Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Το είδος της αποστολής της απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, κ. Τζέιν Χολ Λουτ στη Λευκωσία, ήταν περίεργο από την αρχή. Ίσως ένα σοβαρό πρόβλημα να είναι και ο χαρακτήρας της.
- Βεβαίως, και αυτή καθ’ αυτή η αποστολή της είναι προβληματική, διότι η εν λόγω καθωσπρέπει κυρία λειτουργεί με ένα ολίγο αυταρχικό τρόπο: Λίγο-πολύ λέει στους ηγέτες «αν θέλετε». Και «αν δεν θέλετε, δικό σας το πρόβλημα». Όμως με τον τρόπο αυτό δεν γίνεται διαπραγμάτευση και βεβαίως εξυπηρετείται η κατοχική δύναμη.
- Είναι ένας τρόπος διαπραγμάτευσης που εξυπηρετεί μόνο τον ισχυρό, που στην περίπτωση της Κύπρου, είναι ο τουρκικός Αττίλας. Αλλά αυτή η πραγματικότητα είναι λεπτομέρεια για την Αμερικανίδα απεσταλμένη και το αφεντικό της, τον Αντόνιο Γκουτέρες. Γι’ αυτό σοβαροί διπλωμάτες βλέπουν να καλύπτουν τα νησί μαύρα σύννεφα…
Όπως όλοι οι αξιωματούχοι του ΟΗΕ, έτσι και η κ. Λουτ, δικαιολογούν μονίμως την Τουρκία και στρέφονται πάντα προς την αδύνατη πλευρά, που είναι η ελληνοκυπριακή. Παραμένουν και σήμερα στο νησί αρκετές χιλιάδες κατοχικά στρατεύματα, αλλά η απεσταλμένη του κ. Γκουτέρες, όπως και οι προηγούμενοι συνάδελφοί της, έχουν πάθει αμνησία. Μονίμως ο εκβιασμός και οι απειλές στρέφονται στους Ελληνοκύπριους.
Πολλοί, εντός και εκτός Κύπρου, διακινούν το γνωστό παραμύθι των Βρετανών, ότι η άρνηση των Ελληνοκυπρίων να δεχθούν τη φιλοτουρκική λύση της διζωνικής, οδηγεί το νησί σε δύσκολα μονοπάτια -σάμπως και μετά την εισβολή τα μονοπάτια είναι εύκολα. Και ακόμα ισχυρίζονται ότι με τη στάση της η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι ως να επιδιώκει τη διχοτόμηση, που ήταν και ο στόχος του διπλού εγκλήματος της ελληνικής χούντας, της Τουρκίας και των Αμερικανών του Κίσιγκερ.
Στην Κύπρο τσακώνονται σαν κοκόρια για λύσεις και διευθετήσεις, που εξυπηρετούν μόνο την Τουρκία. Και η διζωνική, και η διχοτόμηση και τα δύο κράτη είναι λύσεις φιλοτουρκικές, που θα οδηγήσουν με την πάροδο των ετών στην τουρκοποίησή του νησιού. Ότι συνέβη στον Λίβανο, το ίδιο ακριβώς θα γίνει και στην Κύπρο.
- Και εδώ θα δω και τους φίλους μας τους Ισραηλινούς, οι οποίοι απουσιάζουν από το «πεδίο» της Μεσογείου, ως και η τουρκική επιθετικότητα δεν τους αφορά. Ομιλώντας με στρατιωτικούς όρους, η απώλεια της Κύπρου στην Τουρκία, θα κόψει τον αριστερό βραχίονα του Εβραϊκού Κράτους. Το μόνο άνοιγμα του Ισραήλ προς τα έξω -πάντα ομιλώντας με στρατιωτικούς όρους- είναι ο εναέριος χώρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που χρησιμοποιεί μονίμως για τα γυμνάσια των πιλότων της. Εάν η Τουρκία επιβληθεί στην Κύπρο τα πληρώματα των ισραηλινών πολεμικών αεροπλάνων που και πως θα εκπαιδεύονται; Η περικύκλωση θα είναι απόλυτη. Αλλά στη διεθνή σκηνή, οι διπλωμάτες και οι πολιτικοί, αντιδρούν όταν γίνει το κακό, αντί να δράσουν για να το αποτρέψουν. Ας ελπίσουμε ότι μία επικράτηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου στις εκλογές θα επαναφέρει το Ισραήλ στο προσκήνιο…
Όλες μα όλες οι συζητήσεις για τη λύση του Κυπριακού, έχουν μία εξαιρετικά αρνητική έναρξη. Απαιτείται η με άνευ όρων παράδοση της Κύπρου. Και ο κάθε καλόπιστος άνθρωπος αναρωτιέται: Γιατί δεν δέχθηκαν αυτούς τους όρους δύο πρώην Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, που υποτίθεται εκλέχθηκαν ως «οι ηγέτες της λύσης». Γιατί απέτυχαν ο Δημήτρης Χριστόφιας και ο Γιώργος Βασιλείου; Γιατί δεν τόλμησαν να βάλουν την υπογραφή τους σε ένα κείμενο, που θα έλυνε το Κυπριακό, όπως αυτό που βάζουν ενώπιον του Αναστασιάδη και απαιτούν να βάλει την υπογραφή του; Προφανώς δεν μπορούσαν…
ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Χριστόφιας και ο Βασιλείου έγιναν και αυτοί …εθνικιστές, όπως αποκαλεί το ΑΚΕΛ όσους εξ ημών αρνούμαστε τη διζωνική, τη διχοτόμηση και τα δύο κράτη. Ο κ. Βασιλείου δεν πρέπει να μας πει γιατί δεν τα κατάφερε; Ή μήπως όταν ήρθε η ώρα της υπογραφής έγινε …Καρλ Λούις, ακριβώς επειδή αντιλήφθηκε ότι η λύση στην οποία θα κατέληγε ήταν η χειρότερη εξέλιξη για την Κύπρο.
- Ειλικρινά είναι αηδιαστική η συμπεριφορά των Κυπρίων πολιτικών, και μάλιστα μερικών εξ αυτών, που ήταν μέλη κυβερνήσεων, αλλά ως πρόεδροι ή υπουργοί κορόϊδευαν τους ψηφοφόρους και όταν ερχόταν η στιγμή της κρίσης λάκιζαν και κατηγορούσαν τους επόμενους.
Περιμένουμε, λοιπόν, από τον κ. Βασιλείου, την ηγεσία του ΑΚΕΛ, την ηγεσία του ΔΗΣΥ και ιδιαίτερα τον πρώην υπουργό Ιωάννη Κασουλίδη. Γιατί δεν λύσατε το Κυπριακό όταν κρατούσατε τα ηνία; Και γιατί απαιτείτε από όλους τους άλλους να πράξουν αυτό που δειλιάσατε να κάνετε εσείς.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ενδιαφέρουσα η περίπτωση του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Ιωάννη Κασουλίδη. Μετά την αποχώρηση του από την πολιτική, και αφού τιμήθηκε με αξιώματα από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, τον Γλαύκο Κληρίδη και τον σημερινό πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, επέλεξε εσχάτως να επιστρέψει στην «ενεργό δράση» και να εκπαιδεύσει τους πολίτες για τα δήθεν ευεργετήματα της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, μίας καθόλα φιλοτουρκικής διευθέτησης. Μαζί με άλλους «εραστές» της διζωνικής, ξεκινούν …πορεία στο λαό! Επειδή πρέπει να θυμόμαστε, τη διζωνική σκαρφίστηκε ο Χένρι Κίσιγκερ με μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσει την κατοχική δύναμη Τουρκία. Ξαφνικά, ο κ. Κασουλίδης θυμήθηκε ότι ο κ. Αναστασιάδης είναι …επικίνδυνος. Γιατί; Επειδή, μετά το σοκ της ήττας του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν ανακάλυψε στο Κραν Μοντανά ότι οι Τούρκοι τα απαιτούν όλα; Ας μας πει, λοιπόν, ο κ. Κασουλίδης τι θα έκανε εάν βρισκόταν στη θέση του κ. Αναστασιάδη, απέναντι σε ένα Μεβλούτ Τσαβούσογλου που απειλούσε θεούς και δαίμονες. Θα δεχόταν να υπογράψει την παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί; Ή τη συνέχιση των αναχρονιστικών εγγυήσεων; Μα φυσικά, ως πρώην στέλεχος της «Ενωτικής Παράταξης», θα απέρριπτε την ιταμή πρόκληση των Τούρκων… Όχι; Τι όχι… Με το να συμπαραταχθεί με τον κάθε περιθωριακό και αμφιλεγόμενο, ο κ. Κασουλίδης αδικεί τον εαυτό του.