, όπου αλλού τον καλεί το εθνικό καθήκον, ο Γιάννης Μπουρούσης το έχει κάνει σαν το δρομολόγιο Κολιάτσου – Παγκράτι ένα πράγμα και φαντάζομαι πως μέσα σε έναν χρόνο η κάρτα των μιλίων του θα έγινε πλατινένια και βάλε!
Το δισάκι του στον ώμο για τον δρόμο, όπως λέει και το τραγούδι: ανταποκρίνεται αγογγύστως και ασμένως στο εκάστοτε προσκλητήριο του εκάστοτε προπονητή για την εκάστοτε διοργάνωση, φορά τη φανέλα της Εθνικής με την οποία την Παρασκευή ενέγραψε την 161η συμμετοχή του από το 2005 και εντεύθεν και έμεινε ως ο τελευταίος των Μοϊκανών από την παλιά φρουρά για να φυλάει τις Θερμοπύλες…
Ξέρει κιόλας καλά (ελέω της καριέρας του στους Τσεγιάνγκ Λάιονς και έπειτα από τόσα… σούρτα φέρτα) τον δρόμο του μεταξιού, οπότε εκτός από αρχηγός και ηγέτης της Εθνικής, παίζει κάλλιστα και τους ρόλους του ιχνηλάτη και του ξεναγού.
Βασικά όμως ο 35χρονος σέντερ παίζει τον ρόλο του καλού παίκτη και περισσότερο του ακόμη καλύτερου συμπαίκτη, μάλιστα μετά τον αγώνα με τη Γερμανία απέδειξε πως όντως είναι ψυχούλα!
Μέσα στην ευφορία και στους πανηγυρισμούς για την ένατη νίκη την οποία κατήγαγε η Εθνική σε ισάριθμους αγώνες της μακρόσυρτης προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο «Μπουρουσάγκα» δεν κοίταξε προς τον ανοικτό ορίζοντα της Κίνας, αλλά έστρεψε το βλέμμα του προς Θεσσαλονίκη μεριά και αφιέρωσε την επιτυχία στον απόντα λόγω τραυματισμού, αρχηγό του ΠΑΟΚ Βαγγέλη Μαργαρίτη.
Η δήλωση του Μπουρούση υπήρξε όντως μια κατάθεση αλτρουισμού, συντροφικότητας και μεγαλοψυχίας: αυτές οι αρετές φιλτραρίστηκαν και γαλβανίστηκαν μέσα από τα «παράθυρα» και αποτελούν το μεγάλο παράπλευρο όφελος που αποκόμισε η Εθνική μέσα σε αυτή την… ταλαιπωρία….
Πηγή: https://www.in.gr