Συντάκτης: efsyn.gr
Ο πρώτος ενθουσιασμός δεν κράτησε πολύ και ο «μήνας του μέλιτος» ήταν ακόμα πιο σύντομος. Κάτι οι περικοπές, κάτι οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις, κάτι η επίδειξη πυγμής δημοσίως έχουν αλλάξει το τοπίο για τον Εμανουέλ Μακρόν: από φρέσκο πρόσωπο άξιο εμπιστοσύνης έχει εξελιχθεί για την κοινή γνώμη σε έναν άπειρο πολιτικό διψασμένο για εξουσία.
Λιγότερο από τρεις μήνες μετά τις εκλογές ο ενεργητικός νεαρός Γάλλος πρόεδρος, που αγαπά και φροντίζει τη δημόσια εικόνα του, βλέπει τη δημοτικότητά του σε ελεύθερη πτώση.
Τόσο γρήγορα γυρίζει ανάποδα το κοντέρ που, όπως το έθεσε πρόσφατα ωμά η εταιρεία δημοσκοπήσεων Ifop, «εκτός από τον Ζακ Σιράκ τον Ιούλιο του 1995, κανένας πρόεδρος δεν είδε τόση γρήγορη πτώση στα ποσοστά του το πρώτο καλοκαίρι μετά την εκλογή του».
Η μειούμενη δημοτικότητά του προκαλεί εντύπωση -σχολιάζει το Associated Press- δεδομένου ότι μόλις πριν από δύο μήνες ο Γάλλος πρόεδρος είχε πιστωθεί με την ενίσχυση της εμπιστοσύνης στη χώρα έπειτα από χρόνια ανασφάλειας και οικονομικής στασιμότητας.
Τώρα όμως όλο και πιο πολλοί θεωρούν τον Μακρόν ένα άπειρο, διψασμένο για εξουσία πολιτικό.
Ο γαλλικός Τύπος έχει αρχίσει να αποκαλεί τον Μακρόν ειρωνικά «Δία» λόγω μια συμπεριφοράς ανωτερότητας που επιδεικνύει, αφού ανέβασε τον πήχυ στο πολιτικό τοπίο της χώρας εκτοξεύοντας τον εαυτό του από την αφάνεια στο πιο υψηλό πολιτικό θώκο της Γαλλίας σε ηλικίας μόλις 39 ετών.
Για τον Ζαν Ντανιέλ Λεβί του δημοσκοπικού ινστιτούτου Harris, η δημοτικότητα του Μακρόν επηρεάστηκε από τα σχέδια της κυβέρνησής του να μειώσει το βοήθημα στέγασης προς τους φοιτητές και να μεταρρυθμίσει το φορολογικό σύστημα, μια μεταρρύθμιση που δείχνει να βαραίνει τους συνταξιούχους.
Πλήγμα για την εικόνα του προέδρου αποτέλεσε φυσικά και η δημόσια αντιπαράθεσή του με τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων για τις περικοπές στην άμυνα, που οδήγησε στην παραίτηση του στρατηγού Πιερ ντε Βιλιέ.
Ο Μακρόν είχε υποσχεθεί να ενισχύσει την άμυνα αυξάνοντας τον προϋπολογισμό της κατά 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2025 στο πλαίσιο των δεσμεύσεων της χώρας στο ΝΑΤΟ, αλλά η κυβέρνησή του τελικά ανακοίνωσε μείωση της τάξης των 870 εκατ. ευρώ στις στρατιωτικές δαπάνες για φέτος.
Αρνητικές επιπτώσεις είχαν και οι εξαγγελίες του για τη μεταρρύθμιση στον εργασιακό τομέα που ήταν ψηλά στην προεκλογική του ατζέντα, προκειμένου να ενισχυθεί η ανάπτυξη της οικονομίας μέσω πολιτικών φίλα διακείμενων προς τις αγορές.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων περιορισμό των πιθανών οικονομικών προστίμων για τις εταιρείες στις περιπτώσεις μηνύσεων για απολύσεις, ενώ δίνουν περιθώριο «ελιγμών» στους εργοδότες να θέτουν αυτοί τους κανόνες και να εξαρτώνται λιγότερο από τις συλλογικές συμβάσεις.
Τα συνδικάτα και η Αριστερά τού επιτίθενται υποστηρίζοντας ότι αποδυναμώνει και υπονομεύει τη θέση των εργαζομένων, ενώ οι επικριτές του έχουν οργιστεί και με την απόπειρα του προέδρου να «επισπεύσει» τις διαδικασίες παρακάμπτοντας τη Βουλή και υιοθετώντας τη μεταρρύθμιση με ειδικό διάταγμα.
Εκ δεξιών του Μακρόν, οι Ρεπουμπλικανοί τον κατήγγειλαν ότι επιχειρεί να «αποδυναμώσει ολόκληρη την αντιπολίτευση» και ότι αρνείται ακόμα και να δώσει συνεντεύξεις για τα καυτά θέματα.
Με εξαίρεση προσεκτικά σκηνοθετημένα φωτογραφικά στιγμιότυπα, ο Γάλλος πρόεδρος δείχνει να κρατά αποστάσεις από τα ΜΜΕ, ματαιώνοντας και την παραδοσιακή συνέντευξη Τύπου της 14ης Ιουλίου, εθνικής εορτής στη Γαλλία.
Όλα αυτά δείχνουν ότι «ο Μακρόν δεν είναι αντάξιος του αξιώματός του», είπε βουλευτής των Ρεπουμπλικανών. «Πληρώνει τη δική του έλλειψη εμπειρίας. Ισως ανέβηκε στην εξουσία υπερβολικά γρήγορα, υπερβολικά νωρίς και οι μεγάλες ευθύνες τού είναι δυσβάσταχτες».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κριστόφ Καστανέρ παραδέχθηκε ότι ο Μακρόν κρατά αποστάσεις από τον Τύπο, αλλά έδωσε άλλη εξήγηση: «Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Μακρόν ότι δεν μιλάει στον Τύπο. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι λίγο εκνευριστικό, αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει όλοι να το συνηθίσουν καθώς ο πρόεδρος έχει αποφασίσει να μην είναι σχολιαστής των ειδήσεων, αλλά αυτός που αναλαμβάνει δράση».
Ο Μακρόν αναμένεται να έχει -με την επιστροφή του από τις διακοπές του Αυγούστου- έναν δύσκολο Σεπτέμβρη, με τα συνδικάτα και τα αριστερά κόμματα να ανεβάζουν από τώρα τους τόνους και να καλούν σε διαδηλώσεις για τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις.