- Το προηγούμενο της επιτυχημένης στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, αποτελεί πλέον έναν καλό οδηγό για μελλοντικές πολεμικές επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να στρέψουν το ενδιαφέρον της τουρκικής κοινής γνώμης έξω από το πεδίο της ζοφερής οικονομικής καθημερινότητας. Μόνο που η πιθανότητα να στραφεί και το ενδιαφέρον του Ερντογάν από τον Νότο στην Δύση και το Αιγαίο είναι δυστυχώς ισχυρότερη από ποτέ.
Γιατί, αν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η σημερινή μισοδιαλυμένη Ελλάδα αποτελεί τον μεγάλο και προφανή πειρασμό για έναν αντιπερισπασμό εντυπώσεων…
- Η μοναδική στρατηγικής σημασίας πρωτοβουλία αντιστάθμισης της αυξανόμενης τουρκικής στρατιωτικής υπεροχής ήταν η απόφαση για την αναβάθμιση του στόλου των μαχητικών F-16. Mία κίνηση και θετική και επιβεβλημένη. Θετική γιατί με τις εξαιρετικά περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του μνημονιακού «κορσέ» κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πώς υπήρξε ένα κακό deal και επιβεβλημένη γιατί χωρίς να ανατρέπει υπέρ της Ελλάδας το ισοζύγιο αεροπορικών δυνάμεων στο Αιγαίο συντηρεί για λίγα χρόνια την μέχρι σήμερα σχετική ισορροπία.
Κι αν καθυστερήσει η παράδοση των αόρατων “F-35” λόγω της έντασης στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, ακόμη καλύτερα, αφού τα αναβαθμισμένα ελληνικά F-16 με χαρακτηριστικά 4ης γενιάς-plus θα διατηρούν πλεονέκτημα απέναντι στα αντίστοιχα τουρκικά.
Σήμερα η Τουρκία παράγει από μη επανδρωμένα αεροπορικά συστήματα (UAV και drones)μέχρι επιθετικά ελικόπτερα, «αόρατα» υπερσύγχρονα πολεμικά σκάφη με πανίσχυρους κινητήρες, αλλά και μία σειρά smart weapons υψηλής τεχνολογίας. Σε λίγα χρόνια ετοιμάζεται να υποδεχθεί το «τουρκικό Leopard», δηλαδή το βασικό άρμα μάχης Altay του τουρκικού στρατού με κινητήρα κατασκευασμένο από εγχώρια ιδιωτική βιομηχανία. Και τα σχέδια προχωρούν με κατασκευές «εθνικών πολεμικών πλοίων», «μαχητικών αεροσκαφών» και πάει λέγοντας.
Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει ότι όλα αυτά τα αμφισβητούμενης αξιοπιστίας τουρκικά πολεμικά προιόντα αποτελούν απλώς κακέκτυπα ξένων οπλικών συστημάτων, δεύτερης διαλογής και ποιότητας. Σύμφωνοι. Γεγονός είναι όμως ότι η Τουρκία στην διάρκεια της τελευταίας 15ετίας από ένα ποσοστό 18% «αυτάρκειας» στην πολεμική παραγωγή έφτασε στο εντυπωσιακό 70% με αλματώδη αύξηση του τζίρου(από 5 σε 60 δις δολλάρια!)και παράλληλο εξαγωγικό προσανατολισμό. Το κατόρθωμα αυτό σε σύγκριση με την Ελλάδα που δεν παράγει πλέον ούτε…κυνηγετικο φυσίγγιο λέει πάρα πολλά για την μελλοντική εξέλιξη στο ισοζύγιο δυνάμεων. Το ανησυχητικότερο όμως όλων είναι ότι όλη αυτή η δυναμική της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, σημαντικό τμήμα της οποίας βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια, προς τα κάπου πρέπει να κατευθυνθεί και να…εκτονωθεί, δοκιμάζοντας στην πράξη και την πραγματική ισχύ όλων αυτών των συστημάτων.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της. Επίσης απαγορεύεται δια νόμου η αναδημοσίευση των σχολίων χωρίς τη γραπτή έγκριση της ιστοσελίδας.