Του Βαγγέλη Γεωργίου
Δεν είναι υπερσύγχρονα F-35, ούτε ο περίφημος Στόλος της ‘Γαλάζιας Πατρίδας’ που έχει ήδη ξεκινήσει την ‘επίθεση’ τόσο εναντίον της Ελλάδας όσο και της ευρύτερης περιοχής. Η Τουρκία είναι η δεύτερη πιο επικίνδυνη χώρα της Μεσογείου στην κακοδιαχείριση των εκατομμυρίων τόνων πλαστικών απόβλητων. Αυτά καταλήγουν στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο και σύμφωνα με φρέσκια έκθεση, οι μεγαλύτεροι συντελεστές στην κακοδιαχείριση των πλαστικών αποβλήτων τους είναι η Αίγυπτος κατά 42,5%, η Τουρκία (18,9%) και η Ιταλία (7,5%).
Εκτός από υπερσύγχρονα όπλα, η κυβέρνηση Ερντογάν εισάγει/παράγει και εκατομμύρια τόνους πλαστικών αποβλήτων για να τα χρησιμοποιήσουν οι τουρκικές βιομηχανίες. Ο πρόεδρος του τουρκικού Ινστιτούτου Βιομηχανίας Πλαστικών Γιαβούζ Έρογλου σε συνέντευξή του στο Al-Monitor, είπε ότι η Τουρκία κατέχει την δεύτερη θέση στην Ευρώπη στην παραγωγή πλαστικών μετά τη Γερμανία και έκτη στον κόσμο.
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι τρεις: πρώτον, ότι οι συνέπειες της μόλυνσης είναι αθέατες, δεύτερον, λόγω εξελίξεων στη διεθνή αγορά και τρίτον ότι ενισχύεται η τουρκική οικονομία. «Παράγουμε 10 εκατομμύρια τόνους πλαστικών ετησίως. 250.000 άνθρωποι απασχολούνται και 14.000 επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται στον κλάδο» λέει ο Έρογλου. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση Ερντογάν αφήνει πολύ κόσμο ικανοποιημένο, από τους ρακοσυλλέκτες μέχρι τους επιχειρηματίες.
Δεύτερον, όπως αναφέρει και ο Έρογλου και άλλοι εμπειρογνώμονες, οι πρόσφατοι κανονισμοί της Κίνας που περιορίζουν τις εισαγωγές πλαστικών απορριμμάτων είναι η κύρια αιτία της απότομης αύξησης των αποβλήτων που μεταφέρονται στην Τουρκία και σε πολλές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες. Ενδεικτικά, στην ΕΕ υπάρχουν αυστηρότεροι νόμοι και ως εκ τούτου αναζητούνται χώρες σκουπιδότοποι από τους Ευρωπαίους και έτσι η Τουρκία είναι ιδανική χώρα.
Τρίτον, η μόλυνση δεν είναι ορατή στον κόσμο και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις. Θυμίζουμε ότι το 2012 είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο με τις μεγάλες ποσότητες εισαγόμενων αποβλήτων που βρέθηκαν να έχουν ραδιενέργεια κοντά στην Σμύρνη. Οι αρμόδιες τουρκικές αρχές δεν ενδιαφέρονται να ελέγχουν τι εισάγεται από τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Έτσι κερδίζουν και οι δύο. Οι μεν δυτικές χώρες εξάγουν τα σκουπίδια τους καθώς οι εγχώριες νομοθεσίες δεν επιτρέπουν ανακύκλωση τόσο βρόμικων αποβλήτων. Η δε τουρκική κυβέρνηση προσφέρει απασχόληση σε έναν τεράστιο όγκο ανθρώπων αδιαφορώντας για το γεγονός ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσουν τα υπερβολικά ‘βρώμικα’ πλαστικά τα οποία καταλήγουν στις θάλασσες.
Ένας μάλιστα νεαρός Τούρκος που απασχολούνταν στην βιομηχανία των πλαστικών, λίγο πριν πεθάνει από καρκίνο, είχε δηλώσει κλαμένος σε γιατρό «μπορείς να αγοράσεις πολλά πράγματα δωρεάν αρκεί να συμφωνήσεις ότι θα πάρεις και κάποια σκουπίδια μαζί με αυτά»
Η πλαστική ρύπανση σκοτώνει την άγρια πανίδα των υδάτων, βλάπτει τα φυσικά συστήματα και μολύνει τη θαλάσσια τροφική αλυσίδα. Η Κιλικία της Τουρκίας είναι η πιο ρυπογόνα παραλιακή πόλη της Μεσογείου ενώ η Σμύρνη είναι η δεύτερη πιο ρυπογόνα της Τουρκίας. Για μια χώρα θαλάσσια, όπως η γειτονική Ελλάδα που ζει από τη θάλασσα και κατ’ επέκταση –δυστυχώς– από τον τουρισμό είναι ένα καταστροφικό πλήγμα εν καιρώ ειρήνης. «Κάθε χρόνο, οι άνθρωποι που ζουν στην περιοχή της Μεσογείου καταναλώνουν και χωνεύουν όλο και περισσότερο πλαστικό τρώγοντας τρόφιμα και πίνοντας νερό από τη μολυσμένη περιοχή μας«.
Σε πανμεσογειακό επίπεδο η τουριστική βιομηχανία χάνει έως και 641 εκατομμύρια λόγω της πλαστικής μόλυνσης. Οι κυβερνήσεις της Αιγύπτου και της Τουρκίας έχουν ένα κοινό… είναι πολύ ‘βρώμικες’. Τα F-16 μπορεί να αναχαιτίζονται, αλλά η ειρηνική μόλυνση μακροπρόθεσμα θα πλήξει τόσο τους Έλληνες όσο και τους ίδιους τους Τούρκους…